Εδώ ... γελάμε

                                                                                                  (Χρ.Παπανίκος - "Ελλάδα 24")

 

Οι δύο επιλογές της κοινωνίας...

 

«Μας προσάπτουν κάποιοι προοδευτικοί την αμαρτία ότι είμαστε της ΝΔ. Ποτέ δεν ψηφίσαμε ΝΔ πριν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ποτέ δεν ήμασταν ούτε τώρα είμαστε μέλη του κόμματος αυτού, ούτε είχαμε ευεργετήματα οποιασδήποτε φύσης. Σε κάποια ο κ. Μητσοτάκης δεν τα κατάφερε, σε 5 χρόνια κανείς δεν μπορεί να αλλάξει παθογένειες πολλών δεκαετιών. Θα πούμε παρακάτω ποια είναι τα πιο σημαντικά κατά τη γνώμη μας. 

Όμως, η Ελλάδα σήμερα, μετά από 12 πέτρινα χρόνια γενικής χρεοκοπίας, συμπεριλαμβανομένης και της επικίνδυνης περιπέτειας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ:Έχει διεθνώς σεβαστή ηγεσία, έχει προωθήσει σημαντικές νέες συμμαχίες (Αίγυπτος, Ισραήλ, Ινδία), καθώς και τη σημαντική συνεργασία με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ με την ενεργό παρουσία τους στη χώρα. 

Η άμυνα ισχυροποιείται με ότι πιο σύγχρονο σε επίπεδο αεροπορίας, ναυτικού, αμυντικών πυραυλικών συστημάτων, drones, ηλεκτρονικού πολέμου, αναδιοργάνωσης του προσωπικού. Μετά από πολλά χρόνια αναπτύσσεται μια εγχώρια καινοτόμος αμυντική παραγωγή με προοπτικές μεγέθυνσης, σε συνέργεια με Γαλλία (φρεγάτες), Ισραήλ (ηλεκτρονικός πόλεμος, πυραυλικά συστήματα) και ΗΠΑ (αεροπορική τεχνολογία). 

Γιατί όλα αυτά είναι σημαντικά; Μα γιατί απέναντι μας έχουμε έναν γείτονα που θέλει κομμάτια της χώρας μας, όπως το δηλώνει δημόσια όλη ανεξαιρέτως η ηγεσία της. Ευημερία δίχως εθνική ανεξαρτησία δε νοείται. Και βέβαια ανοιχτά σύνορα και η θάλασσα ανήκει στα ψάρια και δεν έχει σύνορα δεν είναι σοβαρή εξωτερική πολιτική. Έχει σταθεροποιήσει την οικονομία της ώστε να θεωρείται από τους κορυφαίους διεθνώς οικονομικούς φορείς, επιτυχής χώρα και παράδειγμα δημοκρατίας, ως μέλος των μόλις 23 διεθνώς χωρών με πλήρη δημοκρατία. 

Η φοροδιαφυγή επιτέλους περιορίζεται και φέρνει σημαντικά έσοδα στο κράτος, το ηλεκτρονικό κράτος αυξάνει και περιορίζει τη γραφειοκρατία, ενισχύοντας τη διαφάνεια, η ανεργία πέφτει σημαντικά στο 8,6% (χαμηλότερη από αυτή των Σουηδίας, Ισπανίας, ενώ ήταν στη χρεοκοπία 30%). Ο τιμάριθμος φαίνεται επιτέλους να ελέγχεται με πληθωρισμό κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό. Ο βασικός μισθός έχει αυξηθεί κατά περίπου 30%, συμπαρασύροντας και άλλους μισθούς και επιδόματα. Μεγάλες διεθνείς επιχειρήσεις έχουν κάνει σημαντικότατες επενδύσεις στη χώρα με την εγκατάσταση υποδομών τους υψηλής τεχνολογίας (Microsoft, Pfizer, Google μερικές μόνο εξ άλλων).

Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης καθυστέρησε ή απέφυγε κάποιες σημαντικές μεταρρυθμίσεις, απογοητεύοντας εύλογα κάποιους πολίτες, ιδιαιτέρα τους ορθολογιστές, αντιλαϊκιστές κεντρώους.Δεν έχει αλλάξει το βαθύ κράτος, επιβάλλοντας μια ουσιαστική αξιολόγηση με συνέπειες για τους φυγόπονους, επίορκους, ανίκανους δημόσιους υπαλλήλους. Δυστυχώς, δίχως ουσιαστική δημόσια διοίκηση η πρόοδος είναι δύσκολη αν όχι ακατόρθωτη.

Παρά τις θετικές αλλαγές στη μέση εκπαίδευση με την ψηφιακή λειτουργία της, και την πρωτόλεια είσοδο στη χώρα της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης, στη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση ο εξορθολογισμός του χάρτη της εκκρεμεί (κάθε χωριό και τμήμα κάθε πόλη και σχολή).Η αξιολόγηση της Α’/Β’θμιας εκπαίδευσης καρκινοβατεί λόγω της αντίστασης αντιδραστικών εκπαιδευτικών.

Στην επιστημονική έρευνα και καινοτομία δεν έγιναν οι τόσο αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές: ένας συλλογικός επιτελικός, ανεξάρτητος από την εκάστοτε κυβέρνηση φορέας της με αυτοδιοίκητο από κορυφαίους επιστήμονες του εσωτερικού και εξωτερικού, σοβαρή και διαρκή χρηματοδότηση με αξιοκρατικά κριτήρια και ανανέωση του επιστημονικού προσωπικού. Δίχως ουσιαστική βασική έρευνα διεθνώς ανταγωνιστική καινοτομία δεν υφίσταται που θα συνέβαλλε στην αλλαγή της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας χρήζει σοβαρής στήριξης με σημαντική αλλαγή του μισθολογίου των στελεχών του, περαιτέρω ανανέωση της υλικοτεχνικής υποδομής και λειτουργικό εξορθολογισμό του χάρτη του.

Στα μέσα μαζικής μεταφοράς έγιναν σημαντικές βελτιώσεις με την αγορά και σταδιακή ενσωμάτωση 1000 ηλεκτρικών λεωφορείων. Όμως, στους σιδηροδρόμους υπήρξε ολιγωρία στην επιτάχυνση των βελτιώσεων μετά τα τραγικά Τέμπη. Βέβαια, η απίστευτη θεομηνία στη Θεσσαλία δημιούργησε σοβαρά προβλήματα και καθυστερήσεις.Αυτοί που είναι δυσαρεστημένοι με όλα αυτά και δε συμπαθούν πολιτικά τον κ. Μητσοτάκη έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν άλλους:

Το λαϊκό μέτωπο που πρότεινε ο σοσιαλιστής κ. Γερουλάνος, με τους κκ Ανδρουλάκη, Φάμελο, Κωνσταντοπούλου. Αυτοί που απορρίπτουν τώρα την καλπάζουσα εις βάρος των άλλων κα. Κωνσταντοπούλου ας σταματήσουν τις υποκρισίες, ψήφισαν μαζί της κατάθεση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης.

Την κα. Κωνσταντοπούλου αυτοδύναμη, να κάνει κυβέρνηση ως πρωθυπουργός με τον κ. Μπιμπίλα και τον σύζυγο της κ. Καραναστάση. Ευτυχώς μας καθησυχάζει η ίδια ότι προετοιμάζεται πυρετωδώς. Έτσι κι αλλιώς η χώρα αυτή έκανε πρωθυπουργό τον αδιανόητο κ. Τσίπρα, γιατί όχι μια υβριστή πολιτικό με πρόγραμμα δραχμής και εκτός Ευρώπης. Βέβαια η χώρα έχει εύκολες τις ύβρεις και τις μούντζες, ίσως ήρθε η ώρα αυτές να εκφραστούν στην κορυφή της.

Τον κ. Ανδρουλάκη αυτοδύναμο ως πρωθυπουργό, όμως δυστυχώς τα ποσοστά του κόμματος του οδεύουν προς τα πίσω προς το 10% και ο ίδιος ως ‘πρωθυπουργήσιμος’ δεν ξεπερνά το 8%, μάλλον ούτε οι δικοί του δεν το πιστεύουν πλήρως.Τον κ. Κουτσούμπα, έτσι κι αλλιώς αυτή η χώρα έχει έρωτα ανεκπλήρωτο με τον Στάλιν. Ας γίνει επιτέλους ο έρωτας από πλατωνικός ενεργός. Η χώρα ούτως ή άλλως σε πολλά της έχει υστέρηση ιστορικής φάσης μιας γενιάς (30 χρόνια). Ας αναστήσει παγκόσμια τον σταλινικό κομμουνισμό, μέρες ανάστασης που έρχονται.

Τον θεοπρόσιτο κ Βελόπουλο που επικοινωνεί με τον Θεό, με τον θεόπνευστο κ. Νατσιό με τους επί γης εκπροσώπους Του. Σε αυτή την περίπτωση ο θεός θα βάλει με σιγουριά το χέρι του και η χώρα θα μεγαλουργήσει. Εν τούτω Νίκα. Αντε θα βάλει λίγο χέρι και ο θεοσεβούμενος χριστιανός ορθόδοξος κ. Πούτιν, συμπάθια των δύο ανωτέρω.

Η κοινωνία μας έχει λοιπόν εναλλακτικές λύσεις. Δεν απομένει παρά να κάνει τη μεγάλη αλλαγή, βάζοντας τον κ. Μητσοτάκη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Βέβαια, το μόνο στοιχείο που θολώνει αυτήν τη μεγαλειώδη προοπτική είναι ότι όταν ερωτάται για την «πρωθυπουργησιμότητα» όλων των ανωτέρω, πλην του κ. Μητσοτάκη που αγγίζει το 30%, κανείς εκ των άλλων δεν ξεπερνά το 10%. Εδώ ίσως χρειάζεται μια επιπλέον προσπάθεια βοήθειας από την επιστήμη μου. Θα την έχει απλόχερα ως ιπποκράτεια χώρα που είναι, με τον κίνδυνο βέβαια να καταλήξει με ιπποκράτειο προσωπείο».

(Αρθρο του Αχ. Γραβάνη από το liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Το παραμύθι της "συγκάλυψης"...

  

«Ο Χο Τσι Μινχ είχε στήσει το αρχηγείο των Βιετκόνγκ στη Σαϊγκόν, δίπλα στο κτήριο των αρχών ασφαλείας και τις ξένες πρεσβείες. Κάτι αντίστοιχο είχαν κάνει και οι μπολσεβίκοι πριν το πραξικόπημα του 1917, που οδήγησε στο ιστορικό δυστύχημα που ονομάστηκε επανάσταση.

Ο κανόνας των συνωμοτών είναι παλιός: αν θες να κρύψεις κάτι, βάλ' το σε κοινή θέα αυτών που το αναζητούν. Η εξέλιξη της ιστορίας των Τεμπών αποδεικνύει πως υπήρξε μια τεράστιας έκτασης προσπάθεια συγκάλυψης των αιτιών και των υπευθύνων του τραγικού δυστυχήματος.Η συγκάλυψη βέβαια δεν αφορούσε την επιχείρηση του πρωθυπουργού και συνεργατών του να καλύψουν κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία που μετέφερε λαθραίο ξυλόλιο αξίας ...4-5.000! ευρώ ή κάποιον ημέτερο κομματικό αφισοκολλητή. 

Τα επιχειρήματα αυτά ήταν αστεία. Η προσπάθεια συγκάλυψης ξεκίνησε με τη διασπορά σεναρίων για μεταφορά νατοϊκών όπλων, την παράνομη μεταφορά ξυλολίου, το περίφημο «μπάζωμα» που έθαψε πτώματα και στοιχεία. Άλλα σενάρια υποστήριζαν την καταστροφή καταγεγραμμένων συνομιλιών ή την εξαφάνιση αδήλωτων θυμάτων.

Κάποιοι έφτασαν να μιλούν για μαφιόζικες εκτελέσεις πιθανών μαρτύρων, όπως το θανατηφόρο τροχαίο ενός σταθμάρχη του ΟΣΕ που είχε πάρει σύνταξη πριν δέκα χρόνια και, σύμφωνα με τους συγγενείς, δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση. Το ίδιο είπαν και για άλλο τροχαίο με μοτοσικλέτα.  

Ισχυρίστηκαν ακόμη πως ο θάνατος συγγενούς ενός δικαστικού ήταν απαγωγή και δολοφονία για να εκβιαστεί. Όταν κυκλοφόρησαν βίντεο που έδειχναν πως η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε αδήλωτο φορτίο, ισχυρίστηκαν πως το ξυλόλιο θα μπορούσε να είχε αποθηκευτεί σε μπιτόνια στο θαλαμίσκο του μηχανοδηγού.

Όταν αποδείχθηκε πως ο θάνατος του συγγενούς της δικαστικού δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση, απλά μεταπήδησαν στο επόμενο σενάριο.Γιατί όμως κάθε μπαρούφα που εκστομιζόταν καταπίνονταν αμάσητη με τόση προθυμία;Υπάρχει μια διάχυτη αντισυστημικότητα στην κοινωνία, όπως σε όλες τις πλούσιες κοινωνίες, η οποία αγγίζει τα όρια της αυτοχειρίας. Αυτός πιστεύω είναι ο βασικός λόγος. 

Πολλά μέσα ενημέρωσης και συγκροτημένες ομάδες ηλεκτρονικού όχλου εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται αυτό το γόνιμο έδαφος.Τα σενάρια συνωμοσίας προπαγανδίζονταν επί μήνες με τρόπο και επιμονή που έκαναν πολλούς να υποπτεύονται πως πίσω τους κρυβόταν κάποιο σχέδιο πολιτικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης της χώρας.Τούτο όμως μοιάζει με λογικό επακόλουθο. Είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο. Κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. 

Λένε πως για να δεις ποιος κρύβεται πίσω από κάποια μεθόδευση, παρατήρησε ποιοι ζημιώνονται και ποιοι κερδίζουν από αυτήν.Ο διχασμός και η αποσταθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας σε μια περίοδο διεθνούς γεωπολιτικής ρευστότητας, με έναν πόλεμο βόρεια (Ουκρανία) και τη Μέση Ανατολή σε φάση επαναοριοθέτησης των ζωνών επιρροής, θέτει στους ωφελημένους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές της χώρας, όπως η Τουρκία και η Ρωσία.  Υπήρξαν ήδη δημοσιεύματα για οργανωμένα bots στα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες και κόμματα που υποστήριξαν με απόλυτο και εξωφρενικά μεροληπτικό τρόπο όλα τα σενάρια συνωμοσίας, τα οποία εμφανίζουν ήδη τεράστια δημοσκοπικά κέρδη.

Κερδοσκόποι και πολιτικές ύαινες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν να καραδοκούν για κάποιο μεροκάματο τρόμου, έστω και στην οσμή των πτωμάτων. Υπήρξαν δημοσιογράφοι και μέσα που έδωσαν υπερβολική δημοσιότητα σε εξωφρενικά σενάρια μόνο και μόνο γιατί αυτά εξασφάλιζαν τηλεθέαση και επισκεψιμότητα. Σίγουρα όλα αυτά τα μετέτρεψαν σε μετρήσιμα έσοδα. Υπήρξαν επιχειρηματικά συμφέροντα που ήταν σε κόντρα με την κυβέρνηση και βρήκαν την ευκαιρία να κερδίσουν πόντους. Κάποιοι μάλιστα φιλοδοξούσαν να αλλάξουν κυβέρνηση και πρωθυπουργό χωρίς εκλογές.

Υπάρχει πάντα ένα πλήθος χρήσιμων ηλιθίων που ακολουθεί κάθε «μπούρδα» που κυκλοφορεί, αρκεί αυτή να έχει κάποιο αντισυστημικό και προοδευτικό πρόσημο, αδιαφορώντας αν την αναμεταδίδουν επιφανείς ολιγάρχες. 

Αν υπάρχει μια προσπάθεια συγκάλυψης των αιτιών και των υπευθύνων του τραγικού δυστυχήματος, αυτή αφορά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας που, αντί να απαιτεί να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, αναζητεί εναγωνίως τρόπους να αυτοκτονήσει. Το ίδιο έκανε και πριν από δέκα χρόνια».

                                                     (Αρθρο του Κ. Στούπα από το liberal.gr)

Χωρίς λόγια...

                                                                                                       (Χρ.Παπανίκος - "Ελλάδα 24")

 

Το "γρηγορόσημο" εξακολουθεί να υπάρχει...

 

«Ο ταλαίπωρος συμπολίτης μας, αποφάσισε να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Επειδή δεν είναι εξοικειωμένος με τις σύγχρονες τεχνολογίες και τις εξ αποστάσεως καταθέσεις εγγράφων, πήγε στο υπουργείο Συγκοινωνιών Νότιου Τομέα που βρίσκεται στην οδό Θεομήτορος στον Άλιμο, για να ρωτήσει τι χαρτιά χρειάζεται η μεταβίβαση. Ένας υπάλληλος στις πληροφορίες, απλώς του έδειξε το έντυπο που είχαν τοιχοκολλημένο, Χρειάζονταν επτά χαρτιά το σύνολο. Εξουσιοδότηση, ταυτότητες πωλητή και αγοραστή, ΑΦΜ σε επίσημη βεβαίωση, άδεια οχήματος, βεβαίωση ΚΤΕΟ και άλλα ακόμα που μου κατονόμασε αλλά δεν θυμάμαι.

Τα μάζεψε μετά από τρεις μέρες πήγαινε-έλα. Τα έβαλε όμορφα-όμορφα σ’ ένα φάκελο και επέστρεψε στη Θεομήτορος. Αυτή την φορά έφτασε ως τον γκισέ. Ο υπάλληλος τα πήρε, τα κοίταξε, είπε ένα «εντάξει» κι ύστερα του ζήτησε τον αριθμό ηλεκτρονικού ραντεβού. «Δεν έχω κλείσει ραντεβού, έτσι ήρθα» απάντησε ο συμπολίτης, οπότε είδε έκπληκτος τον υπάλληλο να κλείνει τον φάκελο, να του τον επιστρέφει και να του λέει «κλείσε ραντεβού και φέρε τον». Καμία διαμαρτυρία δεν έφερε αποτέλεσμα, κανένα «μα αφού είμαι ήδη εδώ…» δεν πτόησε τον υπάλληλο.

Έφυγε άπρακτος ο άνθρωπος κι έκλεισε ραντεβού για μετά από τέσσερις μέρες. Μια μέρα πριν την ημερομηνία, του ήρθε mail ότι ακυρώνεται το ραντεβού και να κλείσει καινούριο. Έξαλλος από τα νεύρα του, πήγε την ώρα του ακυρωμένου ραντεβού, αποφασισμένος να κάνει τη δουλειά του, καθώς πίστευε ότι λόγω κάποιου ρουσφετιού είχαν δώσει τη θέση του σε άλλον. Έκανε λάθος. Δεν βρήκε ούτε έναν υπάλληλο, όλα τα γκισέ ήταν κλειστά. Βρήκε όμως καμιά τριανταριά συμπολίτες που έβριζαν διότι είχαν ακυρωθεί και τα δικά τους ραντεβού.

Ξανάφυγε, κι έκλεισε νέο ραντεβού ηλεκτρονικά. Σε τρεις μέρες. Την ημέρα του ραντεβού, ενώ έμπαινε στο κτίριο, του ήρθε άλλο mail ότι ακυρώνεται και αυτό το ραντεβού του. Μπούκαρε εν εξάλλω, βρήκε πάλι την ίδια κατάσταση. Κλειστά γκισέ και κόσμο να βρίζει. Οι πληροφορίες κάτι του μουρμούρισαν ότι τα ραντεβού ακυρώνονται διότι υπάρχει έλλειψη προσωπικού, αλλά όχι επισήμως, στα μουλωχτά του το είπαν. 

Στην έξοδο, τον πλησίασε ένας τύπος που ήταν υπάλληλος ενός καταστήματος απέναντι, που τον ενημέρωσε ότι με 20 ευρώ αναλάμβανε να του κάνει τη μεταβίβαση. «Μα πως;» ρώτησε ο συμπολίτης αφελώς, «έχουμε τον τρόπο μας» έλαβε ως απάντηση. Δεν πλήρωσε.νώ είχε κλείσει τρίτο ραντεβού, κάποιος που τον άκουσε να διηγείται τα πάθη του, απόρησε. «Γιατί δεν πας σ’ ένα ΚΕΠ;» τον ρώτησε. «Γίνεται μεταβίβαση αυτοκινήτου σε ΚΕΠ;» απόρησε εκείνος έκπληκτος. «Πώς δεν γίνεται; Φυσικά.» Την επομένη, πήρε τον γεμάτο φάκελο παραμάσχαλα και πήγε στο ΚΕΠ του δήμου του. Και ω του θαύματος, σε δέκα μόλις λεπτά είχε γίνει η μεταβίβαση και είχε στα χέρια του την προσωρινή άδεια του νέου του αμαξιού. 

Όταν μάλιστα έδωσε στον υπάλληλο του ΚΕΠ τον φάκελο με τα δικαιολογητικά που είχε συγκεντρώσει, εκείνος τα γύρισε πίσω. «Δεν χρειάζονται. Γιατί τα βγάλατε; Αφού όλα υπάρχουν στο σύστημα και τα βρίσκω αμέσως» του είπε. Ο συμπολίτης γλύτωσε το εγκεφαλικό, κι αυτό εγγράφεται στα συν του…

Και μετά από αυτή τη διήγηση, έρχεται ο γράφων να ερωτήσει. Να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός; Να παραιτηθεί ο υπουργός συγκοινωνιών; Να παραιτηθεί ο περιφερειάρχης που έχει στην αρμοδιότητα του εκείνη την υπηρεσία; Να απολυθούν οι υπάλληλοι και οι προϊστάμενοι τους; Να αξιολογηθεί η συγκεκριμένη υπηρεσία και όσοι την στελεχώνουν; Να κατεδαφιστεί μήπως το κτίριο και το υπουργείο στο οποίο ανήκει; Να έρθει άλλη κυβέρνηση που θα φτιάξει το κράτος; Να μην έρθει καμιά κυβέρνηση, μήπως μέσα στην ακυβερνησία κάτι δουλέψει καλύτερα; Δεν ξέρω, δίνω εναλλακτικές πριν ο συφοριασμένος συμπολίτης βρεθεί στη φυλακή για βιαιοπραγία.

Υ.Γ. Για να μην νομίζετε ότι μόνο στο υπουργείο συγκοινωνιών γίνονται αυτά, άλλος συμπολίτης με ενημέρωσε ότι είχε κλείσει ραντεβού στο ιατρείο πόνου στο Αρεταίειο, περίμενε ενάμισι μήνα κι όταν την προηγούμενη πήρε τηλέφωνο για επιβεβαίωση, του απάντησαν ότι το ραντεβού του απλώς είχε εξαφανιστεί. Αυτός θα πήγαινε κιόλας, τουλάχιστον οι άλλοι έστελναν ένα mail. Κι όταν άρχισε να φωνάζει ότι αυτό είναι απαράδεκτο, τον αποστόμωσαν με το εκπληκτικό, «τι φωνάζετε κύριε; Ξέρετε ότι εμείς δεν είμαστε υπάλληλοι, αλλά εθελοντές που προσπαθούμε να βοηθήσουμε;». Where is my mind? Που έλεγαν κι οι παλιοί ροκάδες».

                                     (Αρθρο του Δ.Καμπουράκη από το liberal.gr)

Ρήσεις...

                                                                                                                          (ευρωπαϊστές f/B)

Ο φανατισμός τυφλώνει...

 

«Αφού έκαναν τα πάντα:

1.Για να καθυστερήσουν την έναρξη της δίκης

2.Για να εκτρέψουν την προσοχή της κοινής γνώμης από το αφετηριακό γεγονός της τραγωδίας, δηλαδή τη σύγκρουση δύο τρένων

3. Για να βγάλουν από το κεντρικό κάδρο των ευθυνών τον σταθμάρχη

4.Για να θεμελιώσουν την ύπαρξη εύφλεκτου υλικού που μεταφερόταν παράνομα

5.Για να στηρίξουν την θεωρία του μπαζώματος

6.Για να ενοχοποιήσουν τον Μητσοτάκη και να αναδιαμορφώσουν το πολιτικό τοπίο

7.Για να καταστήσουν αξιόπιστους «πραγματογνώμονες» αμφιβόλου επιστημονικής επάρκειας, ευτελίζοντας τις θεσμικές διαδικασίες.

Τώρα που όλες οι παραπάνω προσπάθειες τους έχουν καταρρεύσει, με θράσος εγκαλούν την κυβέρνηση για :

1.Την επιχειρησιακή διαχείριση της τραγωδίας

2. Όλες τις χρόνιες παθογένειες των ελληνικών σιδηροδρόμων

3.Για την ενίσχυση των ποσοστών της κυρίας Κωνσταντοπούλου

4. Για την καθυστέρηση να ριχθεί φως στα αίτια της τραγωδίας

5. Για την καθυστέρηση της έναρξης της δίκης

6. Για τις δηλώσεις στελεχών της πως υπάρχει συνωμοσία να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια

7. Για ευτελισμό των θεσμών.

Θα μπορούσα να απαριθμώ και η απαρίθμηση να μην έχει τέλος. Τα χοντρά γράμματα της όλης υπόθεσης είναι πως η μεγάλη πολιτική πλεκτάνη δεν πέτυχε τον στόχο της. Παρά τα λάθη συγκεκριμένων κυβερνητικών παραγόντων οι τελευταίες καταιγιστικές αποκαλύψεις –και αυτές που θα ακολουθήσουν—έβαλαν τέλος στην απόπειρα να αποσταθεροποιηθεί όχι μόνον η κυβέρνηση, αλλά και η βάση της Μεταπολίτευσης. Να σας υπενθυμίσω την ιδέα οι πλατείες να μετατραπούν σε Συντακτική Συνέλευση. 

Τώρα, την φάρσα του παράνομου εύφλεκτου υλικού την υποστηρίζουν μόνον κάτι φανατισμένοι που δεν θέλουν να πιστέψουν ούτε αυτό που βλέπουν. Τα τρία γνήσια βίντεο για αυτούς είναι σαν να μην υπάρχουν. Συνεπώς, αφού καταλαγιάσει κι άλλο η σκόνη της δήθεν συγκάλυψης, μπορούμε όμορφα και πολιτισμένα να δούμε πώς θα έχουμε καλύτερο και ασφαλέστερο σιδηροδρομικό δίκτυο, όπως έχουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. 

Και το κυριότερο: να αφήσουμε τον ανακριτή να κάνει απερίσπαστος τη δουλειά του, ώστε η δίκη να διεξαχθεί χωρίς άλλη κωλυσιεργία. Το οφείλει η πολιτεία και η κοινωνία στις οικογένειες των θυμάτων.

ΥΓ 1. Να γνωρίζουν κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες πως στις κρίσιμες στιγμές δεν συγχωρούνται αυθόρμητες αντιδράσεις ούτε υπαναχωρήσεις από πάγιες θέσεις. Μόνο σύγχυση προκαλούν. Ουδείς από την απέναντι πλευρά θα τους χειροκροτήσει. Απεναντίας, με την πρώτη ευκαιρία, θα τους «πυροβολήσουν» για αυτή την υπαναχώρηση. Η πολιτική είναι σκληρό άθλημα και οι αβρότητες και ο αυθορμητισμός δεν αναγνωρίζονται. Προδίδουν μάλιστα μια ασυγχώρητη αφέλεια.

ΥΓ2. Ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα κατηγορήθηκε, πέραν όλων των άλλων, και για τη δήλωση που έκανε ότι τα τρένα μας είναι ασφαλή. Δεν ήταν ούτε ανάλγητος, ούτε αδιάφορος, ούτε ψεύτης, ούτε ανεύθυνος όταν έδωσε αυτή τη διαβεβαίωση. Είχε στα χέρια του το πιστοποιητικό ασφαλείας της Hellenic Train που εξέδωσε ο ΕRA δύο μήνες πριν από το τραγικό δυστύχημα. Ο ERA ( Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων) είναι ο οργανισμός που είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου της ΕΕ. Επί του προκειμένου, άδικα κατηγορείται ο Κ. Α. Καραμανλής».

                                                (Αρθρο του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)

Ατάκες...

 

Υπάρχει σχέδιο;

 

«Μακάρι ο πλανητάρχης να κινείται βάσει σχεδίου. Δηλαδή να έχει επεξεργασμένη άποψη για το πώς θέλει να διαμορφώσει τον κόσμο. Σε αυτή την περίπτωση οι υπαναχωρήσεις του είναι μέρος αυτού του «θεϊκού» σχεδιασμού ο οποίος στο τέλος θα καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ποιο είναι αυτό; 

Εμείς οι κοινοί θνητοί μόνον να το υποθέσουμε μπορούμε, αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν θα έχουμε όλοι την ίδια κατασταλαγμένη άποψη για αυτό το σχέδιο. Διότι όταν γίνονται συνεχείς ελιγμοί είναι πολύ λογικό οι παρατηρητές να ζαλίζονται. Να χάνουν τη μεγάλη εικόνα, αν βεβαίως υπάρχει. Αυτό είναι το καλό σενάριο, δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ να διαθέτει μια στρατηγική θεώρηση για την πατρίδα του και συνακόλουθα και για τις διεθνείς σχέσεις.

Διότι υπάρχει και το κακό σενάριο. Ο πρόεδρος να κινείται με βάση τη λογική «βλέποντας και κάνοντας». Χωρίς σχέδιο, χωρίς συγκροτημένο πλάνο, να κάνει άνω-κάτω τον πλανήτη. Οι κινήσεις του να είναι σπασμωδικές, ανάλογα με τις αντιδράσεις των θιγομένων και ανάλογα με το πώς ξύπνησε. Η πεποίθηση πως λειτουργεί ως επιχειρηματίας-πολιτικός που συνεχώς διαπραγματεύεται, διαψεύδεται από τα γεγονότα. Παραδόθηκε στον Πούτιν χωρίς καμιά διαπραγμάτευση. Του έδωσε εξαρχής όλα όσα ζητούσε στην Ουκρανία χωρίς να πάρει τίποτα.

Υπάρχει και το κακό σενάριο. Ο Τραμπ να κινείται χωρίς σχέδιο, οι κινήσεις του να είναι σπασμωδικές, ανάλογα με τις αντιδράσεις των θιγομένων και ανάλογα με το πώς ξύπνησε.Η περίφημη εκεχειρία έχει καταρρεύσει, οι μάχες εκεί συνεχίζονται κανονικά με την Ουκρανία όμως αποδυναμωμένη, λόγω της δικής του παρέμβασης. Να υποθέσω πως ως επιχειρηματίας ο Τραμπ δεν έδινε στον αντισυμβαλλόμενό του, προκαταβολικά και άνευ ανταλλάγματος, ό,τι ζητούσε. 

Παρατηρώ πως και με το Ιράν ακολουθεί μια ερμαφρόδιτη πολιτική. Συνομιλεί με τους αγιατολάδες πίσω από την πλάτη του στρατηγικού του συμμάχου στην περιοχή, του Ισραήλ, ενώ συγχρόνως εγκωμιάζει τον Ερντογάν που διακηρύσσει ως στόχο του την εξαφάνιση των σιωνιστών. Και τα περιστατικά παλινωδιών του δεν είναι λίγα.

Στην πολιτική δεν είναι κακό να μην έχεις ένα μεγαλόπνοο σχέδιο. Αρκεί να το γνωρίζεις αυτό. Να γνωρίζεις πως ο στόχος σου είναι η επιτυχής διαχείριση των εισερχομένων – εξερχομένων, η επιτυχής διαχείριση της πεζής πραγματικότητας. Από μια άποψη δεν είναι μικρό πράγμα, καθώς φανερώνει μια αυτογνωσία που σε προστατεύει από τις περιπέτειες και τις τυχοδιωκτικές κινήσεις. Διότι οι μεγάλοι ηγέτες που διαμορφώνουν την Ιστορία είναι λίγοι. Ομως η Ιστορία είναι γεμάτη από μετριότητες που πίστευαν ότι συνομιλούσαν μαζί της και έσυραν τις χώρες τους, και όχι μόνον, στη δυστυχία και την εξαθλίωση.

Ο Αμερικανός πρόεδρος προφανώς διακατέχεται από την έπαρση του επιτυχημένου. Δεν γνωρίζω αν αυτό δικαιολογείται από την επιχειρηματική του πορεία που έχει χρεοκοπίες και έξωθεν διασώσεις. Σημασία έχει ότι το πιστεύει. Μάλλον νομίζει πως ο τίτλος του πλανητάρχη αρκεί για να αναπληρώσει την έλλειψη οποιασδήποτε στρατηγικής. Και το καθημερινό αλισβερίσι και η καθημερινή ανακατωσούρα δεν συνιστούν στρατηγική».

(Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

Εδώ... γελάμε

                                                                                                   (Ηλ.Μακρής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

Μαθήματα οικονομίας για... πρωτοετείς

 

«Ποιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και σχεδόν ολόκληρη η Δύση; Οι ΗΠΑ, με ΑΕΠ περίπου 29 τρισ. δολάρια, έχουν ένα χρέος πάνω από 35 τρισ. δολάρια. Το κράτος τους, που χρειάζεται δαπάνες περί τα 6 τρισ. το χρόνο, παράγει ένα έλλειμμα της τάξης των 2 τρισ. δολαρίων ετησίως. Το εμπορικό έλλειμμα πλέον ξεπερνά το 1 τρισ. δολάρια.

Χρόνια γράφω πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον και πως όταν θα σκάσει αυτή η «φούσκα» του χρέους, θα είναι η μεγαλύτερη όλων. Ενδεχομένως αυτή η ώρα πλησιάζει. Το κραχ του 2008, με τα μηδενικά επιτόκια και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης που ακολούθησαν, φαίνεται πως έδωσαν παράταση στην ανάγκη εξεύρεσης μιας οριστικής λύσης. Τότε έσπασαν μόνο κάποιοι αδύναμοι κρίκοι στην περιφέρεια του παγκόσμιου χωριού.

Το πλέον λογικό που θα έπρεπε να κάνουν οι ΗΠΑ είναι αυτό που πριν 15 χρόνια επέβαλαν οι δανειστές να κάνει η Ελλάδα, που αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα: να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες και να ακολουθήσουν πιο αυστηρή νομισματική πολιτική. Αν τα έκαναν αυτά, το εμπορικό έλλειμμα θα συρρικνωνόταν αυτόματα, αφού χωρίς αύξηση του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους θα μειωνόταν η ζήτηση. Οι τιμές και οι μισθοί θα μειώνονταν μέχρι το σημείο που η ανταγωνιστικότητα θα επέφερε ισορροπία στο εξωτερικό εμπόριο.

Αν μια χώρα εισάγει από το εξωτερικό για να βρει χρήματα να συνεχίσει να εισάγει, πρέπει να εξάγει κάτι άλλο, στο οποίο διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα. Αν δεν εξάγει τίποτα, τα δολάρια τελειώνουν γιατί πάνε στη χώρα που εξάγει. Η δημιουργία δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, όπως και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, μπορούν μόνο να παρατείνουν και να χειροτερέψουν αυτή την κατάσταση. 

Αυτά λένε τα μαθήματα για πρωτοετείς της κλασικής οικονομικής σχολής.Αν το έκαναν αυτό (λιτότητα), όμως, το χρηματιστήριο θα κατέρρεε, οι τράπεζες θα χρεοκοπούσαν και η ανεργία θα εκτινασσόταν στα ύψη. Θα υπήρχαν κοινωνικές εντάσεις, πολιτική αναταραχή και ανατροπές. Με λίγα λόγια, ό,τι ακριβώς θα συμβεί τώρα... Μην ξεχνάτε πως ο Τραμπ είναι ένας λαϊκιστής που κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος μειώσεις φόρων και κραυγάζοντας, μεταξύ άλλων, πως θα «κουραστείτε να πλουτίζετε από το χρηματιστήριο». 

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, οι «λαϊκιστές» της αριστεράς προσποιούνταν πως θα έλυναν το πρόβλημα μέσω της αύξησης της ζήτησης, μοιράζοντας επιδόματα και εκτοξεύοντας το χρέος».

(Aπόσπασμα άρθρου του K. Στούπα από το liberal.gr)

 

Ρήσεις...

                                                                                                                   (ευρωπαϊστές f/B)
 

Πτητικοί... υδατάνθρακες

  

«Εκείνο που ξεχωρίζει το αξίωμα από τη θεωρία είναι ότι το πρώτο δε χρειάζεται απόδειξη. Η θεωρία θα πρέπει να αποδεικνύεται. Στην περίπτωσή μας τώρα, για να μη μακρηγορώ. Όσοι υποστηρίζουν πως η πυρόσφαιρα εκείνο το τραγικό βράδυ προκλήθηκε από την καύση πτητικών υδρογονανθράκων δεν μπορούν να το αποδείξουν. Κάνουν μια εικασία. Για αυτό τον λόγο και προχωρούν σε μια λογική ακροβασία -είμαι πολύ ευγενικός μαζί τους- και λένε πως δεν τους ενδιαφέρει πώς διακινήθηκε και δεν τους ενδιαφέρει και η ποσότητα αυτού του υλικού. Αλλά παρ΄όλα αυτά μας καλούν να δεχθούμε την άποψή τους, το αξίωμά τους. 

Δηλαδή τι κάνουν; Πετάνε μια κουβέντα -διότι περί αυτού πρόκειται- και μετά έρχονται και σου λένε «απόδειξε ότι δεν ισχύει». Όχι ρε φίλε, εσύ θα αποδείξεις τον ισχυρισμό σου, όχι με λογικές συνεπαγωγές και πιθανολογήσεις, αλλά με στοιχεία. 

Εγώ την άποψή μου τη στηρίζω πρωτίστως σε τέσσερα (4) βίντεο, διότι ξεκινώ από την αφετηρία. Ποια είναι αυτή η αφετηρία; Αν υπάρχει κάτι, μη καταγεγραμμένο στις φορτωτικές, θα πρέπει να αποδείξω πού βρισκόταν. Αν δεν μπορώ να το αποδείξω -πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις ότι δεν υπήρχε παράνομο φορτίο- τότε ξεκολλάω και πάω παρακάτω. Τα λόγια του αέρα είναι τα επιχειρήματα των α-νοήτων.

Οι φαν των πτητικών υδρογονανθράκων έχουν να αντιμετωπίσουν και άλλα προβλήματα, όπως το γεγονός ότι η πυρόσφαιρα είχε κατεύθυνση από την πλευρά της επιβατικής αμαξοστοιχίας. Αυτό το καταπίνουν αμάσητο. Όπως καταπίνουν αμάσητα και μια σειρά από άλλα ευρήματα. Προσοχή: όχι εικασίες, αλλά ευρήματα. Ποια είναι αυτά;

Οι δύο άτυχοι μηχανοδηγοί δεν απανθρακώθηκαν. Και αυτό το προσπερνούν, διότι ανατρέπει τη συνωμοσιολογική σκέψη τους. Όπως δεν κάηκαν και οι ηλεκτράμαξες. Βρέθηκαν κατεστραμμένες, αλλά όχι καμένες. Και όλα τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας βρέθηκαν άθικτα. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα διότι για τους αμαθείς και βραδύνοες «επανάληψις μήτηρ μαθήσεως».

Τελικά, μήπως είναι μάταιο να ασχολούμαστε με όλους αυτούς που στο κάτω-κάτω δεν έχουν και τη στοιχειώδη εντιμότητα να πουν πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πέσει ο Μητσοτάκης; Αριστεροί από τη μια μεριά που δημοσίως δηλώνουν πως θέλουν με τα Τέμπη να κάνουν την κοινωνική επανάσταση και οι γνωστοί δεξιοί ρωσόφιλοι εθνολαϊκιστές από την άλλη, σχεδόν όλοι με αντιεμβολιστικές περγαμηνές. Και κάπου ανάμεσά τους βολοδέρνουν οι καημένοι θετοί γονείς της νεκρής Μαρίας του Έβρου. Άλλες κωμικοτραγικές φιγούρες.

Η τραγωδία των Τεμπών προφανώς και δε θα φύγει από την επικαιρότητα. Θα παραμείνει -γιατί έτσι πρέπει- αλλά η συζήτηση θα διεξαχθεί με άλλους όρους. Θα εξετάσουμε ποιοι ευθύνονται για την 717 σύμβαση, δηλαδή θα δούμε τα όρια ευθύνης του Σπίρτζη, του Καραμανλή, των υπηρεσιακών παραγόντων και της εταιρείας που έτρεχε το έργο. 

Και στη συνέχεια θα δούμε -αυτό είναι ευθύνη της κυβέρνησης, διότι ήδη έχει καθυστερήσει- πώς θα έχουμε ένα σύγχρονο και ασφαλές σιδηροδρομικό δίκτυο. Στο δε ποινικό σκέλος της υπόθεσης να αφήσουν άπαντες τον εφέτη-ανακριτή να ολοκληρώσει το έργο του ώστε να διεξαχθεί η δίκη. Κάποιοι, βεβαίως, μπορούν να συνεχίσουν να μιλούν για πτητικούς…υδατάνθρακες».

(Αρθρο του Σ. Μουμτζή από το  liberal.gr)

 

Ρήσεις...

                                                                                                                            (ευρωπαϊστές f/B)

Ελλάδα, η χώρα του μπάχαλου...

   

«Η είδηση είναι εντυπωσιακή: πάνω από 2.500 κάδοι σκουπιδιών έχουν πυρποληθεί τα τελευταία δύο χρόνια από αντιεξουσιαστές στη διάρκεια επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας και το συνολικό κόστος για τον δήμο φθάνει τα 700.000 ευρώ. Κατόπιν αυτού, αποφασίστηκε να απομακρυνθούν οι κάδοι από τους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο και να γίνεται η αποκομιδή των απορριμμάτων τρεις φορές την ημέρα, σε προκαθορισμένες ώρες.

Σε οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου, μια τέτοια αποκάλυψη θα προκαλούσε έκπληξη. Πώς είναι δυνατόν - θα έλεγε ένας Γερμανός, ένας Γάλλος, ένας Βρετανός - να έχει μετατραπεί η πυρπόληση των κάδων σε εθνικό σπορ και να μην αντιδρά κανείς, να μην ενδιαφέρεται κανείς, να μην τιμωρείται κανείς; 

Στην Ελλάδα, πάλι, ειδήσεις αυτού του είδους γίνονται συνήθως δεκτές με ειρωνικά χαμόγελα: εδώ έχουμε ανθρωπιστική κρίση κι εσείς ασχολείστε με τους κάδους; «Εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές» όπως λέει και το σύνθημα που συνοδεύει συνήθως τις ταραχές. Λες κι άμα σπάσεις τη βιτρίνα ενός καταστήματος και επιβαρύνεις τον ιδιοκτήτη του με το κόστος αντικατάστασής της, υπερασπίζεσαι την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Η Ελλάδα είναι βέβαια η χώρα που ανέχεται την πολυήμερη κατάληψη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών από αλληλέγγυους σε κρατουμένους για υποθέσεις τρομοκρατίας. Είναι η χώρα όπου μια «αντιχιπστερική συσπείρωση» απειλεί να τα σπάσει απόψε σε ένα μπαρ του Κέντρου επειδή πληροφορήθηκε από τον Τύπο ότι θα κάνει Επιτάφιο με ποτά, μουσικές και κόλλυβα. Οπως είναι η χώρα όπου ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δηλώνει αδυναμία να παρέμβει σε μια γειτονιά-γκέτο, αφού «καίγεται εδώ και 40 χρόνια και υπό όλες τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης». Αρα;

Η λύση στο πρόβλημα της βίας δεν μπορεί να είναι ασφαλώς μόνο η καταστολή, ιδιαίτερα από δυνάμεις της τάξης που έχουν αποδείξει συχνά ότι δεν γνωρίζουν τα όριά τους. Δεν μπορεί όμως το φαινόμενο να αντιμετωπίζεται και με απάθεια ή, ακόμη χειρότερα, με τη δικαιολόγηση των πράξεων βίας στο όνομα της φτώχειας ή της οργής. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε την ψευδαίσθηση ότι μόλις αναλάμβανε την εξουσία η «αριστερή βία» θα έχανε κάθε λόγο ύπαρξης, αφού θα συνειδητοποιούσαν όλοι ότι η νέα κυβέρνηση αγωνίζεται με όλες της τις δυνάμεις για την κοινωνική δικαιοσύνη και την εξάλειψη των ανισοτήτων. Η ψευδαίσθηση αυτή διαλύθηκε γρήγορα. 

Πάντα θα υπάρχει ένας λόγος για μια κατάληψη, μια πυρπόληση, μια καταστροφή. Κι αν δεν υπάρχει, μπορεί να κατασκευαστεί. Η διάκριση της βίας σε αριστερή και δεξιά, σε δικαιολογημένη και αδικαιολόγητη, σε αποδεκτή και καταδικαστέα, είναι εξ ορισμού λάθος. Κι αυτό, επειδή τα κριτήρια της διάκρισης δεν μπορεί παρά να είναι αυθαίρετα.

Κάπως έτσι φθάσαμε στις Σκουριές και στην προειδοποίηση του ίδιου υπουργού ότι «αν δεν γίνει σωστή διαχείριση, θα έχουμε και νεκρούς». Μα δεν είναι θέμα διαχείρισης. Είναι η κατανόηση ενός απλού πράγματος: ότι ο φόνος ενός μεταλλωρύχου από κάποιον που αντιδρά στην επένδυση δεν έχει καμιά, μα καμιά, διαφορά από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα που σόκαρε την Ελλάδα».

                                                       (Aρθρο του Μ.Μητσού από τα "ΝΕΑ")

Ρήσεις...

 

                                                                                                                             (ευρωπαϊστές f/B)

Φτάχνουν οι Ελληνες... "κυκλώματα"

  

«Εχουμε και λέμε: κύκλωμα διαφθοράς στην πολεοδομία της Ρόδου, κύκλωμα λαθρεμπορίας καυσίμων με δίκτυο που ξεπερνούσε τα 250 πρατήρια με «πειραγμένες» αντλίες, κύκλωμα χρηματισμού στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης, κυκλώματα εφοριακών που εκβίαζαν επιχειρηματίες στις ΔΟΥ της Χαλκίδας και της Κέρκυρας, κύκλωμα διαφθοράς στο εσωτερικό της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου – ΕΤΑΔ. 

Εδώ και ένα χρόνο, δεν ξέρει κανείς τι να… πρωτοθαυμάσει. Κυνισμός, ασυδοσία, «συνεκμετάλλευση» χωρίς όρια. Τα ονομάζουμε «σκάνδαλα» και είναι ο τρόπος μας να τα εντάσσουμε στην καθημερινότητά μας. 

Αυθαιρεσίες, ψευδείς δηλώσεις, αλλοιώσεις και πλαστογραφήσεις δημοσίων εγγράφων, παράνομες τακτοποιήσεις αυθαιρέτων κτισμάτων, ταρίφες για τη φύλαξη σορών στα ψυγεία και ταριχεύσεις, εκβιασμοί επιχειρηματιών που έχουν οφειλές στην εφορία, ξυλοδαρμοί, εκρήξεις.

Δεν αποτελούν, όμως, μεμονωμένες περιπτώσεις. Συγκροτούν οργανωμένα δίκτυα με στόχο το οικονομικό όφελος εις βάρος του Δημοσίου. Εις βάρος του Ελληνα φορολογουμένου, δηλαδή. Τα παράνομα συστήματα εξελίσσονται και αυτά. Παρεμβαίνουν στο επίσημο πληροφοριακό σύστημα δημοσίων υπηρεσιών, τροποποιούν φακέλους στο e-Αδειες. Είναι πολιτικοί μηχανικοί, πολεοδόμοι, ανώτεροι υπάλληλοι, ιατροδικαστές, απόστρατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., αναβαθμισμένοι λογιστές. 

Στην πιο πρόσφατη αποκάλυψη, της Θεσσαλονίκης, φέρεται να εμπλέκονται 67 άτομα στο κύκλωμα χρηματισμού. Αποδοτικές συνεργασίες επιστημόνων / ελευθέρων επαγγελματιών με δημόσιους οργανισμούς, δήμους, με ανθρώπους γνωστούς στις τοπικές κοινωνίες. Δεν είναι κλειστές μαφίες, που δρουν αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό, στο περιθώριο· είναι μέρος του. Μέχρι να προκύψει το λάθος ή η καταγγελία και να επιληφθούν ο νόμος και η τάξη, μια χαρά πολλαπλασιάζουν τα εισοδήματά τους λειτουργώντας με τον δικό τους «νόμο και τάξη».

Ο εύκολος πλουτισμός είναι όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων. Οταν όμως σχετικά εύκολα μπορεί να διασχίσει κανείς την απόσταση από τη νομιμότητα στην παρανομία, βλέποντας ότι ο κρατικός έλεγχος είναι αδύναμος ή παρακάμπτεται, με το αζημίωτο φυσικά, σημαίνει ότι τα, αναγκαία, αναχώματα έχουν υποχωρήσει. Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δυσκολεύει την ανομία, χωρίς, όμως, και να την αποτρέπει. 

Το πρόβλημα δεν είναι αδιέξοδο, είναι όμως «πολυέξοδο», γιατί είναι σύνθετο. Γιατί η αποτροπή των κυκλωμάτων δεν είναι μόνο θέμα αστυνόμευσης ή ελέγχων. Η «μηδενική ανοχή» ξεκινάει από την πολιτεία, αλλά επεκτείνεται και στην κοινωνία».

                               (Αρθρο της Μ. Κατσουνάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Χωρίς... σχόλια

                                                                                                                       (iefimerida.gr)

 

Aπόψεις...

 

«Από την αρχή φαινόταν πως το παιγνίδι θα ξέφευγε από τις κλασικές προδιαγραφές ενός συλλογικού τραυματικού γεγονότος με πολιτικές και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. φημισμένη κρατική ανεπάρκεια της Ελληνικής Πολιτείας σε συνδυασμό με την εγνωσμένη επιπολαιότητα και επαγγελματική υστέρηση των κρατικών λειτουργών θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην δημιουργία συνθηκών εκκόλαψης παραεπιστημονικών, παρακρατικών και παραθεσμικών ομόκεντρων ή έκκεντρων κύκλων.

Οι «κύκλοι» αυτοί  θα αναλάμβαναν εφεξής, ελέω κάποιων εκ των εχόντων νόμιμο συμφέρον ή κάποιων άλλων εμπλεκομένων χωρίς να έχουν νόμιμο συμφέρον, τον προσανατολισμό των ερευνών. Αυτά συμβαίνουν όταν εκ προοιμίου οι κοινωνίες δεν εμπιστεύονται τους κρατικούς λειτουργούς και τους θεσμούς. 

Όταν οι πολίτες αισθάνονται πως ζουν σε μία κοινωνία όπου δεν ισχύει, όπως συμβαίνει αλλού, το λεγόμενο Κράτος Δικαίου, τουλάχιστον στην μορφή που ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας αντιλαμβάνεται αυτήν την έννοια.Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου η μείζονος κοινωνικής σημασίας υπόθεση των Τεμπών να διολισθήσει στα γλιστερά πρανή της ελληνικής πραγματικότητας».

                                                             (Ν. Γεωργιάδης –ATHENSVOICE) 

«Ο εμπορικός πόλεμος είναι σε πλήρη εξέλιξη με την Κίνα, με τους δασμούς των ΗΠΑ στα κινεζικά προϊόντα όχι μόνο να μη «παγώνουν» στο 10% για 90 ημέρες, αλλά να ανέρχονται πλέον στο 145%. Την ίδια στιγμή οι δασμοί  της Κίνας στα αμερικανικά αγαθά  ανέρχονται στο  125%, με το εμπόριο μεταξύ των δύο οικονομιών να καθίσταται μη επωφελές. Τα βλέμματα όλων πλέον είναι στο αν και πότε θα ξεκινήσει ένας διάλογος με την Κίνα-η λογική λέει ότι είμαστε κοντά-  και στο πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη και μ ’ένα μεγάλο σύνολο χωρών που προσέρχονται στο τραπέζι των συζητήσεων με τις ΗΠΑ, προκειμένου να σμιλέψουν τα τελικά ποσοστά των εισαγωγικών φόρων. 

 Όπως και να έχει και παρά το «πάγωμα» των δασμών το σίγουρο είναι ένα: Αφήνουμε πίσω την εποχή της παγκοσμιοποίησης όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα, με τα κακά της αλλά και τα καλά της. Γιατί όσο και αν διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα της παγκοσμιοποίησης τα οποία και σαφώς υπάρχουν, η αλήθεια είναι μια: Απολαμβάναμε ένα σύνολο προϊόντων και υπηρεσιών σε τιμές που οι γενιές από τους γονείς μας και πίσω δε θα μπορούσαν καν να διανοηθούν».

                                                                                (Μ. Βενέτη-liberal.gr)

Ρήσεις...

                                                                                                     (ευρωπαϊστές f/B)

Απόψεις...

 

«Ο κόσμος μας αλλάζει και αλλάζει ραγδαία. Και δεν είναι μόνο όσα λέει και κάνει ο πρόεδρος Τραμπ. Είμαστε αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις που δε γνωρίζουμε αν είμαστε σε θέση να τις αντιμετωπίσουμε. Ο παλαιός κόσμος, κληρονόμος της αποικιοκρατίας, πεθαίνει. Και μαζί του όλες οι βεβαιότητες που κουβάλαγε στην πλάτη του.Η επανάσταση της τεχνολογίας αλλάζει άρδην τους κανόνες του παιγνιδιού. Και η μεγαλύτερη επανάσταση στο χώρο αυτόν ξεκινάει μόλις τώρα! 

Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα κάνει όλες τις προηγούμενες αλλαγές να μοιάζουν ασήμαντες. Τι να κάνει, άραγε, μία μεγάλη επιχείρηση, για παράδειγμα, τους πολλούς δικηγόρους, όταν θα μπορεί το όποιο στέλεχός της να παίρνει άμεσες απαντήσεις επί νομικών θεμάτων με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατά τον ίδιο τρόπο ακόμη και οι μηχανικοί πληροφορικής που σήμερα είναι περιζήτητοι θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα. Η Τεχνητή Νοημοσύνη γράφει κώδικα! Ασφαλώς και θα χρειάζονται μηχανικοί, όπως γιατροί και δικηγόροι. Σίγουρα όχι στους αριθμούς που παράγονται σήμερα από τη βιομηχανία των πανεπιστημίων.

Να ζήσουν άραγε άνθιση οι εργασίες που δεν μπορεί να «αγγίξει» η Τεχνητή Νοημοσύνη; Μπορεί να κάνει τη δουλειά ή έστω ένα μέρος της δουλειάς του δικηγόρου ή του εκπαιδευτικού, αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ηλεκτρολόγο ή τον υδραυλικό. Μπορεί να δίνει ιατρικές συμβουλές αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φροντίδα του ασθενούς από τη νοσοκόμα.

Θα μου πείτε ότι αυτά δεν είναι τα «μεγάλα θέματα». Δεν είναι μέρος του μεγάλου πολιτικού παιγνιδιού και ως εκ τούτου δεν αφορά το πολιτικό προσωπικό. Άντε τώρα να βγει η υπουργός Παιδείας και να πει «κάντε τα παιδιά σας υδραυλικούς και όχι δικηγόρους». Θα τη φάει η μαρμάγκα! Δε θα δει ούτε την ψήφο των οικείων της. Άντε να βγει και να πει ότι δε χρειαζόμαστε άλλους φιλόλογους στα σχολεία. Θα έχει τους «αδιόριστους» κάθε μέρα έξω από το γραφείο της.

Και κάπως έτσι τα έθνη προχωράνε ή βαλτώνουν. Εξαρτάται από το αν πιάνουν το μήνυμα των καιρών, αν προσαρμόζονται εύκολα στις συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε φορά. Αν κρίνουμε, πάντως, από τα θέματα που κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση, μάλλον δεν έχουμε καταλάβει τι είναι αυτό που μας έρχεται».

                                                                             (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr) 

«Βλέπετε πως αντιδρούν οι μηδενιστές και οι συνωμοσιολόγοι, τώρα που το πράγμα γύρισε ανάποδα και ένα-ένα τα δήθεν τεκμήρια της συγκάλυψης καταπέφτουν; Με λυσσαλέα άρνηση να αντικρύσουν κατάματα τις αποδείξεις που κατεδαφίζουν το οικοδόμημα του «κουκουλώματος». Δεν βλέπουν τα πιστοποιημένα βίντεο, δεν ακούνε τις διαψεύσεις των ξένων πανεπιστημίων, δεν παραδέχονται την ασχετοσύνη Λακαφώση να παριστάνει τον πραγματογνώμονα, δεν βλέπουν κάτι το παράταιρο στη συμπεριφορά του ΕΟΔΑΣΑΜ και του Παπαδημητρίου. Συνεχίζουν να ζουν στην Ελλάδα των αρχών του Φλεβάρη με τις διαδηλώσεις και το κύμα θυμού, όχι στη σημερινή που όλα γύρισαν τούμπα. Γιατί άραγε; 

Προφανώς, διότι αυτή η Ελλάδα τους αρέσει, αυτή τους βολεύει. Ο Σάκης Μουμτζής έγραψε ότι εκλαμβάνουν την διάψευση των απόψεων τους ως προσωπική ήττα, την οποία αρνούνται να αποδεχτούν. Συμφωνώ απολύτως, ισχύει στο 100%. Αλλά είναι και κάτι βαθύτερο, και ουσιαστικότερο, και δραματικότερο, που το ‘χαμε ξαναζήσει τον καιρό της χρεοκοπίας και των μνημονίων.

Ξεκινώντας από κάποιες αποδεκτές και λογικές αντιπολιτευτικές θέσεις (δεν μας αρέσει ο Κυριάκος, η κυβέρνηση έχει ευθύνες για το δυστύχημα, κάθε πολύνεκρο συμβάν αντικειμενικά βλάφτει τους κυβερνώντες), κατασκεύασαν σιγά-σιγά ένα συνωμοσιολογικό τερατούργημα, στο οποίο πίστεψαν κιόλας. 

Οπότε τώρα, έρχονται αντιμέτωποι όχι με κάποια αντίθετα αποδεικτικά στοιχεία, αλλά με την ίδια τους την ακλόνητη πίστη. Αυτό όμως είναι ανυπόφορο για έναν φανατικό, οπότε η αντίδραση του μετατρέπεται σε συμπεριφορά ζηλωτή που θίγεται η ουσία της πίστης του».

                                                                        (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)

 

Ρήσεις...

                                                                                                                  (ευρωπαϊστές f/B)

Aπόψεις...

 

«Τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το Protagon αποτυπώνουν (μέχρι και τον μήνα Μάρτιο) τον όγκο που είχε, έχει και ως φαίνεται θα έχει για λίγο καιρό ακόμη να διαχειριστεί ο κ. Μπακαΐμης: 

374 διάδικοι, 258 δικηγόροι, 120 μάρτυρες, 10 μάρτυρες υποστήριξης της κατηγορίας. Εχουν παράλληλα διαταχθεί 13 δικαστικές πραγματογνωμοσύνες, με ειδικές διατάξεις, έχουν συνταχθεί περί τις οκτώ εκθέσεις, έχουν γίνει 259 παραγγελίες ειδικών ανακριτικών πράξεων, έχουν εκδοθεί 70 διατάξεις με ειδική αιτιολογία. Κατασχέσεις δεκάδων πειστηρίων, χημικές δειγματοληψίες σε τρεις φάσεις. Οι κατηγορούμενοι ίσως έχουν υπερβεί πια τους 43. Η ποινική αυτή προδικασία περιλαμβάνει 53.542 ψηφιοποιημένα αρχεία. Ο υπολογιστής του υπολογίζεται ότι βαρύνεται με περισσότερα από 500 gigabytes. 

Ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης έχει δηλώσει ότι ο κ. Μπακαΐμης έχει δεχθεί περισσότερα από 250 αιτήματα από συνηγόρους και συγγενείς θυμάτων, τα οποία όφειλε, ασφαλώς, να εξετάσει. Το πιο κομβικό: ο ανακριτής βλέπει στο φόντο της έρευνάς του 57 νεκρούς, οι περισσότεροι συγκλονιστικά νέοι, 36 βαριά τραυματισμένα άτομα, 142 ελαφρά τραυματίες. Η διαχείριση της έντασης που συνεπάγεται η τραγωδία απαιτεί πρώτα απ’ όλα ψυχικό σθένος, εκτός από επαγγελματική επάρκεια. 

Σθένος, αντοχή, πείτε το όπως θέλετε, και απέναντι στα κύματα αμφισβήτησης που έχει δεχθεί από γονείς θυμάτων. Δεν είναι λίγο να έχεις απέναντί σου την Καρυστιανού, τον Ασλανίδη, γονείς τραγικούς, με αδικοχαμένα παιδιά, που έχουν βγει «μπροστά» στην ιστορία αυτή. Δεν ξέρω αν πανικοβληθήκατε την εβδομάδα που μας πέρασε. Αν όχι κακώς επειδή η παγκόσμια οικονομία έφτασε πολύ κοντά σε μια κρίση ανάλογη με αυτή του 2008. Με μία διαφορά όμως: τότε οι ΗΠΑ είχαν παρέμβει ξοδεύοντας πολλά δισεκατομμύρια για να περιορίσουν τις επιπτώσεις της. Αυτή τη φορά η κρίση θα ήταν δημιούργημα των ΗΠΑ ή για την ακρίβεια δημιούργημα ενός ανθρώπου, του Τραμπ. Δεν θα υπήρχε κανείς να μας σώσει.

Τελικά η κρίση αποφεύχθηκε ή μάλλον πήρε τρίμηνη αναστολή, στο παρά πέντε. Την Τετάρτη, την ημέρα που θα έμπαιναν σε ισχύ οι δασμοί ο Τραμπ έκανε πίσω. Οι παρατηρητικοί αναγνώστες θα έχουν ασφαλώς επισημάνει ότι εκείνη ακριβώς την ημέρα είχε κηρύξει «γενική» απεργία και η ΓΣΣΕ, γι αυτήν ωστόσο στη συνέχεια. Προηγείται να καταλάβουμε γιατί υποχρεώθηκε σε στροφή 180 μοιρών ο «πλανητάρχης».

                                                                      (Ελ. Κόλλια-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Περισσότερο προξενεί ωστόσο εντύπωση η στοχευμένη δημοσιότητα των σχετικών διαδικασιών, όπως η πολυεπίπεδη και συγχρονισμένη απάντηση γενικότερα κρατικών και δικαστικών αρχών. Ετσι, στις 8 Αυγούστου, κεντρικά τηλεοπτικά κανάλια συνδέθηκαν με το Crown Court του Λίβερπουλ για να μεταδώσουν ζωντανά τη διαδικασία επιβολής της ποινής (32 μηνών φυλάκισης) σε δύο κατηγορουμένους για τα επεισόδια στο Σάουθπορτ και το Λίβερπουλ, ενώ την αμέσως επόμενη ημέρα υπήρξε ζωντανή σύνδεση και πάλι, αυτή τη φορά από το Λιντς, όπου τρεις κατηγορούμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με ποινές (20, 30 και 8 μηνών αντίστοιχα) ενώπιον του βρετανικού (τηλεοπτικού) κοινού. “Πάρτε τους κάτω” (στα κρατητήρια και από κει στο σωφρονιστικό κατάστημα) ήταν τα τελευταία λόγια του δικαστή στο Λιντς.

Για παράδειγμα: Ακουσα πριν από μερικές εβδομάδες την ακόλουθη είδηση, την οποία μεταφέρω από μνήμης: «Για τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη έγιναν 18 προσαγωγές. Ολοι αφέθηκαν ελεύθεροι γιατί δεν είχαν σχέση με τα επεισόδια». Αυτή η είδηση σε εισαγωγικά αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες, αλλά δυστυχώς η μία είναι χειρότερη από την άλλη.Η αστυνομία είναι παντελώς ανίκανη και συλλαμβάνει άσχετους ανθρώπους, προκειμένου να δείξει έργο, αλλά τελικά υποχρεώνεται να τους αφήσει ελεύθερους, γιατί πράγματι δεν έχουν σχέση με τα επεισόδια.

Στην Ελλάδα μπορεί να γίνονται προσαγωγές, αλλά υστερούμε σε καταδίκες.Η αστυνομία συλλαμβάνει πραγματικούς ταραξίες, αλλά τους αφήνουν ελεύθερους γιατί οι αστυνομικοί δεν θέλουν να παρουσιαστούν σαν μάρτυρες στο δικαστήριο για να μην μπλέξουν.Η αστυνομία συλλαμβάνει πραγματικούς ταραξίες, αλλά επειδή γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να καταδικαστούν, τους αφήνουν ελεύθερους.Διαλέγετε και παίρνετε».

                                                                   (Α. Δρυμιώτης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

 

 

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε να εξαγοράζονται το ένα μετά το άλλο ελληνικά ιδιωτικά σχολεία από ξένους εκπαιδευτικούς ομίλους. Έξι τέτοιες εξαγορές έχουν ολοκληρωθεί ενώ τουλάχιστον άλλα δύο σχολεία είναι σε διαπραγματεύσεις. 

Σε πρώτη ανάγνωση, αυτή η επενδυτική δραστηριότητα σηματοδοτεί μια υγιή ανάπτυξη. Η ελληνική αγορά ιδιωτικής εκπαίδευσης πρέπει να είναι από τις ενδιαφέρουσες στην Ευρώπη, αν υπολογίσουμε τον αριθμό των μαθητών που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία ως ποσοστό του συνολικού πληθυσμού. Ταυτόχρονα όμως παρουσιάζει και μεγάλη διασπορά, με τα περισσότερα σχολεία να είναι ανεξάρτητες οικογενειακές επιχειρήσεις που πλέον έχουν περάσει στην τρίτη ή και στην τέταρτη γενιά. Σχολεία που έχουν ιδρυθεί και εξακολουθούν να διοικούνται από εκπαιδευτικούς, τα περισσότερα με μάλλον υψηλό δανεισμό, ιδιόκτητες εγκαταστάσεις και έχοντας φτάσει εδώ και καιρό στο όριο της ανάπτυξης αναφορικά με τον αριθμό μαθητών που μπορούν να εξυπηρετήσουν. 

Το μεγάλο ζητούμενο για τη χώρα είναι πως θα καταφέρουμε αυτή η ξαφνική ανάπτυξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης να συμπαρασύρει προς τα πάνω και το δύσμοιρο δημόσιο σχολείο. Διότι, όπως έχουμε πει πολλές φορές, χώρα δίχως υψηλού επιπέδου δημόσια & δωρεάν παιδεία, μέλλον δεν έχει».

                                                                           (Γ. Γιαννούδης-liberal.gr)

«Πριν από δέκα χρόνια τέτοια εποχή η χρεοκοπημένη χώρα ζούσε σε ρυθμούς ευφορίας καθώς ένα σημαντικό τμήμα πολιτών πίστευε ότι θα ξεχρεώσει και οι δανειστές θα μας παρακαλούσαν να μας δανείσουν. Ναι, το είχαν πιστέψει διότι ο «μεγάλος τιμονιέρης» της εποχής είχε υποσχεθεί ότι με ένα νόμο και ένα άρθρο θα έσκιζε τα μνημόνια και θα ζούσαμε στον παράδεισο, διότι όλα ήταν θέμα «πολιτικής βούλησης και αποφασιστικότητας».

Η αυταπάτη που ήταν καθαρή απάτη αποδείχθηκε σύντομα με ένα επιπλέον κόστος που οι ειδικοί υπολογίζουν ότι ξεπέρασε τα 100 δισ. ενώ ταυτόχρονα υποθηκεύτηκε η κρατική περιουσία για δεκαετίες. Δεν ήταν μόνον οι εύπιστοι που ενέδωσαν στον λαϊκισμό της εποχής και αποθέωναν τον Αλέξη Τσίπρα και τους εταίρους του. Ακόμη και σημαντικοί παράγοντες της χώρας τον στήριξαν και του έστρωσαν χαλί να προχωρήσει στο καταστροφικό του έργο. Ορισμένοι δε εξ αυτών «σιγοντάρισαν» ακόμη και στο φαιδρό δημοψήφισμα με προφανή ιδιοτέλεια, καθώς οι δικές τους καταθέσεις ήταν στο εξωτερικό. 

Ολα αυτά όμως που ταλαιπώρησαν την Ελλάδα και την οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού αποδοκιμάστηκαν διαδοχικά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2019 έως σήμερα, αλλά το μικρόβιο υπάρχει διάσπαρτο στην κοινή γνώμη και ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος αναζωπύρωσης».

                                                                    (Π. Λάμψιας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Προκειμένου να κατασκευαστούν οι αντιεπιστημονικές θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες αποτέλεσαν τον πυρήνα της γιγάντιας επιχείρησης του οργανωμένου ψεύδους, κάτω από το οποίο οι διακινητές του έθαψαν τη χώρα, με χαρακτηριστικό αποτέλεσμα την ανάδειξη σε παράγοντα της δημόσιας ζωής μας ενός ιδιόμορφου ιδιόκτητου ημιφασιστικού "κόμματος" βαλκανικού τύπου ("βαλκανικός μουσολινισμός" χαρατηρίζεται), ήταν απολύτως αναγκαία μία προϋπόθεση: Να τεθούν υπό διωγμόν η Επιστήμη και η Λογική.

Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να πιστέψει τις διαδόσεις ενός απατεώνα του κοινού ποινικού δικαίου - όταν πουλάς μέχρι τον Χριστό μέσω "ιδιόγραφων επιστολών" του τι άλλο μπορεί να είσαι; - ότι στα Τέμπη αναλήφθηκαν στους ουρανούς ολόκληρα βαγόνια, ότι έγινε έκρηξη 25 τόννων ξυλόλιου ή ότι οι νεκροί είναι διπλάσιοι;»

                                                                 (Κ. Κούρκουλος  -metarrythmisi.gr)