Εκλέγειν, αλλά ...όχι εκλέγεσθαι

«Είναι ακατανόητο και άδικο να μην μπορεί να ψηφίσει ένας 12χρονος, από τη στιγμή που χαρακτηρίζεται ικανός να παρακολουθήσει το γυμνάσιο. Το γυμνάσιο δεν είναι παίξε- γέλασε. Θέλει υπευθυνότητα και σοβαρότητα, πράγματα που αν λείπουν στο δημοτικό κρίνονται συγχωρητέα. Ακόμα πιο ακραία είναι η απαγόρευση του εκλέγεσθαι για τους 17χρονους. Έως και αναχρονιστική.

Τα σκέφτομαι αυτά, γιατί στις εκλογές για δημάρχους, κοινοτάρχες και λοιπούς τοπικούς άρχοντες ψηφίζουν και οι 17χρονοι, σύμφωνα με τους προοδευτικούς νόμους.Σ αυτούς τους νόμους, όμως, ενώ έδωσε στους μαθητές της β’ λυκείου το δικαίωμα να εκλέγουν, δεν τους επιτρέπει να εκλέγονται! Κι αυτό είναι ακατανόητο. Ο εκλογικός νόμος για τις εθνικές εκλογές, καθώς και το Σύνταγμα, είναι σαφή. Μιλάνε για το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Πουθενά δεν γράφουν για το δικαίωμα του εκλέγειν σκέτο.

Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η κυβέρνηση, στην απελπισία της μήπως και γίνει εντελώς νούμερο στις εκλογές, αποφάσισε να επιστρατεύσει τις ηλικίες όπου το θυμικό επικρατεί κατά κράτος του λογικού, επομένως μπορεί να ελπίζει στις ψήφους του σκέτου επαναστατικού ενθουσιασμού. Αν υπάρχει τέτοιος. Κάποτε η ηλικία ενηλικίωσης ήταν τα 25. Μετά κατέβηκε στα 21. Μετά, η ανάγκη των κυβερνήσεων να κερδίσουν περισσότερους ψηφοφόρους, κατέβασε το όριο μέχρι τα 18. Που υποτίθεται ότι τελειώνει κανείς το σχολείο. 

Πήζει το μυαλό στα 18; Αστεία πράγματα. Εδώ δεν πήζει στα 50 αν κρίνουμε από τους βουλευτές και τους δημάρχους, που εκλέγουν οι υποτιθέμενοι ενήλικες..Όχι μόνο να ψηφίζουν, λοιπόν, αλλά και να ψηφίζονται οι 17χρονοι. Και οι 14χρονοι. Έτσι κι αλλιώς η ελληνική κοινωνία είναι ανήλικη στον τρόπο που αντιμετωπίζει την πολιτική και κοινωνική της ζωή. Κάθε μέρα. Διεκδικεί την ατιμωρησία, την ήσσονα προσπάθεια και έχει τις βλακώδεις δικιολογίες έτοιμες για κάθε τι που της συμβαίνει Δεν ευθύνεται για τίποτε και για όλα φταίνε οι άλλοι. Όπως οι ανήλικοι ψηφοφόροι της».

        (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Παπαδόπουλου Τετράδη από το  liberal.gr)