Αριθμοί...

Μέλλον... αποσταθεροποίησης

«Οι διαρκείς προσλήψεις φίλων, συγγενών αλλά και τυχοδιωκτών πολιτών, με την ελπίδα να μετατραπούν σε ψηφοφόρους δεν είναι μια απλή διαφθαρμένη κοινοβουλευτική πρακτική τύπου Μαυρογιαλούρου. Είναι μια επένδυση για το μέλλον. Ένα μέλλον αποσταθεροποίησης του δημόσιου τομέα για όποιον έρθει στην εξουσία, πλην του ΣΥΡΙΖΑ.Ήδη, ο υπουργός προσλήψεων Πάνος Σκουρλέτης έχει κινητοποιήσει τον μηχανισμό αντικατάστασης του ΑΣΕΠ με ένα άλλο συμβούλιο, που θα έχει το όνομα του ΑΣΕΠ, αλλά τίποτε από τα χαρακτηριστικά διαφάνειας του ΑΣΕΠ. Ήδη, μέλη του Συμβουλίου παραιτούνται υπό τις αφόρητες πιέσεις της κυβέρνησης και άλλα απειλούνται με εκπαραθύρωση ώστε το Συμβούλιο να απαρτίζεται πλειοψηφικά από συριζαίους.

Ο στόχος είναι, το νέο ΑΣΕΠ να αποφασίζει με ποιο τρόπο θα ερμηνεύει το νόμο ώστε αν οδηγεί συμβασιούχους σε μονιμότητα, κατά παράβαση του Συντάγματος, και συμβασιούχους σε ευνοούμενες σχέσεις εργασίας με φαιδρές πριμοδοτήσεις για «σημαδεμένες» προϋπηρεσίες κυρίως σε υπηρεσίες των δήμων. Θυμίζω ότι οι δήμοι, που παριστάνουν τις αγνές παρθένες, και πολλοί απ αυτούς κάνουν δήθεν και αντιπολίτευση, είναι πρώτοι στη διαφθορά σε όλες τις έρευνες κάθε Αρχής που ερευνά το δημόσιο. 

Αυτά, γιατί μερικοί δήθεν δεξιοί και στην πραγματικότητα τυχοδιώκτες δήμαρχοι βορείων και νοτίων προαστίων, που φλερτάρουν με μεγάλα δημαρχιακά αξιώματα, είναι σε συνεννόηση με το υπουργείο Εσωτερικών για τη μονιμοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων, με παράνομη μοριοδότηση. Ώστε να τους πουλήσουν ότι προσλήφθηκαν «κατόπιν ενεργειών τους».Έτσι, και τα υπουργεία Σκουρλέτη και Γεροβασίλη θα έχουν κάνει την ψηφοθηρική τους δουλειά αλλά και οι δήμαρχοι!Δηλαδή, θα ρωτήσει κάποιος καλοπροαίρετος αφελής, να μην βρει δουλειά ο κόσμος; Να βρει και να παραβρει. 

Αλλά, να βρει δουλειά. Όχι θέση αράγματος και μισοδουλειάς εις υγείαν του κορόιδου, όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση. Η οποία δεν ενδιαφέρεται για το έργο που θα παράγουν οι χιλιάδες διορισμένοι. Ενδιαφέρεται για τα ψηφαλάκια τους και για κάτι ακόμα σοβαρότερο:Με όλους αυτούς τους φωτογραφικούς και παράνομους διορισμούς γραμματέων και στελεχών στα υπουργεία, αλλά και δήθεν εργαζόμενων (στην ουσία απλώς μισθοδοτούμενων στους δήμους) με τις διαβλητότατες μεθοδεύσεις του νέου ελεγχόμενου από την κυβέρνηση ΑΣΕΠ, οι συριζανελ στήνουν την επανάκαμψή τους στην εξουσία, αν τη χάσουν στις εκλογές.Μια επανάκαμψη, που οραματίζονται μέσα από δύο δρόμους.

Ο ένας είναι η κωλυσιεργία, η ανυπακοή, η αντίδραση των φυτεμένων συγγενών και φίλων γραμματέων και άλλων αξιωματούχων στα υπουργεία, στη διάρκεια μιας κυβέρνησης από άλλο κόμμα.  Ο δεύτερος είναι ο απεργιακός ξεσηκωμός των φυτεμένων στους δήμους αν μια επόμενη κυβέρνηση τολμήσει να εφαρμόσει τους νόμους και το Σύνταγμα, ώστε να μην πληρώνει κερατιάτικα ο πολίτης νέους καρεκλοκένταυρους.Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ έχουν αποδείξει ότι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η λειτουργία του κράτους σε όφελος του πολίτη. Τους ενδιαφέρει αν λειτουργεί σε όφελος του κόμματος και των συγγενών. Επομένως, δεν έχουν καμιά επιφύλαξη να «το κάνουν Κούγκι» αν χάσουν την εξουσία.

Οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συμβασιούχοι θα τους χρησιμεύσουν ως Πέμπτη φάλαγγα σ αυτό το σκοπό. Ή εμείς ή αυτοί, έχει διατρανώσει η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα το σύνθημα είναι «ή εμείς ή κανείς». Όπου «κανείς» είναι το χάος. Μέσα στο οποίο ο λύκος χαίρεται.Για τους πολίτες και την Ελλάδα, κουβέντα.Το τραγικό είναι ότι αρκετοί συμβασιούχοι της καθαριότητας σε δήμους, που μένουν έξω γιατί ο υπουργός διορισμών Π. Σκουρλέτης βιάζεται να ανακοινώσει προσωρινά αποτελέσματα του διαβλητού διαγωνισμού ΑΣΕΠ χωρίς αυτούς, τον καταγγέλλουν μεν για καθοδηγούμενο απ αυτόν ΑΣΕΠ, αλλά ζητάνε από την άλλη παράταση του διαγωνισμού για να μπουν κι αυτοί!Όλη η διαφθορά συνειδήσεων της χώρας συμπυκνωμένη.

Συμπέρασμα:  Αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες εκλογές η χώρα είναι καταδικασμένη να καταστραφεί από τη ανίδεη και λαϊκίστικη πολιτική του, που θα τινάξει την οικονομία ακόμα πιο πολύ στον αέρα.Αν χάσει τις εκλογές η χώρα θα βυθιστεί σε μια ακυβερνησία, από την υπονόμευση της δημόσια διοίκησης από τους φυτεμένους συριζαίους και τους διορισμένους καρεκλοκένταυρούς.Ο Έρντοαν βρυχάται κατά της Ελλάδας, αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι απ’ έξω. Ποτέ δεν ήταν. Μέσα είναι το σαράκι που τρώει τα σωθικά της χώρας».

                      (Αρθρο του Γ. Παπαδόπουλου- Τετράδη από το liberal.gr)

Ρήσεις...

Η φιλοζωία των... likes

«Αλήθεια, πότε γίναμε τόσο φιλόζωοι; Και αν όντως οι χρήστες του ελληνικού facebook αποτελούν τον αφρό του κινήματος αλληλεγγύης προς τους τετράποδους φίλους μας, γιατί πρέπει να το διαφημίζουν μέσα από κατεβατά αναλύσεων ή κατάρες με κεφαλαία γράμματα;ς απαντήσουμε αρχικά στο πρώτο ερώτημα.

Όχι, δεν είμαστε τόσο φιλόζωοι. Τουλάχιστον στη χώρα που μεγάλωσα, σχεδόν στις μισές πολυκατοικίες της Αθήνας υπάρχει ένα ζώο που περνά την ζωή του ανάμεσα στις γλάστρες του μπαλκονιού. Στη χώρα που μεγάλωσα εγώ, σε κάθε χωριό, ένα ζωντανό βρίσκεται κλεισμένο σε ένα γκαράζ να φέρνει βόλτες γύρω από τον εαυτό. Στη χώρα που μεγάλωσε εγώ, σε κάθε γειτονιά της επαρχίας θα βρεις ένα σκυλί δεμένο από ένα λουρί ενός μέτρου. 

Οι γείτονες το βλέπουν σχεδόν καθημερινά, μουρμουρίζουν ένα «αχ, το καημένο…» που πάντα συνοδεύεται και από ένα «και πού να μπλέκεις…». Στη χώρα που μεγάλωσα εγώ, το χαριτωμένο κουτάβι μπαίνει μέσα σε ένα κόκκινο κουτί και γίνεται το χριστουγεννιάτικο δώρο για το κακομαθημένο παιδί που σύντομα θα το βαρεθεί και οι γονείς θα το παρατήσουν στον δρόμο. 

Στη χώρα που μεγάλωσα εγώ, το μεγαλόσωμο σκυλί ράτσας γίνεται αξεσουάρ του «φουσκωτού» κάγκουρα που αναζητεί μερικά κοφτερά δόντια για να συμπληρώσει το «επικίνδυνο» προφίλ του.Σταματώ στα σκυλιά. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να αναφέρω τα δελφίνια που μας «διασκεδάζουν» με τα κόλπα τους στα ενυδρεία, τα άγρια ζώα που κλείνουμε μέσα σε κλουβιά και τα αρνιά που φέρνουν γύρους στη σούβλα για να διασκεδάσουν τους αλαλάζοντες στο πασχαλινό τραπέζι.

Αυτό το συναίσθημα κάποιοι προτιμούν να το πνίγουν μέσα στο μυαλό τους πριν προλάβει να γίνει λέξεις. Άλλοι προτιμούν να το μετατρέψουν σε σχόλιο που βγαίνει με μανία από πληκτρολόγιο και «εξαγνίζεται» από την αποδοχή των χρηστών. Τίποτα όμως δεν αλλάζει. 

Οι πραγματικοί φιλόζωοι παραμένουν φιλόζωοι, τα επαναστατημένα διαδικτυακά προφίλ θα βρουν γρήγορα μια νέα ευκαιρία για ακόμα περισσότερα likes, οι σκατόψυχοι θα παραμείνουν σκατόψυχοι. Και, φυσικά, κανένας δεν θα σταματήσει να κακοποιεί τα ζώα χαζεύοντας τα οργισμένα σχόλια στην timeline του».

Υ.Γ.: Υπάρχουν φυσικά και οι πραγματικοί φιλόζωοι. Εναν από αυτούς είχα την τιμή να τον γνωρίσω.

 

                            (Απόσπασμα άρθρου του Ι.Καραμήτσου από το protagon)

Εδώ... γελάμε

                                                                                                  (Α.Πετρουλάκης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Πόσο μας άλλαξε η κρίση;

«Τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα θα βγει από την ομπρέλα προστασίας των δανειστών και θα αναζητήσει χρήματα από τις διεθνείς χρηματαγορές. Μέχρι εδώ, καλά. Η Ελλάδα του 2018 δεν θα έχει όμως καμία σχέση με την Ελλάδα του 2008, όταν η Lehman Brothers κατέρρευσε δίνοντας το έναυσμα για μια πρωτόγνωρη κρίση, τη μεγαλύτερη μετά τη Μεταπολίτευση. Στο διάστημα της δεκαετίας από την πτώση της Lehman άλλαξαν όλα. Και πρώτα απ’ όλα εμείς οι ίδιοι.

■ Επιστροφή στην πυρηνική οικογένεια.

Ανεργοι στην πλειονότητά τους ή με μισθούς αναντίστοιχα μικρούς προς τις τιμές αγαθών και υπηρεσιών, οι νέοι ανέβαλαν τη δημιουργία οικογένειας, ξαναγύρισαν στη θαλπωρή του οικογενειακού σπιτιού, ζουν με χαρτζιλίκι από τους γονείς ή τους παππούδες και ονειρεύονται τη μέρα που θα βρουν δουλειά με 800 ευρώ.

■ Υπογεννητικότητα

Εδώ και καιρό οι θάνατοι στην Ελλάδα ξεπερνούν σημαντικά -σε αριθμό- τις γεννήσεις. Αλλωστε πώς να κάνεις παιδί με το χαρτζιλίκι από τους γονείς; Είναι το λιγότερο ανεύθυνο. Κι αν κάνεις παιδί, ένα και πολύ σου είναι.

■ Η θέση της γυναίκας άλλαξε

Οι γυναίκες ήταν και είναι στα μάτια μου ηρωίδες. Μητέρες, σύζυγοι, ερωμένες, στελέχη, δηλαδή τέσσερα σε ένα. Αγανάχτησαν με το δίκιο τους. Μας βρίσκουν «φλώρους» στην πλειονότητά μας, γιατί είχαμε έναν ρόλο, αυτόν του κουβαλητή, και αυτόν τον ρόλο δεν το παίζουμε καθόλου καλά. Οταν αμείβεσαι με 400 ευρώ part time εργασία, πώς να τη βγάλεις έξω και να την κεράσεις; Και τι κουβέντα να κάνεις για γάμους και οικογένεια; Με τι λεφτά;

■ Οι αγοραστικές συνήθειες άλλαξαν

Οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν τα ψώνια να γίνονται από τον καναπέ. Με την ταμπλέτα ή το κινητό. Πληκτρολογώντας. Και πολύ σύντομα δίνοντας φωνητικές εντολές (voice command). Επιπλέον, οι νέες τεχνολογίες δίνουν τη δυνατότητα να συγκρίνεις τιμές από εκατοντάδες ηλεκτρονικά καταστήματα. Ετσι, τα λιγοστά ευρώ φτάνουν. Γιατί το ηλεκτρονικό κατάστημα είναι φθηνότερο. Δεν έχει στοκ, δεν πληρώνει νοίκι σε ακριβό δρόμο, έχει άλλου τύπου εργαζόμενους. Αναρωτιέμαι βέβαια τι θα απογίνουν τα χιλιάδες καταστήματα που πουλάνε είδη που εύκολα βρίσκεις στο Διαδίκτυο. Και τι θα απογίνουν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων που ζουν από τα νοίκια. Γιατί το μέλλον για τη μικρή επιχείρηση δεν είναι ευοίωνο.

■ Τα κοινωνικά σύμβολα άλλαξαν

Υπάρχει μια αγγλική λέξη που περιγράφει την ταπεινότητα. Το να δείχνεις λιγότερα από αυτό που είσαι, το «understatement». Ξεκίνησε από τους Αγγλους ευγενείς οι οποίοι φοβόντουσαν τη βίαιη αντίδραση των λιγότερο προνομιούχων εναντίον τους και έτσι ντύνονταν φτωχικά. Στις μέρες της κρίσης για λόγους αποφυγής κοινωνικής προκλητικότητας αλλά και επειδή τα νέα παιδιά των τεχνολογικών startups αδιαφορούν για το ντύσιμο και το φαίνεσθαι, το understatement από ανάγκη έγινε κουλτούρα. Ετσι, οι μάρκες μπαίνουν στα αζήτητα, τα κοσμήματα λιγοστεύουν και κρύβονται σε θυρίδες, τα πολλά παπούτσια θεωρούνται άχρηστη δαπάνη, τα πούρα εξοστρακίζονται, τα αυτοκίνητα μικραίνουν σε κυβικά. Η έννοια «τόσο όσο» επικρατεί.

Βέβαια υπάρχουν οι Ασιάτες και οι Ρώσοι που ακόμα πεινάνε για σύμβολα κοινωνικής αναγνώρισης. Αρα τα Gucci έχουν μέλλον ακόμη. Ζούμε συμβατά με τις ανάγκες μας. Και επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε είδη, όχι να μας ανήκουν.Σε πρόσφατη κουβέντα φίλοι Σουηδοί μού έλεγαν ότι τώρα που θα κάνουν παιδί θα πάνε σε διαμέρισμα 60 τετραγωνικών γιατί τα 40 που έχουν σήμερα δεν φτάνουν. Σε άλλες εποχές θα τους χλευάζαμε. 

Τώρα με τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους στα νοίκια, τα τεκμήρια και όλα τα άλλα, η κατοικία από αποταμιευτικό καταφύγιο έγινε βάρος. Αργά αλλά σταδιακά ξεφεύγουμε από την πατροπαράδοτη έννοια της ιδιοκτησίας και περνάμε στη βολική έννοια της χρήσης. Νοίκι για το σπίτι αντί για ιδιοκτησία, leasing για το αυτοκίνητο, νοίκι για το ακριβό φόρεμα ή το νυφικό που θα φορεθεί μία μόνο φορά (όχι στην Ελλάδα - ακόμα).Επιπλέον, το μέγεθος του σπιτιού και του αυτοκινήτου προσαρμόζεται στη ζωή μας.

■ Σχολάζουσα περιουσία

Ολο και περισσότεροι θεωρούν αδιανόητο να έχουν περιουσία που κάθεται.Εξοχικά αλλά και κλειστά διαμερίσματα νοικιάζονται μέσω Airbnb, ενώ σε άλλες χώρες ο κόσμος νοικιάζει το αυτοκίνητό του σε πλατφόρμες τύπου Uber. Πράγματα αδιανόητα προτού ξεκινήσει η κρίση.

■ Πώς θα είμαστε όταν τελειώσει η κρίση

Θα είμαστε πιο ορθολογιστές, πιο προσεκτικοί με τις δαπάνες, πιο Βορειοευρωπαίοι. Οχι αναγκαστικά κακό, θα έλεγα».

                                (Αρθρο του Χρ. Παπαπολύζου  από το "Πρώτο Θέμα")