Αξία και απαξία...

«Η προχθεσινή συζήτηση υποθέτω πως ήταν απόφαση της επιτροπής «Στρατηγικού Σχεδιασμού» της κυβέρνησης. Τολμώ δε να εικάσω πως δεν αποκλείεται να είναι και η πρώτη ιδέα του άρτι προσληφθέντος κ. Καρανίκα. Πάντως ο όλος χειρισμός της εκ μέρους των κυβερνητικών εταίρων παρέπεμπε στον αυθορμητισμό τον οποίον κατέθεσε στον δημόσιο βίο της χώρας ο πολλά υποσχόμενος απόφοιτος των ΤΕΙ ζαχαροπλαστικής – με όλον τον σεβασμό στην τέχνη του Μπριγιά Σαβαρέν. 

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην αξία και την απαξία; Τίποτε, ένας αναστεναγμός, το ύφος του προσώπου, ένα βλέμμα που γυρίζει αλλού, μια λεξούλα. Οπως λες ότι θαυμάζεις την Ελένη Μενεγάκη, έτσι πετάς και μια συζήτηση για τη διαπλοκή, τη διαφθορά και ό,τι θέλει προκύψει, ας είναι και ο υπνάκος του κ. Φίλη.

Ελάτε τώρα. Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή έγινε για έναν και μόνον λόγο. Για να μπορέσει η κυβέρνηση των Συριζανέλ να αναβαπτίσει την ανυπαρξία της στο μόνο που ξέρει να κάνει, την καταγγελία. Και καλά το κόμμα του κ. Καμμένου. Χωρίς ιδεολογία, χωρίς διεθνείς αναφορές, είναι καταδικασμένο να ασφυκτιά στον κλειστοφοβικό μικρόκοσμο της ελληνικής πολιτικής ζωής. Στα «μου είπες», στα «σου είπα», «όχι δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου», σε έναν πολιτικό λόγο που θυμίζει μεσημεριανάδικο. Η Αριστερά όμως; Και μη μου πείτε ότι ο Σύριζα δεν είναι Αριστερά. Ο Σύριζα είναι Αριστερά, απλώς η σημερινή Αριστερά από την ιστορική της κληρονομιά δεν έχει κρατήσει παρά μόνον την καταγγελία. Καταγγέλλει διότι ζει σε έναν κόσμο τον οποίον δεν μπορεί να κατανοήσει και κατά συνέπειαν δεν μπορεί να τον διαχειρισθεί.

Είναι η χαμηλή ανθρώπινη ποιότητα που τη στελεχώνει; Σίγουρα παίζει τον ρόλο της. Ανθρωποι ως επί το πλείστον χωρίς παιδεία και καλλιέργεια, που δυσκολεύονται ακόμη και να φτιάξουν μια πρόταση με αρχή, μέση και τέλος. Εξαιρούνται οι ποιητές ανάμεσά τους, όπως ο κεχαριτωμένος ποιητής Κουράκης. Δεν είναι όμως μόνον η ανθρώπινη ποιότητα. Είναι και η συγκρότηση της πολιτικής της, μια πολιτική που γεννήθηκε σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον σημερινό, «εκτός ιστορικής φάσης», θα έλεγα, αν δεν ήθελα να πω «εκτός τόπου και χρόνου». Το μόνο που της έχει απομείνει είναι να καταγγέλλει τον κόσμο που απορρίπτει τις ιδέες της.

Η καταγγελία λειτούργησε μια χαρά ως πολιτικό εργαλείο στα χρόνια της κρίσης. Και έφερε τους καφενόβιους λενινιστές στην εξουσία. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να λειτουργήσει ακόμη ως άλλοθι για τις λάσπες της Ειδομένης, την κλινικά νεκρή οικονομία και τον έλεγχο κεφαλαίων. Επειδή ακριβώς δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο τους, δεν μπορούν να συλλάβουν τα υπόγεια ρεύματα της ελληνικής κοινωνίας. Η αγανάκτηση πέρασε, η κατάθλιψη κάνει τον κύκλο της και η ανασφάλεια διαβρώνει την καθημερινότητα. Η ελληνική κοινωνία ούτε επανάσταση θέλει να κάνει ούτε στον παράδεισο να πάει. Η ελληνική κοινωνία το μόνο που θέλει είναι να ζήσει. Να ζήσει μια κανονική ζωή. Την κούρασαν τα πειράματα και η ανυπαρξία πολιτικής.

«Οχι άλλο κάρβουνο», όπως φώναζε κι ο Κούρκουλος λίγο πριν απ’ το ναυάγιο. Κι απ’ αυτήν την άποψη η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, εκτός από τον δυναμισμό του κ. Μητσοτάκη και τη σοβαρότητα του κ. Βενιζέλου, απέδειξε πως η κυβέρνηση των Συριζανέλ δεν μπορεί να συμμετάσχει στις εξελίξεις επειδή δεν μπορεί να τις αντιληφθεί. Νομίζει πως η Ελλάδα ζει ακόμη στο 2012».

                        ( Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)