Απιστία και... ανύπαρκτη τιμωρία

«Αν η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ νομοθετούσε, τα κόμματα θα μπορούσαν να δανειστούν ΜΟΝΟ με εγγύηση την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ των μελών του πολιτικού τους συμβουλίου ή οποιουδήποτε άλλου εθελοντή δεχόταν να χάσει το σπίτι του για να έχουν να τυπώνουν πλαστικά σημαιάκια και να κουβαλάν με αεροπλάνα και βαπόρια (και πούλμαν) τους οπαδούς για να τα κουνάν. 

Πολύ καλά έκανε η οικονομική εισαγγελία και άσκησε ποινική δίωξη και σε τραπεζικά στελέχη για το αδίκημα της απιστίας. Τα στελέχη πληρώνονται για να προστατεύουν τα συμφέροντα των μετόχων και όταν δανειοδοτούν αφερέγγυους δανειολήπτες (είναι για γέλια η εγγύηση των μελλοντικών κρατικών επιχορηγήσεων) η πράξη τους είναι ο ορισμός της απιστίας. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν τεράστια ευθύνη για την ελληνική κρίση. 

Πρώτον διότι φόρτωναν ελληνικά σαπάκια ομόλογα όταν όλες οι άλλες τράπεζες ξεφόρτωναν και δεύτερον διότι η διαπλοκή τους με την εκάστοτε κυβέρνηση τις οδηγούσε σε αποφάσεις χωρίς ίχνος τεχνοκρατικού υποβάθρου. Αποφάσεις που είχαν πολιτικό και οικονομικό όφελος για τις διοικήσεις και τα μεγαλοστελέχη τους αλλά προκάλεσαν ζημιά στους μετόχους και τελικά και στην Οικονομία. 

Βεβαίως η ελληνική κρίση δεν ήταν όπως η ισλανδική, δηλαδή τραπεζική κρίση που κατέστη δημοσιονομική, αλλά ακριβώς το αντίθετο: δημοσιονομική κρίση που παρέσυρε και τις τράπεζες. Όμως, τις παρέσυρε σε τέτοιο βαθμό διότι η πολιτική των τραπεζών υπήρξε άφρων. Και ως προς τις δανειοδοτήσεις σε ό,τι πετούσε και ό,τι κολυμπούσε και ως προς τις αποφάσεις που είχαν πολιτικό χαρακτήρα.Δεν σας κάνει εντύπωση πως καμμία τράπεζα δεν προσέφυγε σε ελληνικό ή ευρωπαϊκό δικαστήριο κατά του νόμου Κατσέλη; 

Ο νόμος Κατσέλη, μνημείο εγκληματικής οικονομικής ασχετοσύνης και δημοσιονομικής ηλιθιότητας, είναι το πιο αντισυνταγματικό κείμενο που έχει εμφανιστεί στη χώρα από τη μεταπολίτευση και δώθε. Θα έπεφτε για πλάκα, σε οποιοδήποτε δικαστήριο. Όμως όλες οι διοικήσεις όλων των τραπεζών τον λούστηκαν, μολονότι τις οδηγούσε σε ακατάσχετη αιμορραγία. Γιατί; 

Διότι ήταν διορισμένοι yesmen του συστήματος, κομματικοί υπάλληλοι με το προσωπείο του τεχνοκράτη. Θα έπρεπε να είναι ήδη στη φυλακή ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ καθώς προκάλεσαν σε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομετόχους και ομολογιούχους (και στον φορολογούμενο επίσης μετά την 3η ανακεφαλαιοποίηση επί ΣΥΡΙΖΑ) τεράστιες απώλειες ακριβώς επειδή δεν έκαναν την δουλειά την οποία ορκίστηκαν να κάνουν. 

Κι αυτό ονομάζεται απιστία και τιμωρείται βάσει των άρθρων 256 (απιστία περί την υπηρεσία για διαχειριστές δημόσιας περιουσίας) και 390 του Ποινικού Κώδικα».

                                                               (Θ.Τζήμερος- Δημιουργία Ξανά)