Αξιοκρατία..

"Κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι. Πολλές δεκάδες; Λίγες εκατοντάδες; Όχι πως έχει και μεγάλη σημασία. Ο συμβολισμός, η νοοτροπία "δικό μας είναι το μαγαζί, ότι θέλουμε κάνουμε...", είναι που μετράνε. Και η πρόκληση, η ξετσιπωσιά, τέτοιες νοοτροπίες και συμπεριφορές όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά και να επιβραβεύονται ακόμη και στην σημερινή δεινή πραγματικότητα που ζει η ελληνική κοινωνία...

Με τροπολογία (που φυσικά και υπερψηφίστηκε...) προβλέπεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι αποσπασμένοι σε γραφεία κομμάτων και βουλευτών, θα αξιολογούνται από... τους βουλευτές και τα κόμματα, προκειμένου να μην οδηγηθούν σε απόλυση, σύμφωνα με το μέτρο περί διαθεσιμότητας που προβλέπει ότι υπάλληλος που δεν έχει αξιολογηθεί, απολύεται. Για το... "αδιάβλητο" της αξιολόγησης, αυτή θα γίνεται από τους διευθυντές των κομμάτων και των πολιτικών γραφείων! Λες και δεν είναι γνωστά τοις πάσι τα "κριτήρια" με τα οποία αποσπάσθηκαν από τις δημόσιες υπηρεσίες στα βουλευτικά και κομματικά γραφεία, λες και υπάρχει περίπτωση κόμμα η βουλευτής που βόλεψε τα "δικά τους παιδιά" ( με τις κατά πολύ αυξημένες αποδοχές, λόγω "υπερωριών") να... κάνει αρνητική αξιολόγηση! Θητείες επί θητειών του κοινοβουλίου, δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση αποσπασμένος δημόσιος υπάλληλος σε γραφείο "δικού του" (κόμματος η βουλευτή) να υποχρεώθηκε λόγω μη απόδοσης και επάρκειας να επιστρέψει στην κανονική του θέση.[..] "
                                    (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Οικονομόπουλου)