Τρεμάμενοι...

«Η Ελλάδα, σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές στα ελληνοτουρκικά, βρίσκεται στα χέρια της πιο επικίνδυνης κυβέρνησης. Η οποία δεν έχει ούτε την απαιτούμενη σοβαρή στελέχωση ούτε την απαιτούμενη σοβαρότητα και επίγνωση των υποχρεώσεών της και του διεθνούς τοπίου. Η απόφαση του πρωθυπουργού να μην ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς είναι περισσότερο μια πράξη κόμπλεξ παρά μια πράξη υπεύθυνου πολιτικού.

Επιπλέον, η παραβίαση των καθηκόντων του πρωθυπουργού να ενημερώνει κατ ιδίαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης οπωσδήποτε, και τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων μαρτυράει και την πρωτοφανή άγνοια που εξακολουθεί να έχει ο κ Τσίπρας ως προς τη φύση του κράτους.Η άρνησή του να κάνει κοινωνούς τους πολιτικούς αρχηγούς δείχνει ότι έχει την πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν είναι κτήμα όλων. 

Η ομιλούσα ακατάσχετα, με μπόλικες αγραμματοσύνες, νέα εκπρόσωπος, όπως και ο πρωθυπουργός, δείχνουν ανθρώπους που θεωρούν ότι μειώνονται προσωπικά όταν δεν εξουσιάζουν απόλυτα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Η ψυχιατρική έχει αναφερθεί σ αυτή τη νοοτροπία με πλείστα όσα παραδείγματα. Σχεδόν αποκλειστικά, δικτατόρων. Ανθρώπων με πολύ χαμηλό δείκτη αυτοεκτίμησης και με πλείστες όσες φοβίες. Ανθρώπων, που αποδείχτηκαν μοιραίοι για τις χώρες τους.

Γύρω από αυτή την εξουσία, η αμυντική και εξωτερική πολιτική της χώρας βρίσκεται στα χέρια ενός μεγαλοδικηγόρου, που δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα από διπλωματία και ενός τέως ναυάρχου, που αντί να ωθεί έναν ασόβαρο πρωθυπουργό στη σοβαρότητα, χάνει και τη δική του, ακολουθώντας τον ασόβαρο πρωθυπουργό σε θεατρινίστικα ΚΥΣΕΑ! Υπό τόσο σοβαρές συνθήκες, που αμέσως μετά πηγαίνει για ψαράκι στον Σχοινιά!   

Το δράμα της χώρας είναι ότι η Τουρκία, όπως πάντα κάνει σε περιόδους πολιτικών αλλαγών, εισβάλλει σε ελληνόκτητα εδάφη. Με την Ελλάδα χωρισμένη στα δύο από τον κ Τσίπρα και του μπουλούκι του: Στην κυβέρνηση με τους συριζέους από τη μια πλευρά και σε όλους τους άλλους Έλληνες από την άλλη. Κι αυτή τη φορά, όπως το 1974 και το 1996 έχει απέναντί της κάτι τρεμάμενους. Αντί να έχει μια πάνοπλη και αποφασισμένη Ελλάδα- Ισραήλ και να τρέμει».

        (Απόσπασμα άρθρου του  Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη από το liberal.gr)