Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2025
Η Γερμανία, Δούρειος ίππος της Ευρώπης...
«Η Γερμανία ξεκίνησε και έχασε δυο παγκόσμιους πολέμους και δεν έμαθε τίποτα. Μεταπολεμικά εξελίχθηκε σε ατμομηχανή της Ευρώπης και μετά τον ψυχρό πόλεμο χάθηκε με σε μια ουτοπία μακράν της γεωγραφίας και της γεωπολιτικής.Την κρισιμότερη περίοδο δεν αντελήφθη το σχέδιο Πούτιν για την ανασύσταση της ΕΣΣΔ και εξάρτησε την ίδια και την Ευρώπη ενεργειακά από τη Ρωσία. Παράλληλα έχει παρασύρει την Ευρώπη σε πρωτοφανές παραγωγικό και οικονομικό αδιέξοδο για χάρη μιας κακοσχεδιασμένης ενεργειακής μετάβασης με ελάχιστα οφέλη και για το περιβάλλον και τον πλανήτη.
Μετά την εισβολή στην Ουκρανία επιτέλους ξύπνησε από γεωπολιτικό λήθαργο. Τώρα προ του πανικού της ρωσικής απειλής ηγείται της ανάθεσης της άμυνας της Ευρώπης στην Τουρκία, βασικό οικονομικό και στρατηγικό εταίρο της Ρωσίας και του Πούτιν.Αν είναι να δώσετε τα κλειδιά της ευρωπαϊκής ασφάλειας στον Ερντογάν χρηματοδοτώντας την ανάπτυξης της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας με λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων, γιατί δεν τα δίνεται κατευθείαν στον Πούτιν;
Η Τουρκία εξαρτάται ενεργειακά πλήρως από τη Ρωσία, κατασκευάζει πυρηνικά εργοστάσια με τη βοήθεια της Ρωσίας, είναι από τους βασικούς εμπορικούς εταίρους της Ρωσίας (παραβιάζοντας το ευρωπαϊκό εμπάργκο), συντονίζεται στρατιωτικά με τη Ρωσία στη Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και άλλου.Η Τουρκία συνομιλεί με την ισλαμική τρομοκρατία και μαζί με τη Ρωσία εργαλειοποιεί την παράνομη μετανάστευση ως μέσο αποσταθεροποίησης της Ευρώπης.
Η Τουρκία μετέχει στις συνάξεις των BRICS και της Κίνας με τη Ρωσία που έχουν σαν σκοπό την αποκαθήλωση της οικονομικής επιρροής της Ευρώπης και της Δύσης.Σε αυτή τη χώρα (την Τουρκία) η Ευρώπη που αισθάνεται νευρικό κλονισμό γιατί ο Τραμπ την εκδιώκει από την αμυντική ομπρέλα των ΗΠΑ, θέλει να παραδώσει τα κλειδιά της ευρωπαϊκής άμυνας.Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην κατοχή της Κύπρου και το casus belli εναντίον της άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με βάση το διεθνές δίκαιο και τις συμφωνίες για τις θάλασσες.
Η Ευρώπη λοιπόν βιώνει μια πρωτοφανή γεωπολιτική αποσύνθεση. Από τη μία, οι Τραμπ, Όρμπαν και Πούτιν επιδιώκουν την αποδυνάμωσή της: ο πρώτος με αμερικανικό απομονωτισμό και εμπορικούς εκβιασμούς, ο δεύτερος με τον εθνικισμό και τη διάβρωση των θεσμών, ο τρίτος με πολέμους, ενεργειακή ομηρία και προπαγάνδα φόβου. Από την άλλη, η Γερμανία – υποτίθεται «ατμομηχανή» της Ευρώπης – διαλύει την ίδια την ατμομηχανή εκ των έσω. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το Βερολίνο επιδεικνύει γεωπολιτική μυωπία.
Την ίδια ακριβώς τύφλωση έδειξε όταν δέθηκε ενεργειακά στη Ρωσία, με τα Nord Stream να μετατρέπουν ολόκληρη την ΕΕ σε όμηρο του Κρεμλίνου.Η γερμανική εμμονή στον «φθηνό ρωσικό αέριο» δεν ήταν λάθος οικονομικής εκτίμησης - ήταν στρατηγική αυτοπαγίδευση, που πλήρωσε τελικά ολόκληρη η Ευρώπη με πληθωρισμό, ύφεση και πολιτική εξάρτηση.
Την ίδια στιγμή, η Γαλλία, το μόνο φυσικό αντίβαρο του Βερολίνου, καταρρέει πολιτικά και δημοσιονομικά: εσωτερική κρίση, κοινωνική κόπωση, δημοσιονομικό έλλειμμα που ξεφεύγει και χρέος που ακυρώνει κάθε πρωτοβουλία.Η Ευρώπη μένει έτσι χωρίς ηγεσία, με ένα Παρίσι σιωπηλό και ένα Βερολίνο επικίνδυνα αυτοκαταστροφικό.
Όταν η γερμανική κυβέρνηση αποκαλεί ανοιχτά μια τρίτη χώρα - που αμφισβητεί την ευρωπαϊκή κυριαρχία, απειλεί άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ και κατέχει παράνομα ευρωπαϊκό έδαφος - «σημαντική για την ασφάλεια της Ευρώπης», είναι προφανές ότι ο ορισμός της ασφάλειας που υιοθετεί το Βερολίνο δεν συμβαδίζει πλέον με το συλλογικό ευρωπαϊκό συμφέρον.
Το Βερολίνο αποδομεί σταδιακά τους δεσμούς που
κρατούν την Ευρώπη ενωμένη. Με την μυωπική πολιτική έναντι της Τουρκίας
υπονομεύει την ασφάλεια της Ευρώπης και δίνει τα κλειδιά της πίσω πόρτας στον
Πούτιν».
(Απόσπασμα άρθρου του Κ.Στούπα από το liberal.gr)
.jpg)
.jpg)
Χειροκροτώντας τον εισβολέα...
«Μην περιμένετε από τους επαγγελματίες - ακτιβιστές να πλεύσουν προς Οδησσό και να πορευθούν προς το Χάρκοβο. Μήπως έτρεξαν με τον στόλο τους στην πολιορκημένη, ηρωική Μαριούπολη; Πιθανόν να μην ξέρουν κατά πού πέφτει. Εξάλλου όλοι τυχαίνει να είναι και αριστεροί, δηλαδή πάντα με τον Άνθρωπο.
Δίνουν συναυλίες και κάνουν
καθημερινές πορείες για τη Γάζα και εναντίον του Ισραήλ, ενώ δεν έχουν ακούσει
τίποτα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Και σίγουρα δεν θα άκουσαν πως προχθές οι
Ρώσοι χτύπησαν ένα νηπιαγωγείο στο Χάρκοβο με 48 παιδάκια, τα οποία ευτυχώς
βγήκαν σώα από την επιδρομή.
Να σημειώσω πως οι Ουκρανοί μάχονται τον Ρώσο εισβολέα αμυνόμενοι του πατρίου εδάφους τους στην πρώτη γραμμή του μετώπου, με τις στολές τους και τα διακριτικά τους. Δεν κρύβονται, όπως οι τρομοκράτες της Χαμάς, πίσω από τους αμάχους φορώντας ρούχα πολιτικά και ούτε έχουν εγκαταστήσει τα αρχηγεία τους κάτω από νοσοκομεία ή σχολεία. Και δεν βομβαρδίζουν γυναικόπαιδα, αλλά στόχους στρατιωτικούς και ενεργειακούς.
Όπου νάναι συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την ημέρα της εισβολής για μια επιχείρηση που επρόκειτο να τελειώσει μέσα σε λίγες μέρες και δεν έχει γίνει ούτε μια πορεία από τους πονόψυχους αλληλέγγυους προς τη ρωσική πρεσβεία. Αλλά, γιατί να κάνουν αυτοί πορεία, αφού είναι με τον εισβολέα!
Πάλι καλά που δεν κάνουν πορεία διαμαρτυρίας προς την πρεσβεία της Ουκρανίας επειδή μάχονται επί τέσσερα χρόνια και δεν έχουν παραδοθεί. Αυτοί είναι ικανοί να οργανώσουν μια φλοτίλα προς την Κριμαία για να βοηθήσουν τους Ρώσους. Άλλωστε εκεί υπάρχει μπόλικο χρήμα. Φυσικά, όλα όσα διαπράττουν οι Ρώσοι εισβολείς, οι ακτιβιστές, οι αλληλέγγυοι και το μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς - υπάρχουν πάντα οι φωτεινές εξαιρέσεις - κάνουν πως δεν τα βλέπουν.
Είναι αφελές να πιστεύουμε πως πρόκειται περί υποκρισίας. Η υποκρισία είναι ηθική έννοια.Εδώ μιλούμε για ψυχρή πολιτική υποστήριξη, καθώς όλους αυτούς τους ενώνει και σε αυτό το μέτωπο, όπως και σε αυτό της Γάζας, το μίσος τους προς τη Δύση. Από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες τάχθηκαν στο πλευρό της Ουκρανίας, η ευρωπαϊκή ισλαμοαριστερά επινόησε το ναζιστικό παρελθόν της Ουκρανίας και πήρε το μέρος της Ρωσίας φωνακτά είτε σιωπώντας.
Διότι όταν δεν καταδικάζεις τον θύτη και σιωπάς, ουσιαστικά τον υποστηρίζεις. Επιδοκιμάζεις τα όσα διαπράττει. Όλοι αυτοί οι ισλαμοαριστεροί την ίδια στιγμή αγνοούσαν ή έκαναν ότι αγνοούσαν την ιστορικά τεκμηριωμένη στήριξη του ηγέτη των Αράβων της Παλαιστίνης προς τον Χίτλερ.
Το
θέμα αυτού του άρθρου δεν είναι ούτε οι Ουκρανοί ούτε οι Ρώσοι. Είναι όλοι
αυτοί που με τις παλαιστινιακές σημαίες ξεσήκωναν τον κόσμο σε όλη την Ευρώπη
τη στιγμή που δίπλα, στη γειτονιά μας, ο Ρώσος εισβολέας βομβάρδιζε
κατοικημένες περιοχές για να προκαλέσει νεκρούς αμάχους. Και τώρα που οι
τρομοκράτες της Χαμάς δολοφονούν Παλαιστίνιους έχουν κρυφτεί στις σπηλιές τους.
Αυτή την ύλη δεν τους τη δίδαξαν».
(Απόσπασμα άρθρου του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)
.jpg)
Αριστερά: Μόνο διαιρέσεις...
«Τι πλάκα κι αυτή με την Ελλάδα. Πώς καταφέραμε να κάνουμε θέμα το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη; Να το ανακατέψουμε με το δυστύχημα των Τεμπών, να αφήσουμε πολίτες να παρέμβουν στον ιερό χώρο, να στήσουν αντίσκηνα δήθεν απεργών πείνας, να τον μετατρέψουν σε πεδίο ακτιβιστικής δράσης.
Ενός χαροκαμένου πατέρα που ζητούσε την εκταφή του παιδιού του, για να διαπιστώσει μετά από σχεδόν 3 χρόνια, αν είναι πράγματι το παιδί του αυτό που έθαψε ή την αιτία θανάτου του. Λες και δεν είναι η σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών. Και όταν το δικαστήριο του έδωσε το δικαίωμα, αυτός το παράτησε. Δεν προχώρησε. Γιατί δεν βρίσκει φερέγγυο ιατροδικαστή. Και προς τι τόση διαίρεση και κανένας πολλαπλασιασμός;
Όλα τα προαναφερθέντα οδηγούν σε έναν αδυσώπητο αγώνα της αντιπολίτευσης, με έπαθλο την άτακτη πτώση της κυβέρνησης. Να ξεσηκωθεί ο κόσμος με μαζικές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις, ώστε να καταστεί η χώρα μη διακυβερνήσιμη και να αναγκαστεί ο πρωθυπουργός να τα παρατήσει. Να αναπαραχθούν συνθήκες 2011 με πλατείες αγανακτισμένων, αλλά στο πολλαπλάσιο. Πολιτικές απεργίες, επιθέσεις σε δημόσια καταστήματα και κυβερνητικούς πολιτικούς. Ακόμα κι όταν τρώνε σε ταβέρνα με την οικογένειά τους. Να μουτζώνουν οι παρελαύνοντες μαθητές του επισήμους και οι μπάχαλοι να τα σπάνε.
Όχι όπως προχτές που τα νιάτα της Θεσσαλονίκης παρέλασαν υπό καταρρακτώδη βροχή. Και είχε το βλέμμα τους μια λάμψη, μια λεβεντιά, μια περηφάνια, που είχα χρόνια να τη δω. Και ο κοσμάκης λες και το κατάλαβε και ήθελε να το προλάβει και βγήκε μαζικά στους δρόμους της παρέλασης ώστε να μην τολμήσουν να αμαυρώσουν την ημέρα. Και τα κατάφερε.
Και όμως είναι κάτι πιο βαθύ, πιο ιστορικό και παραδοσιακό αυτό που διαιρεί τη χώρα. Η Ελλάδα ζει ακόμα το προπατορικό αμάρτημα του εμφυλίου πολέμου. Και σε κάθε ευκαιρία η αναχρονιστική Αριστερά, φέροντας το βάρος του ηττημένου, φροντίζει να το επικαιροποιεί. Φυσικά και δεν την ωφελεί, αλλά το κάνει. Λες και μια υπερφυσική δύναμη τη σπρώχνει προς τα κει. Και η 28η Οκτωβρίου ήταν μια ακόμα καλή ευκαιρία σύγκρουσης. Με το γνωστό ΟΧΙ και αν το είπε ο λαός ή ο Μεταξάς και φυσικά ο βουβός θρήνος για την ήττα στο Γράμμο.
Όταν το ΚΚΕ δεν κατάφερε να κάνει την Ελλάδα επαρχία της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά ο αναχρονισμός αυτός δεν αφήνει αλώβητη και την κεντροδεξιά. Που κουβαλάει όλα αυτά τα χρόνια το άγος του μετεμφυλιακού κράτους και των απηνών διώξεων των αριστερών ως κόμπλεξ. Και σε κάθε κρίση νομίζει ότι θα χρειαστεί να «πολεμήσει» και πάλι, και πανικοβάλλεται. Και κάνει λάθη, βγάζει στον αέρα ψυχή καρδερίνας, υποχωρεί χωρίς λόγο απέναντι ακόμα και στα αυτονόητα, προσπαθεί να αλλάξει ατζέντα, αλλά δεν τα καταφέρνει. Σχεδόν παραδίνεται.
Αλλά είναι η Αριστερά τόσο «γεια σου»,
τόσο καρτουνίστικη και απολιτική, τόσο υστερική και αδέξια, που η φοβισμένη
Δεξιά τη γλυτώνει και συνεχίζει σχεδόν αλώβητη. Μιας κάποιας προόδου. Πάντα με
διαιρέσεις. Ποτέ με πολλαπλασιασμούς».
(Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ATHensvoice)
Είναι η Ελλάδα ΜΗ μεταρρυθμίσημη ;
«Τι θα γίνει με εκείνες τις περίφημες κάμερες; Δεν επρόκειτο
να λειτουργήσουν κάπου μέσα στο φθινόπωρο για να προστατεύσουν την κυκλοφορία
των τροχοφόρων; Τώρα μαθαίνουμε ότι ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί ο διαγωνισμός.
«Δώστε μας μια εξάμηνη παράταση για να τα κάνουμε όλα σωστά». Εν τω μεταξύ, τα
θανατηφόρα τροχαία ακολουθούν τον δρόμο τους ανενόχλητα.
Τι γίνεται με την απαγόρευση της πώλησης αλκοολούχων ποτών σε
ανηλίκους; Μα έχει νομοθετηθεί, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά τι να κάνουμε, ενώ
εμείς νομοθετήσαμε, αυτοί κάνουν του κεφαλιού τους. Δεν μπορούμε να έχουμε από
έναν αστυνομικό σε κάθε μπαρ. Και γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν περιπολίες εκεί
όπου συχνάζουν οι έφηβοι για να ελέγχεται η πώληση του αλκοόλ;
Και το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη; Ποιος θα φροντίζει για
τη φύλαξή του; Ο στρατός; Μα στη δημοκρατία ο στρατός είναι για να φυλάει τα
σύνορα. Αν δεν κάνω λάθος, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μνημείο το
φυλάει ο στρατός. Εκτός και αν οι εύζωνοι που παραστέκουν στο κενοτάφιο είναι
απλώς διακοσμητικοί για να βγάζουν σέλφι οι τουρίστες.
Τι γίνεται μ’ εκείνον τον περίφημο νόμο που επιτρέπει τις
διαδηλώσεις αρκεί να μη διαλύουν τη ζωή της πόλης; Ψηφίστηκε, αλλά δεν
χρειάζεται να είμαστε και τυπολάτρες. Εμείς κοιτάμε την ουσία. Και η ουσία
είναι ότι δεν θέλουμε φασαρίες.
Τι γίνεται με εκείνα τα περίφημα τουρνικέ που υποτίθεται ότι θα ελέγχουν την είσοδο στα πανεπιστήμια; Εγινε ο διαγωνισμός για την αγορά τους; Τι γίνεται με το περίφημο πολλαπλό βιβλίο που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη μέση εκπαίδευση; Ομως η μέση εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο θέμα από μόνη της, εξίσου σημαντική και άμεσα συνδεδεμένη με το δημογραφικό. Επιφυλάσσομαι.
Τι γίνεται με τις αποζημιώσεις για τον «Daniel»; Ακούω ότι πολλές οικογένειες ζουν ακόμη σε κοντέινερ.
Και με τα χρήματα που άρπαξαν οι μάγκες και οι «φραπέδες» απ’ τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Θα φτάσουν ποτέ στους πραγματικούς δικαιούχους; Αφήνω κατά μέρος την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ και την αναντιστοιχία με τα εισοδήματα. Η Ελλάδα παραμένει μια ακριβή χώρα για τους Ελληνες – όχι για όλους, για να εξηγούμαι. Οσο κι αν μειωθούν οι φόροι, το ύψος τους είναι υπέρογκο μπροστά στις υπηρεσίες που παρέχουν. Η επιβίωση είναι ακριβή. Και η γραφειοκρατία ρουφάει τον χρόνο της καθημερινότητας.
Πού ακριβώς
βρίσκεται η ανάπτυξη; Ποιος τολμάει να επενδύσει σε μια χώρα όπου το δικαστήριο
θέλει έξι χρόνια για να βγάλει μιαν απόφαση;Είμαι άδικος με την κυβέρνηση; Μπορεί.
Ανήκω όμως σε όσους απαιτούν απ’ αυτήν πολύ περισσότερα απ’ όσα προσφέρει,
επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι η μόνη λύση. Δεν είμαι ο μόνος προφανώς».
(Απόσπασμα άρθρου του Τ. Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
Πλύση εγκεφάλων ...
«Υπάρχει ένας μύθος που επέβαλε η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, μέσω της πλύσης εγκεφάλου των νέων στη μεταπολίτευση: η μονοπώληση της Εθνικής Αντίστασης από την Αριστερά. Η αλήθεια είναι ότι η Αριστερά, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, κατάφερε να συγκροτήσει τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη ανταρτών — κυρίως επειδή το ΚΚ διέθετε ήδη έναν οργανωμένο παράνομο κομματικό μηχανισμό πριν από την Κατοχή.
Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις κατέφυγαν στη Μέση Ανατολή, ο μοναδικός συγκροτημένος μηχανισμός που απέμενε εντός της χώρας ήταν εκείνος της Αριστεράς. Μετά την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, το ΚΚΕ βρέθηκε απέναντι στα στρατεύματα κατοχής και έθεσε τον μηχανισμό του στην υπηρεσία του γενικότερου σχεδίου της Αριστεράς: την κατάληψη της εξουσίας με πραξικοπηματικό τρόπο και την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής δικτατορίας.Ως προκάλυμμα τέθηκε η δημιουργία ένοπλης αντίστασης κατά των κατακτητών.
Ο πραγματικός στόχος, ωστόσο, ήταν διττός:α) η παρενόχληση των Γερμανών στην Ελλάδα προς ανακούφιση της πίεσης στο Ανατολικό Μέτωπο, και β) η εκμετάλλευση του κενού εξουσίας που δημιούργησε η Κατοχή, ώστε να διαμορφωθεί μια στρατιωτική δύναμη ικανή να καταλάβει την εξουσία μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Για τον λόγο αυτό, η βασική προτεραιότητα του ΕΛΑΣ ήταν η εξάλειψη όλων των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων που δεν βρίσκονταν υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο του ΚΚΕ.Χαρακτηριστική περίπτωση υπήρξε εκείνη του συνταγματάρχη Δημήτριου Ψαρρού.Ο Ψαρρός ήταν δημοκρατικός – φιλελεύθερος αξιωματικός, με ισχυρή πίστη στη νομιμότητα, τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό.
Την άνοιξη του 1944, ο ΕΛΑΣ ξεκίνησε επιχειρήσεις εναντίον όλων των μη ελεγχόμενων σχηματισμών — αρχικά του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο και στη συνέχεια της ΕΚΚΑ στη Στερεά Ελλάδα. Στις 17 Απριλίου 1944, ο Ψαρρός εκτελέστηκε εν ψυχρώ. Την ίδια τύχη είχαν και πολλοί συμπολεμιστές του.Με την εκκαθάριση των μη κομμουνιστικών αντιστασιακών οργανώσεων, το ΚΚΕ προετοίμαζε την κατάληψη της εξουσίας δια της βίας και ενάντια στη βούληση της πλειονότητας των Ελλήνων.
Λίγους μήνες
αργότερα, με τα Δεκεμβριανά, επιχείρησε την κατάληψη της Αθήνας, αλλά βρήκε
σθεναρή αντίσταση και κατατροπώθηκε.Αυτό που η Αριστερά τιμά ως «Εθνική
Αντίσταση» ήταν, στην πραγματικότητα, το αποτυχημένο εγχείρημα πραξικοπηματικής
κατάληψης της εξουσίας.Η πλύση εγκεφάλων κάποτε πρέπει να τελειώσει».
(Απόσπασμα άρθρου του Κ.Στούπα από το liberal.gr)
.jpg)
Κάν΄το όπως η Νέα Ζηλανδία...
«Σε πρόσφατη έκθεσή του, το ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα έχει μεν θετική βραχυπρόθεσμη προοπτική, αλλά προειδοποιεί πως η ανθεκτική ανάπτυξη, η δημοσιονομική βιωσιμότητα και η χρηματοπιστωτική σταθερότητα εξαρτώνται από την «επιτάχυνση φιλόδοξων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Η σύσταση είναι ήπια, διατυπωμένη στη γνώριμη διπλωματική γλώσσα του Ταμείου, αλλά το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: χωρίς πραγματικές αλλαγές στη δομή της οικονομίας, η χώρα θα παραμείνει καθηλωμένη σε μια εύθραυστη ισορροπία.
Το πρόβλημα είναι ότι η λέξη «μεταρρύθμιση» έχει χάσει κάθε συγκεκριμένο περιεχόμενο. Όλοι την επικαλούνται, κανείς δεν την υπερασπίζεται. Ο φόβος του πολιτικού κόστους έχει καταστήσει τη συζήτηση υποκριτική. Ελάχιστοι τόλμησαν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους - όπως ο Στέφανος Μάνος, ο Γιώργος Μπήτρος και η Μιράντα Ξαφά - αλλά η κοινή γνώμη παραμένει δύσπιστη και η πολιτική τάξη διστακτική.
Κι όμως, για να καταλάβουμε τι μπορούν να προσφέρουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αρκεί να δούμε ένα ζωντανό παράδειγμα: τη Νέα Ζηλανδία. Μέχρι τη δεκαετία του ’80 ήταν ουραγός του ΟΟΣΑ, με χαμηλή παραγωγικότητα, τεράστιο χρέος, πληθωρισμό και οικονομία πνιγμένη από ρυθμίσεις, επιδοτήσεις και κρατικές παρεμβάσεις. Μια χώρα που είχε φτάσει στο χείλος της χρεοκοπίας.
Το 1984, η πολιτική της ηγεσία έκανε κάτι σπάνιο: παραδέχτηκε ότι το πρόβλημα δεν ήταν η κρίση, αλλά το ίδιο το μοντέλο ανάπτυξης. Και αποφάσισε να το αλλάξει ριζικά. Άνοιξε τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, απελευθέρωσε την εργασία, περιόρισε το κράτος στην επιχειρηματική δραστηριότητα, καθιέρωσε ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα με ελάχιστες στρεβλώσεις και επέβαλε αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και διαφάνεια.
Όλα αυτά δεν έγιναν σε μια νύχτα, αλλά μέσα σε μια δεκαετία με σταθερό, μεθοδικό και συνεπή σχεδιασμό. Η Ελλάδα είχε κάποτε παρόμοιο σημείο εκκίνησης. Στη δεκαετία του ’90 προσπάθησε να μεταρρυθμιστεί - όμως όχι για να αλλάξει δομή, αλλά για να αποφύγει τη χρεοκοπία και να μπει στο ευρώ. Οι μεταρρυθμίσεις μας ήταν εργαλείο ανάγκης, όχι στρατηγικής. Κάναμε όσα χρειάζονταν για να επιβιώσουμε, όχι για να προοδεύσουμε.
Το ίδιο συνέβη και στα χρόνια των μνημονίων: εφαρμόσαμε όσα ζητούσαν οι εταίροι για να εκταμιευθούν οι δόσεις, όχι όσα χρειαζόταν η χώρα για να σταθεί στα πόδια της.Όμως έτσι δεν μπορεί να υπάρξει σύγκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο της Νέας Ζηλανδίας.
Από τη δεκαετία του ’70 μέχρι το
2008 οι δύο χώρες είχαν παρόμοιο κατά κεφαλήν εισόδημα και επίπεδο
παραγωγικότητας. Από τότε μέχρι σήμερα, οι Νεοζηλανδοί έχουν σχεδόν
διπλάσιες επιδόσεις σε σχέση με εμάς (ή
μάλλον εμείς έχουμε τις μισές επιδόσεις σε σχέση με αυτούς). Μέσα σε δεκαπέντε
χρόνια έγιναν δύο φορές πιο πλούσιοι και πιο παραγωγικοί από τους Έλληνες. Αυτό
κάνουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις όταν γίνονται έγκαιρα και με πλάνο».
(Απόσπασμα άρθρου του Αλ.Σκούρας από το liberal.gr)
Απόψεις...
«Ξεκινήσαμε, ως επαναστατημένο έθνος, κλέβοντας τον εαυτό μας. Όταν οι πρόγονοί μας λεηλατούσαν το επαναστατικό ταμείο δανείζοντας ο ένας οπλαρχηγός στον άλλον τους στρατιώτες τους, για να μετριούνται πολλές φορές και να εισπράττουν από την Διοίκηση μέχρι δεκαπλάσιους μισθούς. Στη συνέχεια, δέσμια του ιδρυτικού της αμαρτήματος η χώρα, παραδόθηκε σε αρχαϊκούς τοπάρχες, που συνέχισαν τη ληστρική παράδοση με την ιδιότητα του κομματάρχη.
Ώσπου ήρθε ο «θεσμικός σεισμός» του 1981 να αντικαταστήσει τους κομματάρχες με τις «κλαδικές». Οι οποίες, μέσω της μαζικοποίησης, έδωσαν τέτοιες διαστάσεις στη διαφθορά, ώστε πλέον οι πόροι της κοινωνίας δεν αρκούσαν για την ικανοποίησή της. Οπότε εμείς, σαν αφιονισμένοι, διαπράξαμε τη μέγιστη διαγενεακή ανηθικότητα: στείλαμε τον λογαριασμό στους αγέννητους!
Και τότε επιβεβαιώσαμε αυτό που έλεγαν οι φιλόσοφοί μας. Ότι όταν η «ποσοτική συσσώρευση» ξεπερνάει ένα όριο, προκαλεί «ποιοτική έκρηξη», που αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Διότι, όσο η διαφθορά ήταν εξαίρεση, παρέμενε αυτό που ξέραμε: έγκλημα. Όταν όμως πήρε ακραίες διαστάσεις και σκέπασε όλη τη χώρα, μεταλλάχτηκε σε «δικαίωμα του λαού». Με συνέπεια, η πολιτεία να απέχει όχι μόνον από τη δίωξή της αλλά και από την αναζήτηση της λείας, επιβραβεύοντας κάθε πειρατή της δημόσιας περιουσίας.
Είναι αυτό που ζήσαμε στην υπόθεση Novartis.Όταν αποκαλύφθηκε ότι, με την απάτη των εικονικών συνταγογραφήσεων, η διαφθορά στον χώρο της υγείας είχε λάβει θηριώδεις διαστάσεις. Σε σημείο ώστε να έχει συμβάλει αποφασιστικά στην πτώχευση της χώρας. Και η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δράστες ήταν χιλιάδες γιατροί, άρα «λαός», συγκάλυψε ευθέως τη διαφθορά, σκηνοθετώντας στη θέση της μία άλλη, ανύπαρκτη υπόθεση, με υποκατάστατους ενόχους τους αντιπάλους της! Έτσι πέτυχε και να παρακρατήσουν οι δράστες τη λεία που αποκόμισαν από την απάτη των εικονικών συνταγογραφήσεων και να μη διωχθούν.
Ώσπου εσχάτως, πάλι με όρους μαζικής διαφθοράς, ανέκυψε η υπόθεση
ΟΠΕΚΕΠΕ. Με θύμα τώρα την Ευρωπαϊκή Ένωση.Εις βάρος της οποίας όμως, η «απάτη
του λαού» δεν θεωρείται απλώς νόμιμη,
όπως όταν διαπράττεται εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου αλλά «πράξη πατριωτισμού».Γι’
αυτό ακριβώς η αντιπολίτευση αποφεύγει κάθε αναφορά στην επιστροφή των
«κλεμμένων», θεωρώντας προφανώς ότι αυτά είναι λάφυρα, που πήραμε από τους
εχθρούς».
(Κ. Κούρκουλος –“TA
NEA”)
«Τι κι αν είναι 28η
Οκτωβρίου, τι κι αν είναι 25 Μαρτίου, τι κι αν είναι σήμερα, τι κι αν είναι
οτιδήποτε… Ενας επαναλαμβανόμενος εμφύλιος η επόμενη σελίδα της Ιστορίας μας
μόλις πατήσουμε τα πόδια σε κάποια «γη». Μην και προχωρήσουμε τη μεταρρύθμιση
από φατρίες να γίνουμε κράτος».
(Ρέα Βιτάλη-protagon.gr)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Οι παλαιότεροι - εμείς του ’60 και της Μεταπολίτευσης - γνωρίζουμε την «πυρηνική καταστροφή» που προκαλεί στα εγκεφαλικά κύτταρα η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση.Η συνεχής επανάληψη τσιτάτων αφαιρεί την ικανότητα κρίσης και σκέψης, όπως κάνουν ορισμένες ανατολικές θρησκείες που επιβάλλουν στους μοναχο-ύς να επαναλαμβάνουν αδιάκοπα «μάντρας».Έτσι επιτυγχάνεται η απόλυτη χειραγώγηση - η παύση της σκέψης.Γι’ αυτό, όταν το 2015 φωνάζαμε πως όσοι δεν έχουν περάσει από την Αριστερά δεν διανοούνται πόσο επικίνδυνοι μπορούν να αποβούν οι αριστεροί όταν αποκτήσουν εξουσία, δεν υπερβάλλαμε.
Γιατί η Αριστερά μισεί τον Σαββόπουλο;Γιατί αποτέλεσε τον καθρέφτη της. Τον καθρέφτη μέσα στον οποίο έβλεπε καθημερινά την αδυναμία της να αλλάξει, να εξελιχθεί, να ωριμάσει.Ο Σαββόπουλος έδωσε σε όσους ήθελαν να προχωρήσουν την ηθική δύναμη και τη διανοητική ευχέρεια να το κάνουν. Ο Σαββόπουλος, με τους στίχους και τις μελωδίες του, άνοιγε διαδρόμους διαφυγής σε όσους αισθάνονταν εγκλωβισμένοι. Για τους «ερυθροφρουρούς» της Αριστεράς, αυτό ήταν ιεροσυλία.Έμοιαζε με κάποιον που ανοίγει τρύπες στα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το άλλο έγκλημά του; Αμφισβήτησε το μονοπώλιο του
πολιτισμού.Πέρα από όλα, η Αριστερά μισεί τον Σαββόπουλο γιατί αμφισβήτησε το
προνομιακό της πεδίο εξουσίας: τον πολιτισμό. Όπως σημείωσε ο Μ.Π. στα
κοινωνικά δίκτυα: «Από τις συναυλίες του Θεοδωράκη στα γήπεδα μέχρι την τραπ
των «γύφτων», η Αριστερά ήθελε πάντα να ελέγχει το αφήγημα, τις λέξεις και τα
νοήματα, να περνά το μήνυμά της». Ο Σαββόπουλος της ξέφυγε.Και αυτό δεν θα του
το συγχωρέσει ποτέ. Ακόμη κι όταν ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε υπουργός του
Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δεν γνώρισε ποτέ το μίσος που γνώρισε ο Σαββόπουλος. Οι
λόγοι είναι προφανείς».
(Κ. Στούπας-liberal.gr)
.jpg)
«Χρειάζεται να ξαναπάρουμε πίσω τις λέξεις. Πατριωτισμός δεν είναι μίσος για τον άλλον. Είναι πίστη σε μια κοινή ιστορία που προσπαθούμε να κάνουμε αντάξια των καλύτερων στιγμών της. Δεν σημαίνει εξωραϊσμό ούτε εξιδανίκευση. Σημαίνει να κοιτάζεις το παρελθόν στα μάτια, να αναγνωρίζεις το τίμημα και να ζεις με τρόπο που δεν το ευτελίζει. Σημαίνει να σέβεσαι τη σημαία στο μπαλκόνι και να σέβεσαι τον διπλανό σου στη δουλειά, να θυμάσαι την ορεινή λάσπη του 1940 και να τη μετατρέπεις σε καθημερινή ευπρέπεια, σε συνέπεια λόγου και πράξης, σε ευθύνη απέναντι σε όσους σε εμπιστεύονται.
Παράλληλα, κάτι
αλλάζει. Η ηθικολογία των ετικετών κουράζει, η υπερπολιτικοποίηση της
καθημερινότητας υποχωρεί, η επιταγή της απολογίας χάνει έδαφος. Καθώς αυτή η
τάση ξεφουσκώνει, θα ακούγονται πιο καθαρά φωνές που μιλούν για πατρίδα χωρίς
προλόγους και χωρίς φοβικά σύνδρομα».
(Αλ.Σκούρας-liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
"Η αγάπη, η φιλία και ο
θαυμασμός δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το κοινό μίσος για κάτι" –
Anton Chekhov
"Θέλω να βλέπω δεξιούς και φιλελέδες να καίγονται με αργό και βασανιστικό θάνατο, να μου ζητήσει συγγνώμη ο σιχαμένος Παπαδήμος που δεν ψόφησε από την μπόμπα των συντρόφων και να πάω με την Μποφίλιου για μουσκεμένα ψαλίδια στα βουνά και να καίμε ελληνικές σημαίες με 10 Αφγανοπακιστανούς ερωτικούς σκλάβους των οποίων τα δικαιώματα ως ηθικά ανώτερες Αριστερές θα προστατεύσουμε" – Μυρσίνη Λοΐζου.
Προς πληροφορία σας, η Μυρσίνη Λοΐζου ήταν υποψήφια ευρωβουλευτής το 2024 με τον Σύριζα. Ευτυχώς δεν εξελέγη ώστε να γίνουμε ρεζίλι και στην Ευρώπη με τις προοδευτικές και σεξουαλικές απόψεις της.
Η αφορμή για το σημερινό κείμενο ήταν η διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης που έγινε στις 7 Οκτωβρίου 2025 στην Αθήνα. Ποιος διεστραμμένος ανεγκέφαλος είχε τη φαεινή ιδέα να οργανώσει πορεία υπέρ της Παλαιστίνης προς την πρεσβεία του Ισραήλ στην επέτειο του μεγαλύτερο πένθους ενός λαού; Επιβεβαιώνει πλήρως τον Anton Chekhov.
Θα κλείσω το σημερινό σημείωμα με ένα απόφθεγμα του Στρατή
Μυριβήλη: "Δεν υπάρχουν Ελληνες κομμουνιστές. Οταν κανείς γίνει συνειδητός
κομμουνιστής παύει να είναι Ελληνας. Γι’ αυτό το κόμμα λέγεται Κομμουνιστικό
Κόμμα της Ελλάδας και όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα". Ο Μυριβήλης πέθανε το 1969, όταν το μόνο
κομμουνιστικό κόμμα που είχαμε στη Ελλάδα ήταν το ΚΚΕ. Σήμερα το απόφθεγμά του
ισχύει για όλα τα αριστερά κόμματα που έχουμε, αλλά και μερικά που θα
δημιουργηθούν. Θεέ μου, από πού γλιτώσαμε!»
(Α.Δρυμιώτης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Χωρίς τον έλεγχο του εναέριου χώρου από τα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Μεσόγειο έως τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική, καμία Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν μπορεί να ανασυσταθεί ούτε να επιβιώσει.Η απόφαση για την αγορά των Eurofighter από την Τουρκία καταδεικνύει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει τα νεο-οθωμανικά σχέδια του καθεστώτος Ερντογάν. Με την Ελλάδα και το Ισραήλ να διαθέτουν F-35, καμία περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή - από τα Βαλκάνια έως τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική - δεν μπορεί να διεκδικήσει υπεροχή στους ουρανούς.
Το περίφημο ΚΑΑΝ, το μαχητικό 5ης
γενιάς που αναπτύσσει η Τουρκία, στην καλύτερη περίπτωση θα χρειαστεί δεκαετίες
για να φτάσει στο επίπεδο όπου βρίσκονται σήμερα τα F-35. Στο χειρότερο
σενάριο, θα χρησιμεύσει απλώς για να το σέρνει κάποιο τρακτέρ στις παρελάσεις.Η
απόκτηση των Eurofighter, ακόμη και με πυραύλους Meteor, μπορεί το πολύ να
εξισορροπήσει την ισχύ των ελληνικών Rafale - σε καμία περίπτωση όμως των F-35
που ήδη διαθέτει το Ισραήλ και θα αποκτήσει η Ελλάδα μέσα στα επόμενα 3-4
χρόνια».
(Κ.Στούπας-liberal.gr)
«Τι έμειναν να
συμβολίζουν οι άδειες καρέκλες της πολιτικής ηγεσίας της Αριστεράς στην κηδεία
του Διονύση Σαββόπουλου; Το κενό του αφηγήματος. Την απουσία της πειθούς. Το
οριστικό διαζύγιο από την ευρύτερη κοινωνία. Η οποία χρειάζεται πιο πολύ από
ποτέ την προοδευτική εναλλακτική και αυτή της γυρίζει με ναρκισσισμό και
εγωπάθεια την πλάτη».
(Μ.Δεδούση- protagon.gr)
«Οταν φεύγει ο τρίτος
χρονολογικά μεγάλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, μετά τον Χατζιδάκι και τον
Θεοδωράκη, και επιλέγεις να δεις μπάσκετ και να μην πας στην κηδεία, αλλά και
να κλείσεις το μάτι σε όσους βρίζουν τον εκλιπόντα, σημαίνει ότι δεν κάνεις για
τον χώρο που εκπροσωπείς. Γιατί δεν καταλαβαίνεις τα ιστορικά και πολιτισμικά
του συμφραζόμενα».
(Protagon Team)
.jpg)
Απόψεις...
«Οι άδειες καρέκλες απλώς επιβεβαίωσαν πως το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς ήταν ένα παραμύθι για ενδοαριστερή κατανάλωση. Ασήμαντοι, μικρόψυχοι, εμπαθείς, δικαιώνουν συνεχώς τον Μάνο Χατζηδάκι, ο οποίος όταν τον ρώτησαν γιατί είναι με τη Δεξιά απάντησε πως η Δεξιά σου επιτρέπει να μην είσαι μαζί της. Προφανώς όλοι τους δεν ντράπηκαν τη φωτογραφία που κάνει τον γύρο του Διαδικτύου και δείχνει τα άδεια καθίσματα με τα ονόματά τους. Τα καρτελάκια θα υπενθυμίζουν πως όλοι τους δεν μπορούν να αποδεχθούν πως είναι δικαίωμα του καθενός να αναθεωρεί τις ιδεολογικές προτιμήσεις του και πως το έργο ενός σημαντικού δημιουργού είναι ανεξάρτητο από αυτές.
Η έννοια της αποστασίας κυριαρχεί ακόμα στον χώρο της Αριστεράς. Βέβαια, παλιότερα τους δολοφονούσαν, τώρα απλώς δεν πηγαίνουν στην κηδεία τους. Είναι ένα βήμα προς τα εμπρός. Όμως, το ζητούμενο κάθε φορά δεν είναι τι κραυγάζει ο όχλος, αλλά ποια είναι η στάση των ηγεσιών.
Και χθες, η
ηγεσία της Αριστεράς, εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής. Θα μου πείτε δεν
είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Πάντα οι ηγέτες της Αριστεράς χάνουν στο
ζύγι. Και για τον λόγο αυτό βολοδέρνουν μέσα στην κακομοιριά τους και στον
φανατισμό τους. Το «τόσο χαμηλά» δεν έχει πάτο».
(Σ.Μουμτζής-liberal.gr)
«Καλύτερα, τελικά, που δεν πήγαν μέχρι την κηδεία του Σαββόπουλου. Αν και λίγη ντροπή να είχαν μέσα τους, θα τους είχε αποτρέψει. Δεν πίστευα ότι σήμερα, στην Ελλάδα, υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί, απροκάλυπτα αυταρχικοί, ώστε να επιχειρήσουν με αυτόν τον τρόπο να απορρίψουν έναν καλλιτέχνη για κάποια πολιτικά του σχόλια. Προφανώς επειδή, αθυρόστομος και απελευθερωμένος καθώς ήταν ο μεγάλος τραγουδοποιός, τους είχε κάποτε επιπλήξει, ως καθείς μας έχει το δικαίωμα, για τις επικαιρικές επιλογές τους.
Φαντασθείτε τι θα συνέβαινε αν αυτοί οι άνθρωποι αποκτήσουν χουν την εξουσία να κρίνουν τι μπορεί και τι δεν μπορεί να λέει ένας καλλιτέχνης, για την πολιτική και την καθημερινότητα.Φαντασθείτε τι σκέφτονται για όσους μεταξύ μας τολμούν να διαφωνούν μαζί τους και όποτε έχουμε την ευκαιρία, τους το λένε για να το ακούσουν.Φαντασθείτε τι αντιλήψεις κρύβουν στα έγκατα της πολιτικής τους συνείδησης για την πραγματική ελευθερία έκφραση.
Φαντασθείτε πόσο «ανθρωπάκια»
είναι, όπως θα τους είχε όμορφα αποκαλύψει ο μέγας Ράιχ αν τους ενέτασσε στην
ψυχαναλυτική ανάλυση του αυταρχισμού. Όταν μάλιστα κι αυτοί θα έχουν πολλές
φορές τραγουδήσει κάποια από τα περιπαικτικά και τόσο ανατρεπτικά τραγούδια που
μας άφησε ο Σαββόπουλος για να τον θυμόμαστε.Τόσο αχάριστοι, τόσο μικρόψυχοι!»
(Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)
«Δεν είναι βέβαιο εάν ο
ίδιος ο Τραμπ το ξέρει, αλλά η Γκίλφοϊλ ήταν το καλύτερο match που θα μπορούσε
να κάνει με την Ελλάδα. Στέλνει, σε μια κοινωνία στην οποία βασιλεύει ο
αρχοντοχωριατισμός, μια γυναίκα που θα τον ταΐσει με τα κουτάλια. Θα
φωτογραφηθεί με τους πάντες, θα παραστεί σε γκαλά και εγκαίνια, θα αφήσει τον
κάθε Καμμένο να υποννοεί ότι είναι κολλητοί και θα κάνει δηλώσεις φλου
αρτιστίκ, του στιλ «τι όμορφη χώρα που έχετε εδώ!»
(Μ.Δεδούση –protagon.gr)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Διάβασα πρόσφατα μια ανάλυση της Alpha Bank που αναφέρει ότι η Ελλάδα πάσχει από υπερβάλλουσα ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, κατάσταση που περιγράφει ως «θετικό παραγωγικό κενό». Λίγο δυσνόητο για μη οικονομολόγους, αλλά πρακτικά εννοεί ότι ο σημερινός Έλληνας πάσχει από καταναλωτική υστερία, ότι αγοράζει προϊόντα και υπηρεσίες σαν να μην υπάρχει αύριο.Προσέξτε, (αυτό το λέω εγώ, όχι η Alpha Bank) η καταναλωτική αυτή μανία δεν αναιρεί δυο παράλληλα δεδομένα. Πρώτο, ότι υπάρχει ακρίβεια στην αγορά και δεύτερο ότι υπάρχει πολιτική δυσαρέσκεια από το επίπεδο τιμών και την σχέση τους με τα εισοδήματα.
Υ.Γ. Να ξέρετε ότι η σημερινή ελληνική μεσαία τάξη αγοράζει πλέον αυτοκίνητο
στα παιδιά της μόλις αυτά γίνουν 20-22 χρονών. Δεν το λέω εγώ, αλλά τα
στοιχεία. Και τα παιδιά αυτά, ενώ θεωρούν κεκτημένο το δικαίωμα τους να έχουν
αυτοκίνητο σ’ αυτή την ηλικία, μόλις βγουν στους φρακαρισμένους δρόμους
μετατρέπονται σε έξαλλους πολίτες που κατακεραυνώνουν τους κυβερνώντες για το
φρικτό κυκλοφοριακό».
(Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)
«Πιστεύω ότι πέραν των αυστηρότερων -ευτυχώς- περιορισμών και ποινών στην πώληση αλκοόλ, πρέπει να περιοριστούν τα σημεία εμπορίας. Δεν είναι δυνατόν να βρίσκεις παντού αλκοόλ και καπνικά και ότι άλλο εξαρτησιογόνο προϊόν περνά κάτω από την μπάρα των (ανθ)υγειονομικών υπηρεσιών παντού, εύκολα, επί 24ώρες και, πρακτικά, ανεξέλεγκτα.
Η άδεια πώλησης όλων αυτών των «ουσιών»
πρέπει να δίνεται με αυστηρή φειδώ, να ενοικιάζεται με τακτική ανανέωση από το
κράτος και να αφαιρείται δια παντός στην πρώτη παράβαση.Η τελευταία έρευνα για
την εξάρτηση των 16χρονων από αλκοόλ, καπνό, ναρκωτικά και τυχερά παιχνίδια
(ESPAD2024) δείχνει ότι η Ελλάδα είναι τόπος όπου πανεύκολα μπορεί ο νέος
άνθρωπος να βρει τα πάντα όλα».
(Mπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)
«Αντί να καταγγείλουν ανοικτά την προσπάθεια αποσταθεροποίησης
που επιχειρείται αυτήν τη στιγμή στη χώρα, κρύβονται στο υπόγειο των υπουργείων
και περιμένουν να περάσει η ... μπόρα. Μα έτσι δεν θα περάσει! Πώς το είχε πει
ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ότι οι δεξιοί έχουν καρδιά καρδερίνας. Έτσι έγινε
και με τα Τέμπη και στη συνέχεια τους πήρε από κάτω. Η περίφημη σύμβαση θα είχε
ολοκληρωθεί άμεσα αν δεν έπεφτε η κυβέρνηση Σαμαρά. Τι συνέβη στη συνέχεια;
Ποιος κατάφερε στη συνέχεια να αλλάξει την αρχιτεκτονική του έργου, γεγονός που
οδήγησε στην υπονόμευσή του και σε μεγάλες καθυστερήσεις; Αντί να βγουν και να
υπερασπιστούν την αλήθεια, προτίμησαν και τότε να κρυφτούν».
("Ο Ανάλγητος"-liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
@Kyriakos Berberidis-Το ημερολόγιο έδειχνε πρωταπριλιά του ‘20 και η σημαία κυμάτιζε μεσίστια στην Ακρόπολη.Ήταν η ημέρα της κηδείας του Μανώλη Γλέζου που έγινε δημοσία δαπάνη και η εντολή για τη σημαία δόθηκε απ’ευθείας απο το πρωθυπουργικό γραφείο.
Ο Μητσοτάκης παρέστη και στις κηδείες της Φώφης Γεννηματά, του Μίκη Θεοδωράκη, του Κώστα Σημίτη όπου μάλιστα εκφώνησε κι έναν συγκλονιστικό επικήδειο. Μετα τον θάνατο της Φώφης, ο Μητσοτάκης έδωσε προς τιμήν της το όνομά της, στο πρόγραμμα για τον προσυμπτωματικό έλεγχο του καρκίνου του μαστού.Ενώ ονόμασε “Δημήτρης Κρεμαστινός”, το πολυδύναμο ιατρείο της Χάλκης, προς τιμήν του πρώην υπουργού Υγείας του ΠΑΣΟΚ.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε πάντοτε αριστερές καταβολές και απόψεις που ουδέποτε έκρυψε.Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να ταχθεί κάποτε υπερ του Κυριάκου. Πράξη που ασφαλώς προϋπέθετε γενναιότητα. Αλλά αυτό φαίνεται πως ήταν και το μοιραίο λάθος του. Κάτι σαν έγκλημα καθοσιώσεως που η Αριστερά δεν του συγχώρεσε ποτέ, θεωρώντας τον “μεταμελημένο” και “δηλωσία”.Εξ ου και η ηχηρή απουσία απο την κηδεία του σε μιά επίδειξη αδιανόητης μικρότητας.
@Christos Stavridis-Κατά τα άλλα τους ενόχλησαν οι δηλώσεις του Ανδρέα Δρυμιωτη. Δεν έχουν καν το θάρρος να υπερασπιστουν τις θέσεις τους και την ιδεολογία τους.
Να δηλώσουν ευθαρσως:Δεν πιστεύουμε σε έθνη. Δεν
πιστεύουμε στην αίσθηση της ομάδας που δημιουργεί η ίδια γλώσσα, οι ίδιες
παραδόσεις, τα ίδια μουσικά ακούσματα, το ίδιο συλλογικό υποσυνείδητο, η ίδια
μυθοπλασία. Δεν πιστεύουμε σε σύνορα. Αντίθετα, πιστεύουμε σε τάξεις. Οι φτωχοί
όλου του κόσμου έχουν ίδια συμφέροντα. Και οι πλούσιοι ομοίως. Ανεξαρτήτως
συνόρων, θρησκείας, καταγωγής, ψυχοσύνθεσης, συλλογικής κουλτούρας. Και άρα, αν
πεις στους Ιταλούς φαντάρους ή στους Τούρκους που επιτιθενται, να κάνουμε
ειρήνη, αυτοί, την δια στιγμή θα καταλάβουν ότι τους χρησιμοποιούν τα αφεντικά
και θα δουν το φως το αληθινό. Θα κάνουν ειρήνη.
.jpg)
.jpg)
Ειδήσεις...
@ Η εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με αφορμή το δημοσίευμα της
Real News που αναφερόταν σε επί σειρά ετών παράνομη είσπραξη επιδόματος
ανήλικων τέκνων από τη μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία ήταν
ασφαλισμένη στο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσες ξεκινάει
έρευνα για την βασιμότητα των καταγγελιών. Συγκεκριμένα στο ρεπορτάζ της Real
News,αναφερόταν πως η Λίνα (Ορσαλία) Αλεξίου, πρώην σύζυγος του Νίκου
Κωνσταντόπουλου, μέχρι τις 20 Νοεμβρίου του 2013 λάμβανε κανονικότατα το
επίδομα ανήλικων τέκνων κι ας είχαν οι κόρες της ενηλικιωθεί προ πολλού. Δηλαδή μπροστά σε ένα γεγονός όπου η
Αντιπρόεδρος του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (ΕΣΡ), αλλά και μέλος της
Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, (ΕΣΗΕΑ), λάμβανε για 18 συναπτά
έτη για τη Ζωή και για 12 έτη για τη Βασιλική-Ιωάννα, ένα επίδομα που δεν
δικαιούταν.
@ Η Chevron αναλαμβάνει επίσημα τα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως
της Κρήτης. Η επιλογή σφραγίστηκε με τέσσερις υπουργικές αποφάσεις του ΥΠΕΝ και
συνιστά σαφή αμερικανική ψήφο εμπιστοσύνης στο ελληνικό ενεργειακό αφήγημα, σε
μια συγκυρία όπου η Ανατολική Μεσόγειος αναβαθμίζεται σε κόμβο στρατηγικών
επενδύσεων. Το μήνυμα ενισχύεται από την εντατική διπλωματική κινητικότητα με
διαδοχικές επισκέψεις ανώτατων Αμερικανών αξιωματούχων στην Αθήνα ενώ στις 6
και 7 Νοεμβρίου αναμένεται ο υπ. Ενέργειας Κρις Ράιτ.
@ Αρχαιολόγοι στην Αίγυπτο ανακάλυψαν τα ερείπια ενός τεράστιου φρουρίου ηλικίας 3.000 ετών, κατά μήκος μιας αρχαίας διαδρομής που πολλοί πιστεύουν ότι ακολούθησαν οι Ισραηλίτες κατά την Έξοδο από την Αίγυπτο.Το οχυρό, που αποκαλύφθηκε πρόσφατα στο βόρειο Σινά, βρίσκεται ακριβώς πάνω στον θρυλικό Στρατιωτικό Δρόμο του Ώρου, την ίδια διαδρομή που το Βιβλίο της Εξόδου περιγράφει ως τον συντομότερο δρόμο που οι Ισραηλίτες απέφυγαν όταν ο Μωυσής τούς οδήγησε εκτός Αιγύπτου.
Οι ειδικοί δήλωσαν ότι η ανακάλυψη αυτή παρέχει απτά στοιχεία πως ο δρόμος, ο οποίος θεωρούνταν για αιώνες καθοριστικό σκηνικό στην αφήγηση της Εξόδου, υπήρχε πράγματι και ήταν ισχυρά οχυρωμένος κατά την περίοδο που παραδοσιακά συνδέεται με τη διαφυγή των Ισραηλιτών.Ο ερευνητής Μάικλ Μπαρ-Ρον υποστήριξε ότι μια επιγραφή πρωτοσιναϊτικής γραφής ηλικίας 3.800 ετών, που βρέθηκε στο Σεραμπίτ ελ-Χαντίμ στη χερσόνησο του Σινά, ενδέχεται να διαβάζεται ως «zot m’Moshe», δηλαδή στα εβραϊκά «Αυτό είναι από τον Μωυσή».
@ Το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη, το NBA, τις τελευταίες μέρες κλονίζεται με ένα
στοιχηματικό σκάνδαλο. Οι πρώτες συνέπειες αυτού, ήταν η σύλληψη από το FBI, ενός παίκτη του πρωταθλήματος, του Τέρι
Ροζίερ των Μαϊάμι Χιτ, ενός προπονητή, του Τσόνσι Μπίλαπς των Πόρτλαντ Τρέιλ
Μπλέιζερς κι ενός πρώην παίκτη του πρωταθλήματος και ασίσταντ κόουτς, του
Ντέιμον Τζόουνς.
@Στην Τουρκία η
ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας εξέδωσε μία επίσημη ανακοίνωση που -αν μη τι
άλλο- προβληματίζει .Σύμφωνα με όσα γνωστοποίησε η διοικούσα αρχή, θα ληφθούν
άμεσα μέτρα κατά των διαιτητών που στοιχηματίζουν σε αγώνες, καθώς βάσει της
έρευνας που διεξήχθη διαπιστώθηκε ότι εκατοντάδες διαιτητές, οι οποίοι ανήκουν
στο τοπ επίπεδο, διατηρούν λογαριασμούς σε διαδικτυακές sports betting εταιρείες. Και μεγάλο ποσοστό
αυτών, είναι… συνεπείς πελάτες.
@ Καλεσμένος στην εκπομπή «Σήμερα», του ΣΚΑΪ, ο Ανδρέας Δρυμιώτης κλήθηκε να κάνει σχόλιο για τις απουσίες από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου.«Οι άδειες καρέκλες στην κηδεία του Σαββόπουλου πρέπει να προβληματίσουν τον κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Πλέον, το να είσαι Αριστερός έχει καταλήξει να μην είσαι Έλληνας. Τι ήταν ο Σαββόπουλος; Πραγματικά ήταν η επιτομή του ελληνισμού», είπε αρχικά ο πολιτικός αναλυτής.«Για εμένα ήταν ντροπή αυτό το πράγμα. Ήταν κάτι που δεν μπορούσε κανείς να το διανοηθεί. Δηλαδή όλοι οι άλλοι Αριστεροί καλλιτέχνες, θα πρέπει οι Δεξιοί να μην πηγαίνουν ούτε στις παραστάσεις τους; Είναι ντροπή για την Ελλάδα και πρέπει να το καταλάβουν αυτοί που τους καθοδηγούν», συμπλήρωσε.
@ Συμμορία ανηλίκων που δρα ανεξέλεγκτα, σκορπά τον τρόμο σε
γειτονιά στην Πετρούπολη. Πρόκειται για μια ομάδα 20 με 25 νεαρών που καίνε
κάδους, προκαλούν φασαρίες και απειλούν κόσμο.Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι δράστες
δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν βία, ενώ όπως φαίνεται είναι γνώριμοι των
Αρχών καθώς έχουν απασχολήσει πολλές φορές για παρόμοια αδικήματα.
@ Θύμα επίθεσης από 15 συμμαθητές του -για μία λεκτική
παρεξήγηση- έπεσε ένας 13χρονος και ένας 12χρονος στο Μοσχάτο, σε κεντρική
πλατεία της περιοχής.Το ανήλικο θύμα της επίθεσης στο Μοσχάτο μίλησε στο Mega,
περιγράφοντας τα εξής: «15 άτομα με έπιασαν από το κεφάλι και με έριξαν κάτω.
Με χτύπησαν με κλωτσιές και μετά με σήκωσαν για να με χτυπήσουν πάλι, αλλά αυτή
τη φορά στο πρόσωπο με χαστούκια. Μου φώναζαν ότι θα με σκοτώσουν».Σύμφωνα με
μαρτυρίες από μαθητές που φοιτούν στα σχολεία του Μοσχάτου, φαίνεται πως στην
περιοχή κυριαρχεί μια συμμορία ανηλίκων, ονόματι «183», που επιτίθεται σε
μαθητές, είτε στους σχολικούς χώρους, είτε εκτός.
@ Επίθεση με πέτρα που παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή δέχθηκε
πριν από λίγα 24ωρα μια 70χρονη γυναίκα στη Μαρίνα της Γλυφάδας.Ως δράστης της
επίθεσης, συνελήφθη από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ ένας 38χρονος άνδρας, ο
οποίος είναι άστεγος.Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 38χρονος αντιμετωπίζει ψυχολογικά
προβλήματα και έχει αποδράσει 18 φορές στο παρελθόν από ψυχιατρικά ιδρύματα.
Δύο ημέρες μετά την επίθεση, η 70χρονη μεταφέρθηκε στη γενική κλινική «Ιώνιο
Θεραπευτήριο», όπου νοσηλεύεται διασωληνωμένη στη ΜΕΘ.
@ «Ταφόπλακα» βάζει το ΣτΕ σε υποθέσεις που έμειναν στα αζήτητα της φορολογικής διοίκησης για περισσότερα από πέντε χρόνια, δείχνοντας τον δρόμο στις ελεγκτικές αρχές για ενδελεχείς, γρήγορους και εντατικούς ελέγχους. Η ασυνεννοησία ή η κακή συνεργασία μεταξύ των φορολογικών αρχών του κράτους αφήνει τις οικονομικές «αμαρτίες» που εντοπίζονται κατόπιν εορτής ατιμώρητες(!).Με πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, ιδιοκτήτης επιχείρησης που εξέδιδε εικονικά φορολογικά στοιχεία και όφειλε καταβολή ποσού περίπου 230.000 ευρώ δικαιώνεται εξαιτίας της ολιγωρίας ή και αδράνειας των φορολογικών αρχών να του καταλογίσουν τον φόρο εντός της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής.
@Το Πεντάγωνο περνά στη νέα του εποχή, αφήνοντας πίσω την εικόνα του κτιρίου που όλοι γνωρίζουν και προέρχεται από τη δεκαετία του '60, ενώ μεταμορφώνεται σε ένα σύγχρονο κτίριο που ανταποκρίνεται στις ενεργειακές απαιτήσεις.Η χρηματοδότηση προέρχεται από δωρεά της εταιρες «Metlen Energy & Metals ΑΕ».Κάθετοι δοκοί από αλουμίνιο, σαν τεράστιες περσίδες, αλλάζουν την όψη του Πενταγώνου, προστατεύοντάς το ουσιαστικά από τον ήλιο.
(Από τον ηλεκτρονικό Τύπο)
.jpg)
.jpg)
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
