Απόψεις...

 

«Η αμορφωσιά δεν περιορίζεται στα «επαναστατημένα» μειράκια της Αμοργού, αλλά και σε δημοσιολογούντες. Τουλάχιστον δυο φορές διάβασα από κεντροαριστερούς ινστρούχτορες, όχι πολιτικά στελέχη, που αντιμετώπισαν το περιστατικό της Σύρου ελαφρά τη καρδία, με το αφελές σκεπτικό «Ε, και τι έγινε; Το πλοίο δεν έδεσε στην Σύρο θα πάει παρακάτω να δέσει»!Τους διέφυγε το σημαίνον. Η φασιστική πρακτική ομογενοποίησης και καταδίκης του αίματος, της θρησκευτικής και πολιτισμικής ταυτότητας ενός λαού. 

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωσε ότι θα υπάρξει πλήρης εφαρμογή του αντιρατσιστικού νόμου. Πότε; Ήταν ένας νόμος που «κοιτούσε δεξιά». Προοριζόταν όχι μόνο για την αντιμετώπιση της Χρυσή Αυγής, αλλά και για κάθε φιλελεύθερο που τολμούσε να γράψει κάτι εναντίον της μετανάστευσης. Τον υποδέχτηκε με ευφρόσυνη διάθεση η κοινότητα των Ελλήνων αλληλέγγυων πιστεύοντας ότι ο νόμος θα γίνει το νομικό όπλο του κάθε Δημητρά να μετατρέπεται σε κυνηγό κεφαλών κάθε ανεξάρτητης φωνής η οποία δεν υποτασσόταν στη φαντασίωση των «No borders», και αντιμετώπιζε με λογική το μέγα θέμα της μετανάστευσης».

                                                                                   (Γ.Σιδέρης-liberal.gr)

 «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης που οδεύοντας στον έβδομο χρόνο της εξουσίας του, συνεχίζει να διατηρεί απόλυτη πολιτική κυριαρχία. Καινούριο είναι αυτό. Δηλαδή εδώ και μισό αιώνα, οι Έλληνες έχουν συνηθίσει στα 6 ή 7 χρόνια να αποκαθηλώνουν τους πρωθυπουργούς στους οποίους χάρισαν δεύτερη θητεία. Πρώτα τους ξαναψηφίζουν, ύστερα τους βαριούνται και μέσα σε ένα-δυο χρόνια, τους δείχνουν ολοφάνερα ότι τους πάνε για αποστρατεία.

Ο Κυριάκος είναι ο πρώτος από το 1974 που δείχνει να διαψεύδει αυτό το ιστορικό δεδομένο. Βρίσκεται στα μέσα της δεύτερης τετραετίας του και –επί του παρόντος- παραμένει αδιαφιλονίκητα πρώτος. Μπορεί το κομμάτι του πληθυσμού που δεν τον θέλει να μην έχει πια ίχνος ανοχής απέναντι του, όμως το κομμάτι που συνεχίζει να τον προτιμά παραμένει σχετικά συμπαγές και πλειοψηφικό έναντι των υπολοίπων ομάδων.Αυτό, ανεξάρτητα με την μεριά του πολιτικού χάρτη που προτιμάμε, είναι κάτι αντικειμενικά πρωτόγνωρο για τα μεταπολιτευτικά μας ήθη».

                                                                     (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)