Εργαλειοποίησαν και τη Γάζα...

 

«Ο σημερινός αντισημιτισμός – ρατσισμός είναι πανευρωπαϊκό και αμερικανικό φαινόμενο. Δεν τον συναντάς στην πλέμπα ή στο περιθώριο αλλά στις οικονομικές και κυρίως πνευματικές ελίτ. Ο σημερινός αντισημιτισμός δεν έχει να κάνει με εκείνον του μεσοπολέμου, όπου το να εξαφανίζεται μια ημέρα ένας Εβραίος απλώς σήμαινε ότι σβήνονταν και τα χρέη των δανειοληπτών του. 

Και ήταν πολλοί την εποχή εκείνη. Ή ότι η επιχείρηση του περνούσε στα χέρια των υπαλλήλων του. Ή, ακόμα χειρότερα, η περιουσία του «εξαφανιζόταν» για να αλλάξει μετά από κάποια χρόνια ιδιοκτήτες. Οι δρόμοι των ιστορικών πόλεων της Ευρώπης αν είχαν στόμα θα είχαν πολλά να πουν. Διότι μάτια είχαν και είδαν. Για να μην ρωτήσουμε και τη Θεσσαλονίκη. 

Σήμερα ο αντισημιτισμός είναι αριστερός και «προοδευτικός». Σχεδόν εναλλακτικός και σίγουρα woke. Εμφανίζεται με παλαιστινιακή σημαία σε μαύρο φόντο, έχει ριγμένη στην πλάτη μια καφίγια, κάπως ατημέλητα, κραυγάζει “free Palestine” και “from the river to the sea” και έχει βαλθεί να κυνηγάει Εβραίους. Είτε στην Πλάκα την ώρα που πίνουν το ποτό τους, είτε στη Σύρο, στη Ρόδο και στον Άγιο Νικόλα όταν κατεβαίνουν από το κρουαζιερόπλοιο, για να επισκεφθούν τα αξιοθέατα των νησιών. Δεν ρωτάει ποιοι είναι και τι σχέση έχουν με τον Νετανιάχου και τις επιχειρήσεις στη Γάζα, του αρκεί ότι είναι Ισραηλινοί. 

Ο σημερινός αντισημιτισμός – ρατσισμός δεν είναι ελληνικό αλλά πανευρωπαϊκό και αμερικανικό φαινόμενο. Δεν τον συναντάς στην πλέμπα ή στο περιθώριο αλλά στις οικονομικές και κυρίως πνευματικές ελίτ. Σε πλούσιους, καλά δικτυωμένους και μορφωμένους. Στα καλύτερα και ακριβότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ. 

Σε όλους εκείνους που οραματίζονται μια συμμαχία του σκληρού φονταμενταλιστικού Ισλάμ με τις προοδευτικές σέχτες της Δύσης στον αγώνα τους κατά του σιωνισμού και του δυτικού ιμπεριαλισμού. Ο φτωχός και κατατρεγμένος μουσουλμάνος μετανάστης φαντάζει στα μάτια τους ως το ιδανικό υποκείμενο της επανάστασης που δεν έχει τίποτα να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του και με αιχμή του δόρατος τις προσταγές του προφήτη θα… 

Θα μετατρέψει τη Δύση σε ένα νέο Ιράν; Θα ντύσει όλες τις γυναίκες με μπούργκα; Θα κυνηγήσει την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα; Θα μετατρέψει τις εκκλησίες σε τζαμιά; Ή θα επιβάλει στην Ευρώπη το πολιτικό Ισλάμ; Εδώ είναι που η επιστήμη και η επανάσταση σηκώνουν τα χέρια ψηλά και παραδίνονται. Άβυσσος η ψυχή του ριζοσπάστη. Και όχι του φιλήσυχου μετανάστη.  

Η συμπαράσταση στον πραγματικά δοκιμαζόμενο λαό της Γάζας είναι το πρόσχημα. Ο πόλεμος και το δράμα των ανθρώπων είναι τόσο μακριά τους. Αν τους ένοιαζε πραγματικά, θα είχαν βγει στους δρόμους και την 7η Οκτωβρίου του 2023 μετά τη σφαγή των αμάχων στο φεστιβάλ μουσικής "Supernova Sukkot Gathering". Μετά την πάσα που έδωσαν η Χαμάς και το Ιράν στον Νετανιάχου να μπει στη Γάζα και να σαρώσει. Υπερασπιζόμενος φυσικά τον λαό του, αλλά όχι μόνο. Γιατί όλοι ήξεραν τι θα ακολουθήσει εκείνη την τρομοκρατική ενέργεια. 

Αλλά η ισλαμική τζιχάντ δεν φείδεται θυσιών προκειμένου να κρατάει πάντα ζεστή την αντιδικία με το Ισραήλ μέχρι την πλήρη εξαφάνιση του κράτους του, αλλά και του τελευταίου Εβραίου της Γης. Μόνο που σήμερα κινδυνεύει να δει τους παλαιστινίους της Γάζας να εξαφανίζονται είτε από τον πόλεμο και τις κακουχίες, είτε από την πείνα. Αλλά αυτό για κάποιους είναι μια θαυμάσια κατάσταση. Είτε είναι είτε μουσουλμάνοι, είτε Ισραηλινοί, πάντα φονταμενταλιστές.

Οι δήθεν ευαίσθητοι με την Παλαιστίνη δεν έχουν τις ίδιες ευαισθησίες όταν ξεκληρίζονται οι Δρούζοι και οι Χριστιανοί της Συρίας από το μαχαίρι της τζιχάντ. Ή οι Κούρδοι της Μέσης Ανατολής από την Τουρκία. Ή οι χριστιανοί της Αφρικής από το Σουδάν μέχρι τη Νιγηρία. Για να μην πιάσουμε το δράμα των αμάχων της Ουκρανίας από τους βομβαρδισμούς του Πούτιν. Οι ευαισθησίες τους είναι επιλεκτικές και έχουν να κάνουν με το μεγάλο διακύβευμα που είναι η πτώση του δυτικού πολιτισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Στα πλαίσια αυτά ο στόχος του αντισημιτικού ακτιβισμού αλλά και ενός μέρους της ελληνικής αντιπολίτευσης που τους καλύπτει πολιτικά είναι η ειδική σχέση της Ελλάδος με το Ισραήλ. Για όλους αυτούς η φιλία και η συνεργασία αυτή πρέπει να σπάσει. Για να αναδειχθεί στην περιοχή η κυριαρχία του Ερντογάν και της Τουρκίας και βαθύτερα του Πούτιν και της Ρωσίας. Διότι σήμερα ο μεγαλύτερος εχθρός της Τουρκίας είναι το Ισραήλ. Μόνο που το παράδειγμα της πρόσφατης νίλας του Ιράν την αποτρέπει από το να επιτεθεί εναντίον του. Διότι το Ισραήλ είναι δυνατό.

Ο τουρκικός επεκτατισμός, η αναθεωρητική πολιτική, οι απειλές κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, το ίδιο το δράμα της Κύπρου και οι υβριδικές επιθέσεις στα σύνορα διά του μεταναστευτικού, ουδέποτε προβλημάτισαν την ριζοσπαστική και την σταλινική αριστερά, πόσο μάλλον τα απομεινάρια τους. Αντιθέτως θεωρεί ότι όλα αυτά συμβάλλουν στην αποσάθρωση της δυτικής πολιτικής στην περιοχή και τη βοηθούν να αποτινάξει τον δυτικό ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό. Να πραγματώσει δηλαδή τον δήθεν στόχο της. Αυτόν που είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν οδηγούσε τη χώρα στο γκρεμό του Grexit. 

Και το δράμα της Παλαιστίνης, όχι μόνο σήμερα αλλά ανέκαθεν, ήταν και είναι ένα καλό εργαλείο που της προσφέρει ο ισλαμικός επεκτατισμός. Ο οποίος δεν εκφράζεται μόνο με τη βία αλλά και με τα πετροδολάρια του Κατάρ και των Εμιράτων, η διείσδυση των οποίων στην Ευρώπη τουλάχιστον είναι εμφανής. Αλήθεια, γιατί δεν γνωρίσαμε ποτέ το βάθος αλλά και τα ελατήρια της υπόθεσης Παντσέρι;

Εν τέλει με εκείνη την αναίτια επίθεση στη έρημο του Ισραήλ οι ισλαμιστές και οι δυτικοί φίλοι τους πέτυχαν τον στόχο τους. Σήμερα μέσω της εκμετάλλευσης των ακροτήτων του ισραηλινού στρατού προσπαθούν να κερδίσουν κάτι παραπάνω».

(Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ΑTHensvoice)