Απόψεις..

Kάποιες από τις απόψεις για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τελευταία στο ΤΕΙ Πάτρας..

 

"Ο πρόεδρος του ΤΕΙ Πάτρας κάθεται ανήμπορος στο γραφείο του και δέχεται τις προσβολές των σπουδαστών του. Υφίσταται χυδαία μεταχείριση από παιδιά που θα μπορούσαν να είναι και εγγόνια του. Μην το πείτε, το έχω έτοιμο εγώ: «οι συμπεριφορές αυτές είναι, βέβαια, καταδικαστέες, αλλά αποδίδουν και την κατάσταση της έντασης στην οποία έχει περιέλθει η δημόσια παιδεία, αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου.»

Και έτσι, το παραμύθι παίρνει χαρούμενο τέλος. Αν δεν φταίει η πολιτική ηγεσία της χώρας, τα δεινά αποδίδονται στο μνημόνιο. Προσωποποιούνται στη Μέρκελ. Και αναλύονται δια της συστημικής παθογένειας του καπιταλισμού. Τα παιδιά, άλλωστε, πρέπει να είναι πάντα θυμωμένα, να αμφισβητούν και να ανατρέπουν. «Και οι φοιτητές του Μάη του '68 ενόχληση προκαλούσαν και σοκ.»

Πάντα υπάρχει κάτι που δικαιολογεί τη διαστρέβλωση του προφανούς. Όμως, τις περισσότερες φορές, η αλήθεια είναι πιο απλή από όσο μπορούμε να αντέξουμε. Τι βλέπουμε στο βίντεο; Κακομαθημένα που εξέθρεψαν οι κομματικοί σωλήνες. Aν όχι τα ίδια, τουλάχιστον τη νοοτροπία τους. Αγενή, με σαφές έλλειμμα αγωγής από την οικογένειά τους. Αμόρφωτα. Κομμάτια κιμά από μία μηχανή που παίρνει παιδιά και φτιάχνει προβεβλημένα κομματικά στελέχη. Copy paste. Όπως αντιγράφουν και στις εξετάσεις. Το μέλλον του τόπου." 

                                                                               Κ.Γιαννακίδης ( protagon.gr)

"Στο facebook που είδα το βίντεο μια γυναίκα είχε γράψει από κάτω το εξής σχόλιο: "Μα, σκεφτείτε πόση βία υφίστανται τα παιδιά και γίνονται βίαια!".

Υφίστανται βία τα παιδιά; Ποια παιδιά, τα σημερινά ελληνόπουλα; Οι φοιτητές ΤΕΙ και ΑΕΙ είναι ξυλοκοπημένα παιδιά που πάνε στο Πανεπιστήμιο και δικαιούνται να εκφράζονται βίαια; Τα δέρνουν οι γονείς, τα δέρνουν οι δάσκαλοι, τα δέρνει η κοινωνία; Ποιος είναι βίαιος με τα παιδιά σήμερα; 

Μπορεί να το εννοούσε μεταφορικά, βέβαια, η γυναίκα. Με τη μεταφορική βία δεν βγάζεις άκρη, ο καθένας μπορεί να ονομάζει βία ό,τι του αρέσει ή, μάλλον, ό,τι δεν του αρέσει. Κι εμένα μου 'ρχεται να ονομάσω βίαιη την υπερβολική και υπερβολικά αδέξια φροντίδα για τα παιδιά που τα μεγαλώνει χωρίς όρια και τους επιτρέπει να καταντήσουν έτσι. Γιατί όχι; Το να εκθέτεις τα παιδιά στη βία των ορμών τους, μπορεί μια χαρά να το πει κανείς βία. Τόσα πράγματα ονομάστηκαν βία, κι όταν φάμε ξύλο καμιά ώρα δεν θα θυμόμαστε πώς το λένε αυτό.[..]

Αυτό το κορίτσι που είδα να τσιρίζει τόσο αντιπαθητικά στον καθηγητή του, μου θύμισε κάτι σκηνές νέων γονιών με μωρά που δεν ήξεραν τι να τα κάνουν και τα άφηναν να βασανίζονται και να βασανίζουν τους γύρω τους.[..] Κι ύστερα μικρά παιδάκια που κάνουν σκηνές υστερίες κι οι γονείς προσπαθούν να τα καλμάρουν μιλώντας τους σα να είναι ενήλικες, ρωτώντας τι θέλουν, παίρνοντας στα σοβαρά κάθε ανοησία τους, χωρίς καμία αίσθηση του περιβάλλοντος χώρου.[..] Έχω συχνά λυπηθεί αυτούς τους γονείς και, κυρίως, αυτά τα παιδιά. Δεν ξέρουν τα κακόμοιρα πώς να βάλουν όρια στον εαυτό τους, τσιρίζουν, ουρλιάζουν από απελπισία ζητώντας από τους γονείς να τους βάλουν όρια κι εκείνοι αρνούνται την ευθύνη. Κι αν εκείνοι αρνηθούν, ποιος θα την αναλάβει; Τα παιδιά είναι καταδικασμένα σε υστερική ζωή, κάθε ώρα και στιγμή να μετράνε τις δυνατότητες αποδοχής, να μη γνωρίζουν στιγμή γαλήνης, στιγμή εμπιστοσύνης σε κανόνες συμβίωσης, να μη χαλαρώνουν, να μη χαίρονται, να μην αναγνωρίζουν, να μην είναι άξια να νιώσουν ευγνωμοσύνη, να τα θέλουν όλα εδώ και τώρα, να μη βάζουν στόχους, να μην πιστεύουν στην προσπάθεια, να μην... να μην...[..]

Μιλάω γι' αυτά τα κλασικά παραχαϊδεμένα ελληνόπουλα, αυτό το είδος που κυκλοφορεί πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Από την τρομερή αυστηρότητα που γνώρισε η γενιά μας και, κυρίως, η προηγούμενη, φτάσαμε στην πλήρη αποδοχή κάθε ανώριμου χαρακτηριστικού. [..]   "                                                

                                                           Άννα Δαμιανίδη (protagon.gr)

[..]Γιατί δεν ψηφίζουν οι φοιτητές ηλεκτρονικά, με τη συμμετοχή όλων των εγγεγραμμένων, που θα διαθέτουν τον μοναδικό κωδικό πρόσβασης; (η ηλεκτρονική καταμέτρηση μπορεί να γίνει από μικτή επιτροπή όλων των εκπροσώπων της πανεπιστημιακής κοινότητας). Γιατί επιτρέπει η διοίκηση των τμημάτων να κακοποιείται αισθητικά ο χώρος των σχολών; Γιατί γίνεται αποδεκτή από το υπουργείο, μια διαδικασία που αφορά λιγότερο από το 30% των φοιτητών, δεδομένου ότι οι υπόλοιποι έχουν αηδιάσει με το απέραντο πολιτικό κιτς των εκλογών;

Ανδρέας Ζαμπούκας (καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας)-protagon.gr

 

"Η κριτική -κατεδαφιστική μάλιστα- εντοπίζεται στη συμπεριφορά του κοριτσιού και των άλλων φοιτητριών που κρατούν «σε ομηρία» τους καθηγητές. Η κριτική επικεντρώνεται, δηλαδή, στο ότι φωνάζει με αγριεμένο ύφος προς τον πρόεδρο του ΤΕΙ. Κάποιες εφημερίδες δεν παρέλειψαν να βάλουν και σε μεγέθυνση, με κυκλάκι, τα χέρια της που είναι λερωμένα με μπογιά. Συμπέρασμα; Το κορίτσι είναι αγενές (και υπόρρητα, μάλλον άπλυτη Συριζαία ή κάτι ακόμα πιο φρικώδες). Επόμενο συμπέρασμα αυτών που χλευάζουν ως απαλλακτική γενίκευση την ερμηνεία ότι η κρίση φέρνει βία; Ότι αυτά τα παιδιά είναι κακομαθημένα μέσα στην Ελλάδα της χλιδής και της ανομίας. Μια ενοχοποιητική γενίκευση, δηλαδή.

Παρά το γεγονός ότι τα σχετικά βιντεάκια παρατίθενται, φαίνεται πως κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ακούσει τι λένε οι φοιτήτριες ή αν το άκουσαν δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Όμως οι φοιτήτριες λένε, φωνάζουν, ουρλιάζουν, οδύρονται «μας λέγατε οράματα – άλλα κάνατε». Δεν λένε για τη Γάζα και τη Βενεζουέλα και τον καπιταλισμό. Για τη σχολή τους μιλάνε. Και μιλάνε στον πρόεδρο. Αυτόν έχουν μπροστά τους, αυτός εκπροσωπεί την Πολιτεία. Αυτός έχει σφραγίδα στρογγυλή που λέει "Ελληνική Δημοκρατία".[..]

Γ.Κυρίτσης- δημοσιογράφος της Αυγής