Ανεξήγητη παρακμή..

Μια βόλτα στην παραλίμνια ζώνη  προς την πλατεία Μαβίλη προκαλεί  θλίψη. Από τις τόσες ταβέρνες που υπήρχαν εκεί έχουν μείνει μόνο δυο- τρεις. 

Ξηλωμένες κατασκευές, ταμπέλες με ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ παντού.  Δύσκολα πια θα βρει να διελέξει μαγαζί για φαγητό κάποιος επισκέπτης στην παραλίμνια ζώνη μιας πόλης που θέλει να λέγεται και τουριστική. Τι συμβαίνει;

Από τη μια ένας Δήμος ξεπερασμένος κατά δεκαετίες από τα πράγματα, χωρίς γνώση του τουριστικού προϊόντος , χωρίς ιδέες, δυσλειτουργικός  που δε μπόρεσε να στηρίξει στο ελάχιστο μια περιοχή με τέτοια φυσική ομορφιά. Ξηλωμένα παγκάκια, ελάχιστοι κάδοι, σκουπίδια παντού,  μικροπωλητές με καροτσάκια δεκαετιών βρώμικα και τρισάθλια, στηριγμένα σε τσιμεντόλιθους πουλάνε φαγώσιμα, ένα μίζερο περίπτερο ενημέρωσης , ψαράδες με δεκάδες πλαστικές σακούλες διάσπαρτες, άλλοι με κατασκηνώσεις κανονικού κάμπιγκ, αδέσποτα ελεύθερα να δαγκώνουν κόσμο, παρεμπόριο από νέγρους που αντικατέστησαν τους Κινέζους, παιδικές χαρές διαλυμένες. Με τσίπουρο φεστ και τσάμικο δεν πας και πολύ μακριά πια.

Αυτό το περιβάλλον έχει άραγε ανάγκη να δει ο σημερινός τουρίστας που έχει ταξιδέψει στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, σε πόλεις που έχουν κάνει άλματα μπρος;

Κι όταν θα'ρθει ο Τούρκος από την Κων/πολη όπως μας λένε οι αρμόδιοι, τι θα θαυμάσει; Τα καταγραμμένα κτίρια, τα αγάλματα, τις ταμπέλες,  τις σπασμένες πλάκες των πεζοδρομίων, τις λακούβες στους δρόμους;

Από την άλλη, οι ίδιοι οι μαγαζάτορες είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια στο σίγουρο κέρδος με πολύ κόσμο και υψηλές τιμές.Είναι απορίας άξιον πώς ξαφνικά κατέβασαν ρολά. Κι όταν ήρθε η κρίση δεν προσάρμοσαν ούτε τις τιμές τους, ούτε τη διαφήμιση στα νέα δεδομένα. Πουθενά δεν βλέπει κανείς τιμές έξω από τα μαγαζιά τους ούτε πίνακες με προσφορές όπως πια γίνεται κατά κόρον στις  άλλες πόλεις της χώρας. Ποιος θα μπει όταν δεν γνωρίζει τι θα πληρώσει; Το ότι σερβίρουν φαγητό το ξέρει ο επισκέπτης. Τι θα πληρώσει δεν ξέρει.

Η "έξυπνη" λύση να δηλώνει κανείς πτώχευση  ώστε να γλυτώνει τα χρέη και να κρατάει τα κέρδη ακούγεται όλο και πιο συχνά και για την περιοχή μας. 

Τέτοια μίζερη κατάσταση δεν τη συναντάει κανείς εύκολα αλλού . Η γειτονική Άρτα  για παράδειγμα με ένα μεγάλο και πεζοδρομημένο εδώ και χρόνια εμπορικό κέντρο δε δείχνει τέτοια σημάδια παρακμής, ούτε  άλλες πόλεις με λίμνη, όπως η Καστοριά. 

Εδώ γιατί;