Σαν ψέματα...

Τα επιτεύγματα μιας διακυβέρνησης...

«Με αφορμή τη χτεσινή επέτειο τριών χρόνων από την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ αφιερώνω τα παρακάτω επιτεύγματα της πρώτης και της δεύτερης φοράς αριστεράς στην οικονομία και στην κοινωνία. Παραθέτω τα επιτεύγματα για τα οποία οι προκάτοχοι του Τσίπρα δεν υπέγραφαν. Ενώ ο πρόθυμος τα υλοποιεί με συνέπεια. Και παρακάμπτω ότι οι ίδιοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να υπογράψουν τα πιο πολλά! Η πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά λοιπόν:

1. Δέσμευσε με περιορισμό τις καταθέσεις όλων των Ελλήνων και την κίνηση κεφαλαίων των επιχειρήσεων για μέχρι στιγμής άγνωστο χρονικό διάστημα (Capital Controls).

2. Χρέωσε τη χώρα με 85 δις ευρώ αχρείαστο νέο δάνειο και αχρείαστο νέο μνημόνιο.

3. Χρέωσε τη χώρα με έλλειμμα κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης ύψους περίπου 90 δις ευρώ από τη στασιμότητα της οικονομίας το πρώτο 6μηνο του 2015.

4. Μηδένισε την αξία των τραπεζικών μετοχών και εξανέμισε έτσι εκατομμύρια από οικονομίες νοικοκυριών με την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, παραδίνοντάς τες ταυτόχρονα σε ξένες διοικήσεις και μετόχους!

5. Παρέδωσε τις 16 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις στη δικαιοδοσία των δανειστών, με δικαίωμα εκμετάλλευσης τους για 99 χρόνια.

6. Παρέδωσε για πώληση τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, καθώς και νευραλγικά κομμάτια της δημόσιας επιχείρησης.

7. Παρέδωσε με νόμο τα σπίτια των πολιτών, που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, σε ξένα funds και στις εγχώριες, ξένες πλέον τράπεζες.

8. Ποινικοποίησε την αντίσταση των πολιτών και τη διαμαρτυρία για ξεπούλημα περιουσιών με οικονομίστικα τερτίπια σαν τις αντικειμενικές αξίες και τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών.

9. Καθιέρωσε την κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών ακόμα και για χρέη 500 ευρώ στο δημόσιο.

10. Έκοψε τους μισθούς σε όλο τον ιδιωτικό τομέα, φέρνοντας τον κατώτατο πραγματικό μηνιαίο στα 250 ευρώ.

11. Έκοψε τις κύριες συντάξεις μέχρι και 30%, μια μείωση που θα τη δουν στην τσέπη τους το 2019.

12. Εξαέρωσε τις συντάξεις χηρείας.

13. Έκοψε μέχρι κατάργησης τις επικουρικές συντάξεις.

14. Μείωσε όλους τους πραγματικούς μισθούς και τις συντάξεις με τις αυξήσεις στις παρακρατήσεις ασφαλιστικών εισφορών και την κατάργηση της έκπτωσης φόρου.

15. Κατάργησε το επίδομα των φτωχών (ΕΚΑΣ).

16. Έκοψε τρείς φορές το επίδομα θέρμανσης.

17. Μείωσε τα επιδόματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.

18. Μείωσε δραματικά τα επιδόματα των πολύτεκνων.

19. Κατάργησε σχεδόν όλες τις φοροαπαλλαγές, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων για γιατρούς!

20. Αύξησε τους φόρους και τις εισφορές στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες.

21. Αύξησε μέχρι και στο 100% την προκαταβολή φόρου σε αγρότες.

22. Αύξησε τις τιμές στα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης με την αύξηση του ΦΠΑ από το 13% στο 24%.

23. Αύξησε το φόρο Αλληλεγγύης από το 2% στο 10%.

24. Αύξησε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα, καφέ.

25. Αύξησε τις τιμές στα διόδια.

26. Αύξησε τις τιμές της κινητής τηλεφωνίας και του internet με την αύξηση του φόρου παροχής.

27. Αύξησε τις τιμές στο νερό και στο ρεύμα.

28. Ακρίβυνε τη ζωή σε όλα τα νησιά με την κατάργηση του χαμηλότερου ΦΠΑ που απολάμβαναν.

29. Αύξησε τα δημόσια έξοδα με συνεχείς προσλήψεις μετακλητών και συμβούλων και με υπόγεια επιδόματα σε δημοτικούς «άρχοντες» και σε επιλεγμένες προνομιούχες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων.

30. Αύξησε τα ναύλα και τα κόμιστρα σε όλες τις μορφές μετακίνησης, ιδιωτικές και δημόσιες.

31. Επιβάρυνε τα ακίνητα με επιπλέον φόρους μέχρι σημείου σταδιακής δήμευσης (ΕΦΚΑ, Δημοτικά τέλη κ.ά).

32. Άλλαξε τη διαπλοκή στα ΜΜΕ και στα Έργα από επιχειρηματίες που η πηγή των κεφαλαίων τους ήταν γνωστή και ελέγξιμη για να δημιουργήσει τη δική της διαπλοκή με επιχειρηματίες που η πηγή των κεφαλαίων τους είναι σκοτεινή και ανεξέλεγκτη.

Θα περιοριστώ σ’ αυτά, τα οικονομικά επιτεύγματα. Για τα οποία παίρνει τα εύσημα όλων των δανειστών και όχι άδικα. Γιατί αν μιλήσω για τα ηθικά της πρώτης και δεύτερης φοράς αριστεράς θα δείξω πάλι τα παραπάνω, που χτυπάνε τους προνομιούχους και ωφελούν τα αδύναμα λαϊκά στρώματα!!!Και θα δείξω και τα πρότυπα, με τα οποία γαλουχεί το λαό και τις νέες γενιές:     

Πώς το «όχι» μπορεί να γίνει «ναι», πώς δεν αντιστεκόμαστε επειδή μας πιέζουν, πώς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, πώς μπορούμε άλλα αν λέμε και άλλα να κάνουμε, πώς οι αρχές δεν έχουν αξία, πώς το ψέμα είναι θεμιτό, πώς η θυσία είναι μόνο για να τη θαυμάζουμε σε άλλους.Πώς να είσαι αναξιοπρεπής δηλαδή.Τέτοια αριστερά, πρώτη και τελευταία φορά. Για το καλό της και για το καλό μας».

                     (Αρθρο του Γ. Παπαδόπουλου – Τετράδη από το liberal.gr)

Συλλεκτικό...

Ο Αλέξης των χιλίων ημερών,,,

«Η επέτειος θα μπορούσε να έχει τίτλο «Ο Αλέξης των χιλίων ημερών». Για την ακρίβεια, είναι, περίπου, χίλιες εκατό. Χίλιες εκατό μέρες εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα. Συγνώμη, όχι εξουσίας. Διακυβέρνησης. Διότι, όπως μας είπε η κυρία Μπαζιάνα, την κυβέρνηση έχουν, όχι την εξουσία. Ακόμη. Αλλοι πάλι λένε ότι δεν κυβερνούν ακριβώς. Εκδικούνται. Την ήττα της Αριστεράς στον Εμφύλιο. Μετά από εβδομήντα χρόνια; Περσινά ξινά σταφύλια. Το ίδιο λέει και ο Πρωθυπουργός. Οχι για τον Εμφύλιο. Για το δημοψήφισμα του 2015. Τα σταφύλια στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ μπαγιατεύουν και ξινίζουν ανάλογα με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.

Οι επέτειοι, γενικώς, προσφέρονται για απολογισμούς αλλά τα τρία χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, προσφέρονται περισσότερο για συμπεράσματα. Διότι τι νόημα έχεις να μετράς τα σημάδια από τα καρφιά στους τοίχους όταν ολόκληρο το σπίτι είναι υπό κατεδάφιση; Δεν μιλάω για ελλείμματα, για δημοσιονομικές τρύπες, για αριθμούς και προσθαφαιρέσεις. Αυτά είναι, ας πούμε, η τοιχοποιία του σπιτιού. Επισκευάσιμη έστω και δύσκολα. Αναφέρομαι στα θεμέλιά του. Στις βάσεις του. Που, αν κλονισθούν, ολόκληρο το οικοδόμημα μαρκάρεται με το κόκκινο της υψηλής επικινδυνότητας.

Στην προκειμένη περίπτωση, τα θεμέλια που διαταράχθηκαν είναι πέρα από το καλό και το κακό. Είναι η παγίδα του «Γιατί, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;». Ας πούμε λοιπόν ότι ήταν χειρότεροι. Ολοι οι κυβερνώντες από γενέσεως ελληνικού κράτους μέχρι την 25η Ιανουαρίου 2015. Απατεώνες, κλέφτες, ψεύτες. Οι μεγαλύτεροι. Τα ηθικά και πολιτικά κενά τους όμως δεν τα έκαναν επιχειρήματα. Δεν τα πανηγύριζαν με χορούς στο Σύνταγμα. Δεν χαμογελούσαν αυτάρεσκα απέναντι στο ψέμα τους. Δεν έκαναν μπαντιέρα την ασυνέπειά τους. Δεν θριαμβολογούσαν πάνω από τις αποτυχίες τους. Κρατούσαν τα προσχήματα.

Αυτό συνέβη τα τρία χρόνια διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το τέλος των προσχημάτων. Η απενοχοποίηση του ψέματος. Ο αυταρχισμός χωρίς άλλοθι. Η συγκρουσιακή ιδεοληψία χωρίς πρόφαση. Ο απροκάλυπτος διαχωρισμός των πολιτών σε ημέτερους και αλλότριους ως κοινωνική δικαιοσύνη. Η μισαλλοδοξία ως πολιτική μπαντιέρα. Η υπονόμευση των θεσμών φόρα παρτίδα. Τα fake news χωρίς την παραμικρή προσπάθεια αληθοφάνειας. Η αυταπάτη ως πολιτική αρετή. Η διγλωσσία ως διαχειριστικό ταλέντο. Η άγνοια ως κοινωνική λεβεντιά. 

Ο καρεκλοκένταυρος κυβερνητισμός ως ιδεολογία. Ο κρατισμός ως κοινωνική πρόνοια. Η κωλοτούμπα ως λεβεντιά. Η ακροδεξιά ως πατριωτικό κέντρο. Ο Καμμένος ως «σύντροφος». Η προπαγάνδα ως επικοινωνία. Η στοχοποίηση ως κάθαρση. Το ακαταλόγιστο ως μαγκιά. Να μιλάς Αγγλικά χωρίς να ξέρεις πώς μιλιούνται. Και να γράφεις Ελληνικά χωρίς να ξέρεις πώς γράφονται. Να εφαρμόζεις την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική και να διατυμπανίζεις την αριστερή σου ιδεολογία. Με δυο λόγια, να τραγουδάς αντάρτικα σε πισίνες που γεμίζεις με νερό του Δήμου. Ε και; (Αυτήν την απάντηση δίνει το μεταλλαγμένο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς).

Θα πείτε, έχει διαφορά αν κάτι γίνεται με πρόσχημα ή απροκάλυπτα; Ναι έχει. Διότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να φύγει ή να μείνει, να στρώσει ή να εκτροχιαστεί. Αυτή η νοοτροπία όμως του «δεν δίνω λογαριασμό» φαίνεται να έχει διαποτίσει την ελληνική κοινωνία ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, το σωστό και το λάθος, την επάρκεια και την ανεπάρκεια, τη γνώση και την άγνοια, την ηθική και την αήθεια έχουν θολώσει. Το πέρασμα από το ένα στο άλλο δεν χρειάζεται ούτε εισιτήριο ούτε διαβατήριο. Ούτε άλλοθι ούτε πρόσχημα. Και αυτό νομίζω ότι θα μείνει, για πολύ καιρό, ως χαίνουσα πληγή όχι στην πολιτική σκηνή αλλά στο αξιακό μας σύστημα».

                                             (Αρθρο της Π.Ραγκούση από το protagon)

Εύθυμα και... σοβαρά

Είναι όλοι άριστοι !

«Ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσει κάποιος να καταλάβει τον βαθμό αποτελεσματικότητας της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά και το επίπεδο ικανοτήτων των εκπροσώπων μας στο κοινοβούλιο, είναι να παρακολουθεί αποσπάσματα από επίκαιρες ερωτήσεις και επερωτήσεις καθώς και τις αντίστοιχες απαντήσεις, για διάφορα θέματα.Εάν θέλεις να κρίνεις τον χαρακτήρα ενός υπουργού, δες τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους συναδέλφους του και θα καταλάβεις πολλά.

Παρακολουθώντας λοιπόν, αρκετές τέτοιες ερωτήσεις και επερωτήσεις, κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι κυβερνήτες μας, επιδεικνύουν μία τρομερή υπεροψία απέναντι στους συναδέλφους τους. Μην νομίζετε πως μόνο ο Πολάκης απαξιώνει, περιφρονεί και αποστρέφεται τους αντιπολιτευόμενους συναδέλφους του. Ο Πολάκης τουλάχιστον είναι φανερά αγενής και η αγένεια είναι προτιμότερο να προσφέρεται γυμνή παρά κεκαλυμμένη με μανδύα ευπρέπειας.Μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση αγενούς ευγένειας, παρουσιάζει και η Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, κυρία Όλγα Γεροβασίλη.

Στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη, ο Τομεάρχης Διοικητικής Ανασυγκρότησης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Γιώργος Γεωργαντάς, κατέθεσε ερώτηση προς την κυρία Υπουργό, με θέμα «Αποτελέσματα διαδικασίας αξιολόγησης Δημοσίων Υπαλλήλων».Επειδή δεν έλαβε ουσιαστική απάντηση, επανήλθε με επερώτηση στις 25 Ιανουαρίου, όπου ζήτησε από την Υπουργό να του απαντήσει σε τρία απλά ερωτήματα:

1. Με ποιά μέθοδο αξιολογήθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι

2. Πόσοι αξιολογήθηκαν και

3. Πόσοι βαθμολογήθηκαν με βαθμό κάτω από την βάση

Η απάντηση της υπουργού, ήταν αφοπλιστική. Του είπε πως η αξιολόγηση ολοκληρώθηκε ικανοποιητικά και δεν θα θριαμβολογήσουμε. Αυτό το «δεν θα θριαμβολογήσουμε», το λένε συστηματικά εδώ και ένα περίπου μήνα όλοι οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όποτε βρίσκονται σε δύσκολη θέση.

Εμείς νομίζουμε πως στις συμμαζώξεις των κοινοβουλευτικών ομάδων, τους κάνουν ψυχολογικό μασάζ για να πειστούν να ψηφίσουν τα απάνθρωπα μέτρα.

Ενώ εκείνοι πρέπει να λαμβάνουν ταχύρρυθμα μαθήματα αντιμετώπισης των ενοχλητικών ερωτήσεων, που ακολουθούν την βέβαιη ψήφιση, από μέρους τους, των μέτρων. Στο πλαίσιο αυτών των εντατικών φροντιστηρίων ετοιμολογίας, πρέπει να τους πέταξαν και το ομολογουμένως επιτυχημένο σλόγκαν «δεν θριαμβολογούμε».

Όταν λοιπόν, επανέλαβε στην δευτερολογία του ο κύριος Γεωργαντάς την ίδια ερώτηση, πληροφορήθηκε διά στόματος υπουργού, πως «ποτέ δεν υπήρξε σύστημα συλλογής στοιχείων αξιολόγησης».Αυτή η πληροφορία, είναι αν μη τι άλλο, εξοργιστική. Από τον περασμένο Αύγουστο, που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα «Εθνική Στρατηγική για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση 2017-2019», όπου ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για ένα Δημόσιο με 3 «Α»: ανεξάρτητο, αξιοκρατικό και αποτελεσματικό, έως και σήμερα, μας έχουν πάρει τα αυτιά, με αυτή τη καραμέλα της αξιολόγησης στο Δημόσιο.

Και τώρα έρχεται η αρμόδια υπουργός, για να επιβεβαιώσει στη Βουλή, πως ο σχεδιασμός, δεν προέβλεπε σύστημα συλλογής στοιχείων αξιολόγησης.Μα, εάν δεν υπάρχει σύστημα βάση του οποίου θα συλλεχθούν τα στοιχεία της αξιολόγησης και στη συνέχεια θα αναλυθούν, για να προκύψουν τα απαραίτητα συμπεράσματα, τότε γιατί μπήκανε σε όλο αυτόν τον κόπο;Έτσι για πλάκα;    Για τα μάτια του κόσμου; Για να περάσει η ώρα; Για να 'χουμε να λέμε;

 

Η απάντηση είναι δυστυχώς προφανής. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, αποτελούσε ένα από τα εννέα προαπαιτούμενα, για να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση στο Δημόσιο. Τόσος εμπαιγμός, τόση κοροϊδία, τόσες ψεύτικες υποσχέσεις, για να ξεμπερδέψουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται με τη τρίτη αξιολόγηση και να εισρεύσει στα ταμεία του κράτους το ζεστό χρήμα των «ανάλγητων» δανειστών μας.

Το χειρότερο, είναι πως σύμφωνα με τον κύριο Γεωργαντά, κανείς από τους εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων, δεν πρέπει να έχει αξιολογηθεί με βαθμό κάτω της βάσης.Είναι όλοι άριστοι! Δόξα τω Θεώ, δεν πρέπει να ανησυχούμε πια. Έχουμε και με τη βούλα, τους καλύτερους δημοσίους υπαλλήλους της υδρογείου.

 

Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ανέκαθεν είχαμε τους τελειότερους δημοσίους υπαλλήλους του γαλαξία. Υπήρχε και στο παρελθόν ένα σύστημα δεκαβάθμιας αξιολόγησης που εφαρμόζονταν έως τα τέλη του 2013. Το 90% των υπαλλήλων έπαιρνε από 8 έως και 9. Δηλαδή και τότε κρίνονταν από τους συναδέρφους τους, ως άριστοι. Ενώ το 10 δίνονταν σπάνια, καθότι ο νόμος απαιτούσε αιτιολογική έκθεση του τμηματάρχη για τον συνάδελφο που λάμβανε 10 και σπάνια ένας προϊστάμενος έμπαινε στον κόπο να ξοδέψει χρόνο για να αιτιολογήσει το δεκάρι.Με λίγα λόγια, βρίσκουν και τα κάνουν…

Τελικά, θα πρέπει να έχουν ρίξει πολύ γέλιο, στο κυβερνητικό στρατόπεδο και γενικότερα στα συνδικάτα του δημοσίου, βλέποντας τους ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα να περιμένουν με ανυπομονησία τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης στο δημόσιο».

                                 (Αρθρο του Δ. Χριστοδουλάκη από το liberal.gr)

Εύθυμα και... σοβαρά

Τι εστί ρεαλισμός...

«Είναι αστείο, αλλά μας μιλάνε για «ρεαλισμό», και μας κουνάνε το δάχτυλο, άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα ή με τον ίδιο το «ρεαλισμό» ως σχολή πολιτικής σκέψης. Άνθρωποι άσχετοι, συνήθως πλήρως απληροφόρητοι (για όλα όσα αγορεύουν με «υφάκι»), που μιλάνε για διεθνή πολιτική (αλλά δεν έχουν ιδέα από διεθνείς σχέσεις), που μιλάνε για «εθνικό συμφέρον» (και συνήθως το περιφρονούν ή το ειρωνεύονται), άνθρωποι που καταγγέλλουν όποιον διαφωνεί μαζί τους ως δήθεν «εθνικιστή» - ενώ συνήθως υποστηρίζουν όλους τους… πραγματικούς εθνικιστές εκτός Ελλάδος και - κυριότατα - εναντίον της Ελλάδος!

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τους «εθνικιστές» στην Ελλάδα που πηγαίνουν στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό! Θα τρελαθούμε…Μα ήταν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που πήγαινε, επί χρόνια, και διαδήλωνε στα Σκόπια μαζί με την αντίστοιχη νεολαία του ultra-εθνικιστή Γκρουέφσκι, κατά της Ελλάδας!Και τώρα που έχασε την εξουσία του, το Κόμμα του Γκρουέφσκι ανακάλυψαν πως ο Γκρουέφσκι ήταν «εθνικιστής»! Τώρα μόλις το ανακάλυψαν! Αλλά τόσα χρόνια τον αβάνταραν και τον στήριζαν. Αλλά επειδή ο ρεαλισμός ως πολιτική σχολή είναι πολύ σοβαρό πράγμα, ας μιλήσουμε, λοιπόν, για Ρεαλισμό. Για να δούμε ποιοι είναι οι ρεαλιστές και ποιοι οι … «σαλταδόροι».

* Πρώτα-πρώτα ρεαλισμός είναι να καταλαβαίνεις το πραγματικό μακροχρόνιο πρόβλημα εθνικής απειλής ή περιφερειακής σταθερότητας. Και να το ξεχωρίζεις από τις εφήμερες νομικές αγκυλώσεις του και τις «επικοινωνιακές περικοκλάδες» του. Αυτό κάνουν οι ρεαλιστές. Τα άλλα τα κάνουν οι επικοινωνιολόγοι και οι προπαγανδιστές. Το πραγματικό πρόβλημα με τα Σκόπια, λοιπόν, είναι ο αλυτρωτισμός τους. Δηλαδή η θεσμοθετημένη πολιτική εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος άλλης γειτονικής χώρας – στην περίπτωσή μας της Ελλάδας! Που είναι «θεσμοθετημένη», γιατι περιλαμβάνεται σε άρθρα του Συντάγματός τους! 

Αυτό ακριβώς διακηρύσσει ο Σαμαράς από το 1991!Και επισημαίνει συνεχώς, πως δεν μπορεί η Ελλάδα να τους αναγνωρίσει ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», όταν στο Σύνταγμά τους έχουν ως διακηρυγμένη επιδίωξή τους την απελευθέρωση των «αδελφών Μακεδόνων» στην Ελλάδα, δηλαδή την απόσχιση του 40% των ελληνικών εδαφών! Αυτό δεν μπορούμε να το νομιμοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι ! Γιατί η αναγνώριση μιας τέτοιας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από την Ελλάδα, αμέσως νομιμοποιεί τον αλυτρωτισμό τους κατά της Ελλάδας! Το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας αμέσως μετά. Αυτό σημαίνει ρεαλισμός!

* Ρεαλισμός ακόμα είναι να καταλάβουμε το ιδιότυπο χαρακτήρα του ψευδομακεδονικού αλυτρωτισμού των Σκοπίων. Δεν ονειρεύονται απλώς την ένωση «ενός διαιρεμένου έθνους» απελευθερώνοντας εδάφη εκτός των συνόρων τους. Ουσιαστικά μιλάνε για έθνος που δεν υπάρχει – όπως σωστά διευκρίνισε πρόσφατα και ο Κώστας Καραμανλής, αλλά δεν το κατάλαβαν κάποιοι – για να καταπιέσουν τις διαφορετικές εθνοτικές ταυτότητες του δικού τους πληθυσμού: Που είναι Αλβανικής εθνοτικής καταγωγής, Βουλγαρικής εθνοτικής καταγωγής και Σλαβόφωνες που μισούν την Βουλγαρία. Μύλος…

Χρησιμοποιούν ένα ψέμα (περί «μακεδονικού έθνους») για να συντρίψουν τις πραγματικές και διαφορετικές εθνοτικές ταυτότητες του λαού τους με βλέψεις εναντίον των γειτόνων τους. Το προσπάθησαν. Αλλά δεν το μπορούν. Αυτό είναι μια εξόχως αποσταθεροποιητική συμπεριφορά. Και στο εσωτερικό τους και περιφερειακά στα Βαλκάνια συνολικά.Όποιος δεν βλέπει ότι το ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα είναι εργαλείο καταπίεσης μέσα στη χώρα τους, παράγοντας προστριβών με όλους τους γείτονές τους και εργαλείο αποσταθεροποίησης σε όλη την ευρύτερη περιοχή, απλώς δεν βλέπει τίποτε, δεν καταλαβαίνει τίποτε, βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.Και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το Ρεαλισμό.

Άρα, η επίλυση και του «ονοματολογικού», η εξάλειψη του αλυτρωτισμού τους και η αλλαγή της πολιτειακής τους διάρθρωσης (μετατροπή σε καντονιακή ομοσπονδία) όλα αυτά περνάνε μέσα από την αλλαγή του Συντάγματος.Που ήδη έχει ξεκινήσει, αλλά σήμερα δεν είναι ακόμα εφικτή. Δεν υπάρχουν οι απαραίτητες εσωτερικές πλειοψηφίες των δύο τρίτων στη Βουλή. Όμως με τον ρυθμό που πολλαπλασιάζονται οι αλβανόφωνοι των Σκοπίων κι όπως είναι πια διασπασμένοι οι σλαβόφωνοι (σε βουλγαρίζοντες και μη) η μετατροπή τους σε ομοσπονδία είναι πια θέμα μερικών ετών.Αν δεν πιεστούν απ’ έξω να το κάνουν νωρίτερα. Συνεπώς καμία βιασύνη τώρα από την πλευρά μας.

Ο Σαμαράς όχι μόνο είπε τι δεν πρέπει να κάνουμε (να μη νομιμοποιήσουμε τον αλυτρωτισμό τους). Είπε καθαρά, από δύο δεκαετίες και πλέον, και τι πρέπει να κάνουμε: να οδηγήσουμε τα πράγματα σε καντονιακή ομοσπονδία με διαφορετικές εθνότητες και ουδέτερο διεθνές όνομα. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν τον επιβεβαιώνουν…

* Ρεαλισμός είναι – μεταξύ άλλων – να… ψιλοκαταλαβαίνεις και τι συμβαίνει στις διεθνείς σχέσεις. Και εκεί υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα κρατών που ενώ είχαν αναγνωριστεί από όλες τις χώρες με ένα όνομα, αργότερα για κάποιο λόγο άλλαξαν όνομα. Κι αυτό γίνεται συνεχώς. Τι μας λένε τώρα, ότι 130 χώρες τους έχουν αναγνωρίσει ως «Μακεδονία»; Και λοιπόν; 60 χώρες από τις σπουδαιότερες ΔΕΝ τους έχουν αναγνωρίσει

* Ρεαλισμός κυρίως, είναι να λαμβάνουμε υπ’ όψιν και τους συσχετισμούς σε μια διαμάχη. Ποιος είναι ο ισχυρός και ποιος ο ανίσχυρος.Γιατί ο ρεαλισμός λέει πως ο ανίσχυρος πρέπει να κάνει τις υποχωρήσεις κι όχι ο ισχυρός!Η Ελλάδα είναι η ισχυρότερη, μεγαλύτερη και πιο πλούσια (παρά την κρίση της) χώρα της περιοχής. Και η πιο σταθερή, η πιο ενσωματωμένη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Και η πιο συμπαγής εθνολογικά.Τα Σκόπια είναι η πιο φτωχή, η πιο μικρή, η πιο απομονωμένη και η πιο διαιρεμένη εθνολογικά χώρα της περιοχής.Ποιος νομίζετε πως είναι «ρεαλιστικό» να κάνει τις βασικές υποχωρήσεις;

Για να δούμε τι λένε οι ψευτορεαλιστές μας, επ’ αυτού.Αλλά και πέρα από την ισχύ και το γεωπολιτικό εκτόπισμα, η Ελλάδα έχει και το δίκαιο με το μέρος της. Γιατί είναι η μόνη χώρα της περιοχής, που δεν διεκδικεί τίποτε από τα Σκόπια! Ενώ τα Σκόπια έχουν διακηρυγμένες διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας (και όχι μόνο) - αλλά και δύο άλλοι γείτονες τους θέλουν να τα διαμελίσουν.Συνεπώς ρεαλιστικό για τους Σκοπιανούς είναι να τα έχουν καλά με την Ελλάδα κυρίως.Και ρεαλιστικό - σταθεροποιητικό και δίκαιο για τη διεθνή κοινότητα, είναι να εξαλειφθεί το ψευτομακεδονικό ιδεολογημα, ώστε να ηρεμήσει ολόκληρη η περιοχή. Γιατί αλλιώς, αργά ή γρήγορα, θα τιναχθεί στον αέρα.

Αυτά όλα τα έχει πει ο Σαμαράς εδώ και δυόμιση δεκαετίες! Γι’ αυτά έδωσε πολιτικό αγώνα. Γι’ αυτά έμεινε σπίτι του επί οκτώ χρόνια (1996-2004) και εκτός πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα επί 11 χρόνια (1996-2007).Κι όταν γύρισε έγινε αρχηγός κόμματος και λίγο αργότερα Πρωθυπουργός.    Και σήμερα είναι ο πιο δικαιωμένος πρώην Πρωθυπουργός - για όλα τα άλλα που έκανε στα διόμιση χρόνια της διακυβέρνησής του.Αλλά τώρα δικαιώνεται και για το Σκοπιανό.Πλήρως!

Ο Κυριάκος το κατάλαβε πλήρως και είπε τα τρία πιο ρεαλιστικά πράγματα που ακούστηκαν τις τελευταίεις μέρες:

-Πρώτον, δεν θα διχάσουμε τους Έλληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς!

-Δεύτερον, θα περιμένουμε σε επόμενη – καλύτερη συγκυρία, να λύσουμε το πρόβλημα με τα Σκόπια.

-Και τρίτον, δεν θα χαρίσουμε τον υγιή πατριωτισμό των Ελλήνων σε ακραία στοιχεία.

Ακόμα και ο… Χαϊκάλης δεν άντεξε και βγήκε – εντελώς απροσδόκητα - να δικαιώσει τον Σαμαρά! Πλήρως και απερίφραστα…Και μείναμε άφωνοι όλοι!Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε συμβάλει προσωπικά στην πτώση του Σαμαρά πριν τρια χρόνια…Τι ακριβώς έπαθε ο Χαϊκάλης τώρα;«Επιφοίτιση ρεαλισμού» κι αυτός; Ή μήπως τον κυνηγάνε οι Ερινύες;Ποιος ξέρει;

                                                                                       (antinews.gr)