Καλή Ανάσταση...

Μινώταυρος...

                                                                               (του Δ.Χαντζόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Πόρτα... εξόδου

«Tον Δεκέμβριο του 2014 ο κ. Τσίπρας – εν αναμονή πρωθυπουργός τότε – δεν άκουγε κανέναν. Όσες προειδοποιήσεις κι αν εδέχθη απο εγχώριους και διεθνείς παράγοντες και προσωπικότητες δεν μετέβαλε στάση.

Πίστευε βαθειά τότε και διεκήρυττε μετά πάθους ότι η Ευρώπη και τα επίσημα όργανα της θα δεχθούν την επιλογή του στην οικονομική πολιτική, θα συμφωνήσουν στην εφαρμογή του περιβόητου προγράμματος της Θεσσαλονίκης και ακόμη ήταν σίγουρος ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα προσφέρει τη χρηματοδότηση που θα ζητούσε επειδή κατά την εκτίμησή του δεν μπορούσε δήθεν να θέσει σε κίνδυνο την ενότητα της ευρωζώνης.

Όταν μάλιστα κάποιος από τους συνομιλητές του τολμούσε να πει ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφασίζει βάσει συγκεκριμένων αρχών και κανόνων, σχεδόν τον επιτιμούσε. Πολύ περισσότερο έδειχνε ενόχληση όταν ορισμένοι τον προειδοποιούσαν ότι η ECB μόλις διαπιστώσει ότι η κυβέρνηση και κατ´ επέκταση η χώρα κινείται εκτός προγράμματος θα σφίξει τη χρηματοδότηση, θα περιορίσει τη ρευστότητα και θα οδηγήσει την οικονομία σε πιστωτική ασφυξία.

Ο κ. Τσίπρας αγνόησε τότε εκείνες τις προειδοποιήσεις. Επέλεξε τον κ. Βαρουφάκη και υιοθέτησε τακτική πολιτικής διαπραγμάτευσης η οποία ως γνωστόν οδήγησε σε αδιέξοδα. Χρειάστηκε να φθάσει η Ελλάδα ένα βήμα πριν την έξοδο από την ευρωζώνη για να πεισθεί ο κ ΤσΙπρας.

Αλλά και μετά, όταν διαπίστωσε ότι δεν έχει επιλογή, προτίμησε να οργανώσει μια κρίση πολιτική προκειμένου να δικαιολογήσει τη στροφή που έπρεπε να κάνει. Ετσι επινόησε το δημοψήφισμα και ακολούθως, υπό το βάρος  απρόβλεπτων  γεγονότων – καθώς άλλα υπολόγιζε κι αλλα ήλθαν- οδηγήθηκε στις κάλπες τον περσινό Σεπτέμβριο.

Πολλοί και τότε τον προειδοποιούσαν να συγκροτήσει μια κυβέρνηση πιο φιλική προς την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ώστε ευχερέστερα να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που πήγαζαν από τη συμφωνία που εκείνος φαρδιά πλατιά υπέγραψε.

Προτίμησε τους ΑΝΕΛ για να φθάσει έπειτα από εφτά μήνες σε ανάλογο αδιέξοδο με το περσινό. Και τώρα αναζητεί δρόμο διαφυγής. Δεν μπορεί να σηκώσει το κόστος που ανέλαβε, ακούει τη βουή της κοινωνίας που πλέον δεν νοιάζεται τι θα κάνει αλλά αγωνιά για το “πότε θα φύγουν αυτοί” και ετοιμάζεται για τα μόνα κόλπα που ξέρει.

Μια κρίση πολιτική προετοιμάζει, όπως πολλοί προέβλεπαν, προκειμένου να διαφύγει της ευθύνης. Πόρτα εξόδου αναζητεί ο κ. Τσίπρας, το μαγαζάκι που έστησε με τον Παππά θέλει να προστατέψει και τίποτε άλλο. Για τη χώρα ούτε νοιάστηκε ποτέ, ούτε τώρα νοιάζεται. Είναι εντελώς προβλέψιμος πια ο κ.Τσίπρας».

                                          (Άρθρο του Α.Καρακούση από το "ΒΗΜΑ")

Αξιοθέατα...

 

 

Αξιοθέατα...

Ταπί και ... ψύχραιμος

«Ενας πολιτικός ηγέτης οφείλει να είναι και παίκτης. Σκέφτομαι τον στρατηγό Ντε Γκωλ όταν απευθυνόταν από το BBC στους συμπατριώτες του διαβεβαιώνοντάς τους πως αυτός εκπροσωπεί τη Γαλλία. Μια Γαλλία που είχε ηττηθεί, είχε παραδοθεί άνευ όρων και υπήρχε μόνον ως φάντασμα κράτους στην επικράτεια του Βισί υπό τον στρατάρχη Πετέν. Τα έπαιξε όλα για όλα και κέρδισε, διότι είχε και όραμα για τη χώρα του και άποψη για τον πόλεμο. 

Σκέφτομαι ακόμη τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ανέλαβε το 1974 μια χώρα διαλυμένη, ανήμπορη να αντισταθεί στην εξωτερική απειλή και έφτιαξε κράτος το οποίο μέσα σε πέντε χρόνια έγινε δεκτό στον κλειστό όμιλο της τότε ΕΟΚ. Μπορώ να αναφερθώ και στον Κωνσταντίνο Σημίτη. Επαιξε κι αυτός με τον τρόπο του για να εντάξει την Ελλάδα στη νομισματική ένωση, ένταξη η οποία ήταν απαραίτητη για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Το παιχνίδι ήταν το μέσο για να επιτευχθεί ο στόχος.

Ενας παίκτης με πολιτική εξουσία δεν είναι απαραιτήτως πολιτικός ηγέτης. Ας μου συγχωρεθεί το απότομο άλμα στο κενό και η σύγκριση ανόμοιων μεγεθών. Ομως τι να κάνουμε; Αυτά έχει η ζωή και έτσι είναι η Ελλάδα. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Σημίτη περάσαμε στον Αλέξη Τσίπρα. Τι ζητάει αυτός ο άνθρωπος από τη ζωή μας; Πού θέλει να οδηγήσει την Ελλάδα; Ποιο είναι το πολιτικό του σχέδιο; Ο ευρών αμειφθήσεται. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. 

Ο κ. Τσίπρας δεν εξελέγη ως πολιτικός. Εξελέγη ως παίκτης. Τον ψήφισαν για να τα παίξει όλα για όλα και η μόνη πολιτική που είχε στο μυαλό του ήταν η θεωρία των παιγνίων του κ. Βαρουφάκη, ο οποίος υποθέτω, για να τον βασανίσει, του την εξηγούσε αγγλικά. Οταν τον έχασε κι αυτόν, του έμεινε μόνον το παιχνίδι. Μόνος στην πράσινη τσόχα, χωρίς στρατηγική και με την κούραση των αλλεπάλληλων χτυπημάτων, με αποτέλεσμα να μην έχει το κουράγιο να σηκωθεί για να τα εγκαταλείψει.

«Ταπί και ψύχραιμος», που λέει κι ο φίλος μου ο χαρτοπαίκτης. Υποθέτω ότι κι εσείς, όπως κι εγώ, προσπαθείτε να καταλάβετε προς τα πού πάει η χώρα. Οι μετανάστες επρόκειτο να φύγουν από τον Πειραιά ώς το Πάσχα, και δεν έφυγαν. Μικρό το κακό. Θα φύγουν αργότερα. Η αξιολόγηση αν δεν έκλεινε ώς τον Μάιο, θα χανόμασταν – τάδε έφα Τσακαλώτος ελληνιστί. Ο Μάιος έφτασε. Τα ταμεία είναι άδεια, όμως η ψυχή του παίκτη είναι ακόμη ζωντανή – για περισσότερες πληροφορίες, σας παραπέμπω στο αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι. Και ζητεί ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής για να κάνει «πολιτική διαπραγμάτευση». Προφανώς έχοντας κατά νου ότι οι «συμμαχίες» του θα του επιτρέψουν να επιτύχει αυτό που δεν πέτυχε πέρυσι. Τι άλλο θα πει «πολιτική διαπραγμάτευση»; Αμ δε.

Η φάρσα του προηγούμενου καλοκαιριού επαναλαμβάνεται ως ανοιξιάτικη φάρσα. Κι αν προσπαθείτε να βγάλετε κάποιο συμπέρασμα ακολουθώντας κάποια λογική αλληλουχία, μην κάνετε τον κόπο. Στις τέσσερις η ώρα τα ξημερώματα, όταν το μόνο που περιμένεις είναι το γύρισμα της τύχης, δεν υπάρχει λογική αλληλουχία. Υπάρχει η κούραση, η νύστα, η σχετική ψύχρα της μοναξιάς, ο φόβος της επόμενης μέρας – ειδικά αν παίζεις με δανεικά. Η μόνη ελπίδα είναι να σε λυπηθεί κάποιος δικός σου και να σε πάρει σηκωτό».

                            (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Εϋθυμα και ... σοβαρά

Ωμές παρεμβάσεις...

«Μια ημέρα μετά την απόφαση του ΚΕΕΛΠΝΟ να μην υιοθετήσει τις ωμές παρεμβάσεις του στο διαγωνισμό για νοσηλευτές - Τι απαντά ο Θ. Γιαννόπουλος.

Συμπεριφορές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές εκδηλώνει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας καθώς ζητά την παραίτηση των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΕΕΛΠΝΟ επειδή, μεταξύ άλλων, δεν δέχονται τις παρανομίες του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη σχετικά με το διαγωνισμό για τη στελέχωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) με 100 γιατρούς και 400 νοσηλευτές.

Το απίστευτης λογικής έγγραφο με το οποίοι ο Ανδρέας Ξανθός και ο Παύλος Πολάκης ζητούν την παραίτηση των μελών του ΔΣ του ΚΕΕΛΠΝΟ έφερε στη δημοσιότητα ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιάδης.

Αντί δηλαδή η ηγεσία του υπουργείου Υγείας να ζητήσει συγγνώμη για την ωμή παρέμβαση του Παύλου Πολάκη, ο οποίος δέσμευσε παράνομα και κάθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του τις αιτήσεις των υποψηφίων προς το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) και εξέδωσε "δικό" του πίνακα κατάταξης των προσληφθέντων, ζητά και τα ρέστα από το ΚΕΕΛΠΝΟ. 

Καταλογίζει στα 9 μέλη του ΔΣ του οργανισμού «απείθεια» στο «αποφασίζομεν και διατάσσμομεν» και ουσιαστικά τους βάζει... «τρια μέτρα κάτω από τη Γη» - κατά την προσφιλή τακτική που έχει ο κ. Πολάκης προκειμένου να λύνει τις διαφορές του.

                                                                                    (Protothema.gr)

Ρήσεις...

Στο "δια ταύτα" ...

«Ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 35% του 56% που αποφάσισε να συνεχίσει να συμμετέχει το μαύρο Σεπτέμβριο του 2015 στην Ελληνική Δημοκρατία, διέπραξε ειδεχθή πολιτικά εγκλήματα κατ’ επανάληψη κατά τη διάρκεια της σύντομης διακυβέρνησής του που δεν χρονίζει, παρά το διακαή πόθο του και τα πολιτικά τερτίπια του.

Εξαπάτησε όλους τους Έλληνες, ψηφοφόρους του και μη, ότι θα καταργήσει ΕΝΦΙΑ και φόρους και θα φέρει την ελπίδα. Σήμερα αποφασίζει και στέλνει όλους τους Έλληνες που επιμένουν να κατοικούν στη χώρα τους στο κρεματόριο δυσβάστακτων φόρων, απόρροια της εγκληματικής του πολιτικά αυτοκτονικής εθνικής διαπραγμάτευσής του.

Εκδίωξε κάθε είδους επένδυση από τις Σκουριές της Χαλκιδικής, το Ελληνικό της Αττικής μέχρι τον Άφαντου της Ρόδου και απώθησε τις ελληνικές επιχείρησεις σε Βαλκανικές χώρες, επιφέροντας το στρατηγικό υποβιβασμό μας στην περιοχή και μετατρέποντας του Έλληνες σε οικονομικούς μετανάστες της Βουλγαρίας. 

Απέκοψε τη σιδηροδρομική γραμμή προς την Ευρώπη για να διαλύσει κάθε επιχειρηματική αντίσταση στην εξόντωση της ελληνικής οικονομίας.

Απέκοψε την Ελλάδα από το δυτικό κόσμο, εναντιωμένος με όλους τους δυτικούς συμμάχους μας, ασκώντας μία ανεδαφική πολιτική εναντίον τους και εξοργίζοντας τους με αποκλειστικό σκοπό την αποκοπή της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Μετέτρεψε ταυτόχρονα την Ελλάδα σε διεθνή επαίτη Ρώσων, Κινέζων, Αράβων, Νότιο-Αφρικανών και μόνο σε εξωγήινους πολιτισμούς δεν κατέφυγε για να μας πείσει ψευδόμενος ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος Τσίπρα, που οδηγεί στον γκρεμό.

Προσέβαλε όσο κανείς άλλος στην ιστορία τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, μετατρέποντας τες σε επίορκες που παρακολουθούν τις σπιθαμές της Ελλάδας να καταπατούνται από αλλόθρησκους και αλλοπαρμένους την ώρα που οι ίδιες παρά φύση πολεμούν σε Μαγειρεία, Κατασκηνώσεις, κοσμικές εκδηλώσεις και στημένες φωτογραφικές μάχες και διαγωνισμούς. Το χειρότερο όλων αποφάσισε τον οικονομικό τους στραγγαλισμό με κατάληξη σε λίγα έτη των συνταξιούχων Στρατηγών σε πλανόδιους πωλητές αναμνήσεων για το βιοπορισμό τους.

Φίμωσε τη δημοσιογραφία διατηρώντας της και αυτός εξαρτημένη σφίγγοντας ακόμα περισσότερο το φίμωτρο της με ένα απίστευτο αλισβερίσι στο παζάρι νομίμων αδειών και στημένων απεργιών. Με πρακτικές Γκέμπελ επιχείρησε να εξαϋλώσει τις παραδοσιακές φωνές που αντιστάθηκαν στα εγκλήματά του και άνοιξε το δρόμο στη διαφήμιση της Μάλτας για μία νέα Γιάλτα στο διαδίκτυο και έλεγχο της σύγχρονης ενημέρωσης.

Χάιδεψε και αυτός κάθε λογής λαθρεμπόριο αγαθών και το αναβάθμισε στο πιο αισχρό δυνατό βαθμό μετατρέποντας συνειδητά την Ελλάδα σε σιδηρόδρομο ψυχών, αλλοιώνοντας συνειδήσεις και υποδεχόμενος προσφυγικούς επενδυτές μεταφορείς αδήλωτων προθέσεων και μετρητών που καταλήγουν στο σύγχρονο Νταχάου της Ελλάδας, στην Ειδομένη και το Ελληνικό.

Το πιο σατανικό σχέδιο όμως του Αλέξη Τσίπρα και του ομοϊδεάτη του Πάνου Καμένου είναι ότι συνειδητά εξαθλιώνουν το λαό για να τον πείσουν ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ανατολή. Ανάμεσα στο Ευρώ και τη δραχμή. Ανάμεσα στον πολιτισμό και το ραγιαδισμό. Τον διχάζουν και τον ωθούν ως δίδυμοι Πόντιοι Πιλάτοι να αποφασίσει ο ίδιος την κοινωνική αυτοκτονία του, που θα επιφέρει επακόλουθα και την εδαφική και νίπτουν τις βρώμικες χείρες τους στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου[...].

                       (Απόσπασμα άρθρου της Λ.Καλαμαρά από τα logiastarata.gr)