Όπισθεν ολοταχώς..

Κάνουν πραγματικά εντύπωση στον ανεξάρτητο παρατηρητή τα όσα ακούει αυτές τις μέρες στα τοπικά κανάλια από διάφορους ομιλητές ,υποψήφιους και δημοσιογράφους.

Είναι δυνατόν ,αναρωτιέσαι, να υποστηρίζει κάποιος ότι το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε στην πόλη είναι το πάρκιγκ της πλατείας;  Δηλαδή το πάρκιγκ φταίει σε τι ακριβώς;  Κάποτε όλοι έλεγαν γιατί η πόλη να μην έχει ένα υπόγειο πάρκιγκ όπως είχαν ήδη άλλες πόλεις της χώρας. Και το απέκτησε. Ένα έργο που αποδίδει 7% στο Δήμο από τα έσοδά του και που επιτρέπει σε κάποιον να παρκάρει στο κέντρο-κέντρο και να κάνει τις δουλειές του. Ίσα- ίσα που ο Δήμος θα έπρεπε να κάνει και καμπάνια υπέρ της νόμιμης στάθμευσης είτε στο συγκεκριμένο πάρκιγκ είτε στο Δημοτικό κυνηγώντας την παράνομη. Για το ότι όμως η πλατεία από πάνω είναι όπως είναι, δε φταίει το πάρκιγκ. Θα μπορούσε να είναι  μια υπέροχη και ζωντανή πλατεία. Δεν είναι καθόλου δύσκολο και τώρα να γίνει. Αλλά κάποιοι εδώ έχουν μάθει να μιλούν μόνο με σλόγκαν. Πιθανώς τους αρέσει καλύτερα το παράνομο παρκάρισμα μπροστά στη Νομαρχία ή στο Δικαστικό Μέγαρο. Είναι και πιο φθηνό. 

Από την άλλη βάλθηκαν να μας πουν ότι το Γκραν Σεράι δεν ταιριάζει- λέει- με τη φυσιογνωμία της πόλης και ότι έγιναν πολεοδομικές παραβάσεις. Ένα υπέροχο ξενοδοχείο, για το οποίο άλλες πόλεις θα έκαναν ουρά να το αποκτήσουν εφόσον μάλιστα αποδίδει και ένα σημαντικό ποσό κάθε χρόνο στην πόλη (όταν το παλιό Ξενία είχε συσσωρευμένα χρέη) ενώ  η παραχώρησή του ισχύει για 30 χρόνια. Τι να πιστέψουμε δηλαδή;  Ότι το Ξενία όπως είχε καταντήσει ήταν καλύτερο; Ή ότι η 'Οαση είναι, ας πούμε, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα;  

Είναι έργο του Κωνσταντινίδη.Ωραία. Αλλά για μπετόν μιλάμε. Άλλωστε γιατί θα έπρεπε όλα τα έργα κάποιου αρχιτέκτονα να είναι εξίσου καλά; Δεν  είναι πίνακες του Βαν Γκογκ, με δομικά υλικά είναι φτιαγμένα. Και  μάλιστα δεκαετίες πριν. Αλλά όταν το μυαλό κολλάει σε δυο τσιτάτα που άκουσε κάποτε και συνεχίζει να τα αναμασά για  να κάνει και εντύπωση δεν έχεις να περιμένεις και πολλά. Καιρός είναι να μας πουν ότι και η Αβέρωφ κακώς μισο-πεζοδρομήθηκε ή ότι το κάγκελο στη λίμνη πρέπει να βγει γιατί εμποδίζει την άμεση επαφή με το υγρό στοιχείο, όπως έλεγαν κάποτε. 

Η αλήθεια είναι ότι η παράταξη Φίλιου πολέμησε κάθε αλλαγή σ' αυτή την πόλη που θα της έδινε ένα χρώμα μοντέρνο και θα της επέτρεπε να συμβαδίσει με την εποχή της. Από την άλλη, δείτε σήμερα πώς αντιμετωπίζει πεζούς και ΑΜΕΑ με την άθλια εικόνα που έχει η μοναδική πια είσοδος της πόλης καθότι Αθήνα, Θεσσαλονίκη και θάλασσα έρχονται από εκεί. Κι ενώ πια φτάνει κανείς άνετα και πολιτισμένα μέχρι το Γιαννιώτικο σαλόνι (άλλη πονεμένη ιστορία αυτή) το μετά .. ούτε στην Ουγκάντα (που λέει ο λόγος) . Όλα τα κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα δικαιώματα των πεζών καταπατώνται σ' αυτά τα 500 μέτρα. Και όμως. Καμία αντίδραση.   

Το ότι  η πόλη δεν κατάφερε να κρατήσει το αναψυκτήριο του παλιού Κουραμπά  ή να έχει ένα ανοιχτό καφενείο στην πλατεία όπως έχουν όλες σχεδόν οι πόλεις στη , χώρα είναι δείγμα  μιας ξεπερασμένης νοοτροπίας.

Αλλά είπαμε.Το αλλού αυτονόητο εδώ ανάγεται σε "Ανατολικό ζήτημα". 

Ακόμη και τώρα η" Όαση", το "Ξενία", το Γιαννιώτικο σαλόνι εξακολουθούν να είναι τα κορυφαία θέματα συζήτησης στην προεκλογική περίοδο όταν άλλες πόλεις μιλάνε  και κάνουν πράξη(όπως δείξαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις μας) για υπογειοποιημένους κάδους ανακύκλωσης, βιοκλιματικά πεζοδρόμια, βιοαέριο, πράσινη ανάπτυξη, μετακινήσεις χωρίς αυτοκίνητο, θεματικά πάρκα κτλ. κτλ.

Το παλιό Ξενία πάντως δεν ήταν έτσι..

η "Όαση" όμως είναι

Η παλιά πλατεία