Απόψεις...

  

"Προσέξτε τώρα πώς γίνεται η προπαγάνδα: για αρχή βάζουμε μαζί, στο ίδιο επίπεδο, Πούτιν, ΝΑΤΟ και Ευρώπη (ούτε καν Ευρωπαϊκή Ένωση). Την πιο δημοκρατική ήπειρο του πλανήτη στην οποία ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μεγαλύτερος από οπουδήποτε αλλού και την στρατιωτική συμμαχία των δημοκρατικών χωρών της Δύσης μαζί με έναν στυγνό δικτάτορα που σκοτώνει ή φυλακίζει κάθε αντιπολιτευτική φωνή και εισβάλει σε όποια γειτονική χώρα δεν καταφέρνει να τοποθετήσει κυβερνήσεις-μαριονέτες. Ήδη ο σκοπός να αναβαθμιστεί η απολυταρχία και να υποβαθμιστεί η δημοκρατία έχει επιτευχθεί. 

Αλλά επειδή το χειρότερο είναι ο εχθρός του κακού κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Ταιριάζουν τον δικτάτορα με την καθαρή και σαφώς πιο ευχάριστη θάλασσα ενώ για το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη βρίσκουν πιο ταιριαστά τον καμπινέ και τα σκουπίδια. Με λίγα λόγια ξεκινούν με το σχήμα Πούτιν = Ευρώπη = ΝΑΤΟ και καταλήγουν στο Πούτιν > (και σίγουρα πιο καθαρός από) Ευρώπη / ΝΑΤΟ. Έτσι, με τέτοιες τάχα αθώες και καλαμπουρτζίδικες ερωτήσεις η αντιδυτική, αντιδημοκρατική προπαγάνδα κάνει τη δουλίτσα της εδώ και χρόνια.

                                                                    (M.Bουλαρίνος-ΑTHensvoice)

«Ο ιδρυτής του κινήματος ειρήνης Μπέρντραντ Ράσελ είχε γράψει στις αρχές της δεκαετίας του '60: «αν δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις εκτός από την κομμουνιστική κυριαρχία ή την εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους, η πρώτη εναλλακτική είναι η μικρότερη από τα δύο κακά». Αυτή η πρόταση του κωδικοποιήθηκε στο «better red, than dead» που αποτέλεσε το σύνθημα των κινημάτων ειρήνης τα οποία, όπως αποδείχθηκε μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών κρατών, χρηματοδοτούνταν αφειδώς από την KGB και την Stasi. 

Πού βρίσκεται η πονηρία στο απόφθεγμα Ράσελ; Επιλέγει με τρόπο προπαγανδιστικό τους όρους τους διλήμματος, καθώς απαντά ευθέως στο άλλο δίλημμα: «θα πολεμήσουμε ή θα υποταχθούμε για να ζήσουμε;», επιλέγοντας τη δεύτερη εναλλακτική. 

Αυτές οι μνήμες ήρθαν στο μυαλό μου καθώς διάβαζα σχόλια έγκυρων στρατηγικών αναλυτών πως ο Ζελένσκι καταστρέφει τη χώρα του. Πώς την καταστρέφει; Αμυνόμενος. Τι έπρεπε να κάνει, σύμφωνα με τη λογική τους; ότι πρότεινε και ο Ράσελ το 1961. Καλύτερα να υποταχθεί, παρά να αμυνθεί. Για να ζήσουν οι Ουκρανοί θα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι στο Ρώσο εισβολέα. 

Πραγματικά, δεν γνωρίζω αν όλοι αυτοί οι αναλυτές έχουν επίγνωση του τι λένε. Αν έχουν κατανοήσει τι μήνυμα στέλνουν στην κοινωνία. Η στάση ενός λαού απέναντι στην υπεράσπιση της πατρίδας του όταν δέχεται εισβολή, είναι πάνω απ' όλα μια ηθική στάση. Όλοι, ηγεσία και πολίτες, βρίσκονται αντιμέτωποι με την Ιστορία τους. 

Ουδείς θα θυμόταν τον Ζελένσκι αν υπέκυπτε στις ρωσικές απαιτήσεις. Τώρα όλοι θα τον μνημονεύουν ως τον ηγέτη που αντιστάθηκε σε μια υπερδύναμη. Στο δίλημμα υποταγή και ταπείνωση ή αντίσταση και περηφάνια, επέλεξε το δεύτερο, όπως και πολλοί άλλοι ηγέτες πριν από αυτόν».

                                                                          (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)