Υποκρισία...

Το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο» είχε πάντα λυμένο το ζωνάρι στα ζητήματα ηθικής. Ως αντιπολίτευση ξεσπάθωνε γενικώς κατά της διαφθοράς, αλλά ειδικώς απαξίωνε κάθε μέτρο περιορισμού της. Καταψήφισε μέχρι και τη Δι@ύγεια με το σόφισμα ότι «πρόκειται για μια προσπάθεια επικοινωνιακή να αλλάξετε την ατζέντα. Καλή η προσπάθεια, αλλά δεν αρκεί. Διότι ετούτη την ώρα, που παρουσιάζετε ως μέγα επίτευγμα, ιστορικό επίτευγμα, μια προσπάθεια να φτιάξετε ένα ηλεκτρονικό φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης –διότι περί αυτού πρόκειται– η κοινωνία ισοπεδώνεται από τις επιλογές σας» (Αλέξης Τσίπρας, Βουλή 30.6.2016). Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, φυσικά, ως κυβέρνηση υπονόμευσαν και τη Δι@ύγεια. 

Με το νομοσχέδιο περί «επιτάχυνσης του κυβερνητικού έργου» (Δεκέμβριος 2015), εξαίρεσαν κάποιες δαπάνες του υπουργείου Εξωτερικών από τον δημόσιο έλεγχο.

Ακόμη πιο υποκριτική ήταν η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να νομοθετήσει την υποχρεωτική δημοσιοποίηση των διαφημιστικών κονδυλίων των τραπεζών, μετά την αποκάλυψη του «κυκλώματος των εκβιαστών δημοσιογράφων». Και είναι υποκριτική διότι από την υποχρέωση δημοσιοποίησης εξαίρεσαν τις ΔΕΚΟ και τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ετσι, όσα είναι υπό κυβερνητικό έλεγχο μένουν κρυφά, αλλά υποχρεώνονται να δημοσιοποιούν τις δαπάνες τους οι τράπεζες που πλέον είναι ιδιωτικές. Να σημειώσουμε ότι, όπως προκύπτει από τη δικογραφία, το κύκλωμα των εκβιαστών στόχο είχε τις ΔΕΚΟ και ουχί τις τράπεζες».

          (Απόσπασμα άρθρου του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)