Δημοκρατία στην Παλαιστίνη...

 

«Μέσα από αναγνώσεις των κειμένων του φίλου μου Κώστα Κούρκουλου, όπως και μετά από συζητήσεις μαζί του, κατέληξα να εγκαλώ τον εαυτό μου, γιατί αφέθηκε να εξαπατηθεί.Το ζήτημα δεν θα ήταν σοβαρό, όλοι εξαπατώμεθα στο κάτω κάτω, εάν δεν αντιλαμβανόμουνα ότι τρόπον τινά «χαρίσαμε», στο πεδίο της θεωρίας, την «υπεράσπιση» των Αράβων Παλαιστινίων στους σταλινικούς. 

Και εξηγούμαι: ακριβώς επειδή η Δημοκρατία είναι η μορφή οργάνωσης που θεμελιώνεται στη συναίνεση μεταξύ ισότιμων και αυτόνομων ατόμων, το βασικό της χαρακτηριστικό είναι η προστασία της ανεμπόδιστης, ακηδεμόνευτης, κίνησης στην ιδιωτική, την κοινωνική και τη δημόσια σφαίρα.Αυτό σημαίνει τη χειραφέτηση των ατόμων από την αναγκαστική συμμόρφωση προς τους συλλογικούς σκοπούς που επιτάσσει μια ομοιογενής κοινωνία.

H ελευθερία επομένως, ως αμιγώς πολιτική έννοια, διασφαλίζεται αποκλειστικά από την ύπαρξη των δημοκρατικών θεσμών, παραμένοντας ουσιωδώς συνδεδεμένη με την ατομικότητα.Η τελευταία προϋποθέτει τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου, αξιώνοντας την αναγνώριση της διαφοράς. Εξ αυτού, η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της «θεσπισμένης διαφωνίας».

Με την ίδια λογική, έχει κοσμοπολιτικό, τρόπον τινά, χαρακτήρα, στο μέτρο που η άρνηση εκ μέρους της τής ειρηνικής συνύπαρξης με άλλες κοινότητες και της αναγνώρισής τους ως ισότιμων συνομιλητών για ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, θα αναιρούσε τις εν λόγω αρχές πάνω στις οποίες θεμελιώνεται.Το παραπάνω το αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι οι ακτιβιστές «φιλοπαλαιστίνιοι» δεν λένε κουβέντα για τη Χαμάς, ενώ ουδέποτε εναντιώθηκαν στην καταπίεση και τη βία που απορρέουν από τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό.

Να θυμίσω και την πρόσφατη υποστήριξη στους μουλάδες του Ιράν, με τα χιλιάδες θύματα του απάνθρωπου καθεστώτος τους, την πλήρη αδιαφορία για τη σφαγή των Δρούζων στη νότια Συρία, καθώς και την εκκωφαντική σιωπή για τα εγκλήματα της 7ης Οκτωβρίου και για τους εναπομείναντες στη Γάζα ομήρους. Με άλλα λόγια, όλοι αυτοί οι υπερδραστήριοι «αλληλέγγυοι» των κατοίκων της Γάζας, θεωρούν, προφανώς, αυτονόητο ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα είναι «ελεύθεροι», εάν δεν υπάρχουν Εβραίοι στην περιοχή.

Απαλλαγμένοι από το άχθος αυτής της συγκατοίκησης πάνω στη γη, θα απολαύσουν αυτήν την απανθρώπινη «ανεξαρτησία», συνεχίζοντας οι ίδιοι να διαβιούν υπό μια εξουσία, η οποία δεν δίνει δεκάρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τιμωρεί ανελέητα την εναντίωση στις θρησκευτικό-ιδεολογικές της θέσεις, επιτάσσοντας, διά της βίας, σε όλους έναν και μόνο τρόπο ζωής ως ορθό.

Θα μου πείτε, περίμενα κάτι διαφορετικό από σταλινογενή κινήματα; ορώ έτσι να πω ότι μας εξαπάτησαν, στο μέτρο που δεν αντιληφθήκαμε ότι η «λευτεριά» στην οποία αναφέρονται παραπέμπει σε καθεστώτα που σε εξαναγκάζουν να ταυτίζεσαι με ένα τυραννικό συλλογικό εγώ, το οποίο αξιώνει την εξάλειψη του εαυτού σου, υπαγορεύοντάς σου πώς θα σκέπτεσαι και θα δρας.

Προτείνω λοιπόν σε όσους θεωρούν ότι ο ολοκληρωτισμός είναι η απόλυτη άρνηση της ελευθερίας, να μην τους χαρίσουμε το σύνθημα, αλλ’ απλώς να το κάνουμε σαφέστερο, φωνάζοντας ότι «λευτεριά στην Παλαιστίνη», εάν πράγματι εννοούμε αυτό που λέμε, δεν μπορεί να σημαίνει παρά ένα μόνον πράγμα: «Δημοκρατία στην Παλαιστίνη». 

Ελπίζω να έγινε σαφές ότι το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», νοούμενο ως «Δημοκρατία στην Παλαιστίνη» δηλώνει ταυτόχρονα πραγματική αλληλεγγύη στους Άραβες Παλαιστίνιους και ανιδιοτελή, εκ μέρους όλων μας, αναγνώριση του αυτοδίκαιου δικαιώματος του κράτους του Ισραήλ στην ύπαρξη».

(Απόσπασμα άρθρου της Β.Νικολαΐδου-Κυριανίδου  από το  liberal.gr)