(Χρ.Παπανίκος- "Ελλάδα 24")
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2025
Κάτι αλλάζει στη χώρα...
«Η Ελλάδα διανύει μία από τις πλέον δυναμικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Το δημόσιο χρέος και η ανεργία μειώνονται με ρυθμούς που καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν καταγράφει. Η οικονομία τρέχει ταχύτερα από τον μέσο όρο της ΕΕ, έστω με τη «ντόπα» του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία: για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες ο κρατικός προϋπολογισμός παράγει πλεονάσματα αντί για χρόνια ελλείμματα.
Μόλις πριν λίγες μέρες, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, υπογράφηκαν συμφωνίες που αναβαθμίζουν γεωπολιτικά τη χώρα σε ενεργειακό διάδρομο της ΝΑ Ευρώπης, ενώ αμερικανικές εταιρείες ετοιμάζονται για γεωτρήσεις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τα διεθνή μέσα, Ευρωπαίοι πολιτικοί και τραπεζίτες μιλούν για «ανάσταση» της ελληνικής οικονομίας. Όχι αδίκως.
Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την Ελλάδα σε ΒΒΒ από ΒΒΒ-, δηλαδή μισό σκαλί πάνω από την επενδυτική βαθμίδα. Βέβαια, αν το μεταφράσουμε σε βαθμολογία μαθητή, πρόκειται για ένα «11–12 στα 20». Θυμίζω ότι πριν λίγα χρόνια γράφαμε σταθερά κάτω από τη βάση.
Η πρόοδος δεν είναι αμελητέα. Το μοναδικό μελανό σημείο παραμένει το εξωτερικό ισοζύγιο. Παρά τη θεαματική αύξηση εξαγωγών και την έκρηξη του τουρισμού, η χώρα εξακολουθεί να εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει. Αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων ή με ακόμη ταχύτερη ενίσχυση της παραγωγικής βάσης. Οι μισθοί, βέβαια, παραμένουν χαμηλά σε σχέση με την Ευρώπη, ενώ οι τιμές των βασικών αγαθών μόνο χαμηλές δεν είναι. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δεκαετίες χαμηλής ανταγωνιστικότητας, διογκωμένου κράτους και υπερτροφικής κοινωνικής πρόνοιας. Και ειρωνεία της Ιστορίας: όσοι συνέβαλαν περισσότερο (η αριστερο-δεξιά αντιπολίτευση) σε αυτή την παθογένεια, είναι αυτοί που σήμερα «διαμαρτύρονται» εντονότερα.
Βέβαια, μπορεί να μην έχουμε μισθούς Ολλανδίας, αλλά έχουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας που - παρά τις αδυναμίες του - προσφέρει συγκριτικά υψηλό επίπεδο υπηρεσιών, σε σημείο που Έλληνες του εξωτερικού συχνά προτιμούν το ΕΣΥ. Βήματα γίνονται και στα ΑΕΙ με την ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων.
Στο ψηφιακό μετασχηματισμό, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρωτοπορία.
Χιλιάδες χαμένες ώρες στις ουρές έχουν σβηστεί χάρη στα ΚΕΠ και στο e-Gov,
επιτρέποντας στο Δημόσιο να λειτουργεί επιτέλους σαν 21ος αιώνας.Παράλληλα, ο
ιδιωτικός τομέας γνωρίζει έκρηξη εξωστρέφειας. Ο ΟΠΑΠ και η Ιντραλότ
ενσωματώνονται σε παγκόσμια σχήματα και εξελίσσονται σε παγκόσμιους
παίκτες. Ο Τιτάν έχει μεταμορφωθεί σε
ισχυρή πολυεθνική. Η Coca-Cola HBC μετά την εξαγορά στην Αφρική μεγαλώνει σε
αγορές 2 δισ. ανθρώπων. Η Metlen εισάγεται στο Λονδίνο και εξελίσσεται σε
ενεργειακό και μεταλλουργικό πυλώνα ευρωπαϊκής σημασίας.
Για την ελληνική εταιρεία αμυντικής τεχνολογίας Theon Sensors π.χ.- που κάνει συμβάσεις δισ. και 100% εξαγωγές - δεν θα διαβάσετε τίποτα. Αντίθετα, θα διαβάζετε καθημερινά για την τουρκική Aselsan, η οποία αντλεί το 90% των εσόδων της από το τουρκικό Δημόσιο. Σταθερά στον κόσμο της μιζέριας, εμείς αποφεύγουμε να γράψουμε για τις δικές μας επιτυχίες.
Η Cenergy εξάγει πάνω από το 90% της παραγωγής της σε καλώδια και υποβρύχιους αγωγούς υψηλής τεχνολογίας. Η Παπουτσάνης, που κάποτε φλέρταρε με τον αφανισμό, εξελίσσεται σε δυναμικό εξαγωγικό brand. Η Alοumil έχει γίνει πολυεθνική με αποτύπωμα σε δεκάδες αγορές. Η Aktor - ΔΕΠΑ ξεκινάνε να τροφοδοτούν την Ουκρανία με φυσικό αέριο...
Ακόμη και το αδιάφορο επί 15ετία ελληνικό χρηματιστήριο μπαίνει στο
στόχαστρο εξαγοράς από τη Euronext, ως πύλη της Βαλκανικής και της Μέσης
Ανατολής προς την ΕΕ. Αυτό κάτι λέει.Όλα αυτά δείχνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη
ένας οικονομικός μετασχηματισμός μεγάλης κλίμακας. Κάτι αλλάζει στη χώρα - και
αλλάζει για πρώτη φορά προς τη σωστή κατεύθυνση.Η χώρα αλλάζει πίστα και
επίπεδο».
(Aπόσπασμα άρθρου του Κ.Στούπα από το liberal.gr)
.jpg)
.jpg)
Η Ευρώπη σε "προπολεμική" περίοδο;
«Την περασμένη Δευτέρα ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας επανήλθε στο προσφιλές του θέμα προειδοποιώντας πως το περυσινό καλοκαίρι ενδεχομένως να ήταν το τελευταίο που περάσαμε σε συνθήκες ειρήνης. Η «ωμότητα» των δηλώσεων του κ. Πιστόριους, ο οποίος το τελευταίο διάστημα δεν μασάει τα λόγια του, φαίνεται πως «απελευθέρωσε» ορισμένους παράγοντες οι οποίοι δεν αποτολμούσαν να εκφραστούν με τόσο άμεσο τρόπο.
Το απόγευμα της Δευτέρας 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός των πολωνικών ενόπλων δυνάμεων χτύπησε καίρια, εξηγώντας πως «είτε το θέλουμε είτε όχι, βρισκόμαστε σε προπολεμική κατάσταση». Είχαν προηγηθεί οι ηγεσίες –πολιτική και στρατιωτική– της Φινλανδίας, οι οποίες από το καλοκαίρι εκτιμούσαν πως είναι ζήτημα χρόνου να ξεσπάσει πολεμική αναμέτρηση στην Βαλτική και τη Σκανδιναβία.
Τότε η Νορβηγία δημοσιοποίησε την απόφαση των αρμόδιων φορέων να ανακαινίσουν τα καταφύγια της χώρας. Ζητήθηκε από τους Νορβηγούς να έχουν έτοιμη μια τσάντα με είδη πρώτης ανάγκης. Κάποια τρόφιμα, νερό, μπαταρίες, ένα φορητό ραδιόφωνο, τα απαραίτητα φάρμακα και λίγα χρήματα σε μετρητά, σε περίπτωση που δεν μπορούν να γίνονται ηλεκτρονικές συναλλαγές.
Σχεδόν ταυτόχρονα, η Φινλανδία ακολούθησε. Το καλοκαίρι ο φινλανδικός στρατός –επαγγελματίες και κληρωτοί, εθελοντές και μόνιμοι– το πέρασαν στα δάση κατά μήκος της υπερχιλίων χιλιομέτρων συνοριακής γραμμής με τη Ρωσία.
Η Ευρώπη συλλήβδην έχει περάσει σε Οικονομία Πολέμου, η Αμερική δεν αποτελεί πλέον τον ισχυρό εγγυητή, η Γερμανία αντιλαμβάνεται πως δεν διαθέτει ούτε καν τα μέσα για να αμυνθεί, πόσο δε μάλλον να αποτελέσει ισχυρή αποτρεπτική δύναμη και η Γαλλία συνομολογεί πως οι βιομηχανικές της δυνατότητες, όπως έχουν διαμορφωθεί, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε μαζική παραγωγή πολεμικού υλικού και συνθέτων οπλικών συστημάτων.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Το καμάρι της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, η Dassault, δεν είναι σε θέση να κατασκευάζει πάνω από τρία (3) Rafale τον μήνα. Οι παραγγελίες έχουν φτάσει σε ένα μη διαχειρίσιμο πλέον πλαφόν των 200 αεροσκαφών. Αντίστοιχες είναι οι δυσκολίες και στους υπόλοιπους τομείς της γαλλικής παραγωγής αμυντικού υλικού.
Η Γερμανία αποφάσισε να δημιουργήσει εκ του μηδενός αξιόμαχο στρατό. Αυτό σημαίνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε δαπάνες και κυρίως αλλαγή νοοτροπίας. Ο μέσος Γερμανός μεγάλωσε μεταπολεμικά με την ιδέα πως δεν θα κληθεί ποτέ να πολεμήσει. Το σύνταγμα της χώρας, οι νόμοι και η οικονομία προσανατολίστηκαν μεταπολεμικά σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Την άμυνα της χώρας την είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου οι Αμερικανοί αλλά και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί με τους Καναδούς, που, σαν κατοχικές δυνάμεις, διατηρούσαν ισχυρό στρατό εντός της τότε Δυτικής Γερμανίας.Όλα αυτά σιγά σιγά έπαψαν να ισχύουν μετά το 1989 και κυρίως μετά το 2014 και την ενσωμάτωση της Κριμαίας στον ρωσικό κρατικό κορμό.
Η Κεντρική Ευρώπη ανακάλυψε ξαφνικά πως ολόκληρος ο βόρειος βραχίονάς της ήταν απολύτως ευάλωτος σε μια ενδεχόμενη επιθετική ενέργεια εκ μέρους της Ρωσίας.
Γράφει η Σιλβί Κάουφμαν στο editorial της στη Le Monde: «Σιωπηρά, η ρωσική επιθετικότητα, με την οποία ζούμε εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, έχει αλλάξει κλίμακα. Δεν είναι πλέον μόνο η Ουκρανία που δέχεται επίθεση. Η σύγκρουση μεταφέρεται και στην Ευρώπη. Ο υβριδικός πόλεμος (κυβερνοεπιθέσεις, εισβολές, drones, σαμποτάζ, παραπληροφόρηση) έχει ενταθεί και επεκταθεί θεαματικά. Η αυτοκρατορική οπτική του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία».
Και συμπληρώνει: «Έτσι, μπαίνουμε σε μια άλλη διάσταση:
η Ουκρανία ήταν το προπύργιό μας, τώρα γίνεται σκαλοπάτι γι’ αυτόν. Ακόμα κι αν
δεν είναι όλοι τόσο απαισιόδοξοι όσο ο Ντόναλντ Τουσκ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες το
έχουν συνειδητοποιήσει. Οι μυστικές υπηρεσίες και οι ανώτεροι στρατιωτικοί
αξιωματούχοι πολλαπλασιάζουν τις προειδοποιήσεις, αποφεύγοντας όμως να γίνονται
τρομολάγνοι».
Και είναι αλήθεια, σημειώνουμε εμείς, πως πολιτικοί και
στρατιωτικοί, όταν καλούνται να σχολιάσουν τα περί ενδεχόμενης πολεμικής
σύγκρουσης με τη Ρωσία, επισημαίνουν με έναν καθόλου πειστικό τρόπο: «Δεν
πρόκειται για αύριο, αλλά μάλλον για το 2030». Αστεία πράγματα. Όχι τώρα
δηλαδή, αλλά σε πέντε χρόνια. Αλλά, όταν θέλεις να στήσεις έναν αξιόμαχο στρατό
όπως η Γερμανία, το 2030 είναι ήδη αύριο, για να μην πούμε πως μάλλον είναι ήδη
χθες».
(Aπόσπασμα άρθρου του Ν.
Γεωργιάδη από την ATHensvoice)
.jpg)
Η στροφή του Bill Gates...
«Όταν ακόμη και ο Bill Gates καταλαβαίνει ότι ο αποκαλυπτικός περιβαλλοντισμός είναι πρόβλημα, κάτι αλλάζει. Ο άνθρωπος που για χρόνια ήταν το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του τεχνοκρατικού κλιματικού κινήματος, αποφάσισε να ταράξει τα νερά λίγο πριν την COP30. Η νέα του έκθεση, που δημοσιεύτηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα, δεν είναι απλώς διαφορετική. Είναι αιρετική για τα δεδομένα της πράσινης ορθοδοξίας.
Ο Gates δεν απορρίπτει την κλιματική αλλαγή. Το αντίθετο. Την αναγνωρίζει, την τεκμηριώνει, και επενδύει σε λύσεις. Όμως κάνει κάτι τολμηρότερο: Αποδομεί το αφήγημα της κλιματικής αποκάλυψης. Εκείνης της θρησκευτικού τύπου υστερίας που εμπνέεται από την Γκρέτα Τούνμπεργκ, και θέλει τον κόσμο να τελειώνει μέσα σε λίγες δεκαετίες, αν δεν εγκαταλείψουμε άμεσα τον καπιταλισμό, τα αυτοκίνητα, τα air condition, τα αεροπλάνα και το κρέας. Ο Gates λέει πως αυτή η προσέγγιση είναι απλώς και ολοκληρωτικά λανθασμένη.
Πρόκειται για ιστορική μεταστροφή. Όχι γιατί μας αποκάλυψε κάποια μεγάλη αλήθεια αυτή ήταν πάντα εκεί, όταν ακόμη και ο Bill Gates καταλαβαίνει το αυτονόητο, κάτι αλλάζει. Όχι, γιατί πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια, αυτή πάντα εκεί ήταν, αλλά γιατί την ομολογεί πλέον ένας από τους αρχιερείς του πράσινου τεχνοκρατισμού. Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι η μονομανία με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχει οδηγήσει σε λανθασμένες στρατηγικές, που συχνά αγνοούν τον πραγματικό σκοπό: τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Λέει κάτι ακόμα πιο σημαντικό: η φτώχεια και η αρρώστια σκοτώνουν περισσότερο από τη ζέστη. Και η λύση δεν είναι λιγότερη ενέργεια, αλλά περισσότερη, φθηνότερη και καθαρότερη.
Όταν ένας άνθρωπος που έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στην πράσινη τεχνολογία φτάνει να δηλώνει ότι η πρόοδος της καινοτομίας είναι πιο σημαντική από την επίτευξη των βραχυπρόθεσμων στόχων εκπομπών, τότε η αλλαγή είναι βαθιά. Πρόκειται για επιστροφή στη λογική. Στην ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν είναι πρόβλημα αλλά λύση. Ότι η τεχνολογία, η αγορά και η ανάπτυξη είναι οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι του περιβάλλοντος.
Η Ευρώπη, δυστυχώς, τα τελευταία 20 χρόνια έκανε την αντίθετη διαδρομή. Υιοθέτησε πλήρως το αφήγημα της πράσινης καταστροφής, με αποτέλεσμα να βυθιστεί στην αποβιομηχάνιση, την ενεργειακή φτώχεια και την εξάρτηση από αναξιόπιστους προμηθευτές. Πάνω στον πανικό, κατήργησε την πυρηνική ενέργεια, δαιμονοποίησε το φυσικό αέριο, επιδότησε τεχνολογίες χωρίς απόδοση και φόρτωσε τα νοικοκυριά με δυσβάσταχτους λογαριασμούς υπό το μανδύα της «βιώσιμης ανάπτυξης». Κι όλα αυτά επειδή οι πολιτικές ηγεσίες της ηπείρου παραδόθηκαν σε ένα δίκτυο συμφερόντων, περιβαλλοντικών οργανώσεων, και ιδεολόγων, που λειτουργούν σαν καρπούζια: πράσινοι απέξω, κόκκινοι από μέσα. Δεν τους ενδιαφέρει το περιβάλλον. Τους ενδιαφέρει ο έλεγχος, η επιβολή, η ρύθμιση, η φορολογία, οι επιδοτήσεις, και φυσικά η ηθική ανωτερότητα που νιώθουν ότι "φροντίζουν" τον πλανήτη.
Η στροφή του Gates δεν προέκυψε από ιδεολογική αναζήτηση. Προέκυψε από την πραγματικότητα. Από το γεγονός ότι εδώ και χρόνια, οι πιο ριζοσπαστικές πράσινες πολιτικές φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα: περισσότερη φτώχεια, περισσότερη εξάρτηση, λιγότερη ανάπτυξη. Και τελικά, μεγαλύτερη αδυναμία προσαρμογής στις όποιες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.Και φτάσαμε στο 2025 για να πούμε ότι πλέον η συζήτηση αλλάζει. Σιγά αλλά σταθερά, η φωνή της λογικής επανέρχεται.
Η ευκαιρία για την Ευρώπη - και για την Ελλάδα - είναι να
εγκαταλείψουν την εμμονή στον κρατισμό με πράσινη βιτρίνα και να επενδύσουν
εκεί που υπάρχει απόδοση: στην τεχνολογία, στην ενέργεια, στην ανάπτυξη. Το
περιβάλλον έχει νόημα να σωθεί μόνο αν σωθούν πρώτα οι άνθρωποι. Η λύση στο
πρόβλημα δεν μπορεί να έρθει από τη φτωχοποίηση και την οπισθοδρόμιση. Μόνο από
την ανάπτυξη και την καινοτομία μπορεί να έρθει. Και αυτά τα πράγματα δεν
μπορεί να τα κάνει ούτε ο κρατικός προγραμματισμός, ούτε ο ακτιβισμός της
Γκρέτας, ούτε οι επιδοτήσεις της ΕΕ».
(Απόσπασμα άρθρου του Αλ. Σκούρα από το liberal.gr)
Απόψεις...
«Ενας διαιτητής μπορεί να κάνει λάθη σε κάποιον αγώνα και να αδικήσει και τις δύο ομάδες. Σε αυτήν την περίπτωση λέμε πως είναι ένας κακός διαιτητής. Οταν όμως με τα λάθη του ευνοεί τη μια ομάδα, λέμε πως εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία, που στην καθομιλουμένη μεταφράζεται «είναι στημένος».Το ιστορικό και υπερήφανο BBC τα τελευταία χρόνια υποπίπτει σε ειδησεογραφικά ατοπήματα, τα οποία σε σταθερή βάση αδικούν το Ισραήλ, κάτι που φανερώνει προκατάληψη.
Τις προάλλες ο μεγάλος αυτός οργανισμός παραδέχθηκε πως έκανε μοντάζ σε μια ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ ώστε να τεκμηριωθεί η ηθική αυτουργία του στην κατάληψη του Καπιτωλίου στις 6 Ιανουαρίου 2021. Δηλαδή, η συντακτική ομάδα του BBC ήταν βέβαιη για την ανάμειξη του Τραμπ, απλώς δεν μπορούσε να την αποδείξει. Και κατέφυγε σε αυτό που αποκαλούμε «μονταζιέρα».Στην αρχή των πολεμικών επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, το BBC αναπαρήγαγε την είδηση που μετέδωσε το υπουργείο Τύπου της Χαμάς πως το νοσοκομείο Γκαζάν Αλ Αχλί ισοπεδώθηκε από ισραηλινό πύραυλο και υπάρχουν περί τους 500 νεκρούς.
Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου, καθώς θεωρήθηκε επιβεβαιωμένη διότι τη μετέδωσε το BBC. Τότε ξέσπασε το πρώτο κύμα των αντι-ισραηλινών εκδηλώσεων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Η παραπληροφόρηση αποδείχθηκε αμέσως, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Είναι γνωστό πως την ψευδή είδηση τη διαβάζουν ή την ακούν 100 και την αποκατάσταση της αλήθειας 10. Τελικά το νοσοκομείο παρέμεινε στη θέση του, υπέστη ζημιά το πάρκινγκ, οι νεκροί δεν ήταν 500 αλλά 30 και ο πύραυλος δεν ήταν ισραηλινός αλλά της Χαμάς, που εξετράπη της πορείας του.
Σαν να μην έφτανε αυτό, προβλήθηκε πρόσφατα από το BBC και η συνέντευξη ενός ανήλικου Παλαιστινίου ο οποίος διεκτραγωδούσε τη ζωή στη Γάζα. Ηταν μέρος ντοκιμαντέρ με τίτλο: «Πώς να επιβιώσετε σε μια εμπόλεμη ζώνη». Η εσωτερική έρευνα του σταθμού αποκάλυψε πως το παιδί ήταν γιος ενός υπουργού της Χαμάς και πιθανόν να έλαβε κάποιο χρηματικό ποσό γι’ αυτή τη συνέντευξη.
Το BBC γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ
δέχθηκε κυρώσεις από τη Ρυθμιστική Αρχή του Ηνωμένου Βασιλείου. Να μην
ξεχάσουμε και το BBC Arabic, το οποίο, σύμφωνα με εσωτερικό υπόμνημα του Μάικλ
Πρέσκοτ, τηρεί μεροληπτική στάση κατά του Ισραήλ, αποδεχόμενο ακρίτως τους
ισχυρισμούς της Χαμάς. Το δε 87% των εργαζομένων σε αυτό διάκειται ευμενώς προς
τη Μουσουλμανική Αδελφότητα».
(Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Αν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια της ειδησεογραφίας που παραθέτει γεγονότα, θα ανακαλύψουμε μια διαδρομή που οδηγεί στο ίδιο σημείο του ορίζοντα. Κι αυτό το σημείο είναι ο δυτικός τρόπος ζωής, οι ελευθερίες του, η ανεξιθρησκία του και οι δημοκρατίες του. Είναι μια διαδρομή στην οποία συναντιούνται ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως του Πούτιν, ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός, όπως η Χαμάς, και μια τρομοκρατία η οποία είναι διάσπαρτη στην καθημερινότητα της Δύσης. Αυτή η τελευταία μπορεί να μην είναι οργανωμένη, όπως στην περίπτωση του Μπατακλάν, όμως είναι διάσπαρτη και δρα με τα πιο απλά καθημερινά εργαλεία.
Η επίθεση κατά του δυτικού τρόπου ζωής εξηγεί ορισμένα παράδοξα, όπως ότι η Ρωσία που μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούσε το Ισλάμ τον κατεξοχήν εχθρό της ορθοδοξίας της, σήμερα ακολουθεί την ίδια πολιτική με το Ιράν εναντίον του Ισραήλ. Εξηγεί και τον «ισλαμοαριστερισμό», ένα από τα παράδοξα της δυτικής κοινωνίας. Τα εγγόνια των παιδιών που έκαναν τον Μάη του ’68 σήμερα υπερασπίζονται με τον ίδιο φανατισμό ένα Ισλάμ που εχθρεύεται όλες τις αρχές τις οποίες υποτίθεται ότι υπερασπίστηκαν οι παππούδες τους. Τους κληροδότησαν την εχθρότητα απέναντι στον δυτικό πολιτισμό τον οποίον προσπάθησε να καταστρέψει ο Μάης του ’68.
Ελλείψει προλεταριάτου η Αριστερά
ψάχνει πελατεία πότε στους μετανάστες και πότε στους Παλαιστινίους της Χαμάς.
Εχει κατασκευάσει, δε, ένα φάντασμα, το έχει βαφτίσει ισλαμοφοβία και το έχει
εξισώσει με τον ρατσισμό και την αποικιοκρατία. Στη διαδρομή φορτώνει και
πακέτα αντισημιτισμού, τον οποίον έχει αναλάβει εργολαβικά αφού τον
εγκατέλειψαν οι παραδοσιακοί ακροδεξιοί ιδιοκτήτες του».
(Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
.jpg)
Aπόψεις...
«Δύο ανησυχούν ανοικτά για τη συμφωνία με τους Αμερικανούς. Ο ένας είναι η Τουρκία και ο άλλος η ελληνική αριστερά. Ανησυχεί και η ακροδεξιά λόγω απευθείας σύνδεσης με τα υπόγεια του Κρεμλίνου, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση. Η Τουρκία γιατί νιώθει άβολα με όλη αυτήν την κατάσταση. Το ίδιο άβολα νιώθει και η αριστερά. Και για τους δύο το κοινό πρόβλημα είναι οι Αμερικανοί. Οι Τούρκοι γιατί μετά τα πολύτιμα αεροπλάνα χάνουν την προνομιακή σχέση που είχαν με τον αμερικανικό παράγοντα. Η αριστερά επειδή απεχθάνεται οτιδήποτε Αμερικανικό. Εκτός ίσως από τα χάμπουργκερ. Ίσως, και τα τηλέφωνα της Apple. Αλλά γενικά δεν συμπαθεί τους Αμερικανούς.
Εσχάτως ούτε και οι Τούρκοι συμπαθούν τους Αμερικανούς. Και τους
Εβραίους. Οι Τούρκοι, όπως και οι Έλληνες Αριστεροί έχουν ένα πρόβλημα με τους
Εβραίους. Με τους Εβραίους και με τους Αμερικανούς. Ανησυχούν στην Ελλάδα οι αντίπαλοι του
Κυριάκου Μητσοτάκη και για έναν ακόμη πρόσθετο λόγο. Η συμφωνία χαρίζει πόντους
στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Έναν πολιτικό που παραμένει σταθερός στο
αξίωμα «ανήκουμε στη Δύση».
(Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)
«Πολιτική σταθερότητα, πολιτική σταθερότητα, πολιτική σταθερότητα. Και είναι απολύτως λογικό. Όταν σε μια χώρα πρόκειται να επενδύσουν δισεκατομμύρια δολάρια το μόνο που δεν θέλουν είναι η πολιτική αστάθεια και η κοινωνική αναταραχή. Αυτό που βλέπουν στην Ελλάδα είναι αυτό που βλέπει ο κάθε εχέφρων άνθρωπος. Αυτή την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική ειρήνη μπορεί να την εγγυηθεί ένας μόνον πολιτικός, ο πρωθυπουργός. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί ένας παρατηρητής πως από το υπάρχον πολιτικό δυναμικό ουδείς μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, ιδίως όπως αυτές διαμορφώθηκαν στην εποχή του Ντόναλντ Τραμπ.
Σταθερά δίπλα στο
Ισραήλ, σταθερά δίπλα στους ενεργειακούς σχεδιασμούς των μεγάλων αμερικάνικων
εταιρειών, χωρίς αμφιταλαντεύσεις, χωρίς παζάρια, χωρίς υπαναχωρήσεις. Η μεν «πατριωτική» δεξιά αποτελείται από
σεσημασμένους ρωσόφιλους, η δε Αριστερά κινείται στους ρυθμούς των
φριπαλεστάιν. Και ΠΑΣΟΚ βολοδέρνει μεταξύ Δούκα, Γερουλάνου και Ανδρουλάκη. Σε
ποιους από όλους αυτούς να βασιστούν οι ΗΠΑ; Είναι δυνατόν να εμπιστευθούν τα
δολάριά τους σε όλον αυτόν τον θίασο;»
(Σ. Μουμτζής-liberal.gr)
«Πώς ο Ερντογάν άλωσε
την τουρκική Δικαιοσύνη- Με προσεκτικά μελετημένα και έξι τον αριθμό βήματα
–μεταξύ των οποίων εκκαθαρίσεις, τοποθετήσεις ημετέρων και νομοθετικά
τεχνάσματα– το καθεστώς του «Σουλτάνου» έχει καταφέρει να διεισδύσει βαθιά
στους κόλπους της Δικαιοσύνης, καθιστώντας την ουσιαστικά υποχείριο του
προέδρου. Διόλου τυχαία ένας εισαγγελέας ζήτησε την καταδίκη του Ιμάμογλου σε
2.352 χρόνια φυλακή».
(Χρ.Νίκας- protagon.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«Η Ελλάδα από την πρώτη κιόλας στιγμή στάθηκε στο πλευρό της Ουκρανίας. Οχι μόνον επειδή είναι προς το συμφέρον της να στέκει απέναντι σε οποιονδήποτε αναθεωρητισμό, αλλά και επειδή είναι ευρωπαϊκή χώρα. Είναι μια δυτική χώρα και συνέλαβε εξαρχής πως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στρέφεται εναντίον της Δύσης. Και κυρίως της Ευρώπης, ή των χωρών εκείνων της Ευρώπης οι οποίες θεωρεί ότι ανήκουν στην αυτοκρατορία του Πούτιν επειδή ανήκαν κάποτε στο Σιδηρούν Παραπέτασμα. Η Ελλάδα την είχε γλιτώσει τότε. Το τίμημα όμως ήταν μεγάλο.
Ο αντιδυτικισμός παραμένει ενεργός. Είτε με το ιστορικό
απολίθωμα, το ΚΚΕ, είτε με τους δεξιούς υπερασπιστές του ανοϊκού
υπερπατριωτισμού που μας θέλουν ευλύγιστους, κοινώς αμέτοχους στη μεγάλη
σύγκρουση που κυοφορείται. Κοινώς θέλουν η Ελλάδα να ασκεί μια κουτοπόνηρη
πολιτική, κάτι σαν τον Χατζηαβάτη της Ευρώπης. Ευτυχώς δεν έχουν αυτοί την
ευθύνη της εξωτερικής μας πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Πούτιν μιλάει για την
Ευρώπη με την ίδια περιφρόνηση που μιλούσε για την Ουκρανία. Μένει στην Ευρώπη
να τον διαψεύσει όπως τον διέψευσε η Ουκρανία».
(Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Ποιο είναι το πρόβλημα λοιπόν; Ότι η πρόοδος γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς. Ενδεικτικά, το 2019 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 66% του ευρωπαϊκού μέσου όρου και το 2024 είχε ανέβει μόλις κατά δύο μονάδες, στο 68%. Η σύγκλιση, με άλλα λόγια, ο μεγάλος στρατηγικός μας στόχος τις δεκαετίες του ’90 και του 2000, αργεί ακόμα πολύ. Οι επενδύσεις όπως και η παραγωγικότητα, πάλι, παρά τη βελτίωση, υστερούν σε σχέση με την ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και για τις εξαγωγές, με αποτέλεσμα το εξωτερικό μας έλλειμμα να είναι και πάλι σε μη διατηρήσιμα ύψη. Εξακολουθούμε δηλαδή να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι, όπως είδαμε, στο 68% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, η κατά κεφαλήν κατανάλωση φτάνει στο 80%!
Φταίει ενδεχομένως το ότι δεν έχουν προχωρήσει οι
απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Ότι μένουν στα χαρτιά ή ότι έχουμε λάθος
προτεραιότητες. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι
η αλλαγή της παραγωγικής βάσης, έτσι κι αλλιώς, δεν γίνεται μέσα σε λίγα
χρόνια. Χρειάζεται μακροπρόθεσμο σχέδιο, με ορίζοντα μεγαλύτερο από τη μία ή
τις δύο θητείες μιας κυβέρνησης.Ότι από τα δύο κι αν ισχύει –προφανώς ισχύουν
και τα δύο–, το συμπέρασμα είναι ένα: ότι η συνέχιση της μεταρρυθμιστικής
πορείας, πέρα από τον άμεσο εκλογικό κύκλο, αποτελεί όρο επιβίωσης».
(Π.Καψής-ATHensvoice)
«Μετά την επιτυχία στα γεωπολιτικά, ο Πρωθυπουργός στράφηκε
στα εσωτερικά: ακρίβεια στα τρόφιμα, στεγαστικό, κυκλοφοριακό, λεωφορεία. Από
τις απαντήσεις πηγάζει όμως αμηχανία για το αν επαρκεί ο χρόνος της δεύτερης
τετραετίας για τομές. Και προκύπτει το ερώτημα: τι θα συνέβαινε αν η κυβέρνηση
δεν είχε υποτιμήσει αυτά τα θέματα μετά τον θρίαμβο του 2023;»
(Αλ.Παπαναστασίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Τα μη κρατικά πανεπιστήμια δεν είναι απλώς μια μεταρρύθμιση. Είναι τομή. Είναι η αρχή του τέλους ενός από τα πιο βαθιά ριζωμένα ταμπού της μεταπολίτευσης. Και ταυτόχρονα, η πιο ουσιαστική νίκη της ελευθερίας απέναντι στον κρατισμό, του ρεαλισμού απέναντι στην ιδεοληψία.Η έγκριση των πρώτων τεσσάρων μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα είναι μια είδηση που, σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, θα έπρεπε να έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Όχι, μόνο επειδή ανοίγουν οι πόρτες σε ένα πιο ποιοτικό, ανταγωνιστικό και καινοτόμο περιβάλλον ανώτατης εκπαίδευσης. Αλλά κυρίως επειδή για πρώτη φορά το ελληνικό κράτος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Η διαδικασία έγκρισης αποδείχθηκε διαφανής, αξιοκρατική και σοβαρή. Μίλησα με ανθρώπους που οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν και παραδέχθηκαν - χωρίς πικρία - ότι η επιτροπή έκανε σωστά και αμερόληπτα τη δουλειά της. Αυτό από μόνο του είναι επαναστατικό για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι σημάδι ότι η κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε τη μεταρρύθμιση ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αλλά ως ιστορικό της χρέος.
Δεύτερο κομβικό σημείο: η αποδόμηση ενός μύθου. Όσοι πίστεψαν ή ήλπιζαν ότι ο νόμος θα λειτουργήσει ως φωτογραφική ρύθμιση για να αναβαθμιστούν τα υπάρχοντα κολλέγια σε πανεπιστήμια, διαψεύστηκαν με τρόπο εκκωφαντικό. Οι όροι και οι προϋποθέσεις για να θεωρηθεί ένα ίδρυμα πανεπιστήμιο ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες και τις υποδομές των κολλεγίων. Και αυτό πλέον το αναγνωρίζουν όλοι οι παίκτες της αγοράς.
Αλλά η πιο
σπουδαία συνέπεια αυτής της μεταρρύθμισης δεν είναι θεσμική. Είναι ανθρώπινη.
Τη νέα χρονιά, χιλιάδες Έλληνες μαθητές δεν θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν
για να σπουδάσουν. Θα μείνουν στον τόπο τους, κοντά στις οικογένειές τους,
χωρίς να θυσιάσουν την ποιότητα των σπουδών τους. Θα έχουν πρόσβαση σε νέα
γνωστικά αντικείμενα, σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, ακαδημαϊκή πειθαρχία και
πολιτισμό ελευθερίας. Θα ρισκάρουν, θα καινοτομήσουν, θα χτίσουν μια καλύτερη
ζωή ξεκινώντας από εδώ. Αυτό δεν είναι απλώς κοινωνικό κέρδος. Είναι εθνικό κεφάλαιο».
(Αλ.Σκούρας-liberal.gr)
«Πριν από λίγες ημέρες η αστυνομία εντόπισε παράνομο δίκτυο υδροδότησης σε οικισμό στο Κορωπί. Οι οκτώ συλληφθέντες με λάστιχα και πλαστικούς σωλήνες έκλεβαν νερό από την παροχή ποτίσματος καλλωπιστικών φυτών σε αυτοκινητόδρομο και το χρησιμοποιούσαν για τις ανάγκες των σπιτιών τους. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο στον συγκεκριμένο οικισμό, ούτε η υδατοκλοπή είναι ασυνήθιστη πρακτική για τα ελληνικά δεδομένα.
Η Ελλάδα χάνει
πολύ μεγάλο ποσοστό του επεξεργασμένου νερού στη διαδρομή από τους ταμιευτήρες
έως τις βρύσες των σπιτιών ή τις καλλιέργειες. Οι περισσότερες εκτιμήσεις
κάνουν λόγο για το 30%, ενώ, σύμφωνα με στοιχεία της Deloitte και του World
Resources Institute, το ποσοστό ανεβαίνει στο 50%. Οι διαρροές στο δίκτυο είναι
ο κύριος υπεύθυνος για τις απώλειες σε μια περίοδο μάλιστα που η εξοικονόμηση
νερού είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας».
(Στ.Βογιατζάκης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Απόψεις...
«Στο θέμα της τιμής, όσο δύσκολη και ίσως αδόκιμη είναι η σύγκριση, το αμερικανικό LNG είναι σαφώς ανταγωνιστικό απέναντι στο ρωσικό αέριο. Καθώς μιλάμε όμως για στρατηγικές επιλογές δεκαετιών πρέπει να μετρήσουμε και άλλα πράγματα, όπως τη δυνατότητα σύναψης μακροπρόθεσμων συμβολαίων από διαφορετικούς παραγωγούς σε ανταγωνιστικές τιμές, τον πιο ασφαλή τρόπο μεταφοράς, την ελαχιστοποίηση των μερών που παρεμβαίνουν στη διαδικασία της μεταφοράς, τα οφέλη για τις επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων, τους μετόχους και τους εργαζόμενους σε αυτές, τα έσοδα για το ελληνικό δημόσιο, τα έσοδα από την χρήση ελληνικών υποδομών για την εξυπηρέτηση τρίτων χωρών και τον συνδυασμό με την ανάπτυξη του ενεργειακού τομέα στην χώρα.
Εδώ η σύγκριση είναι πολύ πιο εύκολη και η υπεροχή του αμερικανικού LNG
πολύ πιο ξεκάθαρη. Αν συνυπολογίσουμε το ότι τα μακροχρόνια συμβόλαια
προμήθειας του αμερικανικού φυσικού αερίου θα έχουν σαφή τιμολογιακά οφέλη σε
σχέση με τις τωρινές τιμές spot, δεν μπορεί να υπάρχουν πολλές αμφιβολίες πως η
στροφή προς το αμερικανικό LNG είναι η κατάλληλη ενεργειακή λύση για τη χώρα μας».
(Σπ.Αλεξόπουλος/Μ.Aσημακοπούλου-liberal.gr)
«Η κυβέρνηση επίλεξε και εδώ τον δρόμο των μικρών και μεγάλων συμβιβασμών. Ανέχτηκε τη μάστιγα των αναρρωτικών αδειών, δεν περιφρούρησε τα δικαιώματα των φορολογουμένων. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Ένας απόλυτος παραλογισμός. Τα σχολεία εξακολουθούν και έχουν κενά, ενώ η «φιλεργατική πολιτική» των εκάστοτε υπουργών Παιδείας κοστίζει επιπλέον εκατομμύρια ευρώ πέραν από εκείνα των διορισμών. Για να καλυφθούν τα κενά χρειάζονται και πάλι... αναπληρωτές.
Φτάνοντας στις αντιδράσεις των «συλλόγων
γονέων» ορισμένων σχολείων που ζητούν την κατάργηση των Ωνάσειων Σχολείων και
του δημάρχου της Πάτρας που δεν θέλει να ξέρουν οι δημότες του ότι τα σχολεία
τους ανακαινίστηκαν με λεφτά των τραπεζών, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το
πρόβλημα είναι δομικό και έχει τις ρίζες του στη διαχρονική... πάλη των τάξεων.
Με μια φοβική κεντροδεξιά που αρνείται να δει και να αντιμετωπίσει στα ίδια το
πολιτικό πρόβλημα, είναι απολύτως βέβαιο ότι όλα όσα θετικά γίνονται θα
ισοπεδώνονται από το κλίμα του μηδενισμού και της μιζέριας που τελικά επικρατεί
και νικά».
(Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)
«Πολύ καλά τα ‘γραψε χθες ο Γιάννης Σιδέρης για το
Πολυτεχνείο. Λίγοι αγωνίστηκαν, όλοι στην συνέχεια δήλωσαν αντιστασιακοί. Αλλά
τα ίδια δεν είχαν γίνει και με τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης; Τρεις και
ο κούκος ήταν όσοι βγήκαν στο βουνό ή εντάχθηκαν σε αντιστασιακές οργανώσεις
την Κατοχή, αλλά όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μοίρασε αντιστασιακές συντάξεις και
παράσημα, γέμισαν κατάλογοι εκατοντάδων σελίδων από δικαιούχους και ολόκληρα
στάδια από ανθρώπους με λιλιά ανδρείας στο πέτο. Αυτά πρέπει να τα λέμε διότι
οι νεότεροι δεν τα χουν ζήσει, οπότε στα αυτιά τους φτάνουν πληροφορίες που
συσκοτίζουν τα γεγονότα και παρερμηνεύουν τις μνήμες».
(Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)
.jpg)
Εγκληματικές "οργανώσεις"... κυριολεκτικά
«Περισσότεροι από 400 αστυνομικοί συμμετείχαν στο πλαίσιο επιχείρησης για την εξάρθρωση πολυμελούς εγκληματικής οργάνωσης Ρομά που εξαπατούσε τηλεφωνικά ανυποψίαστους πολίτες και προχωρούσε σε κλοπές σε διάφορες περιοχές της επικράτειας. Σε αστυνομική επιχείρηση που έλαβε χώρα την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2025, σε περιοχές της Αττικής και Κορινθίας, συνελήφθησαν συνολικά 45- άτομα, από τα οποία τα 44 μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, μεταξύ των οποίων και των αρχηγικών μελών, ενώ στη δικογραφία που σχηματίστηκε περιλαμβάνονται άλλα 96 άτομα. Οι Αρχές εξιχνίασαν 1.089 περιπτώσεις απατών με το παράνομο οικονομικό όφελος που αποκόμισαν τα μέλη της οργάνωσης να ανέρχεται σε τουλάχιστον 7.600.000 ευρώ.
Όπως προέκυψε από την έρευνα, τουλάχιστον από τον Φεβρουάριο του 2023, οι κατηγορούμενοι συγκρότησαν και εντάχθηκαν σε εγκληματική οργάνωση με διαρκή δράση, δομημένη ιεραρχία και διακριτούς ρόλους. Το τηλεφωνικό κέντρο αποτελούνταν από έναν τουλάχιστον βοηθό διευθύνοντος και ένα μικρό αριθμό έμπιστων μελών, οι οποίοι μιλούσαν άπταιστα την ελληνική γλώσσα, κατείχαν τεχνική κατάρτιση στη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών και άριστη γνώση λειτουργίας της ηλεκτρονικής τραπεζικής, ενώ τα τηλεφωνικά κέντρα βρίσκονταν κατά κανόνα στο Ζευγολατιό αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Κορίνθου (Βραχάτι, Άσσος, Εξαμίλια κλπ).
Επιπλέον, είχαν συστήσει επιχειρησιακά κέντρα σε Αγία Βαρβάρα, Αχαρνές – Φυλής (Άνω Λιόσια και Ζεφύρι) προκειμένου να μην εντοπίζονται τα αρχηγικά μέλη αλλά και για να μη συσχετιστούν τα επιχειρησιακά κέντρα με τον «Αρχηγείο – τηλεφωνικό κέντρο» εκμεταλλευόμενοι τις ιδιαιτερότητες των περιοχών και τις στενές συγγενικές ή φιλικές σχέσεις με τα μέλη αυτά. Ενδεικτικό είναι ότι, καθημερινά πραγματοποιούνταν κλήσεις από 40 τηλεφωνητές προς εξαπάτηση των υποψήφιων θυμάτων, ενώ η οργάνωση διέθετε τουλάχιστον 150 επιχειρησιακά κινητά τηλέφωνα (τηλεφωνικές κλήσεις, μεταφορές χρημάτων, επικοινωνία μεταξύ τους κατά τη διάρκεια των παράνομων πράξεων), τα οποία απενεργοποιούσαν και προέβαιναν στην αγορά νέων προκειμένου να μη γίνονται αντιληπτοί από τις Αρχές.
Συγκεκριμένα, πραγματοποιούσαν τηλεφωνικές κλήσεις με την παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών αλλά και κάνοντας χρήση ψεύτικων στοιχείων ταυτότητας με σκοπό την εξαπάτηση των πολιτών, ενώ παρουσιάζονταν:ως υπάλληλοι δημοσίων και συνεργαζόμενων φορέων, οι οποίοι με το πρόσχημα της επιστροφής χρημάτων ή ως λογιστές – φοροτεχνικοί, όπου με πρόφαση ότι είναι δικαιούχοι είτε κρατικής επιδότησης είτε επιστροφής χρημάτων, ως δήθεν πωλητές οχημάτων και μηχανημάτων έργου, αναρτώντας αγγελίες σε δημοφιλείς διαδικτυακές πλατφόρμες, με ιδιαίτερα δελεαστικές τιμές.
Παράλληλα, για την αποφυγή εντοπισμού τους χρησιμοποιούσαν
ποικίλα μέτρα αντιπαρακολούθησης όπως κωδικοποιημένες λέξεις, τεχνολογικά μέσα,
κάλυψη χαρακτηριστικών τους κ.λπ. 73 έρευνες
πραγματοποιήθηκαν παρουσία δικαστικών λειτουργών σε 8 καταυλισμούς σε
Ζευγολατιό Κορινθίας, Εξαμίλια Κορινθίας, Αγία Βαρβάρα, Άνω Λιόσια, Ζεφύρι,
Αχαρνές, Ασπρόπυργος, Ελευσίνα, αλλά και σε λοιπές περιοχές σε Ραφήνα, Παλαιό
Φάληρο, Ίλιον. Μια αθλήτρια από τον χώρο της ενόργανης με παρουσία στους
Ολυμπιακούς Αγώνες συνελήφθη επίσης ως εμπλεκόμενη στην υπόθεση κυκλώματος Ρομά
που διέπρατταν τηλεφωνικές απάτες».
(iefimerida.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«Τον τελευταίο καιρό με κατακλύζουν απαισιόδοξες σκέψεις και προβληματισμοί. Η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να μετατρέψει την πραγματική αναπτυξιακή επαναφορά της οικονομίας, σε καλύτερες μέρες για τους κατοίκους της. Ιδίως για τους μισθωτούς (που είναι και οι συνεπείς φορολογουμένοι). Ούτε για τη νεολαία που έχει κολλήσει στη λάσπη του κρατικώς οριζόμενου κατώτατου μισθού. Ούτε όμως και για την επιχειρηματική «τάξη», η οποία έχει διασπαστεί μεταξύ εκείνων που τα καταφέρνουν μια χαρά και των άλλων που παλεύουν, ακόμη, με τα χρέη της προ μνημονίων εποχής των «παχέων αγελάδων». Με αποτέλεσμα, η κοινωνία των πολιτών να έχει τριχοτομηθεί μεταξύ τυχερών, κρατικοδίαιτων και απολωλότων.
Τυχεροί, για ουσιαστικούς λόγους, όσοι απολαμβάνουν υψηλότερες αμοιβές και καλά κέρδη, γιατί κατέχουν τέχνες ακριβοπληρωμένες. Όχι, υποχρεωτικώς επειδή έκαναν γενικώς «καλές σπουδές», αλλά επειδή έχουν ικανότητες, πετυχαίνουν στην επιχειρηματικότητα που διάλεξαν, διαθέτουν γνώσεις που ζητούνται ανυπερθέτως από τις κερδοφόρες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά με γεμάτο πορτοφόλι.
Κρατικοδίαιτοι, που συνεχίζουν τη ζωή τους, δίχως κανέναν ενθουσιασμό ή/και ζήλο, προσκολλημένοι στην τεράστια γραφειοκρατική μηχανή του κράτους των 100+ δισεκατομμυρίων ευρώ (το μισό ΑΕΠ!) κάνοντας μόνον τα ελάχιστα, ενώ απαιτούν τον «ουρανό με τ’ άστρα».
Απολωλότες, που βλέπουν τα ευρώ να τελειώνουν
προτού καλά - καλά προλάβουν να ξοδέψουν για το παραπανίσιο, ίσως και
αχρείαστο, εξόριστοι πλέον της κάποτε λαμπερής καταναλωτικής κοινωνίας.υτές οι
τρεις κατηγορίες πολιτών, κατοικούν την ίδια χώρα, τις ίδιες πόλεις, την ίδια
ύπαιθρο. Αλλά, ολοένα περισσότερο, δεν έχουν μεταξύ τους τις κοινές αναφορές
που είχαμε κάποτε».
(Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)
«Πόσο κοντά είμαστε στην παραγωγή τεχνητού αίματος που μπορεί
να λύσει το πρόβλημα της έλλειψης εθελοντών αιμοδοτών; Και πόσο εύκολο είναι να
υπάρξει εργαστηριακό αίμα συμβατό με όλους, που θα εξαλείψει τους κινδύνους και
τα λάθη στις μεταγγίσεις; Οι απαντήσεις ίσως βρίσκονται στην πιο σπάνια ομάδα
αίματος του κόσμου».
(Protagon Team)
«Βγήκε πάλι ο
Μητσοτάκης και μοίρασε κάμποσα. Τόσα στους κτηνοτρόφους, τόσα στο στεγαστικό
και πάει λέγοντας. Φυσικά, είναι δεδομένη η αντίδραση όσων θα εισπράξουν.
«Ψίχουλα», «κοροϊδία», «μισό καφέ την ημέρα» και όλα τα πασίγνωστα που ακούω
εδώ και δεκαετίες. Σάματις μπορώ να ξεχάσω τον Ιούλιο του 1996 (ναι, έκανα
ρεπορτάζ από τότε) την βιτριολική κριτική που έφαγε ο Σημίτης για τη θέσπιση
του ΕΚΑΣ; Όταν το έδωσε ήταν «κοροϊδία», αλλά όταν κόπηκε δυο δεκαετίες
αργότερα, ήταν συνώνυμο του θανάτου του συνταξιούχου».
(Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)
.jpg)
Απόψεις...
«H τυμβωρυχία γύρω από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, πέρα από την ηθική εξαχρείωση κάποιων εκ των «πρωταγωνιστών» που χτίζουν καριέρες πάνω στα πτώματα, αναδεικνύει και κάτι άλλο: το μέγεθος της αφέλειας μιας μερίδας της ελληνικής κοινωνίας που παραμένει ερωτευμένη με έναν θολό, μεταφυσικό αντισυστημισμό. Από την άλλη, ο απεργός πείνας που ζητούσε την εκταφή του αδικοχαμένου παιδιού του, μόλις του δόθηκε η δικαστική άδεια… δεν την χρησιμοποίησε. Αντί αυτού, περιφέρεται σε καφετζούδες και πολιτικές φιέστες, επιδεικνύοντας κυνισμό που θα ζήλευε και επαγγελματίας πολιτευτής.
Η τραγωδία έγινε πλέον διαπιστευτήριο για δημόσιες
εμφανίσεις. ια το είδος και την ποιότητα
όσων πατούν πάνω σε πτώματα για να φτιάξουν πολιτική καριέρα δεν υπάρχει πλέον
αμφιβολία.Το πραγματικό ερώτημα είναι άλλο:Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που,
παρά τις συνεχείς διαψεύσεις, τις φανερές εξαπατήσεις και την κραυγαλέα
γελοιοποίηση, συνεχίζουν να τους ακολουθούν, αποδεχόμενοι τα διάτρητα
αφηγήματα; Επικίνδυνοι…»
(Κ.Στούπας-liberal.gr)
«Η είδηση της πρόωρης αποπληρωμής από την Αθήνα προς το Παρίσι δανείου από το πρώτο μνημόνιο ύψους 1,1 δισ. ευρώ, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που μήνες τώρα δείχνουν οι αριθμοί: Η ελληνική οικονομία μοιάζει να πορεύεται με καλύτερη προοπτική από την, κατά πολλές φορές μεγαλύτερη, γαλλική.
«Το 2023,
η Ελλάδα είχε ήδη αποπληρώσει 1,14 δισκατομμύρια ευρώ για τις δόσεις που είχαν
προγραμματιστεί για το 2024 και το 2025, και, το 2024, 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ
για τις δόσεις που είχαν προγραμματιστεί για το 2026 έως το 2028. Σήμερα, η
Αθήνα εξακολουθεί να οφείλει στο Παρίσι 5,6 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία
πρέπει να αποπληρωθούν μέχρι το τέλος του 2041».Ο συντάκτης του άρθρου βλέπει,
όπως και στον μύθο, ένα ηθικό δίδαγμα. «Ο τζίτζικας που φτάνει να δανείζει τον
μέρμηγκα», γράφει».
(iefimerida.gr)
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να τηρήσει τη
συμφωνία της με τους Κινέζους. Οι οποίοι Κινέζοι το 2015 δεν είναι οι Κινέζοι
του 2008. Αλλά αυτά συμβαίνουν. Επίσης, το 2008 οι φίλοι μας της Εσπερίας δεν
έβαζαν το χέρι στην τσέπη για επενδύσεις στην Ελλάδα. Σήμερα οι συνθήκες έχουν
αλλάξει. Η Δύση βλέπει την κινεζική επέκταση ως απειλή. Η δική μας θέση είναι
εκεί που ήταν πάντα. Με τη Δύση. Οπότε, το νέο λιμάνι στην Ελευσίνα μπορεί να
δώσει τη λύση, όπως είπε και ο αντιπρόεδρος Κωστής! Οι Κινέζοι μπορούν να μείνουν, μπορούν και να
φύγουν. Αρκεί να τηρούν τους νόμους της χώρας και να περιφρουρούν τον χώρο τους».
(Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)
«Προσωπικά το βρίσκω
απίστευτο ότι εν έτη 2025 οι αγρότες περιμένουν να βγάλουν αξιοπρεπές εισόδημα
παράγοντας βαμβάκι! Με ανταγωνιστές κυρίως χώρες της Αφρικής. Και μάλιστα
υδροβόρο τη στιγμή που ο Μόρνος έχει σχεδόν ξεραθεί. Oι αγρότες θα πρέπει να διαβάσουν τα σημεία
των καιρών και να προσαρμοστούν. Διαφορετικά ισχύει η θεωρία του Δαρβίνου».
(K.Στούπας –liberal.gr)
.jpg)
.jpg)
Απόψεις...
«Ένας στους τρεις ιδιοκτήτες μπαρ ισχυρίστηκε ότι ζει με 800 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο της εστίασης δήλωσε ζημίες ή μηδενικό αποτέλεσμα κι όσοι τα... κατάφεραν, το έκαναν με 1.500 ευρώ το μήνα. Το μηνιάτικο 41% των κομμωτών είναι μόλις 409 ευρώ. Ένα στα δύο συνεργεία αυτοκινήτων αποδίδει στον αρχιμάστορα 755 ευρώ/μήνα. Οι υδραυλικοί που δεν μπαίνουν μέσα ζουν με 941 ευρώ μηνιαίως, κ.ο.κ.
Αν αντί του τεκμαρτού εισοδήματος γινόταν, έστω δειγματοληπτικά, έλεγχος στο «έσχες» των συγκεκριμένων συμπολιτών, αν δηλαδή κοίταζε η Εφορία τα περιουσιακά και άλλα στοιχεία για το πραγματικό κόστος διαβίωσης των οικογενειών τους και ξετίναζε σε βάθος μερικών ετών την τραγική εικόνα των οικονομικών τους, θα έβγαζε... παπάδες.Τώρα το κάνει μόνον όταν ο φορολογούμενος τολμήσει να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των τεκμηρίων.
Nομίζω ότι κάτι περισσότερο πρέπει να κάνει η
κυβέρνηση για την αποκάλυψη της αποκρυβώμενης φορολογητέας ύλης, όπως αποκαλούν
τα εισοδήματά μας οι άνθρωποι του υπουργείου Οικονομικών. Δύσκολο ως ανεπίλυτο
το δίλημμα για την κυβέρνηση. Αν το κάνει θα χάσει τις εκλογές. Όμως, αν δεν το
κάνει, που είναι το πιθανότερο, θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι μισθωτοί θα βρουν
τον τρόπο να την τιμωρήσουν. Αρκεί να καταλάβουν ότι αυτός είναι ένας, ίσως
μάλιστα ο σπουδαιότερος, λόγος που δεν τα βγάζουν πέρα με την ακρίβεια. Το
κράτος φορολογεί τους μισθωτούς (και τους συνταξιούχους) υπερβολικά, ώστε να
πληρώνουν και όσα δεν καταδέχονται να πληρώσουν οι επαγγελματίες της
φοροδιαφυγής».
(Μπ.Παπαδημητρίου-liberal.gr)
«Στην Ευρώπη, η λέξη
«μεταρρύθμιση» έχει χάσει το νόημά της. Πλέον χρησιμοποιείται ως βιτρίνα για να
προωθηθεί η πιο παλιά πολιτική τέχνη: η υπεράσπιση προνομίων. Όταν οι Βρυξέλλες
μιλούν για «εναρμονισμό», συνήθως εννοούν καρτελοποίηση. Μια πολιτική
διαδικασία όπου τα κράτη - μέλη και τα οργανωμένα συμφέροντα - συνδικάτα, γραφειοκρατίες,
επιχειρηματικά λόμπι - ενώνονται για να εμποδίσουν τη μεταρρύθμιση, να
καταπνίξουν την καινοτομία και να διασφαλίσουν ότι τίποτα ουσιαστικό δεν
αλλάζει. Η ΕΕ δεν φοβάται την ανισότητα. Φοβάται τη διαφοροποίηση. Φοβάται
μήπως κάποιο κράτος - μέλος επιχειρήσει μια τολμηρή πολιτική και αποδείξει ότι
οι υπόλοιποι κάνουν λάθος. Γι’ αυτό το ευρωπαϊκό σύστημα ευνοεί την εξίσωση
προς τα κάτω. Όχι, περισσότερη ελευθερία, αλλά περισσότερους κανόνες. Όχι
ανταγωνισμό, αλλά ελεγχόμενη ομοιομορφία».
(Αλ.Σκούρας-liberal.gr)
«Ένας άνθρωπος στη Γερμανία, ο Πέτερ Βόλνι, πέρασε σχεδόν
τριάντα χρόνια από την πολύτιμη ζωή του προσπαθώντας να πιστοποιήσει την
ταυτότητα δύο έργων κλασικής μουσικής. Οι έρευνές του θα μπορούσαν να είχαν
οδηγήσει στην τρέλα. Ο Βόλνι, όμως, επέμεινε και χθες τα έργα παρουσιάστηκαν
στον Άγιο Θωμά της Λειψίας. Πρόκειται για δύο χαμένα αριστουργήματα του Γιόχαν
Σεμπάστιαν Μπαχ».
(Β.Στεργίου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
.jpg){kind=link}
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
