Δωδώνη (όχι η γαλακτοβιομηχανία)

Μη ξεχνάμε ότι εκτός από τη γνωστή βιομηχανία γάλακτος υπάρχει και ο αρχαιολογικός χώρος. Η ιστορία μας δηλαδή.

Bρεθήκαμε εκεί πριν λίγες βδομάδες. Το θέαμα απογοητευτικό. Το θέατρο πάνω από δέκα  χ ρ ό ν ι α  κλειστό. Σε όλο αυτό το διάστημα το μόνο που έγινε είναι αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία.  Ένα ελάχιστο μέρος της κερκίδας αναστηλώθηκε με τρόπο που τον αφήνουμε στην κρίση σας.  Το κόστος της δωδεκάχρονης "προσπάθειας αποκατάστασης" τεράστιο. Εκατομμύρια ευρώ. Αποτέλεσμα απελπιστικό. Τι συμβαίνει; 

Είμαστε σίγουροι πως αν έδιναν το έργο σε ντόπιους μαστόρους της πέτρας, σε έξι μήνες θα είχαμε ένα τέλεια αναστηλωμένο θέατρο με φυσική πέτρα περιοχής και με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. 

Ο Σωτήρης Δάκαρης το αναστήλωσε σε τρία χρόνια ενώ το βρήκε διαλυμένο, το 1963. Κι ενώ οι άλλοι μεγάλοι αρχαιολογικοί χώροι της χώρας έχουν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες το χρόνο, η Δωδώνη αρκείται σε μερικές χιλιάδες .

Κατασκευάσθηκε τον 3ο π.Χ. αιώνα, στο πλαίσιο του φιλόδοξου οικοδομικού προγράμματος που πραγματοποίησε ο Πύρρος, βασιλιάς της Ηπείρου, προκειμένου να αναμορφώσει το πανελλήνιο ιερό και να του δώσει μνημειακό χαρακτήρα.  Χωρούσε 18.000 θεατές και ήταν το μεγαλύτερο της εποχής του. Κατά την τέλεση των Ναϊων προς τιμήν του  Δία, εκτός από τους αγώνες στο στάδιο γίνονταν και θεατρικοί αγώνες.

Το τεράστιο κοίλο του θεάτρου διαμορφώθηκε σε φυσική κοιλότητα στους πρόποδες του όρους Τόμαρος. Επειδή ήταν μεγαλύτερο σε διαστάσεις, δημιουργήθηκε επίχωση, την οποία συγκρατούσαν αναλημματικοί τοίχοι, κτισμένοι κατά το ισοδομικό σύστημα και ενισχυμένοι με έξι πύργους, που προσδίδουν στην πρόσοψη του θεάτρου μνημειακό χαρακτήρα. Οι δύο πλησιέστεροι προς την ορχήστρα πύργοι ήταν μεγαλύτεροι από τους άλλους, καθώς χρησίμευαν και ως κλίμακες για την άνοδο των θεατών στο άνω διάζωμα.

Οι πρώτες ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης έγιναν το 1875 από τον Αρτινό Καραπάνο.

                                  Το αισθητικό αποτέλεσμα.. απίστευτα απελπιστικό

                                  Κομμένα κλαδιά παρατημένα εντός του  χώρου της "ιερής" βελανιδιάς.

Το ξύλινο λυόμενο που είχε μεταφερθεί από την Αθήνα για να φιλοηξενεί παραστάσεις μέχρις ότου αναστηλωθεί το κανονικό.Αφημένο στη μοίρα του κι αυτό.

                                     Το παλιό και το καινούριο.Κάντε τη σύγκριση..