Αυτοδιοικητικές εκλογές ..αλλιώς

Στην τοπική κοινωνία, είναι γνωστοί και οι άξιοι και οι ανάξιοι. Και οι τίμιοι και τα λαμόγια. Και οι δουλευταράδες και οι τεμπέληδες. Στις τοπικές εκλογές θα αρκούσε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο υποψήφιων δημοτικών συμβούλων στο οποίο οι πολίτες θα σταύρωναν όσους προτιμούν. Μόνο αυτό. Και οι υποψήφιοι δήμαρχοι, ως υποψήφιοι σύμβουλοι θα συμμετείχαν. Θα εκλεγόταν το δημοτικό συμβούλιο και στην πρώτη συνεδρίασή του θα εξέλεγε τον δήμαρχο. Απλά, πολιτισμένα, ενωτικά. Αυτό το σύστημα προτείνει η «Δημιουργία, ξανά!».

Τα πλεονεκτήματά του δεν είναι μόνο διαχειριστικά. Είναι κυρίως η αλλαγή της φιλοσοφίας των τοπικών εκλογών. Με το υπάρχον σύστημα, οι πολίτες αναγκάζονται να γίνουν αντίπαλοι, μπαίνοντας κάτω από τη σημαία των υποψηφίων δημάρχων. Αναμοχλεύονται πάθη, ξύνονται παλιές πληγές, προκαλούνται καινούργιες. Αυτό εξ ορισμού δυσκολεύει τη συμμετοχή ανθρώπων που έχουν ήπιο χαρακτήρα και συναινετική αντίληψη, αυτούς δηλαδή που κατά κύριο λόγο χρειάζονται οι τοπικές κοινωνίες. Αποκλείει επαγγελματίες που δεν θέλουν να δημιουργήσουν εχθρούς. Όταν στο εστιατόριό σου τρώνε και οι μεν και οι δε, όταν από το επιπλάδικό σου ψωνίζουν όλοι, το να συνταχθείς με τη μία παράταξη θα σου δημιουργήσει πρόβλημα, οικονομικό τουλάχιστον. Αποκλείει ανθρώπους που έχουν θεσμικό υπερκομματικό ρόλο και τον αντιλαμβάνονται ως τέτοιο, όπως προέδρους επαγγελματικών ενώσεων και επιμελητηρίων. Όταν απλώς δηλώνεις την επιθυμία σου να συμμετάσχεις στα κοινά, χωρίς μπαϊράκια και φατρίες, δεν είναι όλα πιο εύκολα;

Αλλάζει, επίσης και η προεκλογική πρακτική. Συνήθως οι υποψήφιοι αφιερώνουν το 90% της προεκλογικής τους δραστηριότητας στο να χτυπάνε τον αντίπαλο, ειδικά αν είναι ο απερχόμενος αιρετός. Όμως σε ένα ψηφοδέλτιο με άλλους 100 συν/ανθυποψήφιους δεν υπάρχει συγκεκριμένος αντίπαλος. Ουσιαστικά δεν υπάρχει αντίπαλος διότι όσοι εκλεγούν θα αναλάβουν από κοινού τον χειρισμό των τοπικών θεμάτων. Έτσι ο καθένας θα επικεντρωθεί σ’ αυτά που έχει να προτείνει, στις ιδέες και τις ικανότητές του. Συνθήματα όπως «μαύρο στον…» δεν πρόκειται να ξανακουστούν.

Δεν θα υπάρχει πρώτος και δεύτερος γύρος. Εκτός από το προφανές οικονομικό όφελος για το κράτος, καταργείται και το βρώμικο αλισβερίσι του «ποιος θα στηρίξει ποιον» στον δεύτερο γύρο και οι πάσης φύσεως «υποχρεώσεις», που κουβαλάει ο εκλεγείς και χρωστάει στον «ρυθμιστή».[..]

(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου,επικεφαλής της Δημιουργίας Ξανά)