Το προβλημά μας..

"[..] Το πρόβλημά μας είναι ότι το πολιτικό σύστημα έχει κάνει μια λανθασμένη εκτίμηση της κατάστασης. Πιστεύει ότι, παρά τη χρεοκοπία, θα μπορέσει να διατηρήσει τον ίδιο υπερμεγέθη δημόσιο τομέα, με τις ίδιες πελατειακές σχέσεις που του επιτρέπουν να εξυπηρετεί τους πελάτες του και να αυτοεξυπηρετείται. Απλώς σε αρκετά φτωχότερο επίπεδο. Πιστεύει ότι η Ευρώπη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχίσει να πληρώνει, ότι τα ελλείμματα θα καλύπτονται πάντα μέσω φόρων, ότι θα διατηρήσει το πελατειακό κράτος με θυσία του ιδιωτικού τομέα.

Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι η επιλογή του αυτή είναι κοινωνικά άδικη, είναι και ότι δεν πρόκειται να επαληθευτεί. Ήδη τα αποτελέσματα ενός χρόνου αδράνειας σκάνε ξαφνικά πάνω μας όλα μαζί και διαλύουν το success story. Η ύφεση δεν είναι 4,5% αλλά πάνω από πέντε και θα συνεχιστεί και το 2014, η Τράπεζα Ελλάδος προβλέπει νέα χρεοκοπία των ταμείων και συντάξεις 300 ευρώ, καθώς δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ωθούνται στη συνταξιοδότηση για να αποφευχθούν οι απολύσεις. Οι ιδιωτικοποιήσεις καταλήγουν σε Βατερλό γιατί είναι φτιαγμένες να καταλήξουν έτσι και γιατί κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα κομματοκρατίας, διαφθοράς και παρασιτισμού.

Μετά τη ΔΕΠΑ και το επενδυτικό σχήμα που αγόρασε τον ΟΠΑΠ το ξανασκέφτεται. Έτσι ανακαλύπτουν πάλι μια τρύπα 4,2 δισεκατομμυρίων για τον επόμενο χρόνο που πρέπει να καλυφθεί με νέα μέτρα. Εδώ ήρθαμε. Βρισκόμαστε δηλαδή πάντα στο ίδιο σημείο, να κάνουμε σημειωτόν με πολύ θόρυβο. Η πίεση οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις. Θα κλείσουμε έναν οργανισμό, θα κατεβάσουμε το διακόπτη στις δώδεκα η ώρα, θα δείξουμε στην τρόικα τις 2.000 απολύσεις που θέλει, έρχεται καλοκαίρι κι από Σεπτέμβριο βλέπουμε, τον ανοίγουμε και ξαναρχίζουμε τις προσλήψεις, αφού έχουμε δώσει μερικές 100άδες εκατομμύρια για αποζημιώσεις.

Η κυβέρνηση των προσλήψεων 4-2-1 δεν είναι πειστική. Γιατί ο πρότερος βίος της δεν είναι έντιμος. Γιατί η κοινωνία δεν πιστεύει τις προθέσεις της. Ένα χρόνο αυτή, 4 συνολικά, δεν έχουν μπορέσει να απομακρύνουν όσους έχουν συλληφθεί με το χέρι στο δημόσιο ταμείο. Τρία χρόνια, πάνω από 1.000 μέρες, δεν υπάρχει ούτε μια μέρα να μην ανακοινωθεί ένα σκάνδαλο σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Ο αρμόδιος υπουργός δεν βρίσκει τον τρόπο να δουλέψουν τα πειθαρχικά, να απομακρυνθούν οι επίορκοι. Ο άλλος αρμόδιος υπουργός δεν βρίσκει τον τρόπο για να μην πληρώνονται όσοι λήγουν οι συμβάσεις τους για καμιά 15αριά χρόνια ακόμα μέχρι να εκδικαστούν οι προσφυγές τους. Τρία χρόνια απογράφουν τους συνταξιούχους, ακόμα να μάθουμε τον ακριβή αριθμό των πλαστών συντάξεων. Αξιολόγηση ούτε καν έχει αρχίσει να εφαρμόζεται για να απομακρυνθούν οι κομματικοί στρατοί των αργόμισθων.

Στη χώρα που ανακαλύπτονται νησιά τυφλών και ολόκληρες πόλεις αυθαίρετες, κανείς δεν τιμωρείται, κανέναν δεν στέλνουν σπίτι του. Έτσι κάνουν εχθρούς και τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται. Οι κομματικές αργομισθίες και τα λαμόγια ζουν και βασιλεύουν, υπόγειες μάχες δίνονται με τη τρόικα για το ποιος θα έχει τον έλεγχο του ΣΔΟΕ, οι άχρηστοι οργανισμοί συγχωνεύονται για να διατηρήσουν την αυτοτέλειά τους συγχωνευμένοι. Τίποτα δεν αλλάζει, ας κάνουμε 2.650 απολύσεις. Ποσοτικά πάντα, οριζόντια, αργόμισθοι και εργαζόμενοι που τιμούν τη δουλειά τους μαζί. Δεν είναι ακριβώς αυτό που 
ονομάζουμε μεταρρύθμιση.[..]

                                                               Από άρθρο του Φ.Γεωργελέ στην "Athens voice"