Για όποιον έχει κάποια συναλλαγή με το Δημόσιο, με την εφορία, με μια πολεοδομία, την δικαιοσύνη ένα είναι σαφές: από μήνα σε μήνα, από μέρα σε μέρα το κράτος καταρρέει, λιγοστεύει, διαλύεται. Οι ταπεινωτικές διαδικασίες για τους πολίτες έγιναν ταπεινωτικές για τους υπαλλήλους επίσης.
Δουλεύουν με κατεβασμένο κεφάλι, με ντροπή, με χαμηλωμένα μάτια μπροστά στις ουρές ανθρώπων που χάνουν το πολύτιμο μεροκάματο, ηλικιωμένων που σέρνουν τα πόδια τους μες τη ζέστη, νέων που απορούν αμήχανα για το τι ακριβώς τους συνέβη και βρίσκονται εκεί, όλοι περιμένοντας ένα άσκοπο χαρτί, μια βεβαίωση πρωτοδικείου, έναν κλειδάριθμο, ένα συστημένο που δεν τους παραδόθηκε, λίγα χρήματα για την επίσκεψη στον γιατρό και τα φάρμακά τους. Σε ουρές ατέλειωτες όσο και μάταιες. Σαν να περιμένουν κάποιο προσεχές τέλος.
Οι πολιτικοί μας μαζί με τις συντεχνίες και το εργολαβικό περί το κράτος σύμπλεγμα, έχτισαν συστηματικά επί χρόνια, επί δεκαετίες ολόκληρες, τον ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ: διαδικασίες αλληλοεπικαλυπτόμενες, αντιφατικές, ανούσιες που συναρμοσμένες στενά με τις ουσιαστικές και απαραίτητες σε μια αλυσίδα δημιουργούν ένα ενιαίο σύστημα.
Αυτός ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ υπηρετεί έναν διπλό στόχο:
α. να δικαιολογεί τους εργαζόμενους για αυτόν (ακόμη και τους μη εργαζόμενους αλλά αμειβόμενους από αυτόν)
και
β. να κρατά ομήρους τους πολίτες, αδύναμους να συμμορφωθούν με τις αντιφατικές ή υπερβολικές απαιτήσεις του.
Ετσι όλοι υποχρεώνονται να παζαρεύουν με όλους τα πάντα. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Στον ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ τα πάντα μπορούν να συμβούν αλλά και να συζητηθούν, διευθετηθούν, ρυθμιστούν, τακτοποιηθούν αρκεί να έχεις να πληρώσεις. Νόμιμα στον επίσημο νταβατζή ή μαύρα στους υπηρέτες του.
Αυτό το σύστημα χρειάζεται πάνω από ένα εκατομμύριο υπαλλήλους για να λειτουργήσει ως κράτος. Γι' αυτό φτιάχτηκε έτσι. Αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής. Ο λόγος ύπαρξής του. Από αυτή την άποψη είναι επιτυχημένο ως προς τον σκοπό του.
Το κράτος μας δεν είναι φτιαγμένο με στόχο να παρέχει συγκεκριμένες υπηρεσίες στους πολίτες με τον αντίστοιχο απαραίτητο αριθμό και ποιότητα υπεύθυνων και σωστά αμειβόμενων υπαλλήλων σε συνδυασμό με αναθέσεις εργασιών στον ιδιωτικό τομέα ώστε να είναι καλύτερες και φθηνότερες οι υπηρεσίες που παρέχονται και για τις οποίες πληρώνουμε με τους φόρους μας.
Αυτές τις οποίες τις ξαναπληρώνουμε κάθε φορά που τις χρησιμοποιούμε, με χαρτόσημα, εισφορές, κοινωνικούς πόρους, με τον κλεμμένο χρόνο μας. Οταν δεν χρειάζεται να τις πληρώσουμε και τρίτη φορά στον ιδιωτικό τομέα με φροντιστήρια, περίθαλψη και πολλά άλλα καθώς η πληρωμένη ήδη στο κράτος υπηρεσία δεν επαρκεί ή δεν παρέχεται καν.
Απόσπασμα από άρθρο του Γ.Γιαννόπουλου της πολιτικής κίνησης "Δημιουργία ξανά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου