Αυτό που θυμάμαι έντονα από μια συνέντευξή του είναι πως όταν μπήκε στην Ιατρική Αθηνών αυτή ήταν σχεδόν απροσπέλαστη για τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Όταν αποφοίτησε χάρις στην παρουσία του, τις παρεμβάσεις του και την επιμονή του, ήταν προσπελάσιμη στο 85%.Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος έχει σημαντικά κινητικά προβλήματα. Θα μπορούσε να κάτσει σπίτι του και να ζει με τα επιδόματα.
Δεν το έκανε όμως. Έγινε αριστούχος σε σχολείο και πανεπιστήμιο και δημιουργεί ακόμα, κάνοντας τον εαυτό του και τον κόσμο καλύτερο.Θέλω τώρα να φέρετε στο μυαλό σας τις φωτογραφίες που έχετε δει με τον Στέλιο, ας μου επιτραπεί ο ενικός.Από την φωτογραφία που κουβαλά στο σχολείο την ελληνική σημαία μέχρι και μια που τον είδα να είναι δεμένος σε μια καρέκλα στην πλάτη του αδερφού του, το κεφάλι του και το σώμα του στέκεται πάντα όρθιο. Στην δε φωτογραφία που είναι στην πλάτη του αδερφού του έχει δέσει το κεφάλι του πίσω για να μένει όρθιο στα τραντάγματα.
Για μένα δεν υπάρχει πιο ωραίος συμβολισμός για τούτη τη χώρα. Ένας άνθρωπος καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξιδιο επιλέγει να κρατά το κεφάλι ψηλά ακόμα και αν χρειαστεί να το δέσει. Η στάση ζωής του Στέλιου είναι σαν την στάση του σώματος του. Έχει επιλέξει με οποιονδήποτε τρόπο και οποιεσδήποτε συνθήκες να κοιτά ψηλά και μπροστά.Όταν με το καλό θα εκλεγεί στην ευρωβουλή, περιέργως για κάποιον που κάθεται σε αναπηρικό αμαξιδιο, θα είναι ο πιο ευθυτενής Έλληνας που έχουμε στείλει εκεί.
Τι πιο όμορφο και πιο αντιπροσωπευτικο για την βαριά τραυματισμένη χώρα μας που επιλέγει όμως να κοιτά μπροστά και μακριά.Γιατί ο Στέλιος δεν μπορεί να κουνήσει τα μέλη του, δεν μπορεί να ξύσει τη μύτη του, δεν μπορεί να χαιδεψει τα μαλλιά του, αλλά μπορεί να σφίξει τα δόντια του. Και το κάνει καθημερινά. Και κάνει τον εαυτό του και εμάς καλύτερους.Διότι δείχνει πως "μπορείς" χωρίς να "δύνασαι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου