Έτσι, με χαρά διαπιστώσαμε ότι στο δρομάκι από την εθνική οδό μέχρι το μοναστήρι της Παναγίας Σπηλαιώτισσας έγινε ένα ωραίο μονοπάτι για να μπορεί ο κόσμος να επισκέπτεται και το μοναστήρι αλλά και τις όχθες του Βοϊδομάτη.
Όμως η απογοήτευση δεν αργεί όταν αντιλαμβάνεσαι ότι η πρόσβαση είναι αδύνατη (χωρίς να μουσκέψεις τα πόδια σου) καθώς το νερό δε σ' αφήνει να περάσεις και ότι εκεί που θα έπρεπε το καλντερίμι να υψωθεί λίγο περισσότερο, αφέθηκε να είναι κάτω από το νερό ή ότι τα μπάζα και οι παλέτες πετάχτηκαν μέσα στο δάσος και γίνονται αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού από τους επισκέπτες. Και πόση απογοήτευση όταν αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω, αφού ο δρόμος δεν περνάει.
Ο δρόμος γυαλί. Λίγο αλάτι δεν υπάρχει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου