Τα μανικετόκουμπα...

«Ο Χρήστος Χωμενίδης παρατήρησε κάτι ενδιαφέρον για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα: η καριέρα του απογειώθηκε όταν ο ίδιος έγινε καρικατούρα αυτού που απέτυχε να κάνει στα νιάτα του.Ο Κωνσταντάρας κυνηγούσε καριέρα ζεν πρεμιέ. Δεν τα κατάφερε. Εκανε, όμως, τεράστιο σουξέ με ρόλους σαν τον «Τρελοπενηντάρη», το γεροντοπαλίκαρο που διεκδικεί ωραίες γυναίκες, ενίοτε και πιτσιρίκες. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ελαφρώς διαφορετική περίπτωση. Απολαμβάνει την επιτυχία του ως ένα κακό αντίγραφο αυτού που πολεμούσε στην πρώτη νιότη του.

Η εικόνα του πρωθυπουργικού ζεύγους με τις λαμπάδες στην αναστάσιμη δοξολογία είναι αισθητικά όμορφη. Δύο νέοι, συμπαθείς, φυσιογνωμικά, άνθρωποι, εκκλησιάζονται. Ωστόσο είναι μία εικόνα που ο νεαρός Τσίπρας θα χλεύαζε. Θα την έβρισκε βαθύτατα συντηρητική, αναχρονιστική. Στα νεανικά του μάτια αυτή η φωτογραφία θα φαινόταν ασπρόμαυρη. Είναι, λέει, ο συμβιβασμός που απαιτεί η εξουσία. Και αν μη τι άλλο, το διακύβευμα είναι τόσο προκλητικό, που σου αφαιρεί κάθε αναστολή για υποχωρήσεις, κωλοτούμπες και συμφωνίες με τον “προσωπικό σου διάβολο”. Ομως ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να το κάνει αυτό καλά.

Το πρόβλημα του Πρωθυπουργού αποτυπώνεται στο ντύσιμό του. Οχι, στην έλλειψη γραβάτας, αλλά στη χρήση μανικετόκουμπων. Οσοι γνωρίζουν τα στιλιστικά, εντοπίζουν μία ανακολουθία στην επιλογή του. Δεν γίνεται να μη βάζεις γραβάτα, αλλά να φοράς μανικετόκουμπα. Εκτός των άλλων, τα μανικετόκουμπα εμπεριέχουν πολύ πιο συντηρητικό συμβολισμό από τη γραβάτα. Ωστόσο τα μανικετόκουμπα δεν είναι ορατά σε ένα μάτι που δεν προσέχει τις λεπτομέρειες. Μπορεί, βέβαια, να είναι μία πολυτέλεια που χαρίζει ο Πρωθυπουργός στον εαυτό του. Ομως περισσότερο συμβολίζουν την άρνηση του να το πάει ως το τέλος. Και η άρνηση αυτή αποτυπώνεται και σε σοβαρά πράγματα, όχι μόνο στο ντύσιμο. Θέλεις να είσαι πλέον ένας κανονικός αστός Πρωθυπουργός; Υπέροχα. Υπηρέτησε το, τουλάχιστον, σημειολογικά και επικοινωνιακά. Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται χρόνο και δρόμο για να φτάσει ως εκεί.

Υποτίθεται, όμως, ότι είναι αριστερός. Ενας νεαρός αριστερός Πρωθυπουργός. Ειλικρινά τώρα, μπορείτε να ανακαλέσετε στα γρήγορα κάποια πρωτοβουλία του που να ήταν αντισυμβατική και συνάμα καινοτόμα και προοδευτική; Υπάρχει ανάμεσά μας κανείς που τον έχει δει να συμπεριφέρεται με τον αέρα της νιότης και την αύρα των ιδεών του; Οχι.

Ο Πρωθυπουργός έφτιαξε μία αντίφαση και πήγε και κλείστηκε εκεί μέσα. Οταν είναι να πολιτευτεί ως αστός, του βγαίνει η αμηχανία του αριστερού. Και όταν πάει να συμπεριφερθεί ως αριστερός, βγαίνει πάνω του ένα παχύ χνούδι βαθιάς συντήρησης. Ετσι όμως δεν πάει πουθενά. Μένει στάσιμος. Σαν να τρέχει επάνω σε διάδρομο. Οταν κουραστεί, ο ιμάντας θα τον πάρει βίαια πίσω».

                                           (Άρθρο του Κ.Γιαννακίδη απότο protagon.gr)