Απόψεις...

 

«Μήπως κάποιοι έθαβαν το θέμα για να προσφέρουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση; Μπορεί, δεν είμαι σίγουρος. Αλλά, ρε παιδί μου, το έκαναν και με την προηγούμενη κυβέρνηση, την αντισυμβατική, αυτή που συγκρούστηκε με τα μεγάλα συμφέροντα. Γιατί τότε δεν της έτριβαν τα προβλήματα του σιδηροδρόμου στη μούρη; Γιατί δεν έπιασαν τον Σπίρτζη να τον χτυπήσουν κάτω σαν χταπόδι; Αφήστε που έθαβαν και τις ειδήσεις για «δουλειές» υπαλλήλων του ΟΣΕ με πλιάτσικο στα υλικά και τη σύσταση εταιρειών στις οποίες δούλευαν παιδιά συνδικαλιστών. Μην τρελαθούμε κιόλας που πάνε να βγουν όλοι οι συνδικαλιστές αθώες περιστερές, μαχητές του εθνικού συμφέροντος. Μην τρελαθούμε. Αλλά τι να κάνουμε; Έτσι έχουν τα πράγματα τώρα. 

Οι δημοσιογράφοι είναι λακέδες της εξουσίας και οι συνδικαλιστές τα καλά παιδιά που έχουν πάντα δίκαιο. Είναι ωραίο, είναι απλό και αναμασιέται εύκολα σαν τσίχλα. Μήπως προσπαθώ να πω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δημοσιογραφία και ειδικά η ερευνητική; Οχι βέβαια. Ασφαλώς και υπάρχει χρόνια και μεγάλη παθογένεια. Όμως η διαπίστωση αυτή έχει μεγάλη απόσταση από τα λαϊκίστικα των social και τα ενοχικά της ΕΣΗΕΑ».

                                                                    (Κ. Γιαννακίδης- protagon.gr)

«Οι περιγραφές, οι αναπαραστάσεις, οι προβολές επί προσωπικού, καθιστούν την ατμόσφαιρα ανυπόφορη. Οι προσωπικές ιστορίες, οι συγκυρίες και τα παιχνίδια που έπαιξε η μοίρα στους νεκρούς σηκώνονται σαν στρόβιλος που διαλύει τα πάντα στο πέρασμά του. Είναι τόσο ξαφνικό, τόσο βαρύ και τόσο απελπιστικό το συμβάν που θέλοντας και μη καλεί την Ελλάδα σε ενδοσκόπηση. Οι παθογένειες πολλών δεκαετιών βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια. Ζητούνται, λοιπόν, ευθύνες. Είτε πρόκειται για την πολιτική ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης, είτε για τις διαχρονικές- δαιδαλώδεις και διακομματικές- ευθύνες του πρόσφατου παρελθόντος. Ζητείται, όμως, και ελπίδα για μια συνολικότερη αλλαγή της νοοτροπίας που μας έφερε μέχρι εδώ. 

Και προκύπτει το ερώτημα: Μπορεί το πολιτικό σύστημα να εμπνεύσει τέτοιες ελπίδες; Μπορεί το πολιτικό σύστημα να ζει για να αναπαράγει την εξουσία του, αλλά όπως απονομιμοποιήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν έτσι κινδυνεύει να συμβεί και τώρα. Είναι τόσο κοντά οι κάλπες- και μάλιστα διπλές ή και τριπλές- που αν δεν φανούν απτά δείγματα αλλαγής γραφής τότε ολοταχώς κι όλοι θα συνεχίζουν να κινούνται πάνω στις ράγες με τελικό προορισμό το χάος».

                                                                  (Π.Ι. Τζανετάκος –protagon.gr)

 «Με όλα της τα αεροδρόμια κλειστά, η Ουκρανία έχει μόνο ένα μαζικό μέσο για να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο: τα τρένα. Κι ένα από αυτά, ειδικά μετασκευασμένο, έχει μεταφέρει προς και από ο Κίεβο τους μισούς ηγέτες της Δύσης, ταξιδεύοντας συνήθως νύχτα, όσο πιο αθόρυβα γίνεται Οι άνθρωποι των Ουκρανικών Σιδηροδρόμων καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να κρατήσουν το δίκτυο σε λειτουργία και ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου περηφανεύονται ότι «ακόμη και με καθυστέρηση οι άνθρωποι ξέρουν ότι θα φτάσουν στον προοροσμό τους». Τώρα είναι κομβικής σημασίας στο να κρατούν την Ουκρανία συνδεδεμένη με τον έξω κόσμο, καθώς τα αεροδρόμια της χώρας είναι κλειστά. 

Περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι απομακρύνθηκαν με τα τρένα. Από αυτούς 600.000 μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό και 2.500 τραυματίες μεταφέρθηκαν σε ασφαλές μέρος με νοσοκομειακά τρένα Οι ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις έχουν χτυπήσει σταθμούς, όπως αυτόν στο Κραματόρσκ, αλλά και τους ηλεκτρικούς υποσταθμούς που παρέχουν ενέργεια στο δίκτυο. Παρόλα αυτά η ομάδα του Καμίσιν κρατάει το δίκτυο σε λειτουργία και τα τρένα στα δρομολόγιά τους, με ελάχιστες καθυστερήσεις. 

Οι αριθμοί για το 2022 διηγούνται την ιστορία πολύ εύγλωττα. Περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι απομακρύνθηκαν με τα τρένα, ανάμεσά τους και 1 εκατομμύριο παιδιά, χωρίς καμία απώλεια. Από αυτούς 600.000 μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό και 2.500 τραυματίες σε ασφαλές μέρος με νοσοκομειακά τρένα. Στρατολογήθηκαν περίπου 10.000 εργαζόμενοι στο σιδηροδρομικό δίκτυο και πυροσβεστικά τρένα κινητοποιήθηκαν 300 φορές μετά από ρωσικές επιθέσεις. Οι σιδηρόδρομοι έχασαν 353 από τους ανθρώπους τους στις συγκρούσεις και τους βομβαρδισμούς».

                                                                                             (Protagon.gr)