Δήμος μηδενικής παρέμβασης..

Το διάστημα των 4 μηνών που χρειάζεται ώσπου να αλλάξει χέρια ένας Δήμος σύμφωνα με τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών είναι κατά τη γνώμη μας επικίνδυνα μεγάλο και ανούσιο. Βέβαια, στην περίπτωση της πόλης μας, η νέα Διοίκηση είναι συνέχεια της παλιάς, οπότε θα μπορούε να πει κανείς ότι μιλάμε στην ουσία για το ίδιο πράγμα,  εφόσον και τα μέλη της νέας αρχής είναι εν πολλοίς τα ίδια με εκείνα της προηγούμενης. Βέβαια, αν οι "μαθητές" ακολουθήσουν τη συνταγή του "δασκάλου" και δεν έχουν να δείξουν κάτι καινούριο, να σχεδιάσουν, να ενδιαφερθούν, να εφαρμόσουν και μείνουν στη γνωστή συνταγή τότε.. αλίμονό μας.

Κυκλοφορώντας όμως κανείς σήμερα και βλέποντας γύρω του αναρωτιέται. Ποιος δεν θέλει την ανάπτυξη στην πόλη; Ποιος θέλει να διατηρείται ένα καθεστώς που υπονομεύει τα πλεονεκτήματά  της;

Όταν δεν υπάρχει ένα κανονικό πεζοδρόμιο που να συνδέει την παραλίμνια περιοχή από την πλευρά της Μακαρίου με το κέντρο; Όταν δεν υπάρχουν καν ταμπέλες που να δείχνουν στον επισκέπτη πώς να βγει στο κέντρο από τη Γαριβάλδη-Μακαρίου;

Όταν οι σκάλες από την παραλίμνια περιοχή προς το Δημοτικό Μουσείο είναι κλειδαμπαρωμένες και για να βγει κανείς στο Δημοτικό μουσείο πρέπει να κάνει τον κύκλο μέσα από το χωματόδρομο μπροστά από το (μονίμως κλειστό) Σουφαρί Σεράι; Έναν χώρο που θα έπρεπε να φιλοξενεί στο ισόγειό του μια διαρκή έκθεση για να αποτελεί "κράχτη" για τους τουρίστες, οι οποίοι κατά 90% κινούνται στην παραλίμνια περιοχή; 
Πόσο διαφορετικό θα ήταν αν ένας  πλακοστρωμένος πεζόδρομος  οδηγούσε από μόνος του τον επισκέπτη από τον παραλίμνιο προς το Ασλάν Τζαμί; Οι κατακόμβες, η πυριτιδαποθήκη, ως πότε θα μένουν κλειστές; Φαντάζεστε το ενδιαφέρον του κόσμου όταν θα γνώριζε ότι κοντά στα άλλα και γνωστά αξιοθέατα θα μπορούσε να δει και κάποια ακόμη, εντελώς πρωτόγνωρα; Ακόμη και οι στοές δίπλα στην πύλη του Α.Γεωργίου είναι κλειστές. Τελικά, θέλουμε ή δεν θέλουμε κόσμο στην πόλη; 

Όταν δεν υπάρχουν πουθενά τουαλέτες σε όλη την παραλίμνια περιοχή, για τόσον κόσμο που κινείται εκεί, με αποτέλεσμα οι άντρες να "βρέχουν" τα βράχια και οι γυναίκες να ψάχνουν στα μαγαζιά;

Όταν παρά την απαγόρευση επιτρέπεται σε τεράστια λεωφορεία να διασχίζουν την πόλη και να παρκάρουν στο καλύτερό της σημείο;

Όταν τα σταντς στο μώλο αλλά και το περίπτερο του Δήμου εκεί έχουν τα μαύρα χάλια τους, σε μόνιμη πια βάση;

Όταν επιτρέπεται σε κάθε αθίγγανο να στήνει το τσαντήρι του και να διανυκτερεύει πάνω στους πεζόδρομους, μέσα στα πάρκιγκ, δίπλα στο΄ν πολιτισμικό πολυχώρο Δ.Χατζής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;Δηλαδή η εικόνα με τις φιάλες του πετρογκάζ, το μαγείρεμα στην άσφαλτο και τη μπουγάδα στο κάγκελο του πάρκιγκ είναι δελεαστική για κάποιον ξένο όταν αφήνει εκεί το αυτοκίνητό του; 

Όταν ο Δήμος δεν είναι σε θέση να τοποθετήσει δέκα πλάκες και να επιδιορθώσει ό,τι με τον καιρό έχει διαλυθεί αντί να το πετάει στη λίμνη;

Όταν δεν υπάρχει καμιά συνεργασία Δήμου και Τροχαίας για την πάταξη του παράνομου παρκαρίσματος και η πόλη με ιδιωτικά και δημόσια πάρκιγκ είναι πρωταθλήτρια στο παράνομο παρκάρισμα;

Όταν έχουν φύγει τα μισά πεζοδρόμια κάτω από την κεντρική πλατεία με τις πλάκες να είναι πεταμένες εδώ κι εκεί και δεν ενοχλείται κανείς;

Όταν ακόμη κι εκεί που μαζεύεται πολύς κόσμος, όπως για παράδειγμα απέναντι από την πύλη του κάστρου, δε μπορεί να τηρηθεί μια στοιχειώδης τάξη; Πεζοδρόμια του ενός μέτρου φιλοξενούν καναπέδες, τραπεζοκαθίσματα, μηχανάκια, ποδήλατα κλπ. σε σημείο που να μη μπορεί να περάσει άνθρωπος;  Οι πόλεις που έχουν πολλαπλάσιο αριθμό τουριστών πώς γίνεται και έχουν εξασφαλίσει μια ευταξία και μια λειτουργικότητα που εμείς δεν τη φανταζόμαστε καν; Γιατί στην βοτσαλωτή  πλατεία της Γαριβάλδη δεν αναπτύσσονται τραπεζοκαθίσματα ενώ στη Σκάλα μπαίνουν τα αυτοκίνητα μέσα στα πεζοδρόμια; 

Ποιος θα ασχοληθεί; Ποιος θα δώσει στην πόλη την ώθηση που χρειάζεται βγάζοντάς την από το μονόδρομο του αρχοντοχωριατισμού της;

                                          Πεζοδρόμιο Πνευματικού Κέντρου-Μόνιμο πάρκιγκ

                                            Από την παραλίμνιο προς το κέντρο..

                            Το αξιοθέατο του Δημοτικού πάρκιγκ. Οι ζαρντινιέρες της Δωδώνης..

                                                             Ιδιωτική κατασκευή..

                                        Παγκάκι για να καθίσεις..το μάρμαρο έτοιμο να φύγει

                            Εδώ έφυγε.. μάλλον κάνει παρέα στα ψάρια της λίμνης

                                                      Εδώ έφυγαν..  πολλά

                                           Όποιος καταφέρει να καθίσει θα ' χει να το λέει..

                     Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι από τα δυνατά χαρτιά του Δήμου

                 Δημοτικό πάρκιγκ. Χόρτα και εγκαταλειμμένα για βδομάδες, μήνες .. αυτοκίνητα

          Τα βάτα καλύπτουν το πεζοδρόμιο όλο και πιο πολύ ..προς Γαριβάλδη

                        Κάπως έτσι τοποθετούνται τα χαρτόνια στους κάδους..

                                         Κάμπιγκ η κυρα Φροσύνη.. ελεύθερα

       Αμπάρες παντού..και σκουπίδια, φυσικά. Εντός,η πυριτιδαποθήκη.Κλειστή για το κοινό..

             Η σκάλα προς το Ασλάν τζαμί μέσω της σπηλιάς του Διονυσίου. Κλειστή

                                    Τουαλέτες είχαμε κάποτε. Τώρα ψάξτε..

Ωραίος..

                    Η βοτσαλωτή πλατεία. Γιατί όχι όμορφα περιορισμένα, τραπεζοκαθίσματα;

     Μόνιμη έκθεση ντόπιας πέτρας. Τη βλέπουν χιλιάδες μάτια κάθε βδομάδα. Η καλύτερη         
     διαφήμιση  για την πόλη.

                                                          Φοβερή πατέντα..

            Αλ τσαντίρι .. προς το Du Lac.  Τουαλέτες εδώ υπάρχουν.. εντός  παραπλήσιου θάμνου