Απόψεις...

 

«Ο κ. Μητσοτάκης είχε και εξακολουθεί να έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να δέχεται στωικά το ένα κύμα επίθεσης πίσω από το άλλο. Πιστεύουμε ότι είναι η χειρότερη επιλογή. Η δεύτερη είναι να πάει σε εκλογές με ξεκάθαρο λόγο. Να εξηγήσει στον ελληνικό λαό για ποιον λόγο έχουν οδηγηθεί τα πράγματα σε αυτό το σημείο και να παρουσιάσει μια στρατηγική πρόταση για την επόμενη τετραετία. Κι όποιος θέλει ακολουθεί! Αλλά να απαντούν όλοι πάνω σε μια ατζέντα και όχι σε σενάρια ξυλολίου!

Και πώς θα πεις στους ψηφοφόρους ότι δεν θα έχουμε άλλες καταστάσεις σαν κι αυτές που αντιμετωπίσαμε με τις αγροτικές επιδοτήσεις; Διότι ανάλογες υποσχέσεις είχαν δοθεί και στο παρελθόν. Σε όλα τα μέτωπα. Και σήμερα η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη, όχι γιατί διαπιστώνουμε όλοι δήθεν έκπληκτοι ότι δεν υπάρχει κοινωνία αγγέλων, αλλά διότι δεν υλοποίησε τις υποσχέσεις της. Γι' αυτό λέμε ότι χρειάζονται πλέον καθαρές κουβέντες. Σύγκρουση εκεί που πρέπει να υπάρχει σύγκρουση και συναίνεση εκεί που επιβάλλεται να έχουμε συναίνεση.

                                                                      (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

Αλλά πού να πάμε και τι να κάνουμε κι εμείς οι άνθρωποι των λέξεων; Δεν ξέρουμε να σκάβουμε, δεν ξέρουμε να χτίζουμε, δεν ξέρουμε να οδηγούμε φορτηγά. Λέξεις κουβαλάμε. Οπότε πάμε να ξεκουραστούμε λίγο για να μην αρχίσουμε να γράφουμε ανοησίες, επειδή δεν μας περισσεύει σιωπή. Η εβδομάδα άδειας είναι, τελικά, μια προστασία όχι μόνο για μας, αλλά και για σας.Μέχρι τότε, εύχομαι να δροσιστείτε με όποιον τρόπο βρείτε. Με ανεμιστήρα, με παραλία, με ορεινό πλατάνι, με θερινό σινεμά στην άδεια Αθήνα. Με κοκτέιλ, με ουζάκι, με πανηγύρι ή με σιωπή… με ό,τι τραβά η ψυχή σας και η τσέπη σας τέλος πάντων. Ραντεβού σε λίγες μέρες. Μην πάρετε και πολύ φόρα».

                                                                       (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)

«Αν ζητήσεις από έναν απλό, μέσο πολίτη να σου πει τι συνέβη στη Βουλή με την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ, θα σηκώσει τους ώμους. Οχι από αδιαφορία, αλλά από σύγχυση. Ψηφίστηκε μια Εξεταστική Επιτροπή, απορρίφθηκε η Προανακριτική για δύο υπουργούς, η κυβέρνηση ψήφισε μόνη της, η αντιπολίτευση αποχώρησε διαμαρτυρόμενη, κάποιοι από την πλειοψηφία ψήφισαν με επιστολές, κάποιοι από την αντιπολίτευση αρχικά ψήφισαν κι εκείνοι με επιστολές αλλά ύστερα ξεψήφισαν καταγγέλλοντας εκείνους που ψήφισαν, άλλοι κατήγγειλαν κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και στο τέλος, όλοι δήλωσαν οργισμένοι με τους αντιπάλους τους, αλλά και δικαιωμένοι για τις επιλογές τους. Αν αυτό είναι δημοκρατική λειτουργία, τότε μιλάμε για λειτουργία σε θολό τοπίο.

Το αποτέλεσμα είναι μια δημοκρατία που –εν ονόματι της διαφάνειας– παράγει το ακριβώς αντίθετο. Θόρυβο χωρίς περιεχόμενο. Μια Βουλή που υποτίθεται πως ελέγχει, αλλά στην πράξη αλληλομπλοκάρεται. Και έναν πολίτη που, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να καταλάβει τι ισχύει και τι όχι. Τελικά, δεν εμπιστεύεται κανέναν. Γιατί όποιος καταλαβαίνει μόνο τα κόλπα και όχι την ουσία, δεν λέγεται πια πολίτης, αλλά θεατής. Και το θέατρο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όταν παίζεται έτσι, δεν συγκινεί. Αηδιάζει».

                                                                     (Δ. Ευθυμάκης-protagon.gr)

«Βλέπεις το βίντεο με τους γιατρούς στην Καμτσάκα που συνέχισαν να χειρουργούν την ώρα του σεισμού και σκέφτεσαι ότι το μεγαλείο του ανθρώπου δεν είναι η τελειότητα. Είναι η επιλογή. Είναι η στιγμή που διαλέγεις να σταθείς όρθιος στον σεισμό, για να σώσεις κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Παρ’ όλα αυτά, προτιμούμε να βλέπουμε το τέρας παρά τον ήρωα. Σαν να μας παρηγορεί το σκοτάδι, επειδή μας απελευθερώνει από την προσδοκία του φωτός».

(Μ. Δεδούση-protagon. gr)