Πανεπιστήμιο του Τορόντο...

«Δεν αποτελεί στόχο μου η «διαφήμιση» αυτού του δημόσιου πανεπιστημιακού ιδρύματος με την παγκόσμια αναγνώριση. Με το παράδειγμα του, όμως, μου δίνεται η ευκαιρία να αναδείξω την τεράστια αντίθεση που υπάρχει στη θεώρηση της σχέσης ανώτατης εκπαίδευσης και κοινωνίας με τον αντίστοιχο χώρο των ελληνικών πανεπιστημίων, και όχι μόνο. Το πανεπιστήμιο του Τορόντο συγκέντρωσε το ποσό των 2.641.331.307 δολαρίων(!) από 104.059 δωρητές, στην φιλανθρωπική του καμπάνια που έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2018! [...]

Το συγκρότημα του πανεπιστημίου βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Τορόντο και η διέλευση των πολιτών είναι ελεύθερη σε όλους τους δημόσιους χώρους του. Οι δε δρόμοι, τα σοκάκια, οι πεζόδρομοι και οι αυλές του χρησιμοποιούνται καθημερινά από τους κατοίκους σαν σύντομες διαδρομές. Κάθε τόσο μάλιστα μέρος αυτών των μεγάλων δωρεών επενδύεται σε νεα πανεπιστημιακά κτίρια εξαιρετικής σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Πουθενά όμως, μα πουθενά, δεν θα δεις στοιχείο βανδαλισμού ή αταξίας. Αντίθετα μάλιστα, σε όλη την έκταση αυτού του ιστορικού ιδρύματος κυριαρχεί αισθητική υψηλής ποιότητας.

Ας ανατρέξουμε τώρα στα πρόσφατα σχετικά ρεπορτάζ που αφορούν τα αντίστοιχα ελληνικά ιδρύματα. Στον θαμπό, ακραιφνώς ιδεοληπτικό, υποκριτικό και διεφθαρμένο, αλίμονο, πολιτικό μας πολιτισμό και προς εξυπηρέτηση της «δημιουργίας πλειοψηφιών», βιώνουμε σήμερα, ακόμα εντονότερα, την κατάλυση της δημοκρατίας στα πανεπιστήμια από μικρές ομάδες κουκουλοφόρων αναρχικών οι οποίοι καταστρέφοντας και πυρπολώντας καταπατούν κάθε έννοια του ασύλου. Και όπου οι πραιτοριανοί των ακραίων φοιτητικών παρατάξεων καταργούν με τσαμπουκά όποιες από τις πανεπιστημιακές διαδικασίες δεν γουστάρουν.

Πανεπιστημιακά ιδρύματα «κουτόφραγκων» σαν αυτό του Τορόντο φαίνεται ότι αποτελούν παραδείγματα-ταμπού-προς αποφυγή για την ακραία ιδεοληπτική και ισοπεδωτικής μετριοκρατίας «νέα Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία η Αριστεία θεωρείται ρετσινιά.Οι χώρες καρικατούρες όμως, που αντί να σχεδιάζουν (σ)τον χρόνο μίζερα τον διαχειρίζονται, ιστορικά, δεν χάνουν μόνον στο «ταμείο» επειδή κανείς δεν τις παίρνει στα σοβαρά. 

Το σημαντικό και επικίνδυνο για την υπόστασή τους είναι ότι αυτές χάνουν στα «παζάρια» των πλούσιων διεθνών αγορών το εναπομείναν, πλεον μορφωμένο, δυναμικό και νεανικό ανθρώπινο δυναμικό τους. Μακροπρόθεσμα δε, εξουθενωμένες από την δημογραφική γήρανση και παρακμιακή (δια)φθορά, αναγκάζονται και ενδίδουν στα κυριαρχικά τους δικαιώματα και τελικά συρρικνώνονται…»

        (Απόσπασμα άρθρου του Σ. Παπαδόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Σχόλιο αναγνώστη: (Θ.Σαπατίνας: Δεν χρειάζεται να πάτε τόσο μακρυά. Ρίξτε μια μάτια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, πεντακάθαρο, ένα πραγματικό στολίδι για την μεγαλόνησο και όχι μόνο. Στα σχεδόν 30 χρόνια λειτουργίας του, δεν υπήρξε ποτέ κατάληψη από τους φοιτητές, δεν υπήρξε ποτέ απεργία από το Ακαδημαϊκό και Διοικητικό Προσωπικό!)