Αδιανόητη γελοιότητα...

«Κατά το παρελθόν –όχι πολύ πίσω– θα ήταν αδιανόητο να κάνει κάποιος υπουργός όσα έπραξε ο κ. Πάνος Καμμένος στις ΗΠΑ. Οχι επειδή θα σεβόταν τις συλλογικές διαδικασίες της κυβέρνησης· ούτε επειδή θα φοβόταν τον πρωθυπουργό. Κυρίως, διότι σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όλοι καταλαβαίνουν –δικαιολογημένως– τα ελλείμματά τους.

Είναι τόσο σύνθετη η διπλωματία, τόσο πολλοί οι παράγοντες που επενεργούν, τόσο μεγάλες οι συνέπειες των μικρών κινήσεων, που κάθε νουνεχής ζυγίζει δύο φορές τα λόγια του πριν τα εκστομίσει. Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι εξωτερικές σχέσεις χτίζονται με μεγάλη προσοχή. Πολιτικοί και διπλωμάτες συζητούν με διαπρεπείς καθηγητές διεθνών σχέσεων, υπάρχουν ειδικά ινστιτούτα που συμβουλεύουν το υπουργείο Εξωτερικών, επιστήμονες που σταθμίζουν τα υπέρ και τα κατά κάθε κίνησης πριν ξεδιπλωθεί κ.λπ. 

Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, χάθηκε και το κεκτημένο της στοιχειώδους σοβαρότητας στην εξωτερική πολιτική. Πάει ο υπουργός Αμυνας στις ΗΠΑ και μοιράζει βάσεις και συμφωνίες για τα Βαλκάνια που δεν γνωρίζει ούτε η κυβέρνηση. Πόση γελοιότητα θα συνηθίσουμε; Αν διαβάζαμε κάτι τέτοιο σε πολιτικό μυθιστόρημα, θα κατηγορούσαμε τον συγγραφέα για έλλειμμα φαντασίας. Θα λέγαμε ότι «αυτά δεν γίνονται ούτε στη Ζιμπάμπουε» και θα κλείναμε το βιβλίο. 

Τα καμώματα του κ. Καμμένου είναι απλώς αδιανόητα και ίσως γι’ αυτό πολλοί φαντάζονται πως πίσω από αυτήν τη γελοιότητα υπάρχει κάποιο κοινό σχέδιο Τσίπρα - Καμμένου.

                                                         (Π.Μανδραβέλης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)