Ενα διδακτικό μάθημα...

«Η μέρα ξεκίνησε με εκείνο το «ασταδιάλα» της κυρά Τασίας. Της γυναίκας που έχει βαλθεί να μετατρέψει τον τίτλο «Αντιπρόεδρος της Βουλής» σε «Κατίνα της Βουλής». Με το πρόβλημα να μην είναι τόσο η άνεση με την οποία βγαίνει το διαολόστελμα όσο η ευκολία με την οποία η κυρά-Τασία δείχνει (και δεν είναι η πρώτη φορά) την απαξία με την οποία αντιμετωπίζει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Είναι που δεν διστάζει, για πολλοστή φορά, να δείξει πόσο γραμμένη στις γόβες της έχει τη Βουλή και τη Δημοκρατία.

Στη συνέχεια είχαμε τα γέλια του συριζαίου Κασιδιάρη, του Παύλου του Πολάκη, την ώρα που ο Παναγιώτης ο Πικραμμένος παραλίγο να βάλει τα κλάματα. Καταλαβαίνω πως για τους άτιμους η οδύνη ενός έντιμου που αμφισβητείται η τιμιότητά του δεν μπορεί να γίνει κατανοητή. Καταλαβαίνω πως ένας νταής που ομολογεί, με την άνεση καθ’ έξιν παραβατικού, οικονομικά εγκλήματα που έκανε ως δημοτικός άρχοντας, δεν μπορεί να συγκινηθεί με τετοιες αστικές ευαισθησίες, αλλά θα μπορούσε ακόμα και αυτός ο πολιτικός των σπηλαίων να συγκρατηθεί. Μόνο που δεν άντεξε να το κάνει.

Ο Πικραμμένος - και ως δικαστής και ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός σε μια κρίσιμη περίοδο - είναι ένας άνθρωπος που υπηρέτησε τους δημοκρατικούς θεσμούς. Τους θεσμούς που ο Πολάκης πολεμάει σε όλη την πολιτική του διαδρομή.Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο θα ήταν για τον νταή Κρητικό να κρύψει τη χαρά του, που ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν – επιτέλους – έρμαιο στις ορέξεις της κυβέρνησης και του κόμματός του.

Όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η ευκαιρία που έδωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέκσης ο Φούιτ στους βουλευτές της Χρυσής της Αυγής, στους ανθρώπους με τη σβάστικα στα μπράτσα, να κουνήσουν το δάχτυλο και να συκοφαντήσουν τον κοινοβουλευτισμό και τους εκπροσώπους του.Μια ευκαιρία που οι σβαστικοφόροι την άρπαξαν από τα μαλλιά. Μια ευκαιρία που τη γλέντησαν στη Βουλή, τη γλέντησαν στα σάιτ, τη γλέντησαν και στα μέσα της κοινωνικής της δικτύωσης.Δεν λέω, είναι συγκινητικό να βλέπεις τους παλιούς συναγωνιστές της πλατείας, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή, ξανά πλάι πλάι.

Είναι ενδιαφέρον να ακούς τον Μιχαλολιακο να υπερασπίζεται την πολιτική φαρμάκου της κυβέρνησης. Και είναι και κάπως τρομακτικό. Τουλάχιστον για όσους δεν έχουν τις απόψεις που έχουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής της Αυγής για τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Αλλά, κυρίως (κι αυτό ίσως να μην είχαν υπολογίσει οι σύντροφοι της Κουμουνδούρου), είναι διδακτικό.

Και βοηθά όλο και περισσότερους να καταλάβουν τι πραγματικά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τι είδους άνθρωποι είναι οι υπουργοί και οι βουλευτές του.

Βοηθά όλο και περισσότερους να καταλάβουν ότι...οι ουσιαστικές ομοιότητες του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής της Αυγής είναι...πολύ σημαντικότερες από τις αισθητικές διαφορές τους. Κι αυτή η κατανόηση είναι μια νίκη για τη Δημοκρατία. Και μπράβο της».

                                    (Αρθρο του Μ. Βουλαρίνου από την ΑΤΗensvoice)