Άλλη μια σοβαρή επίθεση προχθές στα Καλά Νερά Μαγνησίας, όταν
μια γυναίκα δέχθηκε επίθεση από δύο αδέσποτα σκυλιά. H γυναίκα υπέστη τραύματα από δαγκώματα και
μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Παρά τις φωνές της για βοήθεια, κανένας από τους
παρευρισκόμενους δεν αντέδρασε, όπως διαβάζουμε στην ειδησεογραφία. «Kαι πώς μπορούσε να βοηθήσει κανείς, χωρίς να
βιαιοπραγήσει κατά των σκύλων;» αναρωτιέται κάποιος αναγνώστης, εφόσον
κινδυνεύει με πρόστιμο; Εκεί φτάσαμε δυστυχώς. Όλη η παράνοια μαζεμένη σε έναν
Νόμο.
Αγοράζεις έναν σκύλο χωρίς κανείς να κρίνει ότι είσαι ικανός να τον
φροντίσεις και να τον εκπαιδεύσεις ώστε να μην επιτίθεται και να μην ενοχλεί.
Κάποια στιγμή τον βαριέσαι και τον παρατάς. Έτσι ο σκύλος καθίσταται αδέσποτος.
Εσύ καμία ευθύνη, καμία επίπτωση. Ο σκύλος φτιάχνει αγέλη με άλλα αδέσποτα,
γυρίζει μέσα στους δρόμους και τις πλατείες και επιτίθεται -για διάφορους λόγους- σε περαστικούς. Κάνεις μήνυση, πας στο δικαστήριο και σου λένε ότι εσύ τον
προκάλεσες. Έτσι, ο Νόμος προστατεύει τον επιθετικό σκύλο και όχι εσένα. Που
για να βγεις πια για περπάτημα πρέπει να κουβαλάς και κανα στυλιάρι μαζί σου, σαν νίντζα. Ένας συνδυασμός παραλογισμού
Πολιτείας και Δήμων έχει καταστήσει ακόμη και την απλή βόλτα επικίνδυνη.
Η κυβέρνηση, αντί να φέρει έναν νόμο που θα υποχρέωνε τους
Δήμους να μαζέψουν όλα τα αδέσποτα από τους δρόμους και να τα οδηγήσουν σε
περιφραγμένους χώρους εκτός πόλης όπου με μια σχετική υποδομή θα είχαν πάντα
φαγητό και τροφή και τις φιλοζωικές να τα φροντίζουν, υποχρεώνει τους Δήμους ή να φτιάξουν
σιδερένια κλουβιά-καταφύγια ή να ξανα-αφήσουν τα σκυλιά στον δρόμο λες και εκεί είναι
το φυσικό τους περιβάλλον!
Οι Δήμοι, από τη μεριά τους, κάνουν καμπάνιες για υιοθετήσεις
αδέσποτων ή για προσφορά πρώτων βοηθειών σε σκύλους (όπως έγινε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας) αντί να ελέγξουν τουλάχιστον τα δεσποζόμενα για ηλεκτρονική σήμανση ώστε να να
μην καταντήσουν αδέσποτα ή να κάνουν μαθήματα στους δημότες για το πώς θα αμύνονται από επιθέσεις αδέσποτων. Δεν μιλάμε τώρα για έλεγχο στην καθημερινότητα όπου οι πιο
πολλοί «ιδιοκτήτες» κατευθύνουν τα σκυλιά τους στα πάρκα και τα παρτέρια για να
αφοδεύσουν.
Οι δε φιλοζωικές αντί να ζητούν το μόνο λογικό πράγμα, δηλαδή την απομάκρυνση των αδέσποτων από τον αστικό ιστό μάλλον θέλουν να μην αλλάξει τίποτε στον παράλογο Νόμο. Και σχεδόν πάντα έχουν μια δικαιολογία για τον σκύλο και όχι για τον άνθρωπο
που έχει πέσει θύμα. Πώς να πας έτσι μπροστά; Γιατί στο εξωτερικό η λέξη «αδέσποτος σκύλος» είναι άγνωστη κι εδώ
καμαρώνουμε για το ένα εκατομμύριο αδέσποτα; Και εκτός αυτού, ο Νόμος δεν θα
έπρεπε να προστατεύσει την πλειοψηφία του κόσμου από τα γαβγίσματα
των πολλών ντεσιμπέλ σε μπαλκόνια και ταράτσες; Το κάνει; Όχι, φυσικά.
Σοκαριστικά ήταν πάντως τα σχόλια και οι εμπειρίες που έγραψαν
κάποιοι συμπολίτες μας στην προηγούμενη ανάρτησή μας για το περιστατικό με την
Ολλανδέζα στο Σταυράκι που κατέληξε στο Νοσοκομείο. Μεταφέρουμε μερικά:
@Nikos Mpougias-Δεν έχει αλλάξει σχεδόν
τίποτε, εδώ και περίπου 25 χρόνια, όταν δεν υπήρχε καν καταφύγιο του δήμου για τα
σκυλιά. Η αστυνομία ειδοποιήθηκε για μια γιαγιά ,που βρέθηκε νεκρή και παγωμένη
από σκύλους, στον περίβολο του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου, μέσα σε ένα ανάχωμα
στην άκρη, στη βόρεια πλευρά. Η γιαγιούλα ήταν σύνοδος του άντρα της, που
νοσηλεύονταν στο ίδιο νοσοκομείο και σε κάποια στιγμή βγήκε να πάρει αέρα και
κυνηγήθηκε από αδέσποτα... Βρέθηκαν τα παπούτσια της σε κοντινή απόσταση, δείγμα
ότι έτρεξε να γλυτώσει.
Ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι ο θάνατος της οφείλεται
σε δαγκώματα σκύλων και στην πολύωρη έκθεση της εκεί με τραύματα, γιατί μέχρι να
αντιληφθούν οι άλλοι ότι λείπει και να την ψάξουν για να τη βρουν ,είχε περάσει
πολύς χρόνος. Και, βέβαια, δε βρέθηκε ποτέ ούτε ο σκύλος, ούτε ο ιδιοκτήτης, που την
κατασπάραξε. Η αστυνομία ,εκείνη την εποχή είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση με
τα αδέσποτα "μείζον κοινωνικό πρόβλημα".
Θυμάμαι ότι είχαν γίνει
πολλές επιθέσεις με τραυματισμούς στο πανεπιστήμιο, στο μώλο, ακόμη και στο
κέντρο! (στο άλσος είχε γίνει επίθεση σε ένα μωρό στο καροτσάκι..) Οι μηνύσεις
,εναντίον του δήμου, συνήθως δεν είχαν αποτέλεσμα, γιατί επικαλούνταν την έλλειψη
πόρων. Τώρα που έχει?
@Άννα Κωστοπούλου-Στα Άνω Πεδινά προ
ημερών δύο δικοί μου άνθρωποι λόγω καλού χειρισμού 2 αδέσποτων μαντρόσκυλων που
ξεφύτρωσαν από χώρο ξενοδοχείου, κατάφεραν και σώθηκαν.
@Eirini Siniki-Ο κύριος Παύλος (
ηλικιωμένος γνωστός συνταξιούχος ωρολογοποιός των Ιωαννίνων),πάντα κυκλοφορούσε
στην πόλη μας με το ποδήλατο του, μέχρι την μέρα που δέχτηκε επίθεση από την
αγέλη κοντά στο θεατράκι στο παραλίμνιο. Από τον σοκ έπαθε καρδιακό επεισόδιο κ
πέθανε λίγες μέρες αργότερα στο χειρουργείο. Όλοι έχουμε φίλους κ γνωστούς που
έχουν δεχτεί επίθεση. Το άρθρο σας δυστυχώς είναι απολύτως ακριβές , είναι η
σκληρή αλήθεια. Οι πόλεις είναι αφημένες στην τύχη τους, γελάμε όταν λέμε ότι
είμαστε Ευρώπη.
@Filippos Siakas-Πριν μερικά χρόνια
δέχθηκα επίθεση από αδέσποτα με αποτέλεσμα να καταλήξω με κάταγμα στο
νοσοκομείο. Πρέπει να λυθεί επιτέλους αυτό το πρόβλημα μάστιγα. Ακόμα και στο
κέντρο της πόλεως το ίδιο είναι.
@Βικτώρια Παλιβάνη-Ξεχάσατε τη
Δροσιά. Περπατάμε μέσα στις αυλές μας από το φόβο των αδέσποτων και το βράδυ
έχουμε συναυλία από τα γαυγίσματα τους.Οποιος προλάβει να κοιμηθεί ως τις 12
είναι τυχερός. Μετά αρχίζει το πάρτι.
@Elena Foskolou-Οι Δήμοι έχουν δεμένα
τα χέρια. Δεν είναι ζήτημα χρημάτων. Η νομοθεσία ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τον μόνιμο
εγκλεισμό ενός υγιούς αδέσποτου σε καταφύγιο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τον
Δεκέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε η εγκύκλιος
83691www.nomotelia.gr/photos/File/83691-24.pdf της Ειδικής Γραμματείας Ζώων
Συντροφιάς του Υπουργείου Εσωτερικών σύμφωνα με την οποία για να χαρακτηριστεί
ένας σκύλος επικίνδυνος θα πρέπει είτε να έχει αρρώστια είτε να έχει επιτεθεί
επανειλημμένα χωρίς να προκληθεί.
Αν λοιπόν μάρτυρες καταθέσουν ότι ο σκύλος
δάγκωσε επειδή προκλήθηκε, ο σκύλος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επικίνδυνος και
παραμένει στο σημείο να δαγκώνει ξανά και ξανά. Αν διαβάσετε τα δικαιολογητικά
που απαιτούνται να προσκομίσει το θύμα για να αποδειχθεί το δάγκωμα θα φρίξετε.
Αν δεν προσκομίσει αυτά που απαιτούνται, η περίπτωσή του δεν λαμβάνεται υπόψη
από την επιτροπή επικινδυνότητας.
Πιθανώς να έχετε ακούσει τώρα τελευταία
φιλοζωικές και αρμόδιους να βγαίνουν στα κανάλια να διαδίδουν ότι ο σκύλος
πρέπει να έχει ΔΑΓΚΩΣΕΙ επανειλημμένα για να θεωρηθεί επικίνδυνος. Αναζητήστε
την εγκύκλιο, διαβάστε την και πείτε μου αν μπορούμε να θεωρούμαστε πολιτισμένη
χώρα. Είχαμε κι εμείς στην Αττική πρόσφατα περιστατικό με σκύλους που είχαν
δαγκώσει πολλούς αλλά χαρακτηρίστηκαν μη επικίνδυνοι από το ΔΙΚΕΠΑΖ και γύρισαν
πίσω να δαγκώσουν κι άλλους.
@ Ας θυμηθούμε και μερικά ακόμη επιβεβαιωμένα περιστατικά που κατέληξαν στον θάνατο των θυμάτων.
-Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης (2023): 50χρονη γυναίκα σκοτώθηκε από
τρία τσοπανόσκυλα, με δεκάδες δαγκωματιές σε όλο το σώμα.
-Τύρναβος (2024): 70χρονη γυναίκα βρέθηκε νεκρή με τραύματα από
σκυλιά· ιατροδικαστικά αποδόθηκε σε δάγκωμα.
-Πυλαία Θεσσαλονίκης (2019): 65χρονος άνδρας έχασε τη
ζωή του από αγέλη αδέσποτων· ο Δήμος καταδικάστηκε σε αποζημίωση.
-Κοζάνη (2016): 5χρονο παιδί σκοτώθηκε από δύο ροντβάιλερ.
-Πήλιο (2020): 70χρονη γυναίκα
σκοτώθηκε από το σκυλί της (Ντόγκο Αρτζεντίνο).
-Πατήσια, Αθήνα (2022): 84χρονη γυναίκα βρέθηκε κατασπαραγμένη
από τα σκυλιά της (αν και υπήρξαν αμφιβολίες για το αν πέθανε πρώτα από άλλο
αίτιο).
Με λίγα λόγια δεν έχουμε μόνο δαγκώματα και ψυχολογικά σοκ
αλλά και θανάτους που δεν παίρνουν καθόλου δημοσιότητα όπως δεν παίρνουν και τα δεκάδες
περιστατικά με επιθέσεις και δαγκώματα. Και βέβαια είναι πια ηλίου φαεινότερον
ότι κάποιοι διαχειρίζονται κατά το δοκούν την ύπαρξη δεκάδων αδέσποτων
στην Πανεπιστημιούπολη. Πώς γίνεται και όταν υπάρχει ορκωμοσία -με επισκέπτες
από όλη την Ελλάδα- τα σκυλιά να «εξαφανίζονται» για να επανέλθουν αμέσως μετά;
Η Καρδίτσα όμως έχει εφαρμόσει με επιτυχία ένα πρότυπο μοντέλο
διαχείρισης αδέσποτων ζώων, το οποίο συνδυάζει τη φροντίδα τους με την
προστασία της δημόσιας ασφάλειας. Αυτό το μοντέλο
περιλαμβάνει τη δημιουργία περιφραγμένων χώρων εκτός πόλης, όπου τα αδέσποτα
ζώα μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια, να έχουν πρόσβαση σε τροφή, νερό και
κτηνιατρική φροντίδα, ενώ παράλληλα περιορίζεται η περιπλάνησή τους στους
δρόμους.
Η επιτυχία αυτού του μοντέλου οφείλεται σε μια συντονισμένη προσπάθεια
από τον Δήμο Καρδίτσας, φιλοζωικές οργανώσεις και εθελοντές, οι οποίοι
συνεργάζονται για την υλοποίηση και τη συντήρηση αυτών των χώρων. Η προσέγγιση
αυτή έχει οδηγήσει σε σημαντική μείωση των αδέσποτων ζώων στους δρόμους και
έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ζώων, ενώ παράλληλα ενισχύει την ασφάλεια
των πολιτών.
Αν και ο δικός μας Δήμος ήθελε πραγματικά να δώσει λύση στο πρόβλημα θα έκανε ότι και η Καρδίτσα. Για να μην το κάνει μάλλον μια χαρά ικανοποιείται από το καθεστώς που υπάρχει σήμερα.
Μέχρι το επόμενο
δάγκωμα λοιπόν. Ας ελπίσουμε μόνο, να μην είναι και θανατηφόρο…
Μια ακόμη από τις αγέλες που έχει στέκι το παρκάκι απέναντι από το ΕΚΑΒ. Τουλάχιστον πέντε-έξι μεγαλόσωμα σκυλιά απειλούν ανάλογα με τις ορέξεις τους...
.jpg)
