Σόι πάει το βασίλειο....

Τριακόσιοι δέκα τρεις διοικητικοί, μόνο στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, έχουν το ίδιο επώνυμο με καθηγητές των σχολών του λόγω συγγένειας από αρρενογονία, αποκάλυψε πρόσφατα ο υπουργός παιδείας κ. Κ. Αρβανιτόπουλος. Αν λογαριάσει κανείς και πόσοι δεν έχουν το ίδιο επώνυμο, είτε λόγω θηλυγονίας, είτε λόγω αγχιστείας (εγγόνια από κόρες, γαμπροί, ανίψια κλπ κλπ), καθώς και τις κουμπαριές και τις στενές φιλίες (περιπτώσεις όπου προφανώς απουσιάζει η συνεπωνυμία), γίνεται αντιληπτή η αιτία της «αυθόρμητης» συμπαράστασης πολλών καθηγητών στους διοικητικούς.

Ο υπουργός θύμισε, επίσης, ότι στο ίδιο πανεπιστήμιο μόνο 12 διοικητικοί υπάλληλοι έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν μονιμοποιηθεί με αποφάσεις πρυτανικών αρχών. Και όλα τα Πανεπιστήμια, παγίως, λένε «θέλω κι άλλους», παρόλο που σε τουλάχιστον οκτώ απ’ αυτά επιχωριάζουν υπεράριθμοι – πολλοί υπεράριθμοι.

Φυσικά, το φαινόμενο δεν αφορά μόνο διοικητικούς. Αφορά και το διδακτικό προσωπικό. Η χειρότερη περίπτωση υπήρξε, βέβαια, το «περίφημο» τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, όπου όλοι σχεδόν, διοικητικοί και διδάσκοντες –τουλάχιστον τέσσερα χρόνια πριν– ήταν συγγενείς, με επίκεντρο την οικογένεια των καθηγητών Παναγιώτη και Ελένης Χριστινάκη.                                                        (Δ.Φύσσας - Αthens Voice)

Δηλαδή ο μπαμπάς Χριστινάκης, η μαμά Χριστινάκη, η κόρη Χριστινάκη, η άλλη κόρη Χριστινάκη, ο γιος Χριστινάκης, ο γαμπρός Χριστινάκης.. ήταν όλοι διδάσκοντες σε διπλανά γραφεία. Στο Γκίνες μπήκαν ή ακόμη;