Σε τι μπορεί να ελπίζει κανείς όσον
αφορά την τουριστική ανάπτυξη και προβολή της πόλης όταν στο πλέον τουριστικό
της σημείο, το μώλο με τα καραβάκια, βλέπει εικόνες σαν κι αυτές;
Το πρώτο σταντ πουλάει φαγώσιμα είδη,
τα γλυφιτζούρια είναι καρφωμένα σε
διαλυμένο φελιζόλ, τα φυστίκια χύμα μέσα στη σιδερένια βάση (μαζεύονται άραγε όταν το μαγαζί κατεβάζει
ρολά και ξανάρχονται την επομένη;), η μηχανή του ποπ κορν πρέπει να είναι προϊστορική, οι ξηλωμένες
πλάκες των πεζοδρομίων χρησιμεύουν ως υποστηρικτικό υλικό,
οι μικρότερες πέτρες στηρίζουν το σπασμένο πλαστικό τραπέζι με τις σφυρίχτρες, το κάγκελο πίσω
έχει διαλυθεί.
Μια εικόνα που τη βλέπει και την παίρνει
μαζί του το 99% των επισκεπτών, καθώς όλοι περνούν από εκεί. Δίπλα ακριβώς το τουριστικό περίπτερο του Δήμου (εσωτερικό και
εξωτερικό του μέρος ασχολίαστο).
Αν έτσι πιστεύουν κάποιοι ότι θα πάνε
την πόλη μπροστά είναι πολύ γελασμένοι. Δεν
έχουν παρά να επισκεφτούν καμιά άλλη πόλη της χώρας- κι αν έχει και λίμνη ακόμη καλύτερα. Η Καστοριά
δεν απέχει και πολύ.
Δυστυχώς όπως για αυτή αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που προσπάθησα, ως Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Ιωαννιτών, για ευαισθητοποίηση για ανάληψη έργου για να διορθωθούν πράγματα, άκουγα την ίδια επωδό: Δεν έχουμε προσωπικό, δεν έχουμε χρήματα και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Το συμπέρασμά μου δυστυχώς είναι ότι αν δεν πονάς την πόλη σου και δεν αντιλαμβάνεσαι τις ευθύνες για αυτό που ανάλαβες το μόνο που κάνεις και που βέβαια γίνεσαι καλός είναι να ψάχνεις και να ανακαλύπτεις συνεχώς δικαιολογίες.
ΑπάντησηΔιαγραφή