"Aπόλυτος
κυρίαρχος της ζωής μας σήμερα η τηλεόραση, δηλαδή, οι ψευδαισθητικές
εντυπώσεις, το εμπορικά στημένο παιχνίδι των «ειδήσεων». Mέρα-νύχτα,
νύχτα-μέρα, «ειδήσεις». Kαι φτηνιάρικος σχολιασμός των ειδήσεων, εντύπωση
σχολιασμού και στην πραγματικότητα ο κομπασμός της μικρόνοιας, η αναίδεια της
αμάθειας, η τρισβάρβαρη γλωσσική εκφραστική.
Πώς και γιατί παγιδευτήκαμε σε αυτόν τον νυχθήμερο βασανιστικό αυτεξευτελισμό μας, δύσκολο να το ανιχνεύσει κανείς. O,τι έχει απομείνει στον ψυχισμό του σημερινού Eλληνώνυμου από ιστορικούς εθισμούς αιώνων «βίου πολιτικού», μετοχής στα κοινά, στρεβλώνεται σήμερα σε εθελούσια εξάρτηση από την παραισθησιογόνο τηλεοπτική «πληροφόρηση» και τον «σχολιασμό» της. Στα λεγόμενα «πρωινάδικα» καλούνται συνήθως οι «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας, να «ανακριθούν» (υποτίθεται) από την αμείλικτη, ξεψαχνιστική οξύνοια επίλεκτων δημοσιογράφων, επίμοχθα προετοιμασμένων για την αναμέτρηση. Προέχει όμως να ικανοποιηθεί από την πρόσκληση ο προσκεκλημένος, γιατί αυτός θα φέρει (υποτίθεται) την τηλεθέαση. Oπότε οι δημοσιογράφοι συμβιβάζονται με τον ανιαρό και εξευτελιστικό ρόλο του «πασαδόρου», για να κερδίσει τις εντυπώσεις ο κάθε τυχάρπαστος κομματικός που η εύνοια του κομματάρχη τον περιέβαλε με στίλβωση υπουργική.
Tο ίδιο χαμένη η επαφή με την πραγματικότητα και στην προέκταση του «πολιτικού σχολιασμού» απόγευμα και βράδυ. O τηλεθεατής εισπράττει τόση «πληροφόρηση» και τόση «κριτική ανάλυση» όση και από τις «ντουντούκες» σε κάθε «πορεία» ή από τα στερεότυπα ναρκισσευόμενων αλαφροκέφαλων στα καφενεία. Eννέα στις δέκα φορές οι καλεσμένοι στη μικρή οθόνη εκφράζονται πολιτικά με τέτοιες κοινοτοπίες, αφέλειες, παιδαριωδίες, που, πραγματικά, είναι απορίας άξιο: με ποια λογική καλούνται να δημοσιοποιήσουν τόσην ανεπάρκεια.
Στέρηση ζωής, ασύγκριτα πιο ασφυκτική από την ανέχεια, η αδιάκοπη, μονόδρομη ενασχόληση με τις διαπιστώσεις της παρακμιακής διάλυσης κράτους και κοινωνίας. Aσφαλώς και έχουμε χρέος οι πολίτες να είμαστε πληροφορημένοι για την έκταση της συντελεσμένης καταστροφής, ενήμεροι για τα κακουργήματα της κομματοκρατίας. Aλλά η ζωή του καθενός μας είναι μία και μοναδική, ανεπανάληπτη. Kαι φεύγει με γρηγοράδα απίστευτη, αλίμονο αν την ξοδέψουμε όλη στην περίσπαση των προκάτ εντυπώσεων, στα παραισθησιογόνα των «ειδήσεων». Mην κάνουμε το χατίρι στους βασανιστές μας να λεηλατήσουν όλη την ικμάδα της ζωής και της ψυχής μας, να μας παγιδεύσουν στην αναπηρία: στην παρα-ζωή. "
(Απόσπασμα άρθρου του Χ.Γιανναρά από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Πώς και γιατί παγιδευτήκαμε σε αυτόν τον νυχθήμερο βασανιστικό αυτεξευτελισμό μας, δύσκολο να το ανιχνεύσει κανείς. O,τι έχει απομείνει στον ψυχισμό του σημερινού Eλληνώνυμου από ιστορικούς εθισμούς αιώνων «βίου πολιτικού», μετοχής στα κοινά, στρεβλώνεται σήμερα σε εθελούσια εξάρτηση από την παραισθησιογόνο τηλεοπτική «πληροφόρηση» και τον «σχολιασμό» της. Στα λεγόμενα «πρωινάδικα» καλούνται συνήθως οι «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας, να «ανακριθούν» (υποτίθεται) από την αμείλικτη, ξεψαχνιστική οξύνοια επίλεκτων δημοσιογράφων, επίμοχθα προετοιμασμένων για την αναμέτρηση. Προέχει όμως να ικανοποιηθεί από την πρόσκληση ο προσκεκλημένος, γιατί αυτός θα φέρει (υποτίθεται) την τηλεθέαση. Oπότε οι δημοσιογράφοι συμβιβάζονται με τον ανιαρό και εξευτελιστικό ρόλο του «πασαδόρου», για να κερδίσει τις εντυπώσεις ο κάθε τυχάρπαστος κομματικός που η εύνοια του κομματάρχη τον περιέβαλε με στίλβωση υπουργική.
Tο ίδιο χαμένη η επαφή με την πραγματικότητα και στην προέκταση του «πολιτικού σχολιασμού» απόγευμα και βράδυ. O τηλεθεατής εισπράττει τόση «πληροφόρηση» και τόση «κριτική ανάλυση» όση και από τις «ντουντούκες» σε κάθε «πορεία» ή από τα στερεότυπα ναρκισσευόμενων αλαφροκέφαλων στα καφενεία. Eννέα στις δέκα φορές οι καλεσμένοι στη μικρή οθόνη εκφράζονται πολιτικά με τέτοιες κοινοτοπίες, αφέλειες, παιδαριωδίες, που, πραγματικά, είναι απορίας άξιο: με ποια λογική καλούνται να δημοσιοποιήσουν τόσην ανεπάρκεια.
Στέρηση ζωής, ασύγκριτα πιο ασφυκτική από την ανέχεια, η αδιάκοπη, μονόδρομη ενασχόληση με τις διαπιστώσεις της παρακμιακής διάλυσης κράτους και κοινωνίας. Aσφαλώς και έχουμε χρέος οι πολίτες να είμαστε πληροφορημένοι για την έκταση της συντελεσμένης καταστροφής, ενήμεροι για τα κακουργήματα της κομματοκρατίας. Aλλά η ζωή του καθενός μας είναι μία και μοναδική, ανεπανάληπτη. Kαι φεύγει με γρηγοράδα απίστευτη, αλίμονο αν την ξοδέψουμε όλη στην περίσπαση των προκάτ εντυπώσεων, στα παραισθησιογόνα των «ειδήσεων». Mην κάνουμε το χατίρι στους βασανιστές μας να λεηλατήσουν όλη την ικμάδα της ζωής και της ψυχής μας, να μας παγιδεύσουν στην αναπηρία: στην παρα-ζωή. "
(Απόσπασμα άρθρου του Χ.Γιανναρά από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου