Αλλού υπερβολή κι αλλού... αδιαφορία

Πώς μπορεί να εκλάβει κανείς το γεγονός ότι στην περιοχή της Μαβίλη, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν δύο ιδιωτικά πάρκινγκ, οι ελάχιστες θέσεις στάθμευσης που υπήρχαν απαγορεύτηκαν εντελώς από τη Δημοτική Αρχή που φρόντισε να γεμίσει κυριολεκτικά τους δρόμους -και δεξιά και αριστερά- με κόκκινα πλαστικά κολωνάκια. 

Είναι απλή σύμπτωση; Δεν συμβαίνει, πάντως, το ίδιο σε άλλους δρόμους της πόλης.

Και ενώ, λοιπόν, στην περιοχή του παραλίμνιου  μετώπου επιτρέπεται   η στάθμευση στα γιγάντια λεωφορεία, στη Μαβίλη απαγορεύεται να παρκάρουν  κανονικά ΙΧ (επαναλαμβάνουμε, σε σημεία που σαφέστατα ΔΕΝ εμποδίζουν την κυκλοφορία).

Και πώς γίνεται άραγε εκεί που κατεβαίνουν και παρκάρουν τα διώροφα λεωφορεία να μην μπορεί να περάσει το… αστικό ΚΤΕΛ υποχρεώνοντας όσους θέλουν να κατέβουν στη λίμνη να πάρουν το ΙΧ τους;  

Πώς εξηγούνται τα δεκάδες πανάκριβα χρωμιωμένα κάγκελα που τοποθετήθηκαν ακόμη κι εκεί που δεν υπήρχε κανένας λόγος ενώ σε άλλες περιοχές, όπως στην αρχή της Λεωφόρου Δωδώνης τα αυτοκίνητα καβαλάνε πεζοδρόμια και παρκάρουν πάνω σ’ αυτά την ώρα που οι πολίτες περπατάνε μέσα στον δρόμο;

Αν χαρακτηρίζει κάτι τη Δημοτική Αρχή του κ. Μπέγκα είναι ακριβώς αυτό. Υπερβολή από τη μία και πλήρης αδιαφορία  από την άλλη για ίδιου αντικειμένου θεματολογία.

 Δείτε:

Στον δημόσιο χώρο (ακόμη κι εκεί που υπάρχει άνεση και ΔΕΝ εμποδίζεται η κυκλοφορία), απαγόρευση. Αν πληρώσεις όμως 3 ευρώ υπάρχει θέση...

              Κάγκελα πανάκριβα, τοποθετημένα έτσι, χωρίς λόγο...

                                Λεωφορεία, όμως, ελεύθερα παντού...

 

Kι εκεί που τα κολωνάκια ή τα κάγκελα χρειάζονται, καμία σημασία. Πλήρης και προκλητική η αδιαφορία για την ασφάλεια πεζών, παιδιών, υπερηλίκων ΑμΕΑ...

Εδώ μάλλον επιτρέπεται το πάρκινγκ εφόσον δεν είχε περισσέψει κανα κάγκελο...

Κι όταν κάτι χαλάσει ή σπάσει, το πετάμε παραπέρα. Δικό μας είναι  άλλωστε ή από την τσέπη μας το πληρώσαμε; Δοκιμασμένη συνταγή...