Λιθαρίτσια..

Η θέση τους θα έπρεπε να παραπέμπει στο πιο όμορφο πάρκο της πόλης. Ιστορικό μνημείο, μπαλκόνι πάνω από την πόλη, φιλοξενεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία της περιοχής, το Αρχαιολογικό Μουσείο, έργο του Άρη Κωνσταντινίδη.
Θα έπρεπε λοιπόν , ειδικά το συγκεκριμένο πάρκο, να αποτελεί από μόνο του αιτία επίσκεψης στην πόλη μας. Και ο πιο αδαής θα περίμενε να δει εκεί έναν χώρο με όμορφα φωτιστικά , μοντέρνα γλυπτά,  γκαζόν, δέντρα, καλοφτιαγμένα παγκάκια, τραπεζάκια έξω, αισθητικά βελτιωμένη σύνδεση με το από κάτω ευρισκόμενο Πνευματικό κέντρο. 

Αντ' αυτού βλέπει ένα απαξιωμένο πάρκο- πάρκιγκ αυτοκινήτων , με καταγραμμένα τα ωραία αγάλματα του Παπαγιάννη και με το σκουπιδαριό να ρίχνεται ακριβώς κάτω από το τείχος- κανονική χαβούζα δηλαδή. Αυτός είναι ο πολιτισμός μας; Τώρα μάλιστα χρησιμοποιείται και η περιφερόμενη τέντα του Αλ-τσαντίρι Δήμου η οποία μετά τα τσίπουρο-φεστ πήρε προαγωγή για πιο ψηλά ώστε να δώσει άλλη μια νότα μιζέριας στο όλο σκηνικό .

Πώς μπορεί κανείς να περιμένει αυτοί οι άνθρωποι να πάνε την πόλη μπροστά; Ούτε καν γύρω τους δεν μπορούν να κοιτάξουν; Η Ελλάδα του σήμερα, έστω αυτή της κρίσης, έχει στις πόλεις της πάρκα που η δική μας δεν έχει καν ονειρευτεί.

 

Πώς γίνεται να έχεις στα χέρια σου έναν τόσο όμορφο χώρο και να τον εκδικείσαι και να τον δυσφημείς με κάθε τρόπο;