Σκουπίδια ..παντού

Αν περπατήσει κανείς οποιονδήποτε δρόμο της πόλης θα σχηματίσει την εντύπωση ότι η καθαριότητα είναι άγνωστη λέξη. Τα σκουπίδια υπάρχουν χύμα παντού . Στις άκρες των πεζοδρομίων, μέσα στα φρεάτια, πίσω από θάμνους, μέσα στα χόρτα. 

Μα καλά , δεν τα μαζεύει κανείς πια; Κι εκείνοι οι υπάλληλοι με τη σκούπα και το αυτοσχέδιο φαράσι, χωρίς διακριτικά που βγαίνουν για κανα μισάωρο σε ακαθόριστες ώρες, τι ακριβώς κάνουν;

Για να μην πούμε βεβαίως για όλους εκείνους που αφήνουν ή πετούν όπου βρουν ό,τι τους βαραίνει.

Και όμως μας έλεγε φίλος που βρέθηκε τελευταία στην Κων/πολη , μια πόλη εκατομμυρίων, πόσο εντύπωση του έκανε η καθαριότητά της. Δυστυχώς δε μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τη μικρή μας πόλη και σίγουρα δεν είναι και το καλύτερο να σου λένε ότι η πόλη σου είναι μια από τις πιο βρώμικες της χώρας.

Θα αλλάξει άραγε κάτι  τώρα, με τη νέα Δημοτική Αρχή ή θα πάμε σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις με όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο;

                Κάδοι στον..αέρα (αρχή Δωδώνης) 

    Ελάχιστα χαρτοκιβώτια (που κανένας δεν τα σπάει, όπως και  
  υποχρεούται να κάνει) γεμίζουν τον κάδο από το πρωί. Τα άλλα   στοιβάζονται δίπλα.

   Μπροστά στην πύλη του κάστρου. Για μέρες έτσι. Αν αυτό δεν   είναι η χειρότερη δυσφήμηση για την πόλη τότε τι είναι..

                                            Σκουπίδια χύμα παντού..
 
  Μεγάλα αντικείμενα μένουν για μέρες στο πεζοδρόμιο αφού      ελάχιστοι ενημερώνουν την υπηρεσία..

   'Αλλοι κάδοι  πεταμένοι στου θάμνους πίσω από τη    Νομαρχία. Ακόμη εκεί θα είναι..
 
 Απίστευτη κατάσταση για αστικό περιβάλλον, που σημαίνει ότι  εδώ δεν λειτουργεί τίποτε φυσιολογικά, στο κέντρο-κέντρο,  πίσω από τη Νομαρχία.Οι κάδοι εν τω μεταξύ άδειοι.
 
Διαλυμένα έπιπλα στο παρκάκι πίσω από το ΚΕΠΑΒΙ και το μαγαζί-παιδότοπο. 

  Σκουπίδια χύμα (εννοείται) έξω από τον κάδο και αμάζευτα  πάνω από το Δημοτικό Ωδείο.

Φρεάτια..  

Eίναι απλώς ένα μικρό δείγμα μιας μικρής βόλτας.   

Περί βενζίνης..

Στην πέμπτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης (μεταξύ 61 κρατών και από τις πέντε ηπείρους) σε ό,τι αφορά την τιμή της αμόλυβδης βενζίνης, βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg  που αναδημοσίευσε η εφημερίδα  το "ΒΗΜΑ". 

Το αμερικανικό πρακτορείο υπολόγισε βέβαια και τη σχετική με την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή, ακρίβεια των καυσίμων. 'Ετσι η Ελλάδα βρίσκεται στην 5η θέση σε απόλυτες τιμές αμόλυβδης και στην 23η θέση στην κατάταξη της ακρίβειας.

Το αμερικανικό πρακτορείο αποκαλύπτει ότι οι Ελληνες πρέπει να δαπανήσουν το 3,7% του ημερομισθίου τους για να αγοράσουν ένα λίτρο αμόλυβδης όταν οι Νορβηγοί δαπανούν μόλις το 0,95% ενώ οι γείτονες Βούλγαροι πρέπει να διαθέσουν το 8,4% του ημερομισθίου τους για ένα λίτρο αμόλυβδης (μέση τιμή 1,3 ευρώ).

Η Νορβηγία  λοιπόν που έχει την ακριβότερη αμόλυβδη βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις του πίνακα της σχετικής ακρίβειας. Και αυτό επειδή οι αποδοχές των Νορβηγών είναι πολύ υψηλές. Αντίθετα, η Τουρκία  είναι από τις πρώτες χώρες σε ακρίβεια (7η στη λίστα). Οι Πακιστανοί και οι Ινδοί ασφαλώς είναι σε ακόμη χειρότερη μοίρα, παρά το ότι η αμόλυβδη εκεί κοστίζει όσο το... υγραέριο στην Ελλάδα.

Στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες της Μέσης Ανατολής το γέμισμα του ντεπόζιτου είναι, όπως θα ανέμενε κανείς, αστεία υπόθεση ενώ η Βενεζουέλα, όπου το λίτρο να κοστίζει λιγότερο από... 1 λεπτό του ευρώ, αποτελεί μια κατηγορία μόνη της...

'Ομορφα μαγαζιά..

Γαριβάλδη..

Το παρακάτω θέαμα υπάρχει εδώ και πόσον καιρό τώρα στον ένα από τους δυό πόλους παραλίμνιας διασκέδασης της οδού Γαριβάλδη. 

Εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν λουλούδια και ωραίες είσοδοι μαγαζιών σε άνετο πεζοδρόμιο,  παρκάρουν αυτοκίνητα . Έτσι, για να κρύβουν τη θέα στη λίμνη σε όσους κάθονται έξω αλλά και να βλέπουν το θέαμα που δε μπορούν να αποχωριστούν. Λαμαρίνες.

Πού αλλού θα γινόταν αυτό; 

                          

Eπιτυχόντες..με βαθμό κοντά στο ΜΗΔΕΝ

'Αλλο ένα δείγμα  αξιοπιστίας της ελληνικής εκπαίδευσης  είχαμε με τα χθεσινά αποτελέσματα για την είσοδο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.  

Υποψήφιος της Ισπανικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών  μπήκε στη Σχολή με μέσο όρο (στα 6 μαθήματα)  0,53 στα 20.  

Το ίδιο συνέβη και στην Ιταλική φιλολογία  με μέσο όρο εδώ.. ανεβασμένο στο 2,53 στα 20.  Στη Γαλλική φιλολογία ο τελευταίος εισακτέος είχε μέσο όρο στα 6 μαθήματα  3,42 ενώ στο τμήμα Διοίκησης Τουριστικών Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Λευκάδας ο τελευταίος υποψήφιος μπήκε με μέσο όρο στα εφτά μαθήματα το 3,01.

Αλλά και στα ΑΕΙ είχαμε ..φαινόμενα. Στο τμήμα επιστήμης και υλικών, για παράδειγμα,  στο Ηράκλειο της Κρήτης η εισαγωγή έγινε με 8,9 ενώ στο Επιστημών της θάλασσας της Μυτιλήνης με 7,7. 

'Ετσι, οι επιτυχόντες με βαθμό κάτω της βάσης είναι ακόμη μία επιτυχημένη ελληνική πατέντα που χαροποιεί μαθητές, γονείς,  σχολεία, φροντιστήρια, ταβέρνες, ενοικιαζόμενα, ΚΤΕΛ, καταστήματα επίπλων κτλ. 'Ισως να μη χαροποιεί και τόσο τις επιστήμες τις ίδιες αλλά ..δε βαριέσαι, εμείς να'μαστε καλά.

Aπό την άλλη ,τα κοντέρ έσπασε μαθητής από το Ηράκλειο που έπιασε τα 19. 784 μόρια και μπήκε στο ΕΜΠ χωρίς να κάνει, όπως είπε, ούτε μια ώρα φροντιστήριο.

'Αλλες εποχές..

Νόμοι αλά καρτ..

"Είναι πραγματικά μοναδική η σχέση του Ελληνα με τον νόμο. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θέλει νόμους «α λα καρτ» και αυτό ισχύει όχι μόνο για τους απλούς πολίτες, αλλά και για το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης. Το φαινόμενο διαπιστώνεται καθημερινά, από τη διατύπωση των νομοσχεδίων, τη συζήτηση στη Βουλή και την ψήφισή τους, μέχρι τις αντιδράσεις που δημιουργούνται στην εφαρμογή τους. Η ελληνική νομοθετική παράδοση θέλει τους νόμους να μην είναι ξεκάθαροι, για να απαιτούνται διευκρινιστικές εγκύκλιοι προκειμένου να εφαρμοστούν, γεμάτοι παράθυρα και εξαιρέσεις για να χωρούν διάφοροι και να αυξάνεται θεαματικά η γραφειοκρατία, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται αποφασιστικά στην πορεία η αρχή της ισονομίας.

Πολύ συχνά, οι ίδιοι βουλευτές που ψηφίζουν ένα νόμο, από κομματικό καθήκον και πολλές φορές χωρίς να τον διαβάσουν, διαμαρτύρονται όταν αυτός τίθεται σε εφαρμογή, είτε γιατί τότε ανακαλύπτουν τις αστοχίες του, είτε γιατί πιέζονται από τους ψηφοφόρους τους, είτε τέλος, για να προκαλέσουν θόρυβο με την προσδοκία ότι θα έχουν προσωπικό όφελος. Στη σημερινή μάλιστα εποχή η στάση της κοινωνίας και των πολιτικών καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα μίντια, που επίσης διακρίνονται για τον αφόρητο λαϊκισμό τους, την άγνοια και την εξυπηρέτηση συμφερόντων.

Πρόσφατα παραδείγματα ο περίφημος ΕΝΦΙΑ και οι λεγόμενοι «αιώνιοι» φοιτητές. Ο πρώτος νομοθετήθηκε για να αντικαταστήσει το περιβόητο «χαράτσι» με τη λογική ότι η ιδιοκτησία (σπίτια, οικόπεδα, αγροτεμάχια) φορολογείται - όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στις ΗΠΑ που διακρίνονται για τον φιλελευθερισμό τους στην οικονομία, με στόχο να μαζευτούν μεν περισσότερα έσοδα, αλλά και να πληρώνουν περισσότεροι λιγότερα. Στην εφαρμογή του νόμου, το 80% εκείνων που πλήρωναν τα «χαράτσι» ωφελήθηκαν, ένα ποσοστό με ιδιοκτησίες σε περιοχές χωρίς αντικειμενικές αξίες επιβαρύνθηκε υπέρμετρα και απαιτείται διόρθωση που θα γίνει, ενώ ένα άλλο ποσοστό έκανε λάθη στη συμπλήρωση του γνωστού Ε9 και επίσης επιβαρύνθηκε. Ο δημόσιος διάλογος βέβαια επικεντρώθηκε αποκλειστικά στα λάθη και τις επιβαρύνσεις, ο καθένας πρόβαλε τη δική του περίπτωση απαιτώντας διευθέτηση «α λα καρτ», εκείνοι που τον ψήφισαν ζητούν την κατάργησή του, οι άλλοι της αντιπολίτευσης λένε το μακρύ τους και το κοντό τους και γενικά ακόμη και οι ωφελημένοι τον θεωρούν ανάθεμα...

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους «αιώνιους» φοιτητές που αποτελούν το 44% περίπου των εγγεγραμμένων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Αποφασίστηκε επιτέλους κάποια στιγμή ότι δεν μπορούσε να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, που μεταξύ άλλων επιβάρυνε τα κόστη της Ανώτατης Παιδείας και στρέβλωνε πραγματικότητες, οπότε ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος της διαγραφής. Τώρα που έφτασε η ώρα της εφαρμογής, άρχισε το νέρωμα. Πρώτα δημιουργήθηκε ο κατάλληλος θόρυβος στα μίντια, μετά φρόντισε το υπουργείο Παιδείας και οι πρυτάνεις να δοθούν παρατάσεις σε διάφορες κατηγορίες αιωνίων, ταυτόχρονα το Διαδίκτυο κατακλύστηκε από σχόλια και παρουσιάσεις ειδικών περιπτώσεων που δικαιούνται διαφορετικής μεταχείρισης και φυσικά η αντιπολίτευση ξεκίνησε τον δικό της αγώνα στη γραμμή ότι... η αιωνιότητα στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου! Αρα ή ο νόμος πρέπει να καταργηθεί ή να προσαρμοστεί «α λα καρτ» για την κάθε περίπτωση[..]"

                        (Aπόσπασμα άρθρου του 'Αγγ. Στάγκου από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")

Τα στάδια της αδιαφορίας..

Mια πόλη ολόκληρη παρακολουθεί ανενόχλητη να καταστρέφεται η δημόσια περιουσία της και μάλιστα ένα  σωστό  έργο τέχνης, χωρίς να αντιδρά διόλου. 

Κατά τα άλλα διοργανώνουμε δεκαήμερα καλαισθησίας και ζωγραφίζουμε νέα έργα ενώ καταστρέφουμε ανενόχλητοι τα ..παλιά . 

'Οταν δε θα' χει μείνει κάγκελο για κάγκελο εκεί στο πάρκο Κατσάρη,  μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί τι συνέβη και να βγάλει κάποια δακρύβρεχτη ανακοίνωση, στο γνωστό ύφος. Μήπως καμιά αστυνομία;  Λέμε τώρα..

  'Ηδη κάποια πήραν κλίση και πάνε για ..εξολόθρευση.  Αλήθεια,  μετά τι τα κάνουν; Τα παίρνουν σπίτι ή τα πετάνε  στη λίμνη; Μάλλον θα πρόκειται για διαγωνισμό δύναμης και  ηλιθιότητας μαζί γιατί το μέταλλο είναι πολύ σκληρό για να  λυγίσει. Η βλακεία όμως, ως γνωστόν, είναι ανίκητη..  

   ..εδώ έφυγε το μισό

   .. κι εδώ ολόκληρο

    εδώ υπήρχαν και όμορφα φωτιστικά που άναβαν τη νύχτα

 τώρα "εξολοθρεύονται" κι αυτά....

Ουδείς προφήτης στον τόπο του (;)

Επανερχόμαστε στο θέμα του κ. Ελισάφ καθώς φαίνεται να απασχολεί έντονα την τοπική ειδησεογραφία. Αυτό που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι ο νέος Δήμαρχος- ο οποίος φυσικά και έχει την ευχέρεια να ορίσει τα πρόσωπα της αρεσκείας του στις επιτελικές θέσεις του Δήμου- στην περίπτωση Ελισάφ δεν έχει κάνει ούτε μία δήλωση, όχι για το πρόσωπο αλλά για το έργο που έχει επιτευχθεί σ' έναν χώρο που ..αλλιώς είχε συνηθίσει να πορεύεται παλιότερα.  

«Αφήνει πίσω του ένα τεράστιο έργο. Ο Μωυσής Ελισάφ, από τη θέση του Προέδρου του Πνευματικού Κέντρου και με τη συνεργασία των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και των εργαζομένων, κατάφερε να αναμορφώσει μία χρεοκοπημένη επιχείρηση. Χρεοκοπημένη και οικονομικά και πολιτιστικά!

Κατάφερε να φέρει το Πνευματικό Κέντρο στην πρωτοπορία και παράλληλα να το μετατρέψει σε μία πολιτιστική κυψέλη για ολόκληρο τον Καλλικρατικό Δήμο Ιωαννιτών.

1.000 εκδηλώσεις μέσα στα τελευταία 3,5 χρόνια, 300.000  θεατές που τις παρακολούθησαν, 3.000 παιδιά συμμετέχουν καθημερινά στις δομές του Πνευματικού Κέντρου και όλα αυτά με κόστος που δεν ξεπερνά το 0,1% του συνολικού προϋπολογισμού του δήμου!  Είναι πράγματι από τις φορές όπου οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.

Ο κ. Ελισάφ έκανε σήμερα τον απολογισμό έργων και δράσεων. Και στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου στην οποία παραβρέθηκε και ο δήμαρχος ρωτήθηκε για την επόμενη μέρα!

Η απάντησή του αφοπλιστική... Δεν του έγινε καμία απολύτως πρόταση από τη νέα δημοτική αρχή.  «Είπα πολλές φορές ότι δεν θέλω να ιδιωτεύσω... Ότι θέλω να προσφέρω... Όμως δεν μου έχει γίνει καμία πρόταση», ανέφερε χαρακτηριστικά!                                                (epiruspost.gr)                                                                         
Πώς το λέει η παροιμία; "Ουδείς προφήτης στον τόπο του"; Πόσο ενδιαφέρεται άραγε ο νέος δήμαρχος για τον πολιτισμό; Παρακολούθησε άραγε κάποιες από τις εκατοντάδες αυτές εκδηλώσεις; 

«Στην πρόσφατη αυτοδιοικητική ιστορία του δήμου Ιωαννιτών είναι πολλές οι περιπτώσεις δημοτικών... αρχόντων, που αφού ευεργετηθούν από συγκεκριμένα πρόσωπα, ύστερα τα… αποτάσσονται! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Ιωαννίνων, Θωμάς Μπέγκας, ο οποίος μετά το πρώτο "απεταξάμην" προς τον Φίλιππα Φίλιο, φαίνεται ότι -δυστυχώς- ξέχασε γρήγορα και τον αναμορφωτή του Πνευματικού Κέντρου Ιωαννίνων, Μωϋσή Ελισάφ. [..] 

Δυστυχώς για τον Θωμά Μπέγκα ξεχνάει γρήγορα όλους όσοι έδωσαν μάχη για να τον βγάλουν δήμαρχο. Εκτός κι αν ο ίδιος θεωρεί μέτριο -σε σχέση με το δικό του- το έργο ορισμένων ανθρώπων, οπότε δεν τους δίνει την ευκαιρία να συνεχίσουν! Όπως κι αν έχει, θα περιμένουμε με ενδιαφέρον το πρόσωπο που θα στελεχώσει τη συγκεκριμένη θέση για να αποκαλύψουμε περισσότερα...»

                                                                      (epirusgate.blogspot.gr)

Για να καταλάβουμε κι εμείς, οι αδαείς..

Προσπαθώντας να ερμηνεύσει κανείς τις δηλώσεις του κ.Φίλιου για τη λίμνη ..

1) Δεν υπάρχει πρόβλημα στο αντλιοστάσιο. Το ζήτημα είναι τεχνικό. Πέφτει ο ρελές  όταν ξεκινά να δουλεύει η δεύτερη αντλία και τα λύματα ξεφεύγουν. Φταίει η ΔΕΗ που δεν έχει ανταποκριθεί ακόμα  για να επιδιορθώσει τη βλάβη.. λόγω θέρους. (Πρωτοφανής απάντηση, ομολογούμε. Δηλαδή η ΔΕΗ το θέρος ..κατεβάζει ρολά έστω κι αν μιλάμε για ρύπανση της λίμνης; 'Η μήπως το πρόβλημα είναι αμελητέο;)

2)Το φαινόμενο με τα νεκρά ψάρια εξηγήθηκε: «Οφείλεται σε παράνομη αλιεία, με τα ψάρια να μένουν στα δίκτυα 48 ώρες πριν αρθεί η απαγόρευση αλιείας στη λίμνη» τόνισε ο Δήμαρχος.

Εμείς γνωρίζουμε ότι η απαγορευτική περίοδος αλιείας άρχισε στις 15 Απριλίου και έληξε στις 31 Μαΐου. Από πότε είναι τα νεκρά ψάρια εκεί;
Αλλά και παράνομη αλιεία χωρίς καμία επίπτωση; Τόσο φυσιολογικό είναι το φαινόμενο σε ένα κλειστό οικοσύστημα όπως η λίμνη;

3)Ο ίδιος ο Δήμαρχος επεσήμανε ότι η κακή κατάσταση της λίμνης οφείλεται στον ευτροφισμό της, με το φυτοπλαγκτόν της να κάνει πάντα αισθητή την παρουσία του τους καλοκαιρινούς μήνες. Aπλώς..

Κι αναρωτιόμαστε. Ο ευτροφισμός δεν αποδεικνύει τη χαμηλή ποιότητα  της κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα η Παμβώτιδα; 

Δεν προκαλείται από τον εμπλουτισμό των υδάτων με απορροές θρεπτικών στοιχείων;  (νιτρικά και φωσφορικά ιόντα από λιπάσματα και απορρυπαντικά). [Τα βακτήρια και οι άλγες αυξάνονται σε αριθμό τόσο, που σχηματίζουν επικάλυμμα στις υδάτινες επιφάνειες, προκαλώντας σκίαση στο νερό κάτω από την επιφάνεια. Χωρίς φως, οι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί στον πυθμένα θανατώνονται, προσφέροντας ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα τροφής σε άλλα βακτήρια, που συνεχίζουν να αναπτύσσονται. Καθώς ο αριθμός των βακτηρίων αυξάνεται, η κατανάλωση του διαλυμένου στο νερό οξυγόνου αυξάνεται δραματικά, ενώ η παραγωγή ελαττώνεται, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει οξυγόνο για τους μη φωτοσυνθετικούς οργανισμούς, όπως, π.χ. τα ψάρια. Τα ψάρια είναι οι πρώτοι οργανισμοί που πεθαίνουν ενώ ακολουθούν και τα βακτήρια δημιουργώντας ένα νεκρό οικοσύστημα. Αποτέλεσμα του ευτροφισμού είναι η πτώση της ποιότητας του νερού, η μεταβολή της χλωρίδας και πανίδας των νερών, η μείωση της αισθητικής αξίας του περιβάλλοντος καθώς και οι περιορισμένες δυνατότητες για αναψυχή].

Απλώς..

Αυτή είναι ανακάλυψη..

                                                                         ( του Ηλία Μακρή από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")

Να τι φταίει..

Σε αυτή την χώρα –η οποία, ως φαίνεται, δεν θέλει να έχει στον ήλιο μοίρα– όλα τα προσχήματα για να παραμένει ακίνητη, οπισθοδρομική και ασυνεπής είναι καλά. Έτσι, εσχάτως, με αφορμή τα ευρω-ατλαντικά μέτρα κατά του «κράτους-μαφία», όπως αποκαλεί την Ρωσία η αριστερή βρεταννική εφημερίδα Γκάρντιαν, πολύς θόρυβος γίνεται για κάποια ροδάκινα και πορτοκάλια τα οποία οι Ρώσοι, εις αντίποινα, απαγόρευσαν την εισαγωγή τους. Η απαγόρευση αυτή έδωσε νέες αφορμές για εκδηλώσεις ρωσολαγνείας, αντιευρωπαϊσμού και βέβαια ενδυνάμωσαν για πολλοστή φορά το σύνδρομο της ανοησίας, που πολλά χρόνια τώρα αποτελεί σήμα κατατεθέν στον δημόσιο βίο της χώρας. 

Ωστόσο, πίσω από την ρωσολαγνεία κρύβεται μία άλλη οδυνηρή πραγματικότητα, την οποία βεβαίως ουδείς θέλει να θίξει διότι τότε θα πρέπει να ασχοληθεί με την ανατροπή της. Και η πραγματικότητα αυτή μάς λέει ότι η Ελλάδα, για συγκεκριμένους και πολύ αδρούς λόγους, έχει σοβαρό πρόβλημα εξαγωγών και εξωστρέφειας. Πρόβλημα διαρθρωτικό, το οποίο όμως απαιτεί ριζικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στις νοοτροπίες για να μπορέσει να αντιμετωπισθεί. 

Διότι, πριν απ’ όλα, η ενίσχυση της εξωστρέφειας προϋποθέτει κάμψη της γραφειοκρατίας, μείωση του ενεργειακού και φορολογικού κόστους και επιχειρηματίες με θέληση, φαντασία και τόλμη. Όλα αυτά είναι «είδη εν ανεπαρκεία» στην Ελλάδα. Στην οποία, επιπροσθέτως, σήμερα είναι πλέον αισθητός και ο κίνδυνος μιας οδυνηρής αποβιομηχάνισης –φαινόμενο που θα αφαιρέσει από την οικονομία σοβαρές αναπτυξιακές δυνατότητες.

Όλα τα παραπάνω, όμως, δεν είναι αρκούντως σοβαρά προς συζήτηση θέματα στα τηλεοπτικά και άλλα καφενεία, γιατί δημιουργούν προϋποθέσεις αναπτύξεως της κριτικής σκέψεως, που είναι πολύ «κακό πράγμα» για τους αγράμματους και ασχέτους…

Κατά τα λοιπά, αυτό που θα έπρεπε να ανησυχεί τους υπευθύνους της οικονομίας και της πολιτικής είναι η κάμψη των εξαγωγών φέτος, μετά την αναλαμπή του 2013, η οποία κατά κύριο λόγο οφείλεται στην πτώση των πωλήσεών μας στα Βαλκάνια, στην Τουρκία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο επίπεδο δε της κατανομής των εξαγωγών μας, οι περιοχές αυτές απορροφούν το 70% των εξαγωγών και αντιπροσωπεύουν για την Ελλάδα έσοδα 20 δισεκατ. ευρώ. Αντιθέτως, η Ρωσία, με εισαγωγές 406 εκατ. ευρώ από την Ελλάδα, καλύπτει μετά βίας το 1,8% των συνολικών εξαγωγών μας και το ποσό αυτό είναι χαμηλότερο από τα 500 εκατ. ευρώ εισαγωγές φυσικού αερίου που κάνει η Ελλάδα.

Οι αναγνώστες μας θα πρέπει επίσης να πληροφορηθούν ότι το βαρύ πυροβολικό των εξαγωγών μας (40%) είναι τα καύσιμα και η βιομηχανία, ενώ ο αγροτικός τομέας, λόγω ανικανότητος και απέχθειας προς το επιχειρείν, αντιπροσωπεύει μόνον 4,1% των συνολικών εξαγωγών. Από αυτό δε το ποσοστό, το μεγαλύτερο μερίδιο είναι εξαγωγές ελαιολάδου (χύμα, κυρίως) και διαφόρων λιπών ζωικής ή φυτικής προελεύσεως. Συνεπώς, οι περίφημες ζημιές των αγροτών από τα ρωσικά μέτρα μετά βίας θα πλησιάσουν τα 50 εκατ. ευρώ, ασχέτως βέβαια αν κάποιοι φοροφυγάδες αγροτοπατέρες θέλουν να μετατρέψουν τις αποζημιώσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε «αρπαχτή». Ως συνήθως, εξάλλου.

'Οπως σημειώνει  ο κ. Λεκκός, επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας Πειραιώς, "το σοβαρότερο πρόβλημα των ελληνικών εξαγωγών είναι «η πολύ μικρή προστιθέμενη αξία τους, καθώς η χώρα μας εξάγει βασικά αγαθά σε ακατέργαστη και πρωτογενή μορφή χωρίς να υφίστανται καμμία περαιτέρω επεξεργασία επί ελληνικού εδάφους, γεγονός που θα αύξανε το οικονομικό όφελος των εξαγωγών για την οικονομία και θα συνέβαλε στην ανάδειξη επωνύμων ελληνικών προϊόντων". Αν υπάρχει ένα προϊόν στο οποίο η παραπάνω πρόταση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή αυτό δεν είναι άλλο από το ελαιόλαδο, που φιγουράρει στην κορυφή της λίστας με τα πλέον εξαγώγιμα τρόφιμα (σύμφωνα με τον ΠΣΕ, στο εννεάμηνο του 2013 οι εξαγωγές παρθένου ελαιόλαδου έφτασαν τους 131.810 τόνους, με την αξία τους να διαμορφώνεται στα 388,6 εκατ. ευρώ). 

Ωστόσο, η χώρα και ο κλάδος στο σύνολό του, από τους παραγωγούς μέχρι την βιομηχανία, αδυνατούν να εισπράξουν την υπεραξία που αναλογεί στα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Ο κύριος λόγος είναι ότι ο μεγαλύτερος όγκος της παραγωγής  (σχεδόν το 80%)  εξάγεται χύδην και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία, η οποία το εμφιαλώνει και το τοποθετεί στην αγορά ως ιταλικό. Η απουσία τυποποίησης και η συνακόλουθη έλλειψη branding αποτελούν διαχρονικά την αχίλλειο πτέρνα του ελληνικού ελαιολάδου, στην οποία έρχεται να προστεθεί και η σχετικά υψηλή –σε σχέση με τον ανταγωνισμό– τιμή του. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το μερίδιό του στις 15 σημαντικότερες αγορές είναι μόλις 8%, με την Ιταλία και την Ισπανία να κατέχουν αθροιστικά πάνω από 90%, ενώ στην αγορά των ΗΠΑ δεν ξεπερνά το 3%.

Ακόμη πιο αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με στοιχεία της πρεσβείας μας στο Λονδίνο, το 2012 η Ελλάδα εξήγαγε στην Βρετανία 1.262,3 τόνους ελαιολάδου, όταν η Γερμανία, με μηδενική παραγωγή, εξήγαγε την διπλάσια ποσότητα, δηλαδή 2.557 τόνους. Στην Γαλλία, η Ελλάδα κατέλαβε την ίδια χρονιά μόλις το 1% των εισαγωγών σε ελαιόλαδο σε αξία με 1,4 εκατ. ευρώ, όταν το αντίστοιχο νούμερο για το Βέλγιο (που επίσης δεν διαθέτει παραγωγή) ήταν 9,5 εκατ. ευρώ.

                                       (Αθ. Παπανδρόπουλος - περιοδικό «Τρόφιμα και Ποτά»)

Αυτά ναι ..είναι πεζοδρόμια

και πιο κέντρο δε γίνεται.. Ιωάννινα 2014

'Oμορφα μονοπάτια..

                       

                                                

Ακίνητα..τέλος

«Η ναρκοθέτηση του εδάφους της ιδιωτικής οικονομίας με τις νάρκες που πατήσαμε προκαλώντας την σημερινή οικονομική κρίση έγινε, τη δεκαετία 1974-1984, από την σοσιαλμανία και τον ψευτοσοσιαλισμό των Καραμανλή-Παπανδρέου. Ο δε δήθεν «εκσυγχρονισμός» και η «άμυνα στην κρίση», της δεκαετίας 2004-2014, ναρκοθέτησε ό,τι απέμεινε. Τους μικρομεσαίους, την μεσαία τάξη και τα ακίνητα. Αυτές τις νάρκες πατάμε τώρα. Απομένουν τουρισμός και καταθέσεις...

Ακίνητα και οικοδομή τελειώσανε στην Ελλάδα και δεν πρόκειται να επανέλθουν. Γιατί μέχρι το 2030, αλλά και παραπέρα, τίποτε δεν θα ξαναγίνει όπως ήταν πριν. Ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει (από σήμερα) πως θα είμαστε τότε.

Τα ακίνητα (έστω και με τιμές φούσκας κατά περιόδους) στηρίχθηκαν στην Ελλάδα από την μεσαία τάξη και την εμμονή του (πάντα κατατρεγμένου) μέσου Έλληνα (αγρότη ή αστού) για χωράφια, οικόπεδα και κεραμίδι που τον ασφάλιζε επενδυτικά, αλλά (λόγω νοοτροπίας και παράδοσης) και περιουσιακά με την κληρονομιά για την προίκα, για τις σπουδές, την στέγαση και γενικά το μέλλον των παιδιών.

Ψάξτε να βρείτε πόσοι επαρχιώτες (μόνιμοι κάτοικοι επαρχίας) έχουν διαμερίσματα στην Αθήνα, στον Πειραιά και στην Θεσσαλονίκη «…για τα παιδιά μας που σπουδάζουν και μετά θα μείνουν να δουλέψουν στην πρωτεύουσα ή στην συμπρωτεύουσα…» και θα καταλάβετε πολύ καλά τι σημαίνει το ακίνητο για τον Έλληνα.

Αυτό το τούρκικο, αν θέλετε, χούι που μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά αλλά συντήρησε ένα τομέα της οικονομίας που έθρεψε τουλάχιστον 50 κλάδους μικρομεσαίων (οικοδομής και οικιακού εξοπλισμού) με 350.000 επιχειρήσεις και περισσότερους από 500.000 εργαζόμενους εκτός των οικογενειών τους που δούλευαν μέσα στο μαγαζί.

Η οικοδομή λοιπόν, τα ακίνητα, τα χωράφια, τα εξοχικά και τα οικόπεδα (πέρα από την εκμετάλλευσή τους από τις συγκεκριμένες ομάδες που επενδύουν με σκοπό την σπέκουλα) έθρεψαν όνειρα και όνειρα της ελληνικής μεσαίας τάξης.

Αλλά κράτησαν (έστω και στο ρελαντί) την οικονομία όταν οι Καραμανλής- Παπανδρέου την ναρκοθετούσαν με κρατικοποιήσεις και κοινωνικοποιήσεις ζημιογόνων επιχειρήσεων λόγω πετρελαϊκής κρίσης, κατάργησης δασμών, μείωσης χρηματοδοτήσεων και αδυναμίας ανταγωνισμού.

Γιατί (όλες οι κυβερνήσεις τους) μέχρι που να καταστρέψουν τελείως την ιδιωτική οικονομία (με μεθοδευμένες πολιτικές μέχρι το 2009) στηρίχθηκαν στους μικρομεσαίους, αφού το κράτος-«επιχειρηματία» το είχαν για ρεμούλες, σπατάλες, διαφθορά και διορισμούς.

Αντί όμως να διαφυλάξουν και να ενισχύσουν τον τομέα αυτό, ως σημαντικό δεκανίκι της οικονομίας, από το 2009 μέχρι σήμερα, ναρκοθετούν το έδαφος των μικρομεσαίων και γενικά της μεσαίας τάξης!

Φτηνό πολιτικό πρόσχημα οι «δίκαιοι» φόροι και οι οφειλές τους στους (κατά τα άλλα) διεφθαρμένους και σπάταλους κρατικούς Οργανισμούς όπως το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ όπου, κάθε τρεις και λίγο, ανακαλύπτουν και μια νέα συμμορία.

Η ναρκοθέτηση γίνεται με το χαράτσι στα ακίνητα, τον ΕΝΦΙΑ, το πόθεν έσχες και στην πρώτη κατοικία, με την φορολόγηση, με το ΙΚΑ και με τον ΟΑΕΕ.

Έτσι οι νάρκες για τους μικρομεσαίους που πατήθηκαν από το 2013 και μέχρι τώρα έχουν τινάξει στον αέρα πάνω από 150.000 επιχειρήσεις ενώ οι υπόλοιπες ζουν… «δένοντας» τα τραύματά τους.

Το υπόλοιπο 2014 και το 2015 οι εκρήξεις συνεχίζονται από τις νάρκες που πατάμε στα ακίνητα και γενικά την οικοδομή.

Το ξεπούλημα σπιτιών, χωραφιών, εξοχικών και οικοπέδων θα πάρει μορφή καταιγίδας και θα καταλήξει στην πλήρη καταστροφή του χώρου της οικονομίας που ζει από τα ακίνητα, όταν στην αγορά θα πέσουν τα κατασχεμένα από το κράτος μαζί με αυτά που έχουν ήδη στην κατοχή τους οι Τράπεζες.

Η ρύθμιση των κόκκινων δανείων (που θα υποχρεωθούν, βάσει νόμου, να κάνουν οι Τράπεζες, μετά τις «εξετάσεις» του Σεπτεμβρίου) θα είναι ο πυροβολισμός στο κεφάλι κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου που θα αδυνατεί να τα συντηρεί λόγω φόρων. Γιατί με το ξεπούλημα των κατασχεμένων θα επιδιωχθεί και εξισορρόπηση από την χασούρα[..] »

                    (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Κράλογλου από το capital.gr)

Η Παμβώτιδα πνέει τα λοίσθια;

Σε πρωτοφανή κατάσταση βρίσκεται η λίμνη Παμβώτιδα, το στολίδι της περιοχής των Ιωαννίνων, το τελευταίο διάστημα , όπως μπορεί πια να διαπιστώσει ο καθένας.

'Ενας πράσινος βούρκος που μυρίζει άσχημα, με επιπλέοντα νεκρά ψάρια αλλά και σκουπίδια (μπουκάλια νερού, κουτιά μπύρας κλπ.) είναι η εικόνα που παίρνουν μαζί τους φεύγοντας οι αρκετοί επισκέπτες της πόλης.

Και κάνει πραγματικά εντύπωση η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το πρόβλημα οι αρμόδιοι φορείς.

Παράλληλα, υπήρξε διαπιστωμένη ρύπανση με  λύματα  μέσω τσιμεντένιου αγωγού κοντά στο Αντλιοστάσιο της ΔΕΥΑΙ  δύο φορές μέσα στον Αύγουστο.

Ο αποχωρών Δήμαρχος κ. Φϊλιος θεωρεί ότι το πρόβλημα  με τα λύματα έχει διογκωθεί  και δηλώνει ότι  «Δίπλα από το αντλιοστάσιο υπάρχει καλαμώνας, όπου σαπίζουν φυτικά υλικά. Το θέμα όμως έχει εξογκωθεί  η μεν ιστορία με τα νεκρά ψάρια είναι καθαρά θέμα έλλειψης οξυγόνου για τα ίδια, ενώ στην περιοχή που συζητάμε υπάρχει  υδροβιότοπος που έχει σαπίσει το φυτικό υλικό. Δεν έχουν σχέση τα λύματα». Λες και η εικόνα αυτή τη στιγμή είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό που το προσπερνάς  άνετα ή δεν το βλέπεις καθόλου.  

Παράλληλα, σημείωσε πως «είναι επιτακτική ανάγκη η μείωση του καλαμιώνα στη Λίμνη, αφού το βασικό πρόβλημα της Παμβώτιδας είναι η ευτροφικότητά της και το έλλειμμα σε φυτοφάγα ψάρια». Αναρωτιέται λοιπόν κανείς ποιος ήταν επικεφαλής του Δήμου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. 

Από τον Περιφερειάρχη δεν ακούσαμε κάτι ιδιαίτερο.

Το πρόβλημα όμως, ευτυχώς ή δυστυχώς δεν κρύβεται πια κάτω από το χαλί. Το βλέπει πολύς κόσμος καθημερινά και μάλιστα κόσμος απ' αλλού φερμένος. Και το σχολιάζει και απορεί.  Η πρόταση του Ελ. Καλογιάννη για εμπλουτισμό της λίμνης αποκτά πρόσθετη αξία και καιρός είναι να ασχοληθούν στα σοβαρά οι επαΐοντες πριν η Παμβώτιδα γίνει ένας τεράστιος βούρκος και τότε.. αποχαιρέτα τα τα Γιάννενα που ήξερες.