Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2024
.jpg)
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2024
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024
.jpg)
Εθισμός στην παρανομία...
«Ο εθισμός στην είδηση ότι «οριστικά λουκέτα γίνονται προσωρινά» (χθεσινή «Κ») έχει έναν βασικό «χορηγό»: τα ευρύχωρα παράθυρα του νόμου. Η επινοητικότητα των παραβατών είναι ανάλογη της ελαστικότητας –βλέπε αδυναμίας– της Δικαιοσύνης. Το μπαρ στη λεωφόρο Βουλιαγμένης που σέρβιρε αλκοόλ («μπόμπες»;) σε ανήλικους μαθητές –κάποιοι είχαν καταλήξει αναίσθητοι σε νοσοκομεία της Αττικής– ξανάνοιξε ενώ είχε ανασταλεί η λειτουργία του από τον Δήμο Αθηναίων. Το χειρότερο είναι ότι το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά είναι, μάλλον, κανόνας.
Η γκάμα δε, περιλαμβάνει κάθε λογής επιχειρήσεις: από εστίαση μέχρι πρατήρια που πωλούν νοθευμένα καύσιμα. Ακατάλυτο μοιάζει το επιχείρημα των ιδιοκτητών, που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη και κατορθώνουν να εξασφαλίσουν την επαναλειτουργία των επιχειρήσεών τους τουλάχιστον έως την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης: εάν κλείσουν, θα καταστραφούν οικονομικά. Ενώ αν από τη λειτουργία τους «καταστρέφονται» άνθρωποι, οχήματα, το περιβάλλον (κ.ο.κ.), δεν πειράζει.
Τα χρηματικά πρόστιμα που επιβάλλονται αντιμετωπίζονται, οι πιο αποφασιστικές ποινές (όπως το «σφράγισμα») πρέπει, καθώς φαίνεται, να αποφεύγονται πάση θυσία.Επισήμως, ανομία δεν υπάρχει. Δυνατότητες που προσφέρονται από τη νομοθεσία αξιοποιούν οι εμπλεκόμενοι.
Η επιστήμη του εγκλήματος εξελίσσεται και αναδιοργανώνεται, με αξιοσημείωτη ταχύτητα, και μέσα από τις αρρυθμίες ή αδυναμίες του συστήματος. Κι αν ένα παραθυράκι «κλείσει», είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποιο άλλο θα «ανοίξει». Οπότε; Πώς πορεύεται η Δικαιοσύνη και πώς η κοινωνία;
Οι φοροδιαφεύγοντες θα μεταφέρουν αενάως τα βάρη τους και στους συνεπείς πολίτες, οι νομοταγείς επιχειρηματίες θα στιγματίζονται από εκείνους που δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στο μεγαλύτερο κέρδος. Μόνο που παρόμοιες διαπιστώσεις μόνο τον κυνισμό και την ανομία εξυπηρετούν, απαξιώνοντας και όσους ξεκινούν μια επιχείρηση με τις διαυγέστερες προθέσεις. Στην άκρη της διαδρομής τους θα παραφυλούν «νονοί», «μαφίες», «προστάτες», «κυκλώματα» εν γένει, που όσο κατορθώνουν να εκφοβίζουν ή να δωροδοκούν, τόσο ισχυροποιούνται.
Τα «λουκέτα», όταν αναιρούνται εν τη επιβολή τους, μοιάζουν με επικοινωνιακές
φωτοβολίδες που το μόνο που κατορθώνουν είναι να κλονίζουν το τελευταίο οχυρό,
που είναι οι θεσμοί, ενισχύοντας όχι μόνο την ανασφάλεια, αλλά και την
παραβατικότητα. Καύσιμο είναι και η εμπιστοσύνη που εύκολα νοθεύεται».
(Αρθρο της Μ. Κατσουνάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
Έλκονται από τον ολοκληρωτισμό...
«Ακόμη να ξεπεράσουν οι Ελληνες την έλξη που τους ασκεί ο αιμοσταγής (σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τη λέξη κυριολεκτικά) αρχηγός της Ρωσίας. Δεν τους πειράζει που ο άνθρωπος εκλέγεται και επανεκλέγεται με αμφιλεγόμενες διαδικασίες. Δεν τους ενοχλεί που περιβάλλεται από ισχυρές ομάδες συμφερόντων και κυρίως κυβερνά με σκοπό να τις εξυπηρετεί. Εξάλλου τόσο η χωλότητα στην εναλλαγή εξουσίας όσο και η οικογενειοκρατία και η εξυπηρέτηση συμφερόντων μέσω της νομής της εξουσίας μάς είναι καταστάσεις εξωτικά οικείες όπως τα πιροσκί.
Η ευάλωτη αρρενωπότητα, η πυγμή, ο ανερμάτιστος λαϊκιστικός λόγος της θυματοποίησης (όλοι οι δικτάτορες είναι μαχαιρωμένοι πισώπλατα τάχα), όλα αυτά νόμιζα πως θα έχαναν τη βδελυρή γοητεία τους λόγω σφαγών, βομβαρδισμών, προσφυγιάς, αναπηρίας, φτώχειας και άλλων κακών που επιφέρει ένας επιθετικός πόλεμος. Κι όμως σε πρόσφατη δημοσκόπηση (Τι Πιστεύουν οι Ελληνες για Πούτιν, Ερντογάν και Τραμπ, «Καθημερινή»), οι Ελληνες αποδοκιμάζουν σε ποσοστό 47,6 τον Πούτιν και σε 60,4 τον Ζελένσκι, δηλαδή τον αμυνόμενο. Ενα 31,8 βλέπει θετικά τον Ρώσο πρόεδρο!
Είναι σαν να μην έχει ιδιαίτερη ηθική βαρύτητα ένας επιθετικός πόλεμος. Αλλά ούτε οι διώξεις δημοσιογράφων, το κλείσιμο εφημερίδων, ο διωγμός καλλιτεχνών, γκέι, αντιφρονούντων και τελικά η εκκαθάριση/εξολόθρευση της αντιπολίτευσης. Ψιλά γράμματα αυτά για πολλούς συμπολίτες μας. Γραμμένη την έχουν την πολλή δημοκρατία, που σε λίγο θα την ταυτίσουν με την κουλτούρα γουόκ και θα την πετάξουν κι αυτή στο καλάθι των απλύτων.
Οι Ελληνες γενικά έχουν κάτι αντιεξουσιαστικό μέσα τους, μαζί με υποτέλεια προς τους δυνατούς και θεσμική δυσπιστία – κάτι που τους κάνει περισσότερο Βαλκάνιους απ’ όσο θέλουν να παραδέχονται. Είναι δύσκολο να συλλάβει ο νους μας πόσοι άνθρωποι θα περάσουν την παραμονή Πρωτοχρονιάς σε εμπόλεμες ζώνες, σε πένθος για κάποιον αγαπημένο άνθρωπο ή σπίτι ή χωριό, χωρίς φάρμακα/σίτιση ή ακόμη και στην προσφυγιά.
Αν προσθέσει κανείς και όσους ζουν σε προβληματικές δημοκρατίες με ανέλεγκτους ηγέτες, με καταρρακωμένες τις θεσμικές διαδικασίες διαφάνειας και λογοδοσίας και με προσχηματική ελευθερία λόγου και Τύπου, μάλλον δεν ικανοποιείται από την κατάσταση των πραγμάτων σε διεθνές επίπεδο, για να το θέσω κομψά.
Οι εικόνες
από τα διάφορα μέτωπα, ενώ ο κόσμος οδεύει προς τα Χριστούγεννα και την
Πρωτοχρονιά, φαντάζουν ακόμη πιο παράλογες, ακόμη πιο συνηθισμένες και
ανοίκειες».
(Aπόσπασμα άρθρου της Β. Στεργίου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
Συρία: Διαδοχή τυραννίας...
«Η παραγωγή της αμφεταμίνης Captagon ήταν, έλεγαν, η βασική εξαγωγική βιομηχανία της Συρίας του Ασαντ. Απέφερε στο καθεστώς και στον ηγέτη του γύρω στα δέκα δισ. δολάρια τον χρόνο. Η ανακάλυψη των μονάδων παραγωγής του πολύτιμου προϊόντος είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα των τελευταίων ημερών.
Ενας από τους καλύτερους αγοραστές του ήταν η Σαουδική Αραβία, όπου, εννοείται, απαγορεύεται το αλκοόλ, όμως η ψυχή πάντα χρειάζεται κάποια βοήθεια για να απαλλαγεί από τον κάματο της ημέρας, όπως λέει ο Κάδμος στις «Βάκχες». Ή για να συναντήσει τα ουρί του Παραδείσου.
Το Captagon θεωρείται το ελιξήριο των βομβιστών αυτοκτονίας του Ισλάμ. Πέραν των άλλων ευεργετημάτων του, δημιουργεί τάσεις αυτοκτονίας στους χρήστες του. Οι οποίοι, σε αντίθεση με τους μάρτυρες του χριστιανισμού, δεν θέλουν να πάνε μόνοι τους στον Παράδεισο. Κουβαλάνε μαζί τους και ψυχές απίστων που θα πάνε στην κόλαση για να απολαύσουν ακόμη περισσότερο τα προνόμια της πίστης τους. Αυτή η υπόθεση μου έκανε περισσότερο εντύπωση από την πτώση του Ασαντ.
Εντύπωση μου έκανε επίσης η κατακρήμνιση του ανδριάντα του πατέρα τού έκπτωτου, του Χαφέζ αλ Ασαντ. Ηταν σαν ταξίδι στον χρόνο. Θυμήθηκα τις ηρωικές εκείνες εποχές του ελληνικού σοσιαλισμού όταν ο Σύρος ηγέτης εθεωρείτο σύμμαχός μας στη Μέση Ανατολή και το καθεστώς του πρότυπο. Μην ξεχνάμε ότι στο πρωτο-ΠΑΣΟΚ υπήρχε, αν θυμάμαι καλά, και ομάδα μπααθιστών.
Και τώρα ας περάσουμε στους απελευθερωτές. Είναι τζιχαντιστές. Αρα είναι ισλαμιστές. Ο επικεφαλής τους είναι επικηρυγμένος ως τρομοκράτης από τις ΗΠΑ με 10 εκατ. δολάρια. Υπήρξε μέλος του Ισλαμικού Κράτους. Το 2015 ήταν μέλος της αγέλης των κτηνών που κατέστρεψαν τις αρχαιότητες της Παλμύρας και αποκεφάλισαν τον αρχαιολόγο Χάλεντ Ασαντ. Ο ίδιος αποχώρησε από το Ισλαμικό Κράτος το 2017. Και οργάνωσε τον δικό του στρατό.
Ο πληθυσμός της Δαμασκού τον υποδέχθηκε ως απελευθερωτή. Πόσες γυναίκες είδατε στα πλήθη που πανηγύριζαν; Ελάχιστες μαντιλοφορούσες. Ακουσα μια δημοσιογράφο της γαλλικής τηλεόρασης που της ζήτησαν να φορέσει μαντίλα. Και σήμερα δήλωσε ότι θα εφαρμόσει τον νόμο της σαρίας.
Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια, από την Αραβική Ανοιξη έχουμε δει το ίδιο έργο; Μήπως ήρθε ο καιρός να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για ποιους λόγους ο αραβικός κόσμος δεν ανέχεται τη δημοκρατία;
Οπως λέει η Χάνα Αρεντ: «Μια
κρίση γίνεται καταστροφική από τη στιγμή που την αντιμετωπίζουμε με
προκατασκευασμένες ιδέες, δηλαδή με προκαταλήψεις».
(Αρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
"Κακοπληρωτές" και... κορόιδα
«Υπάρχει παντού. Στην Ελλάδα. Αλλά και στα άλλα κράτη. Κάποιοι, όταν βρίσκουν το παράθυρο ανοικτό, δεν πληρώνουν. Η ευγενική απεύθυνση είναι πως πρόκειται για «κακοπληρωτές». Δεν έχουν «κακή πρόθεση», απλώς περνούν μια δυσκολία. Σε όλους μπορεί να συμβεί. Σε κάθε περίπτωση οφείλουν κοινωνία, κράτος, εταιρείες να δείχνουν ανοχή.Άλλο όμως αυτό και άλλο η είδηση-αφορμή για το παρόν σημείωμα, σύμφωνα με την οποία καταναλωτές ηλεκτρισμού έχουν αφήσει ανεξόφλητους λογαριασμούς ύψους 1,4 δισ. ευρώ,
Πρακτικά πρόκειται για 1 στους 5 «πελάτες», οι οποίοι «εκμεταλλεύθηκαν»
τη δυνατότητα να αλλάζουν πάροχο αφήνοντας ανεξόφλητο τον προηγούμενο με αυτό
που ήδη ονομάστηκε «ενεργειακός τουρισμός».Πολλοί, πάρα πολλοί, μεταξύ των
παραπάνω είναι «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Αυτοί λοιπόν οι «στρατηγοί» είναι
εξυπνότεροι από εμάς τα «πρόβατα της πλειοψηφίας». Ξετρυπώνουν τις τρύπες του
συστήματος και τις εκμεταλλεύονται δεόντως. Καλά κάνουν, αφού μπορούν, δεν
είναι κορόιδα.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε, μέχρι τουλάχιστον τη μεγάλη δημοσιονομική κρίση αυτό που συχνά αποκαλούμε «κουλτούρα πληρωμών». Όχι μόνον μεταξύ των ως άνω ατόμων, αλλά όλων μας.Από την κορυφή μέχρι τον πάτο.
Το ίδιο το κράτος ήταν ο πρώτος κακοπληρωτής. Οι συντάξεις που δεν έβγαιναν ποτέ, οι επιστροφές φόρων που έπρεπε να βάλεις μέσον, οι ζημιές που δεν πλήρωνε αφού δεν τίποτε το κρατικό δεν είναι τακτικά ασφαλισμένο .Μεγάλες επιχειρήσεις προτίμησαν, ειδικά στη δεκαετία του ’80, να κρατικοποιηθούν ως «προβληματικές» παρά να πληρώσουν τα δάνειά τους.
Δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες βαράνε «πτώχευση» αφήνοντας τεράστια χρέη. Εκατομμύρια ακάλυπτες επιταγές σφραγιζόντουσαν μέχρι να περιορίσουν οι τράπεζες τα καρνέ και να αυξήσουν το κόστος έκδοσής τους. Ακόμη περισσότερα εκατομμύρια καταναλωτικών δανείων δεν πληρώθηκαν ποτέ!Κοντά ένα εκατομμύριο «κόκκινα» στεγαστικά, σπίτια υποθηκευμένα δηλαδή, το δικαίωμα των οποίων στη σεισάχθεια, δηλαδή στην ιδιοκτησία χωρίς πληρωμή υπερασπίζεται ένας στρατός δικηγόρων. Επί πληρωμή βεβαίως.
Από κοντά και το κίνημα εναντίον των διοδίων ή εκείνοι που δεν πληρώνουν εισιτήριο στα δημόσια μέσα μεταφοράς.Προφανώς και όσοι δηλώνουν φορολογητέο εισόδημα υποπολλαπλάσιο του πραγματικού. Αλλά και οι καταπατητές ή άλλοι αυθαιρετούχοι, στην ίδια θεότητα του κακοπληρωτή ομνύουν.
Η αναλογία
κακοπληρωτών μέσα στο σύνολο της κοινωνίας και της οικονομίας ενώ βεβαίως οι
περισσότεροι φροντίζουν, κι ας στενεύονται κι αυτοί όπως οι άλλοι, να εξοφλούν
τις υποχρεώσεις τους, συμπίπτει, καθόλου τυχαία, με την αναλογία της μαύρης
οικονομίας που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται με τη φοροδιαφυγή.
Ας δούμε όμως την άλλη πλευρά.
Εκείνοι που έχουν συμφέρον να καλλιεργούν και να στηρίζουν την κουλτούρα
πληρωμών δεν το κάνουν ή δεν το κάνουν με την αυστηρότητα που αρμόζει. Κι ας
πέφτει πάνω τους το κόστος των κακοπληρωτών.
H διακυβέρνηση σπανίως επιβραβεύει ή δίνει κίνητρα
σε όσους συμμορφώνονται προς τους κανόνες συναλλαγής. Η συνέπεια θεωρείται
ελάχιστο και αυτονόητο καθήκον χωρίς να νοιάζεται κανείς πως κατορθώνουν οι
συνεπείς να παραμένουν συνεπείς.Χειρότερα ακόμη οι τράπεζες, εν προκειμένω,
μεταξύ άλλων εταιρειών, δεν κατόρθωσαν να επιβραβεύσουν τους καλούς τους
πελάτες».
(Aπόσπασμα άρθρου του Μπ. Παπαδημητρίου από το liberal.gr)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2025 φέρνει στο προσκήνιο τόσο τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας όσο και τα διαχρονικά προβλήματα που τη συνοδεύουν. Συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,3%, ποσοστό που παραμένει υψηλότερο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, με τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις να αποτελούν βασικό πυλώνα στήριξης. Οι επενδύσεις αναμένεται να αυξηθούν κατά 8,4%, μειώνοντας το επενδυτικό κενό στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2010. Παράλληλα, η δυναμική μείωση του δημόσιου χρέους, που αναμένεται να φτάσει το 147,5% του ΑΕΠ, ενισχύει την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές.
Η δημοσιονομική σταθερότητα είναι επίσης εμφανής, με το πρωτογενές πλεόνασμα να διαμορφώνεται στο 2,4%, ενώ το συνολικό έλλειμμα περιορίζεται στο 0,6% του ΑΕΠ. Ωστόσο, πίσω από τα ενθαρρυντικά μεγέθη, διαφαίνονται χρόνια δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας που χρειάζονται προσοχή. Το φορολογικό σύστημα παραμένει βαθιά ανισομερές, με τους έμμεσους φόρους να αποτελούν το 59,7% των συνολικών εσόδων, σε σύγκριση με τους άμεσους φόρους που συνεισφέρουν μόλις το 40,22%. Αυτή η ανισορροπία, που μεταφράζεται σε λόγο 1,48 έμμεσων προς άμεσους φόρους, δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες και επιβαρύνει δυσανάλογα τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα.
Επιπλέον, η αύξηση των κρατικών εσόδων στα 69,2 δισ. ευρώ
στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε έσοδα από τον ΦΠΑ, τους ειδικούς φόρους
κατανάλωσης και τις αυξήσεις εισοδημάτων, τα οποία επηρεάζονται από την
ακρίβεια και τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Αυτό έχει ως
αποτέλεσμα να αυξάνεται το φορολογικό βάρος για χιλιάδες πολίτες, ιδιαίτερα για
εκείνους που βλέπουν τις αποδοχές τους να ανεβαίνουν, περνώντας σε υψηλότερα
φορολογικά κλιμάκια».
(Π. Λιαργκόβας- Liberal.gr)
«Απόγευμα Πέμπτης και
μόλις τελείωσαν τα μαθήματά τους στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών
Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, τρεις φοιτητές δεν πήγαν
σπίτια τους για ξεκούραση. Φορτωμένοι με λάπτοπ, εξοπλισμό και έναν 3D εκτυπωτή
– που είχε κάνει κατά διαστήματα τα δικά του ταξίδια μέσα στο μετρό και τα
λεωφορεία της Αθήνας– κατευθύνθηκαν στο διαμέρισμα ενός φίλου τους στου
Ζωγράφου, αποφασισμένοι να μετατρέψουν το μικρό σαλόνι σε ένα πλήρως
λειτουργικό εργαστήριο.
Στις 17:00 ακριβώς, συνδέθηκαν διαδικτυακά με τον παγκόσμιο
διαγωνισμό κυβερνοασφάλειας HACK3D, έναν από τους πιο απαιτητικούς στο πεδίο
της προσθετικής κατασκευής και του 3D printing. Μέσα από αυτό το φοιτητικό
σπίτι, η ομάδα τους, οι Greeks for Geeks, ή αλλιώς οι Χρήστος Μαδαμόπουλος,
Νικόλαος Μωραΐτης, Στασινός Νταβέας και Γεώργιος Καραπιδάκης που συμμετείχε
μέσω βιντεοκλήσης, κατάφεραν όχι μόνο να ανταγωνιστούν πανεπιστήμια όπως το
Columbia University και το National Institute of Technology Tiruchirappalli,
αλλά να τα ξεπεράσουν και να κατακτήσουν την πρώτη θέση.
Το HACK3D είναι ένας από τους πιο πρωτοποριακούς διαγωνισμούς στον τομέα της κυβερνοασφάλειας. Τι τους ξεχώρισε από τις υπόλοιπες ομάδες; «Η διαχείριση του χρόνου μας», λένε. «Εκεί που άλλοι έμεναν κολλημένοι σε λάθος στοιχεία, εμείς καταγράφαμε ό,τι βρίσκαμε, το κατηγοριοποιούσαμε και προχωρούσαμε». Παράλληλα, ετοίμαζαν την παρουσίαση και τη γραπτή αναφορά τους. Αυτή η μεθοδικότητα τους έδωσε το προβάδισμα και, τελικά, την πρώτη θέση. Ομως, οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Εξαιτίας της γραφειοκρατίας, δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν στη Νέα Υόρκη και να διαγωνιστούν από κοντά.
«Τελευταία στιγμή οι διοργανωτές μας πρότειναν να ταξιδέψουμε στη Νέα Υόρκη και να διαγωνιστούμε από κοντά, με πληρωμένα τα μισά μας έξοδα. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να βρεθεί η υπόλοιπη χρηματοδότηση εγκαίρως αφού οι γραφειοκρατικές διαδικασίες διαρκούσαν περισσότερο από τον χρόνο που είχαμε».Επιπλέον διαγωνισμός είχε μια μοναδική πρόκληση: ξεκινούσε στις 17:00 και ολοκληρωνόταν την ίδια ώρα την επόμενη μέρα. Αυτό σήμαινε ότι οι τέσσερις φοιτητές θα έπρεπε να δουλέψουν αδιάκοπα, ακόμα και μέσα στη νύχτα.
Ο Χρήστος ειδικεύεται στο hardware 3d printing και την
κυβερνοασφάλεια. Ο Γιώργος, με συμμετοχές σε παγκόσμιες ολυμπιάδες ρομποτικής,
επικεντρώθηκε στην επεξεργασία και τη σχεδίαση των 3D αντικειμένων. Ο Στασινός
είναι πολύ καλός στην ανάπτυξη αλγόριθμων και κρυπτογραφίας καθώς και στα
μαθηματικά και ασχολήθηκε με αυτό το μέρος του προβλήματος. Τέλος, ο Νικόλας,
καθώς έχει εμπειρία στη ρομποτική και μικροϋπολογιστές, ασχολήθηκε με την
ανάλυση του κώδικα. Η συνεργασία τους ήταν το κλειδί».
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
Απόψεις...
«Μας το είπε ο πρόεδρος Τραμπ, ότι η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε εδώ και 100 χρόνια στη Συρία. Η προεδρική αυτή διαπίστωση έχει πολλές αναγνώσεις. Υποκρύπτει έναν θαυμασμό προς τον Ερντογάν και ταυτόχρονα μια προειδοποίηση. Είναι κάτι σαν χρησμός της Πυθίας. Οι πολύτιμοι σύμμαχοί μας ασφαλώς και συνεχίζουν να υπολογίζουν την Τουρκία. Αλλά ταυτόχρονα έχουν το νου τους μην τυχόν και τα πράγματα ξεφύγουν. Ο Τραμπ έχει δίκιο για την πολιτική της Τουρκίας. Όταν οι Τούρκοι λένε κάτι δεν το κάνουν για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά επειδή κτίζουν μέρα με τη μέρα το επόμενο αφήγημα.
Η Τουρκία επιδιώκει την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σύνορα που θα επεκτείνονται από τα βάθη της Ανατολής, μέχρι τις παρυφές της Κεντρικής Ευρώπης. Σήμερα η Συρία, αύριο από 10 χρόνια κάτι άλλο και έπειτα από 50 ή 100 κάτι ακόμη. Η Τουρκία σκοπεύει να γίνει μια πραγματική υπερδύναμη, απέναντι στην Κίνα και στις ΗΠΑ. Δεν το υποθέτουμε, το έχει πει ο Ταγίπ Ερντογάν.
Το κλειδί για τις εξελίξεις στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Και οι Ισραηλινοί γνωρίζουν πλέον ότι όσο μεγαλώνει η επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος για τους ίδιους. Η προοπτική της σύγκρουσης με την Τουρκία και τους δορυφόρους της στην περιοχή είναι δεδομένη. Είναι μόνο θέμα χρόνου. Η Τουρκία θεωρεί ότι κακώς τα νησιά «δόθηκαν» στην Ελλάδα και είναι βέβαιο ότι θα αναζητήσει την ευκαιρία να τα πάρει πίσω. Για να αλλάξει αυτό χρειάζεται να ηττηθεί η Τουρκία πριν προλάβει να γίνει και πάλι «αυτοκρατορία».
Αυτό είναι το
παιγνίδι. Κι όπως για τους Ισραηλινούς, έτσι και για μας, αυτό το Ισλάμ είναι η
απειλή για την ύπαρξή μας. Αυτό είναι το κοινό σημείο που έχουμε σήμερα με τους
Ισραηλινούς και σε αυτό πρέπει να επενδύσουμε. Χωρίς οπισθοχωρήσεις από θέσεις
που πρέπει να γίνουν πάγιες και να αποκτήσουν πανεθνικό χαρακτήρα. Διαφορετικά
θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας ή αλλιώς, επειδή εμείς διαμορφώνουμε τη μοίρα
μας, ας κάνουμε μία φορά τη σωστή επιλογή».
(Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)
«Πώς θα εκμεταλλευθεί η Τουρκία του Ερντογάν την κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία; Πώς θα συμπεριφερθούν οι ΗΠΑ του Τραμπ στον Ερντογάν; Θα τον αφήσουν να εξοντώσει τους Κούρδους ή μήπως θα θυμηθούν ότι οι Κούρδοι είναι σύμμαχοί τους; Τι θα κάνει η Ρωσία; Θα κρατήσει τις βάσεις της στη Συρία, που της ανοίγουν τον δρόμο στη Μεσόγειο; Θα βρει το Ιράν κάποια εναλλακτική λύση για την παρέμβασή του στην περιοχή μετά την πτώχευση της Χεζμπολάχ; Και το Ισραήλ; Ποια θα είναι η θέση του μετά την ήττα της Χεζμπολάχ και την αντικατάσταση των σιιτών της από τους σουνίτες τζιχαντιστές; Ερωτήσεις προς τους ειδικούς της γεωπολιτικής.
Δεν σας κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν αναρωτιέται τι θα κάνει η Ευρωπαϊκή Eνωση; Θα μου πείτε η Γαλλία απέκτησε πρωθυπουργό και η Γερμανία θα έχει εκλογές στις 23 Φεβρουαρίου. Δεν είναι και λίγο. Παρ’ ολίγον να το ξεχάσω. Οι χώρες της Eνωσης αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να δεχθούν καινούργιες αιτήσεις ασύλου προερχόμενες από τη Συρία. Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να πει ότι αυτή είναι στάση ΜΚΟ. Και πάντως δεν είναι στάση ενός μεγάλου πολιτικού οργανισμού, που υποτίθεται ότι διεκδικεί μια αξιοπρεπή θέση στον παγκόσμιο χάρτη.
Οταν μόνο μια πλευρά, με όλες τις πολυποίκιλες εκφράσεις της, έχει το δικαίωμα του λόγου στους πανεπιστημιακούς χώρους, τότε καταλύεται κάθε έννοια της ελευθερίας. Οταν μόνον η Αριστερά «δικαιούται διά να ομιλεί», τότε ο διάλογος έχει καταργηθεί. Και, δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Δεν γίνεται διαπάλη των απόψεων και των ιδεολογιών,
αλλά στον βαθμό που οι μεν βαφτίζουν εαυτούς «αντιφασίστες» και τους
ιδεολογικούς αντιπάλους τους συλλήβδην «ακροδεξιούς» –και η αποδοχή του
συγκεκριμένου διαχωρισμού είναι το απαραίτητο διαβατήριο για να χαρακτηριστεί
κάποιος «προοδευτικός»– είναι επόμενο οι «ακροδεξιοί» να εξοστρακιστούν από
τους «αντιφασίστες» διά της βίας.Στα πανεπιστήμιά μας ζούμε τον φασισμό των
«αντιφασιστών» υπό την ανοχή των λεγόμενων «προοδευτικών» καθηγητών».
(Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Πριν 10 χρόνια η μικρή Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Είχε χάσει σε μια νύχτα το 25% του ΑΕΠ της και φλέρταρε με την ανοικτή χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ και, γιατί όχι, από την ΕΕ. Σήμερα η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται ταχύτερα από τον Μ.Ο της ευρωζώνης, δανείζεται με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό που δανείζεται η Γαλλία και μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τη Γερμανία, τη χώρα που της έλεγε «πόσα θέλεις για να φύγεις από την Ευρωζώνη να γλιτώσουμε».
Ωστόσο, παρ’ όλη την ανάκαμψη της οικονομίας και την ανάπτυξη του ιδιωτικού, ο δημόσιος τομέας ασθενεί και μια από τις πολλές του ασθένειες είναι και η διαφθορά. Παρά την εκτεταμένη μηχανοργάνωση, η γραφειοκρατία καλά κρατεί με αποτέλεσμα τη δημιουργία καθυστερήσεων, οι οποίες έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην λειτουργία των επιχειρήσεων όσο και στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Κλασσική και διασημότερη όλων η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, την οποία δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να περιορίσουμε. Είναι η ίδια η λειτουργία του κράτους με τον ωχαδερφισμό αλλά και την πολυνομία του που οδηγεί σχεδόν αυτόματα σε παράνομες και αθέμιτες διεξόδους.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή
«διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Στην
εμπέδωση του κακού. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει. Δεν
είναι παρωνυχίδες της δημόσιας διοίκησης, είναι πλοκάμια ολόκληρα που παράγουν
εκτός των άλλων και διαλυτική ιδεολογία. Και πρέπει να κοπούν».
(Λ.Καστανάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Ως γνωστόν, αυτές τις γιορτινές μέρες όλοι ψάχνουν για μαγαζί στο οποίο θα κάνουν ρεβεγιόν. Χριστουγεννιάτικο, Πρωτοχρονιάτικο και πάει λέγοντας. Μη με ρωτήσετε γιατί, δεν έχω την απάντηση. Πάντως, ψάχνουν. Αγωνιωδώς. Φαίνεται τραβάει ο οργανισμός τους την ταλαιπωρία, τη βαβούρα, τη φτηνή απομίμηση διασκέδασης, το τσαλαπάτημα, το στρίμωγμα και φυσικά το οικονομικό γδάρσιμο. Ε, αφού τα θέλουν και τα ψάχνουν αυτά με μανία, εμένα δε μου πέφτει λόγος. Απλώς χαζεύω και σχολιάζω, δε θα μου αφαιρέσουν και αυτό το δικαίωμα…
Για να κλείσετε ρεβεγιόν σ’ ένα από τα μεγάλα και γνωστά μαγαζιά στα οποία εμφανίζονται οι φίρμες, το τραπέζι των 8 ατόμων τιμάται στις 3.000 ευρώ. Ναι, μάλιστα. Τρεις μισθοί παρακαλώ. Προκαταβολή το ένα τρίτο των χρημάτων, ήτοι 1.000 ευρώ. Τα 3.000 ευρώ αντιστοιχούν σε δύο μπουκάλια ουίσκι ή βότκα, ανά τέσσερα άτομα ένα μπουκάλι. Ήτοι, 1.500 ευρώ το μπουκαλάκι. Άντε βρε, πάρτε τώρα τηλέφωνο να κλείσετε. Βιαστείτε διότι κινδυνεύετε να μη βρείτε.
Όποιος κλείσει σε κάποιο πιο δεύτερο μπουζουκομάγαζο που η τιμή μπορεί να είναι μόλις 1.000 ευρώ το μπουκάλι των τεσσάρων ατόμων, αν δεν πληρώσει προκαταβολή, πρέπει να είναι έτοιμος να λάβει δυο, τρία ή και τέσσερα τηλεφωνήματα επιβεβαίωσης της κράτησης τους. Ανά δυο μέρες, ντριν το τηλέφωνο, νάσου ένας αγενέστατος μάγκας που ρωτά και ξαναρωτά αν ισχύει η κράτηση.
Μου
διηγήθηκαν επίσης περίπτωση, που πήγαν σε δευτεροκλασάτο μαγαζί με
προσυμφωνημένη τιμή 180 ευρώ το μπουκάλι (φθηνότατο τους φάνηκε μου είπαν),
αλλά όταν έκατσαν διαπίστωσαν ότι όλα τα τραπέζια μακριά απ’ ην πίστα ήταν γεμάτα
κι όλα τα κοντινά άδεια. Μόλις κάθισαν, το γκαρσόνι τους πρότεινε «αναβάθμιση»
τραπεζιού, δηλαδή να τους πάει τρεις σειρές πιο μπροστά, αλλά με την τιμή του
μπουκαλιού να ανεβαίνει στα 280 ευρώ. Πήγαν διότι από κει που βρίσκονταν δεν
έβλεπαν τίποτα, για να ξανάρθει το γκαρσόνι και να τους προτείνει νέα
«αναβάθμιση» είτε σε δεύτερο-τραπέζι-πίστα με 400 ευρώ, είτε πρώτο- τραπέζι με
550 ευρώ».
(Δ.Kαμπoυράκης- Liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει τι συμβαίνει με εκείνο το μαγαζί στη λεωφόρο Βουλιαγμένης που πουλούσε οινοπνευματώδη σε ανήλικα. Εγώ δεν έχω καταλάβει. Ηταν νοθευμένα; Διότι αν ήταν νοθευμένα δεν έχει σημασία αν οι καταναλωτές τους ήσαν ανήλικοι ή ενήλικοι. Πάντως κάποιο παιδί κατέληξε στο νοσοκομείο. Εννοείται δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε πόσοι άλλοι έχουν καταλήξει στο νοσοκομείο ή και στο νεκροταφείο ενδεχομένως, αφού τους περιποιήθηκαν με αλκοολούχα άλλα μαγαζιά. Θα έλεγα, η πλειονότητα στην επικράτεια.
Μάθαμε ακόμη ότι δεν υπάρχουν ποινικές κυρώσεις σε όσους πωλούν αλκοολούχα σε ανηλίκους. Και ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης πρόκειται να αλλάξει τη νομοθεσία. Κάποιος, λέει, ο οποίος φαίνεται ανήλικος θα πρέπει να δείξει την ταυτότητά του για να αγοράσει αλκοόλ. Υποθέτω ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Απλώς η δημοκρατία μας θα εμπλουτίσει το νομοθετικό της κεφάλαιο με ένα ακόμη κόσμημα.
Προσπαθώ να σκεφθώ πόσοι θα χρειασθούν για να προστατεύσουν τον μπάρμαν από την εξαγριωμένη παρέα των απελευθερωμένων ελληνοπαίδων που απαιτούν το δικαίωμα να γίνουν «πίτα». Ή τον περιπτερά, σε κάποια έρημη πλατεία, που ζητάει ταυτότητα για να πουλήσει μπίρες στα παιδιά. Εξάλλου, αν δεν πιουν μπίρες πώς θα χρησιμοποιήσουν τα άδεια μπουκάλια για να φτιάξουν μολότοφ;
Ας το πάρουμε απόφαση. Εχουμε εκπαιδεύσει
μια εξαγριωμένη νεολαία την οποία φοβόμαστε και προσπαθούμε να τη νουθετήσουμε,
χωρίς να μας ενδιαφέρει αν οι νουθεσίες μας έχουν κάποιο αντίκρισμα. Οπως η
πολιτεία φτιάχνει νόμους χωρίς αντίκρισμα».
(Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ήδη σε εξέλιξη – στην Ουκρανία.
Αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022 ως η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή χερσαία
σύγκρουση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα διεκδικεί τον τίτλο της «πιο
παγκόσμιας σύγκρουσης» μετά από τον Ψυχρό Πόλεμο, με δεκάδες χώρες να
εμπλέκονται, άμεσα ή έμμεσα».
(Protagon
Team)
«Οι αμφιλεγόμενοι
πρεσβευτές του Τραμπ στην Ευρώπη - Πρώην
κατάδικοι, λομπίστες, ιππότες, δισεκατομμυριούχοι, συλλέκτριες, «πρώην» του
γιου του... Οι επιλογές του εκλεγμένου προέδρου για τους επικεφαλής της
αμερικανικής διπλωματίας στις ευρωπαϊκές πρεσβείες είναι, αν όχι αλλόκοτες και
προκλητικές, τουλάχιστον αξιοσημείωτες».
(Protagon
Team)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Μέχρις εδώ όλοι είναι ευχαριστημένοι εκτός από τον Πούτιν. Η Τουρκία διότι εκδιώχθηκε με τη δική της συμβολή ο Άσαντ ο οποίος, πέραν όλων των άλλων, εμπόδιζε τον αγωγό που θα μετέφερε καταριανό φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, οι Ισραηλινοί διότι εξέλιπε ένας ηγέτης που κατέστησε τη χώρα του προπύργιο της Χεζμπολάχ και η Δύση διότι ο Πούτιν έχασε έναν πιστό και σταθερό σύμμαχο που, πάνω από μισόν αιώνα, ήταν ο τοποτηρητής των συμφερόντων της ΕΣΣΔ στην αρχή και της Ρωσίας στη συνέχεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Άρα σε αυτή τη φάση υπάρχει ένα happy end.
Η συνέχεια όμως κρύβει παγίδες κυρίως για την Τουρκία του Ερντογάν. Στη Συρία, ο Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να εγκαταλείψει το μένος του κατά του Ισραήλ και να βγάλει τον μανδύα του προστάτη των Αδελφών Μουσουλμάνων. Δηλαδή θα πρέπει να κάνει μια δραστική επέμβαση στο DNA του. Μπορεί; Διότι αν συνεχίσει την επιθετικότητα απέναντι στο Ισραήλ θα βρεθεί εκτεθειμένος σε πολλά μέτωπα.
Η Συρία, ως γνωστόν, είναι μια χώρα, όπως
και ο Λίβανος, με πολλές ιδιαιτερότητες. Όποιος δεν τις σεβαστεί και θελήσει να
επιβάλει ένα σουνιτικό ολοκληρωτικό καθεστώς που δεν θα αναγνωρίζει αυτές τις
ιδιαιτερότητες, θα βρει απέναντί του τόσο τις ΗΠΑ όσο φυσικά και το Ισραήλ,
αλλά και τη Γαλλία, που ιστορικά έχει ισχυρούς δεσμούς με την περιοχή».
(Σ.Μουμτζής-liberal.gr)
«Προχθές σε μια συνέντευξή του σε αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό ο Ρόμπερτ Κένεντι είπε επί λέξει: «Η τυφλή εμπιστοσύνη στους ειδικούς είναι δείγμα ολοκληρωτισμού. Στη δημοκρατία αμφισβητούμε τους πάντες». Με μια πρώτη ματιά αυτό φαίνεται καλό. Όντως οι δημοκρατίες εξελίσσονται μέσα από τις διαρκείς αμφισβητήσεις που βελτιώνουν προηγούμενες αντιλήψεις ή τις αντικαθιστούν με άλλες εγκυρότερες μέχρις ότου και αυτές διαψευστούν, αν ποτέ διαψευστούν.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα: ποιος αμφισβητεί ποιόν. Δεν μπορώ εγώ να αμφισβητήσω τη θεωρία του Μαξ Πλανκ ή του Ρίμαν ή τη μη ευκλείδεια γεωμετρία του Λομπατσέφσκι και του Μπολιάι. ‘Όπως ο Αϊνστάιν ή ο Χαϊζενμπεργκ δε θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τις θεωρίες διαπρεπών οικονομολόγων ή βιολόγων. Η αμφισβήτηση για να είναι έγκυρη και να προάγει την επιστήμη θα πρέπει να γίνεται με επιχειρήματα επακριβώς μετρήσιμα και επαληθεύσιμα, με μεθόδους κοινά αποδεκτές.
Συνεπώς, ο Ρόμπερτ Κένεντι, νομικός, θα μπορούσε να αμφισβητήσει συναδέλφους του στο γνωστικό του αντικείμενο. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει, στη δημόσια σφαίρα, επιστήμονες της ιατρικής ή άλλων επιστημονικών κλάδων χωρίς να κινδυνεύσει να θεωρηθεί γραφικός και να γελοιοποιηθεί. Αυτή ακριβώς η αντίληψη πως «όλοι μπορούν να αμφισβητήσουν όλους» στηρίζεται επάνω στην απλοϊκή βάση «ο λόγος μου και ο λόγος τους». Όση αξία έχουν αυτά που λέω εγώ διαβάζοντας 2-3 βιβλία, άλλη τόση αξία έχουν αυτά που υποστηρίζουν όλοι αυτοί οι οποίοι ανάλωσαν όλη τους τη ζωή στην επιστήμη τους.
Αυτή είναι μια από τις πολλές διαστάσεις του ανορθολογισμού, που στο όνομα
ενός ανόητου και στείρου αντιελιτισμού φτάνει στο σημείο να αγνοεί ή να
αμφισβητεί σημαντικές επιστημονικές κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος. Από
το σημείο αυτό μέχρι του σημείου να επανεισαγάγουμε τη μαγεία ως μέθοδο
ερμηνείας των φαινομένων η απόσταση δεν είναι μεγάλη».
(Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
Απόψεις...
«Άκρως ανησυχητικά είναι τα πρώτα μηνύματα της νέας ηγεσίας της Συρίας για τους χριστιανούς και τις άλλες μειονότητες, παρά την προσπάθεια της ηγεσίας της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σάμ (HTS) να “αποτινάξει” τον τζιχαντισμό και να εμφανιστεί με ένα “μετριοπαθές” προσωπείο. Έγινε γνωστό πως απαγορεύτηκε ο εορτασμός των Χριστουγέννων και όλες οι σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις. Tην ίδια στιγμή έγινε γνωστό πως οι… μετριοπαθείς ισλαμιστές της HTS βανδάλισαν τον ελληνορθόδοξο ναό της Αγιάς Σοφιάς στην Al-Suqaylabiyah, με τις εικόνες να προκαλούν φρίκη. Η μοίρα των Ελληνορθόδοξων και γενικότερα των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή έρχεται και πάλι τραγικά στο προσκήνιο, εξαιτίας των εξελίξεων στην Συρία.
Tα στατιστικά στοιχεία αναφορικά με την μείωση
του χριστιανικού πληθυσμού σε χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν ως εξής (με
στοιχεία του 2015): Στο Ιράκ, οι Χριστιανοί έχουν μειωθεί από 1,5 εκατομμύρια
το 2003 σε 250 χιλιάδες. Στη Συρία, οι Χριστιανοί έχουν μειωθεί από 1,75 εκατ.
το 2010 σε 450 χιλ. Στην Αίγυπτο, οι Κόπτες Χριστιανοί έχουν μειωθεί κατά 1,25
εκατομμύρια σε σχέση με τα εννέα εκατομμύρια το 2011.Χαρακτηριστικό παράδειγμα
στην πόλη της γέννησης του Χριστού, τη Βηθλεέμ, ο πληθυσμός της οποίας
αποτελείτο παλιότερα από Χριστιανούς σε ποσοστό 90%, τώρα επικρατούν οι
Μουσουλμάνοι, που αγγίζουν το 65% των κατοίκων».
(Iω. Μπαλτζώης- geopolitico.gr)
«Παρά τις προσπάθειές τους και παρά τις περί του αντιθέτου θριαμβολογίες πρυτάνεων, τα ελληνικά ΑΕΙ υποχωρούν στις διεθνείς λίστες αξιολόγησης, όπως αποτυπώνεται στην ετήσια έκθεση της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ), που παρουσιάζει σήμερα η «Κ». Κατ’ αυτόν τον τρόπο δείχνουν να ασθμαίνουν στη μάχη για εξωστρέφεια και προσέλκυση ξένων φοιτητών και ερευνητικών συνεργασιών με ξένα ΑΕΙ, σε μια περίοδο άνθησης της διεθνούς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στην Ελλάδα μάλιστα, οι
προπτυχιακές σπουδές εντατικοποιούνται, ενώ εκρηκτική αύξηση καταγράφεται στις
μεταπτυχιακές σπουδές. Βαρίδια των ελληνικών ΑΕΙ είναι οι «αιώνιοι» φοιτητές
που επηρεάζουν τη θέση τους στις διεθνείς αξιολογήσεις, το μειωμένο προσωπικό
και η έλλειψη σύνδεσης των προγραμμάτων σπουδών με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας
και τις τεχνολογικές εξελίξεις».
(Απ.Λακασάς-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)
« Ο υπουργός Περιβάλλοντος κ.Σκυλακάκης αντέδρασε στην απόφαση
του ΣτΕ που έβαλε φρένο στα επταώροφα τερατουργήματα, παραπέμποντας για τις
ευθύνες στο 2012. Ωστόσο τον Ιανουάριο του 2023, ήταν το υπουργείο του που
καθάρισε το τοπίο για τις αντισυνταγματικές άδειες και τις οικοδομές με μπόνους
ορόφων».
(Ζ. Τσώλης-protagon.gr)
Απόψεις...
«Ιστορικά, μετά από μακρά περίοδο μειώσεων, λόγω επαναστατικών μεθόδων παραγωγής τους, οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, τα τρόφιμα ακριβαίνουν για τον απλό λόγο ότι οι χώρες του τρίτου κόσμου «ξύπνησαν», μπήκαν στις χρηματιστηριακές αγορές βασικών προϊόντων, διαθέτουν οργανωμένες εταιρείες συγκομιδής, τυποποίησης και εμπορίας.Ακόμη πιο ειδικά, τα τρόφιμα ακριβαίνουν γιατί τεράστιοι πληθυσμοί που πωλούσαν στα πλούσια κράτη ό,τι καλύτερο είχαν, προκειμένου να αγοράσουν τα βιομηχανικά προϊόντα των πλουσίων χωρών, αποκτούν βιομηχανίες και, κυρίως, διαθέτουν πλέον εισόδημα που οπλίζει τους πολίτες αυτών των χωρών να καταναλώνουν οι ίδιοι ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των «καλών» τροφίμων.
Ο άλλος, πολυσυζητημένος τον τελευταίο καιρό, παράγοντας των
αυξήσεων που παρατηρούνται είναι, η λεγόμενη κλιματική αλλαγή. Στην πράξη
πρόκειται για κακές σοδειές και, ακόμη χειρότερα, για καταστροφές. Προφανώς, οι
κοινωνίες δεν μπορούν να μειώσουν αντιστοίχως και άμεσα την κατανάλωσή τους,
ενώ οι τιμές προσαρμόζονται ταχύτατα.Για να συμβεί αυτό, υπάρχει ένας και μόνον
τρόπος. Να αυξάνουμε την παραγωγικότητα της εργασίας και του κεφαλαίου και,
ταυτόχρονα, να βελτιώνουμε τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας. Αυτή
είναι η νέα/παλαιά μάχη μεταξύ των εθνών και αυτή πρέπει να κερδίζουμε.Η
Ελλάδα, σε αυτόν τον ανταγωνισμό, έχει μείνει, πολλά χρόνια τώρα, πίσω. Όσο
αυτό θα συνεχίζεται, τόσο θα μειονεκτούμε».
(Μπ. Παπαδημητρίου-liberal.gr)
«H κλειτοριδεκτομή είναι η
πιο "ελαφρά" μορφή FGM. Η βαρύτερη, που εξαφανίζει τα εξωτερικά γεννητικά
όργανα, αφήνοντας στην θέση τους μια κάθετη ουλή, ονομάζεται infibulation (αγκτηριασμός): κόβονται εκτός από την κλειτορίδα, τα
μικρά και τα μεγάλα χείλη, τα υπολείμματα των οποίων ράβονται μεταξύ τους, σφραγίζοντας
ολοσχερώς την είσοδο του κόλπου εκτός από μια μικροσκοπική οπή στο κάτω μέρος
από την οποία τρέχουν, με μεγάλη δυσκολία και με συνεχείς μολύνσεις, τα ούρα
και η έμμηνος ρύση. (Αναζητήστε στο διαδίκτυο εικόνες του infibulation. Είναι ακραία σοκαριστικές.) Στην πρώτη σεξουαλική
επαφή η περιοχή πρέπει να σκιστεί ξανά, με μαχαίρι ή με ξυράφι, προκαλώντας
αφόρητο πόνο και μεγάλης έκτασης αιμορραγία με υψηλό κίνδυνο μόλυνσης και
σοβαρότατες επιπλοκές, συχνά θανατηφόρες, για να μην μιλήσουμε για τον ψυχολογικό
αντίκτυπο».
(Θ.Τζήμερος-Δημιουργία Ξανά)
«Είναι φανερό ότι στο «μετερίζι της ταξικής πάλης» του Περισσό, γίνεται ένα πάρτι οικονομικής αδιαφάνειας. Και καλά κάνει το ΚΚΕ και μας δουλεύει όλους, αφού η παραβατική του συμπεριφορά του είχε κοστίσει το 2022 μόλις ένα πρόστιμο της τάξης του 5% επί της καταβληθείσας τακτικής κρατικής χρηματοδότησης του 2018, δηλαδή 60.483 ευρώ.Ποιος αλήθεια σε αυτήν τη χώρα πληρώνει πρόστιμο μόλις 60 χιλιάδες ευρώ για κραυγαλέες οικονομικές παραβάσεις ύψους 4,7 εκατ. ευρώ; Ουδείς πέραν του ΚΚΕ.
Εδώ λοιπόν
βρίσκεται η απάντηση στο γιατί το ΚΚΕ αρνήθηκε να ψηφίσει την αναστολή της
χρηματοδότησης των Σπαρτιατών, όπως παλαιότερα είχε κάνει και με τη Χρυσή Αυγή;
Το ΚΚΕ απαιτεί να παραμένει μακριά από ελέγχους. Να βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Αλλά και να «τιμάται για τους αγώνες» του από το σύνολο του πολιτικού κόσμου
της χώρας. Πόσο μακριά μπορεί να συνεχίσει να πηγαίνει αυτό το πολιτικό
παράδοξο;»
(Κ.Χαροκόπος-liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε από κανένα. Χιλιοειπωμένη φράση που επαναλαμβάνεται μονότονα. Μήπως όμως θα πρέπει να αρχίσουμε επιτέλους να διεκδικούμε κι εμείς κάτι; Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε εδάφη. Αναφέρομαι στον σεβασμό. Αλλά όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, για να αξιώσεις τον σεβασμό των τρίτων θα πρέπει καταρχήν να διαθέτεις εσύ αυτοσεβασμό.
Ποιο σεβασμό βεβαία να διεκδικήσουμε και από ποιον, όταν ένα εργαστήριο ελληνικού ΑΕΙ αποφασίζει μόνο του, χωρίς άδεια από κανένα, την ώρα, την ημέρα και την αίθουσα που θα κάνει μια εκδήλωση, με θεματολογία που δεν έχει κοινοποιήσει σε κανένα συλλογικό όργανο του πανεπιστημίου; Και ακόμη καλύτερα, όταν η πρυτανεία δηλώνει ότι παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να απαγορεύσει την εκδήλωση λόγω της «ακαδημαϊκής ελευθερίας», αλλά αμέσως μετά την απαγορεύει για λόγους ασφάλειας;
Και στη συνέχεια το εργαστήριο προχωρά στη διοργάνωση της
εκδήλωσης, αγνοώντας την εντολή του πρύτανη, ο οποίος όμως δεν βλέπει κάποιο
πρόβλημα στο να αγνοούνται οι εντολές του;Και με αφορμή όλο αυτό τον τραγέλαφο,
διατυπώνεται από τις πρυτανικές αρχές μια καινοφανής προσέγγιση στην έννοια της
«ακαδημαϊκής ελευθερίας» που την ταυτίζει με την ασυδοσία. Ο καθείς μπορεί να
διοργανώσει μια εκδήλωση, όπου και όποτε θέλει μέσα στο ΠΑΜΑΚ, χωρίς να ρωτήσει
κανένα! Η Οξφόρδη μας παρακολουθεί έμπλεη θαυμασμού για τη ρηξικέλευθη ερμηνεία
που δίνουμε στην ακαδημαϊκή ελευθερία».
(Αχ.Ζαπράνης-liberal.gr)
«Δυο μέρες τώρα, μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, μεμψιμοιρούν δυστυχέστατοι. Μπουρδολογούν ακατάπαυστα. Αερολογούν γεμάτοι χολή. Δεν τους αρέσει τίποτα απ’ όσα έδωσε η κυβέρνηση. Τα θεωρούν όλα «ψίχουλα» και «κοροϊδία» και «υποκρισία». Εντάξει, δεν είπαμε ότι κατέβηκε ο Μητσοτάκης στο Σύνταγμα μ’ ένα τσουβάλι λίρες κι άρχισε να τις μοιράζει με τη σέσουλα, αλλά αυτοί ουρλιάζουν λες και ο Κυριάκος ή ο Χατζηδάκης έβαλαν το χέρι τους στην τσέπη του κοσμάκη κι άρχισαν να τον κατακλέβουν.
Από τις τράπεζες, η κυβέρνηση «δεν πήρε τίποτα». Στους συνταξιούχους που τους γλύτωσε από τη συμμετοχή στο φάρμακο «έκανε το αυτονόητο». Στους ένστολους που θέσπισε την επικινδυνότητα, πάλι «δεν έδωσε τίποτα». Και δίπλα στο «τίποτα», όλα ήταν «too little, too late», θα πει «πολύ λίγα, πολύ αργά».
Τα πάντα πλέον
είναι too little, too late. Τίποτα δεν είναι αρκετό και τα πάντα έπρεπε να
έχουν γίνει νωρίτερα. Επί παντός του επιστητού, απαιτούν περισσότερα και
γρηγορότερα. Όσα κι αν δώσει δεν φτάνουν. Όποτε και να τα δώσει, άργησε.Κι αν,
παρ’ ελπίδα, κάποιος τους ρωτήσει «εσείς ποια αντιπρόταση έχετε;», αρχίζουν την
πώληση κοπανιστού αέρα».
(Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)
«Η κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων δεν είναι ούτε δίκαιη ούτε αναγκαία. Υποτίθεται ότι θεσπίστηκε για να διασφαλίσει την ανεξαρτησία των πολιτικών κομμάτων από ιδιωτικά συμφέροντα και για να εγγυηθεί τη διαφάνεια στην πολιτική ζωή. Ωστόσο, στην πράξη, τα κόμματα εξακολουθούν να εξαρτώνται από ιδιωτικές χορηγίες και δανειοδοτήσεις, συχνά χωρίς να υπάρχει η απαραίτητη διαφάνεια για την προέλευση των χρημάτων αυτών.
Την ίδια στιγμή, η αναγκαστική επιδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό
δημιουργεί ένα στρεβλό πολιτικό τοπίο: Κόμματα χωρίς σοβαρή βάση υποστήριξης
μπορούν να συντηρούνται τεχνητά χάρη στα χρήματα των φορολογουμένων. Αντί να
στηρίζονται στην ελεύθερη βούληση και συνεισφορά των πολιτών που τα πιστεύουν,
επιβιώνουν χάρη σε έναν μηχανισμό που επιβάλλεται δια της βίας».
(Aλ. Σκούρας-liberal.gr)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
