Να το συνηθίσεις...

Ρήσεις...

Λάθη επί λαθών...

«Aνόητοι το 2014, ολετήρες σήμερα…Ενας - ένας οι «μετανιωμένοι» του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται τα λάθη –ορισμένα εγκληματικά– του 2014 και του 2015, που οδήγησαν στα μετέπειτα αδιέξοδα. Πολύ αργά για δάκρυα, η ζημιά έχει ήδη γίνει και (μακάρι να μην) είναι ανεπανόρθωτη.

Χρειάστηκε να περάσουν δύο και πλέον χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για να τολμήσουν ένα-δυο στελέχη του να πουν μια-δυο αλήθειες. Για όσους δεν περίμεναν τόσο πολύ και προσπαθούσαν να τις πουν εγκαίρως (εδώ και εδώ) είναι μια μικρή ικανοποίηση. Αλλά τι να την κάνεις; Το κακό έχει γίνει.Ενας – ένας, λοιπόν, οι «μετανιωμένοι» του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να παραδέχονται τα λάθη τους –ορισμένα εγκληματικά– το 2014 και το 2015, που οδήγησαν στα μετέπειτα αδιέξοδα.

Λάθος πρώτο: η άφρων βιασύνη του Αλέξη Τσίπρα να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά το 2014 και να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Η εξουσιομανία του Τσίπρα και των συν αυτώ τούς είχε θολώσει το μυαλό και δεν μπορούσαν να διακρίνουν αυτό το «στρατηγικό λάθος», όπως το αποκαλεί σήμερα ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου (εδώ). Τι θα συνέβαινε αν άφηναν την τότε κυβέρνηση να κάνει «τη βρώμικη δουλειά»; Η χώρα δεν θα περνούσε το εφιαλτικό 2015 και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ευκολότερο έργο. Τα λέει πολύ καλά ο «μετανιωμένος» Κούλογλου, αλλά -δυστυχώς- τώρα είναι αργά. Η ζημιά έχει γίνει.

Λάθος δεύτερο: Η χωρίς αρχές και απολύτως τυχοδιωκτική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και Τσίπρα – Καμμένου, που θα αποτελεί ένα διαρκές όνειδος. Το παραδέχεται σήμερα ο Νίκος Φίλης (εδώ) και δεν έχει σημασία ότι το κάνει μόλις ο Τσίπρας τον πέταξε έξω από την κυβέρνηση για χάρη του Καμμένου. Η επισήμανσή του είναι σωστή, αλλά έρχεται –και αυτή, δυστυχώς– πολύ αργά. Το στίγμα της συνεργασίας ενός αριστερού κόμματος με ένα ακροδεξιό και εθνικολαϊκιστικό θα μείνει ανεξίτηλο. Τα σφιχταγκαλιάσματα Τσίπρα – Καμμένου μόνο και μόνο για χάρη της εξουσίας, μόλις η εξουσία χαθεί θα τους συνοδεύουν εσαεί ως εικόνες καταισχύνης.

Η χώρα πλήρωσε, πληρώνει και θα πληρώνει ακριβά τις ανοησίες και τα εγκληματικά λάθη του 2014 και του 2015. Η αναγνώρισή τους, έστω από ελάχιστους, συμβάλλει στην αυτογνωσία. Αλλά δεν μπορεί να διορθώσει πολλά. Η ζημιά έχει γίνει και (μακάρι να μην) είναι ανεπανόρθωτη».

                                             (Αρθρο του Γ.Καρελιά από το protagon.gr)

Εύθυμα και σοβαρά...

Οι λαϊκιστές και τα ΜΜΕ...

«Θα συμφωνήσουμε ότι όλοι οι λαϊκιστές έχουν την ίδια μούρη, αλλά είναι εκπληκτικό πόσο μοιάζει η διακυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ με τη δική μας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Παρουσιάζουν την ίδια απλοϊκότητα στην προσέγγιση σύνθετων φαινομένων, δείχνουν την ίδια περιφρόνηση προς την αλήθεια, έχουν τις ίδιες εμμονές, φτιάχνουν τους ίδιους εχθρούς, έχουν ακόμη και την ίδια φρασεολογία. Αγαπημένος στόχος και των δύο τα ανεξάρτητα ΜΜΕ, αυτά που ο Ντόναλντ Τραμπ βρίζει ως «mainstream» και οι δικοί μας «συστημικά» ή αλλιώς ο πρώτος τα αποκαλεί «άτιμα» (dishonest) και οι δικοί μας «βοθροκάναλα».

Να θυμηθούμε ότι προ ενός έτους ο κ. Χριστόφορος Βερναρδάκης έκανε στη Βουλή μία δήλωση που θα τη ζήλευε και ο Γεώργιος Γεωργαλάς: «Εγώ θεωρώ και εξακολουθώ να πιστεύω, για να μην έχετε καμία αμφισβήτηση επ’ αυτού, ότι η βασική παθογένεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα –και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική και στην Ευρώπη και όπου αλλού θέλετε– είναι η αυτονόμηση συγκεκριμένων πολιτικοοικονομικών κύκλων διαμέσου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία δεν είναι δημοκρατικά, αλλά κάνουν κατάχρηση του δημόσιου χαρακτήρα της πληροφόρησης και της ενημέρωσης και προφανώς χρειάζεται ρύθμιση. Το τι ρύθμιση χρειάζεται είναι ένα άλλο θέμα, αλλά κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η βασική αφετηρία» (16.2.2016).

Το ίδιο πρόβλημα έχει και ο Ντόναλντ Τραμπ· με καθυστέρηση –πρέπει να το πιστώσουμε στους δικούς μας αυτό– ενός έτους. «Δυστυχώς, μεγάλο μέρος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Ουάσιγκτον, αλλά και στη Νέα Υόρκη και ειδικά στο Λος Αντζελες, δεν υπηρετούν τον λαό, αλλά τα ειδικά συμφέροντα εκείνων που κερδοσκοπούν από ένα πολύ, πολύ φανερά, διαλυμένο σύστημα. Ο Τύπος έχει γίνει τόσο άτιμος, που αν δεν τον καταγγείλουμε κάνουμε τεράστιο κακό στον αμερικανικό λαό. Τεράστιο κακό. Πρέπει να μιλήσουμε γι’ αυτό, να βρούμε τι συμβαίνει, γιατί ειλικρινά ο Τύπος είναι εκτός ελέγχου» (συνέντευξη Τύπου 20.2.2017).

Βεβαίως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και με σταθερούς κανόνες. Οι δημοσιογράφοι προστατεύονται απόλυτα από την πρώτη τροπολογία του συντάγματος, που λέει ότι «το Κογκρέσο δεν πρέπει να κάνει νόμο που να περιορίζει την ελευθερία του Τύπου». Ετσι, κάθε πρόεδρος μπορεί να αλυχτά ότι ο Τύπος μεταφέρει ψευδείς πληροφορίες, την ώρα ο ίδιος μιλάει για τρομοκρατικές επιθέσεις στη Σουηδία, αλλά δεν συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι με τη διαδικασία του αυτοφώρου μετά μηνύσεις υπουργών.

Το θέμα είναι ότι η «αυτονόμηση του Τύπου» που φοβούνται οι υπερατλαντικοί λαϊκιστές και οι ημέτεροι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ζητούμενο σε μια Δημοκρατία και όχι κίνδυνος. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι όλες οι εφημερίδες εξυπηρετούν συμφέροντα, αποκλείεται να υπηρετούν όλες μαζί τα ίδια συμφέροντα, σε αντίθεση με ό,τι γίνεται στις δικτατορίες, όπου όλα τα ΜΜΕ υπηρετούν τους «πατερούληδες»· φασίστες ή σταλινικούς. Είναι προτιμότερο, λοιπόν, μια χώρα να έχει πολλές ανεξάρτητες από το κράτος εφημερίδες που μπορεί να εξυπηρετούν συμφέροντα παρά να μην έχει καθόλου ανεξάρτητο Τύπο. Αυτό εξυπηρετεί το συμφέρον μόνο ελαχίστων που κατέχουν το γκουβέρνο και θέλουν να το διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα».

                              (Άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Εύθυμα και... σοβαρά

 

Τι άλλο να κάνει;

«Ο πρόεδρος που -κυριολεκτικά- δεν βρήκε την ψήφο του. Ο Φώτης ο Κουβέλης παραδέχτηκε ότι τον Ιανουάριο του 2015, όταν δηλαδή ήταν ακόμα πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι άλλο πρέπει να κάνει για να τον ανταμείψει ο Αλέξης Τσίπρας;

Το επόμενο που θα χρειαστεί να κάνει ο Φώτης Κουβέλης για να δείξει πόσο αγαπά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αρχίσει να στέλνει SMS με καρδούλες και φατσούλες στον Αλέξη Τσίπρα. Αν και δεν βάζω και στοίχημα ότι δεν το κάνει ήδη.Για όσους δεν θυμούνται ο Φώτης ο Κουβέλης είναι εκείνος ο πολιτικός που το 2010 είχε φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλοντας «παραλυτικές ισορροπίες», «κρίση πολιτικών αξιών και πολιτικών σχέσεων», «σκηνικό παρακμής που το παρατηρεί όλη η ελληνική κοινωνία» για να δημιουργήσει τη ΔΗΜΑΡ, στην ηγεσία της οποίας έμεινε ως το καλοκαίρι του 2015.

Επειτα, με τα παράσημα της «Αριστεράς της Ευθύνης» χαμένου κάπου στον δρόμο για το Προεδρικό, ο Φώτης ο Κουβέλης ακολούθησε τη γνωστή δορυφορική πορεία γύρω από την κυβέρνηση: πρόθυμος να της δικαιολογήσει τα πάντα και πάντα έτοιμος να ανταποκριθεί σε ένα κάλεσμα του Αλ. Τσίπρα να συνδράμει στο κυβερνητικό έργο. Ενα κάλεσμα που όμως δεν έχει έρθει ακόμα. Ετσι ακόμα και αν δεν υπάρχουν μηνύματα με καρδούλες και φατσούλες υπάρχει πάντα ο καλός λόγος του Φώτη του Κουβέλη.

Το φθινόπωρο λίγο πριν από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ο Φώτης ο Κουβέλης διαλαλούσε πως η οικονομία αναπτύσσεται, εμφανιζόταν βέβαιος ότι η Αριστερά θα αλλάξει την Ευρώπη, πιστοποιούσε (και ως νομικός) ότι η διαδικασία για την χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών ήταν η καλύτερη δυνατή και δεν είχε καμία αμφιβολία ότι η Τράπεζα Αττικής τώρα είναι που εξυγιαίνεται και έχει θετικές προοπτικές.Πέρασαν όμως οι μήνες. Εγινε και ο ανασχηματισμός και ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλεφώνημα, έστω μια φατσούλα σε SMS.

Και έτσι ο Φώτης ο Κουβέλης είπε να επανέλθει. Το μεσημέρι της Πέμπτης, μίλησε στο ραδιόφωνο του Action. «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι καλύτερη από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου», είπε ο Φώτης ο Κουβέλης. Και αμφισβήτησε βέβαια ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χρέωσε την ελληνική οικονομία 86 δισ. ευρώ.Το έπαιξε βέβαια και λίγο δύσκολος. Στην ερώτηση αν θα κατέβει στις εκλογές απάντησε: «Δεν θα μελλοντολογήσω και δεν θα πω τίποτα από αυτά που δεν έχω σχεδιάσει. Δεν είμαι ενταγμένος στο ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγω να λέω την πολιτική μου άποψη με τη σαφήνεια και ειλικρίνεια που διεκδικώ να έχω στον πολιτικό μου λόγο».

Ακολούθησε άλλη μία: με ποιο κόμμα από αυτό που έχουμε μπροστά μας θα μπορούσε να είναι υποψήφιος ο Φώτης Κουβέλης;«Το μόνο που θα σας πω είναι ότι στις προηγούμενες και στις προπροηγούμενες εψήφισα ΣΥΡΙΖΑ. Στο δημοψήφισμα εψήφισα “όχι”. Και θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ».

Τι άλλο δηλαδή να κάνει ο Φώτης ο Κουβέλης; Είπε ότι και τον Ιανουάριο του 2015, όταν δηλαδή ήταν ακόμη πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, δεν ψήφισε το κόμμα του –που τελικά πήρε 0,48%– αλλά ψήφισε ενθουσιασμένος τον Αλέξη. Μετά από αυτό ο τελευταίος οφείλει πια να ανταποκριθεί. Αλλιώς ο 68χρονος Φώτης Κουβέλης κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία ως ο πολιτικός που όντως δεν βρήκε ούτε την ψήφο του».

                                      (Αρθρο του Π.Παπαδόπουλου από το protagon.gr)