Το βόλεμα και η... εύκολη τσέπη

«Οι πιο πολλοί νεοέλληνες δεν ενδιαφέρονται πια και δεν ξέρουν από δεξιά, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά και αριστερά. Ξέρουν τσέπη. Και όχι οποιαδήποτε τσέπη. Την εύκολη τσέπη. Διορίζεις; Εσένα θέλουμε. Ασημώνεις κανένα επίδομα; Ζήτω σου. Έχεις κανένα εργάκι να δώσεις πλαγίως; Είσαι μεγάλος. Ψηφίζεις νόμους για να γλιτώσουν συγκεκριμένοι επαγγελματίες και μισθωτοί χαράτσια που πληρώνουν οι άλλοι τα κορόιδα; Μαζί σου. 

Είσαι χαλλλλαρός στην εφαρμογή κάθε νόμου, να παρκάρω όπου γουστάρω, να τρέχω όσο θέλω, να κλέβω όποιον θέλω, να δέρνω όποιον θέλω, να μην έχω κανέναν έλεγχο στην καθημερινή αστική και ασφαλιστική ζωή; Είσαι ο άνθρωπός μας.Για να το πω πιο απλά: Ποιος από το μεγάλο πλήθος θα ανταλλάξει την ευκολία της χυδαιότητας που του υπόσχεται ο ανιδεολογικός ΣΥΡΙΖΑ, με τη δυσκολία και την πειθαρχία που χρειάζεται το χτίσιμο μιας κανονικής χώρας; 

Γιατί, κανονική χώρα δεν είμαστε.Ποιος θα διαλέξει να στρώσει τον πισινό του κάτω για να τελειώσει ένα σχολείο όπου θα του βάλει ο καθηγητής τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι σε θέματα συμπεριφοράς, σεβασμού, γνώσεων, παρακολούθησης, εξετάσεων, βαθμολογίας. Σε ένα σχολείο με μοναδικό επιτρεπόμενο αντικείμενο την Παιδεία. Τη Μόρφωση. Και ποιοι καθηγητές θα δεχτούν να ανταλλάξουν το σημερινό κοντόφθαλμα βολικό γι αυτούς μπάχαλο, που οι ίδιοι έφτιαξαν και αναπαράγουν, με ένα κανονικό σχολείο Παιδείας; Το κυριότερο: 

Ποιοι γονείς θα εγκαταλείψουν την εξουσιαστική και αυθαίρετη ανάμιξή τους στα σχολεία και θα παραδώσουν τα παιδιά τους στο Σχολείο;

Ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι θα ανταλλάξουν το σημερινό ωράριο «ό,τι γουστάρω κάνω» και τα σημερινά προνόμια έναντι των άλλων πολιτών σε απολαβές, άδειες, κοπάνες, αναξιοκρατία, ατέλειωτη ανοχή σε ανικανότητα και λάθη, με συμπεριφορά εξουσιαστή στους πολίτες, χωρίς αξιολόγηση, με πειραγμένες περγαμηνές, πτυχία, ενδεικτικά και με στημένες προϋποθέσεις βολέματος; 

Με εξαίρεση γιατρούς και νοσηλευτές και ελάχιστες ειδικότητες αιχμής που πεθαίνουν καθημερινά εξ αιτίας του μπάχαλου.

Ποιοι επαγγελματίες θα θυσιάσουν το προνόμιό τους να φοροδιαφεύγουν ανεξέλεγκτοι, από μια κυβέρνηση ( ή μάλλον ένα μόνιμο πολιτικό σύστημα) που έχει για θυρεό της ότι αν δεν υπήρχε η μαύρη οικονομία θα είχαμε τιναχτεί τον αέρα; Ποιοι θα θυσιάσουν το προνόμιό τους να παρέχουν σκάρτες ή κακές υπηρεσίες και δουλειές ανεξέλεγκτοι, χωρίς πιστοποιητικά, γνώσεις και φορολογία;

Ποιοι επαγγελματίες αγρότες θα δεχτούν να ελέγχονται και για το τελευταίο τους σπυρί ή ζώο, βολεμένοι σε ένα πάγιο τοπίο όπου η γη είναι ακόμα αχαρτογράφητη , οι γεωπόνοι ανεξέλεγκτοι, τα φάρμακα και τα λιπάσματα μπάτε σκύλοι αλέστε, τα δηλητήρια ελεύθερα αν και παράνομα, οι επιδοτήσεις συχνά μαϊμού και επιλεκτικές, τα νερά άναρχα μοιρασμένα, χωρίς οριοθετήσεις και χωρίς κανένα σοβαρό έργο υποδομής; 

Με μια εξοντωτική φορολογία σε όσους μικρούς είναι ειλικρινείς και με τεράστια παράθυρα φοροδιαφυγής και πλουτισμού για τους μεγαλοκαλλιεργητές; 

Ποιοι πολίτες θα δεχτούν να τους μπουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, όχι για να χαρατσωθούν τυφλά και υπέρμετρα από εγχώριους και ξένους ερασιτέχνες και εμμονικούς όπως χαρατσώθηκαν, αλλά συμμετέχοντας σε μια μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη πολιτική νοικοκυρέματος των κοινών οικονομικών, χωρίς διακρίσεις και χωρίς ρουσφετολογικές και κλεπτοκρατικές πολιτικές; 

Από τις οποίες πλουτίζουν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, πριν την κρίση αλλά και σήμερα;»

    (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη από το liberal.gr)