Το «όχι σε όλα» των αρχαιολόγων ...

«Το όχι για το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων σε κάθε μεγάλη επένδυση δεν είναι απλώς μια στάση ζωής. Είναι το πιο κατάλληλο μέσο για να εξακολουθεί να υπάρχει στα πράγματα. Σαν το βούκινο, δια του οποίου υπενθυμίζει την ύπαρξη του στην κοινωνία. Η' τον ανυψωτικό γερανό στον βράχο της Ακρόπολης που επέχει θέση συμβόλου των αρχαιολογικών θεσμών, διαφεντεύοντας σαν θεματοφύλακας τόπους με περιορισμένη πρόσβαση για τους μη ειδικούς.

Οχι δεν έχουμε κάτι με τους αρχαιολόγους. Δεν συμφωνούμε όμως με την λογική ότι πριν από τα εκθέματα, τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, η αρχαιολογία -σύμφωνα με μια στρεβλή λογική- είναι οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι, αλλά ο καθένας κάνει τις επιλογές του.Τα πράγματα ωστόσο θα ήταν πολύ απλούστερα αν στη μέση δεν έμπαινε η συνδικαλιστική πρακτική να προσλάβουμε όσο περισσότερους εργαζόμενους μπορούμε κάθε φορά που ανοίγει ένα εργοτάξιο.Στην περίπτωση των ορυχείων της ΔΕΗ στην Μακεδονία επειδή δεν σταματά ποτέ η αναζήτηση κοιτασμάτων λιγνίτη, δεν σταματούν και οι αρχαιολογικές εκσκαφές, με αποτέλεσμα να έχουν μέχρι σήμερα κοστίσει στην επιχείρηση 60 εκατ ευρώ. 

Αλλά από τους 2.338 που θα προσληφθούν φέτος, πόσους άραγε είχαν προτείνει οι τοπικές εφορείες με έγγραφο τους στην πολιτική ηγεσία; 850, είναι η απάντηση. Φούσκωσε όμως το νούμερο στους συνδικαλιστικούς και τους υπουργικούς διαδρόμους[...]

Σε ένα χρεοκοπημένο επομένως κράτος, από την μία έχεις μια μαξιμαλιστική πολιτική σε προσλήψεις εποχικών εργαζομένων για ανασκαφές, και από την άλλη έχεις την αρνητική στάση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων για οποιαδήποτε αναπτυξιακό έργο. Οχι στο Ελληνικό, όχι στην Αφάντου της Ρόδου, όχι στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και τις εκσκαφές της ΔΕΗ, όχι και στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην Μάνη.

Ο «δράκος» έχει τα πρόσωπα ιδιωτικών κυρίως εταιρειών, κατά τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, ο οποίος, ευρισκόμενος σε προεκλογική περίοδο, πλειοδοτεί σε αρνητισμό ακόμη και ως προς τον εαυτό του της προηγούμενης περιόδου. Ο οποίος δεν ήταν και πολύ διαφορετικός.

Την νοοτροπία αυτή την διακρίνει κανείς παντού. Τελευταία στιγμή, πριν υπογραφούν τα συμβόλαια για την επένδυση στην Αφάντου Ρόδου, σχεδόν όλη η περιοχή κηρύχθηκε αρχαιολογική με πρόταση της τοπικής εφορείας αρχαιοτήτων και γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Ο Αριστείδης Μπαλτάς είχε διακηρύξει τότε σε κάθε τόνο πως η επένδυση δεν κινδυνεύει. Κι όμως, έκτοτε η επένδυση αγνοείται[...]

Ο σύλλογος αντιτίθεται επίσης στη νέα μαρίνα Πύλου Μεσσηνίας, (έχει περάσει με θετική γνωμοδότηση και από τα δύο αρμόδια συμβούλια) όπως και στην εξόρυξη μεταλλεύματος στις Σκουριές Χαλκιδικής (έχει βρεθεί εγκατάσταση αρχαίας μεταλλευτικής δραστηριότητας, η οποία δεν είναι ικανή να ματαιώσει το έργο).

Αυτά ως προς κάποια μεγάλα έργα και επενδύσεις. Από την άλλη, οι συνδικαλιστές αρχαιολόγοι είναι εναντίον της ενίσχυσης στον τομέα του πολιτισμού από Ιδρύματα, Σωματεία και τράπεζες. Κατά το σκεπτικό τους, «οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μνημεία και τα μουσεία της χώρας ανήκουν σε όλο το κοινωνικό σύνολο, είναι φορείς ιστορικής μνήμης και δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους όποιους "επενδυτές", τα ιδιωτικά συμφέροντα, τους τραπεζικούς ομίλους και τα διάφορα ιδρύματα (Διάζωμα, Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος κλπ)». Τα εκατομμύρια ωστόσο που διαθέτουν ή εξευρίσκουν, προφανώς είναι για το πυρ το εξώτερον.

Ο σύλλογος έχει από το 2014 διοίκηση στην οποία πλειοψηφούν η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση ΥΠΠΟ (με 7 έδρες) και η Αυτόνομη Παρέμβαση με 3 έδρες. Πρόσκεινται ιδεολογικά στην Αριστερά (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ). Τις υπόλοιπες 5 έδρες έχουν η ΕΣΔΑ (ΠΑΣΟΚ, Κέντρο, Κεντροαριστερά κ.α.- 4) και η ΔΑΣ (ΚΚΕ- 1). Ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα και κατά την προηγούμενη του 2014 περίοδο.

Ας διευκρινίσουμε όμως πως δεν πρόκειται για σύλλογο όλων των ελλήνων αρχαιολόγων, αλλά για σύλλογο μόνο των εργαζομένων στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού. Με τη συνταξιοδότησή τους, οι υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, διαγράφονται και από τον σύλλογο[...]

(Απόσπασμα άρθρου των Α.Καρατάσου και Γ.Φιντικάκη από το liberal.gr)