Απόψεις...

@ Η παγκόσμια οικονομία πορεύεται στην κατεύθυνση ενός οικονομικού “υπερπολέμου”.  Και όσο και να φαντάζει υπερβολικός αυτός ο όρος, είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας. Ο υπερπόλεμος αυτός, διεξάγεται ταυτόχρονα μέσω τεσσάρων άλλων πολέμων. Τον εμπορικό πόλεμο, το νομισματικό πόλεμο, τον πόλεμο των επιτοκίων και των πόλεμο των κρατικών χρεών. Και το παράξενο είναι πως οι πολιτικοί ποιούν τη νήσσα και απασχολούνται με αλλότρια. Την ίδια στιγμή που κορυφαίοι επενδυτές όπως ο θρυλικός Jim Rogers, αναφέρει πως το τέλος του 2019 και οι αρχές του 2020, θα αποδειχθούν εφιαλτικές για την παγκόσμια οικονομία, με βασική ευθύνη του Λευκού Οίκου, οι κυβερνήσεις αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. 

                                                     
                                                                 (Κ.Χαροκόπου- liberal.gr)

«Για να καταλάβουμε. Ο κ. Χάρης Θεοχάρης είναι υπουργός του Τουρισμού ή Οικονομικών; Πήγε ο αθεόφοβος και πρότεινε να ανασταλούν οι έλεγχοι της εφορίας στην Σαμοθράκη. Η Σαμοθράκη έμεινε δέκα μέρες χωρίς πλοίο, οι τουρίστες κοιμόντουσαν στην ύπαιθρο και ο μέγας Θεοχάρης βρήκε τη λύση στην φοροδιαφυγή! Κακώς τον έκανε ο Κυριάκος υπουργό Τουρισμού. Αναπληρωτή του έπρεπε να τον διορίσει! Το υπουργείο Τουρισμού που ήταν άφαντο στις ώρες της μεγάλης κρίσης, πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Αντί να ζητήσουν συγνώμη που εμφανίστηκαν δέκα ολόκληρες ημέρες μετά από την κρίση, άρχισαν και τις εξυπνάδες».

                                                                      
                                                                         (Θ. Μαυρίδης- liberal.gr)

«Στις κοινωνίες πάντα δύο είναι οι μεγάλοι δάσκαλοι: οι παιδαγωγοί και οι νόμοι. Και περισσότερο οι δεύτεροι παρά οι πρώτοι. Γιατί παιδεία σημαίνει κυρίως συνήθεια και εθισμός σε αξίες.Περιμένω με αγωνία τον Σεπτέμβριο, μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, να εμφανιστεί και ο Χρυσοχοΐδης. Στα Εξάρχεια, στα πανεπιστήμια, στα πεζοδρόμια, στα κράνη των οδηγών, στα μαγαζιά που ακόμα καπνίζουν. Όπου τέλος πάντων χρειαστεί να επιβάλει τον νόμο».

                                                                     
                                                                          (Α.Ζαμπούκας- liberal.gr)

«Το πείσμα της Βασιλικής Θάνου Δεν είναι ψόγος, είναι διαπίστωση: η Βασιλική Θάνου αγαπά υπέρμετρα την εξουσία. Κινούμενη στα όρια της λαγνείας, διατηρεί ασίγαστη επιθυμία για ρόλο πολιτικό. Δεν αποσύρεται, δεν συνταξιοδοτείται με τίποτα. Η περίπτωσή της καταρρίπτει τα όρια του δικαστικού στερεοτύπου, αγγίζει τον μαγικό ρεαλισμό ενός Μπόρχες, ενός Λιόσα».

                                                                      
                                                                             (Ελ. Κόλλια- Protagon.gr)