Για να μην ξεχνιόμαστε...

«Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε. Χθες, στην πλατεία Συντάγματος συγκεντρώθηκαν καμιά εκατοστή κομσομόλοι μαθητές για να διαμαρτυρηθούν για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Στη φωτογραφία διακρίνεται και γκριζομάλλης με ντουντούκα. Οι άσπρες τρίχες του μαρτυρούν για τα βάσανα της μαθητιώσας νεολαίας στην Ελλάδα του καπιταλισμού. Επειδή, όμως, εκτός από καπιταλισμό έχουμε και κορωνοϊό, θα περίμενε κανείς κάποιος παρατυχών αστυνομικός να ελέγξει με ποιον κωδικό κυκλοφορούσαν οι νεολαίοι. Υποθέτω το 6, καθότι επρόκειτο για άσκηση αγωνιστικής γυμναστικής. 

Εννοείται ότι η αστυνομία δεν εμφανίστηκε, σεβόμενη το δημοκρατικό δικαίωμα των κομμουνιστών να κάνουν ό,τι τους κατέβει, ή μάλλον ό,τι κατέβει στους επαγγελματίες συνδικαλιστές. Ευτυχώς, η αστυνομία έβαλε μυαλό μετά τα επεισόδια με τους συνδικαλιστές του ΕΣΥ στο προαύλιο του Ευαγγελισμού, προ ημερών. Και τώρα φέρεται με σύνεση και σωφροσύνη.Eτσι, για να μην ξεχνιόμαστε. 

Η ΔΑΚΕ της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης καταγγέλλει την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για το ίδιο νομοσχέδιο για το οποίο διαμαρτύρονται οι συγκεντρωμένοι του Συντάγματος. Υποθέτω ότι δεν την ενδιαφέρει η επαναφορά της διδασκαλίας των Λατινικών, αλλά η επάρατος αξιολόγηση. Eτσι, για να μην ξεχνιόμαστε. Για να μην νομίσουμε, δηλαδή, ότι αυτό που είδαμε στη διάρκεια της πανδημίας δηλοί ότι μέσα σε έξι μήνες το ελληνικό Δημόσιο αναγεννήθηκε από τις στάχτες του, θεράπευσε τις αναπηρίες του, έμαθε να ελέγχει τη βουλιμία του και την κακεντρεχή εκδικητικότητά του απέναντι στην ελληνική κοινωνία. 

Δοκιμάστε να τηλεφωνήσετε στην Aμεσο Δράση. Ο κ. Χρυσοχοΐδης θα πρέπει να πει στις ευγενέστατες τηλεφωνήτριες πως όταν απαντούν «θα ενημερώσω» για οποιοδήποτε πρόβλημα τους αναφέρεις, είναι σαν να σου λένε: «Μην ανησυχείτε, σας έχουμε γραμμένους». Ειδικά όταν δεν εμφανίζεται κανείς για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που έχεις καταγγείλει. Το βαθύ κράτος, χοντρόπετσο, με τη γραφειοκρατική βραδύνοια και την τυπολατρική ανευθυνότητά του, είναι έτοιμο να αρπάξει και πάλι την κατάσταση στα χέρια του μόλις περάσει η κρίση.

 

Η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης στηρίχθηκε στην παραδοχή της αδυναμίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Μήπως να αναρωτηθούμε αν η πειθαρχία που έδειξε η πλειονότητα του πληθυσμού οφείλεται, εκτός των άλλων, και στον φόβο μας μήπως βρεθούμε στο έλεος του ΕΣΥ; Το Επιτελικό Κράτος έστρεψε όλες του τις προσπάθειες στην προστασία του πληθυσμού όχι μόνον από τον κορωνοϊό, αλλά και από τις αναπηρίες του δημοσίου τομέα. 

Μέχρι στιγμής, η προσπάθεια πέτυχε. Ομως, το βαθύ κράτος δεν το βάζει κάτω. Εχει πολιτικές δυνάμεις να το υπερασπίζονται –την Αριστερά, αλλά και ένα κομμάτι της Ν.Δ.– και μόλις περάσει η κρίση, ως συνήθως εκ του ασφαλούς, θα διεκδικήσει τα λύτρα. Τότε θα κριθεί όχι μόνον η επιτυχία της κυβέρνησης, αλλά και η τύχη της χώρας».

                           (Αρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)