Τοπικό εμπόριο..

Σε καιρούς έντονης οικονομικής κρίσης πολύ λίγα είναι τα μαγαζιά του τοπικού εμπορίου που αποφάσισαν να κατεβάσουν τις τιμές τους και να παλέψουν την κρίση. Τα πιο πολλά επιμένουν στις υψηλές τιμές ή προτιμούν να κλείσουν, ίσως γιατί τα προηγούμενα χρόνια έβγαλαν αρκετά. ΄Αλλα πάλι, όπως κάποια μεγάλα ζαχαροπλαστεία στη λίμνη , δεν αναγράφουν καθόλου τιμές στα προς πώληση είδη τους, όπως υποχρεούνται με αποτέλεσμα  οι πελάτες να ρωτούν για το κόστος του κάθε προϊόντος συνεχώς. Η κουτοπονηριά και ο αρχοντοχωριατισμός στο μεγαλείο τους. 'Ετσι πιστεύουν ότι θα πάνε μπροστά; 

Πολλές ταβέρνες της παραλίμνιας περιοχής έκλεισαν χωρίς να ρίξουν καθόλου τις τιμές τους ή  να βγάλουν έξω μενού με τιμές όπως γίνεται σε όλη την τουριστική Ελλάδα. Ούτε όμως και προσπάθησαν να αλλάξουν το προφίλ τους,  όπως για παράδειγμα να γίνουν τσιπουράδικα που έχουν πέραση και μπορεί να πάει κάποιος χωρίς να πληρώσει μια περιουσία, κάτι που συμβαίνει στο Βόλο ας πούμε. Η εικόνα της παραλίμνιας περιοχής αποπνέει έντονη μιζέρια και δεν ταιριάζει σε πόλη που θέλει να λέγεται τουριστική και η οποία βρίσκεται μέσα σε έναν πίνακα φυσικής ομορφιάς. 

Ακόμη όμως κι εκείνοι που πωλούν ως πλανόδιοι τοπικά προϊόντα, όπως τις πατάτες Χρυσοβίτσας, δεν έχουν συνήθως αναγραφόμενες τιμές και είναι πολύ πιο ακριβοί σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Αλλά και στα "τρόφιμα χωρίς μεσάζοντες" της πρωτοβουλίας πολιτών στο ΚΕΠΑΒΙ τα τοπικά προϊόντα απουσιάζουν. Ο τοπικός εμπορικός σύλλογος αντιδρά σε κάθε πρόταση για διεύρυνση το ωραρίου ή για τα απογεύματα Ιουλίου-Αυγούστου όπως και για τη διοργάνωση παζαριών, όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα  γίνονται τοπικά παζάρια-λαϊκές σε εβδομαδιαία βάση. Η κεντρική λαϊκή της πόλης θυμίζει προπολεμική Ελλάδα . Στα πιο πολλά καφέ και στις ταβέρνες εκάχιστοι είναι εκείνοι που θα φέρουν και κάτι εξτρά, ένα κέικ, ένα μπισκότο, ένα γλυκό, όπως συνηθίζουν σε άλλες πόλεις, όχι μακρινές μας πια. 

Αν σκεφτεί κανείς ότι οι Ηπειρώτες  ευεργέτες έκαναν με το εμπόριο τις περιουσίες τους οι ενδείξεις των σημερινών εμπόρων δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρες και τα ανακλαστικά τους πολύ χαλαρά.Από την άλλη, και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων ζητάνε όπως ακούμε περιουσίες ολόκληρες για ενοίκιο.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι η ξεπερασμένη νοοτροπία κάποιων που είχαν μάθει στην περίοδο των παχέων αγελάδων και δεν λένε να εννοήσουν ότι άλλαξαν γύρω τους οι συνθήκες. Φυσικά υπάρχει και αρκετός κόσμος που καθόλου δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση και σ' αυτόν ποντάρουν  αρκετοί μαγαζάτορες.  

Είμαστε όμως κατά γενική ομολογία μια από τις πιο ακριβές πόλεις στην Ελλάδα και αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος δεν έρχεται πια τόσο συχνά ή γιατί δεν ξοδεύει;