Και να σκεφτεί κανείς ότι η χώρα πριν λίγα χρόνια βρισκόταν στα πρόθυρα του ΔΝΤ. Από τότε όμως που ανέλαβε ο Ερντογάν τα ηνία και δε φοβήθηκε να συγκρουστεί με το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο που είχε παγιωθεί για δεκαετίες πήρε τα πάνω της. Μέσα στις δέκα ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου, με νέα επιχειρηματική τάξη , μπήκε δυναμικά σε πολλά μέτωπα ενώ κατάφερε να προσδώσει ευρωπαϊκό αέρα σε πολλές πόλεις της και όχι μόνον στην Κωνσταντινούπολη, υπερδιπλασιάζοντας τον τουρισμό της.
'Ο,τι δηλαδή δεν έκανε η δική μας χώρα. Τώρα ελπίζουμε σε Τούρκους τουρίστες αλλά με τι περγαμηνές; Τι ακριβώς να δουν; Τα σκουπίδια μας, τα καταγραμμένα μας σπίτια, αγάλματα, ταμπέλες, ιστορικά κτίρια; Να θαυμάσουν τις σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμια , τις λακούβες μας ,το βομβαρδισμένο τοπίο στους δρόμους, τα υπερυψωμένα φρεάτια, τα δήθεν πάρκα χωρίς κάδους, την παράνομη στάθμευση παντού, την αστυνόμευση δια τηλεπαθείας; Ή μήπως να δουν από κοντά πώς εφαρμόζεται ο νόμος για το κάπνισμα αλλά και οι άλλοι νόμοι περί αποδείξεων, παρεμπορίου κτλ. Γιατί όλα αυτά στην Τουρκία του σήμερα, όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο εφαρμόζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου