Η χαμένη δεκαετία...

«Τίποτα από όσα ήταν στην ημερήσια διάταξη το 2010 δεν συζητιέται σήμερα. Ηλεκτρονικές προμήθειες Δημοσίου, Κτηματολόγιο, open government, Διαύγεια, συστήματα αντιμετώπισης λαθρεμπορίου καυσίμων, σκάνερ για το παραεμπόριο, Ανεξάρτητες Αρχές, όλα ακυρώνονται, αναβάλλονται, παραποιούνται, ξεχνιούνται. Συζητάμε εκ νέου τις καινούργιες προσλήψεις στο δημόσιο, την αύξηση των μετακλητών, τον διπλασιασμό Γ. Γραμματέων, τη δημιουργία περισσότερων διοικητικών δομών του κράτους. Τα πανεπιστήμια Δυτικής Αττικής και Στερεάς Ελλάδας.

Συζητάμε, δηλαδή, την πορεία προς τη Νέα Χρεοκοπία. Και αυτή τη φορά κανείς δεν θα μπορεί να πει, δεν ήξερα. Η υπερφορολόγηση χρηματοδοτεί την επέκταση του κομματικού κράτους. Το δημόσιο χρέος, σιγά-σιγά για να μην καταλαβαίνουν οι πολίτες τι συμβαίνει, μετατρέπεται σε ιδιωτικό. Όλοι οι έλληνες χρωστάνε στα ταμεία και την εφορία. Ακόμα και οι τράπεζες, αντί να χρηματοδοτούν την οικονομία, χρηματοδοτούν τους πολίτες με «φοροδάνεια» για να πληρώσουν τους φόρους. Ένα εκατομμύριο κατασχέσεις λογαριασμών το 2017.Η παραπλάνηση έχει ημερομηνία λήξεως, όταν τελειώσουν οι καταθέσεις. Όμως το σύστημα εξουσίας πήρε παράταση, κέρδισε ήδη μια δεκαετία. Η οποία χάθηκε από τη ζωή μας.

Ο σκληρός πυρήνας του πελατειακού κράτους, ο οποίος βρίσκεται τώρα στην εξουσία, έκανε με τους δανειστές μια περισσότερο επωφελή για τα συμφέροντά του συμφωνία: Διαπραγματεύτηκε την επιβίωσή του κερδίζοντας τη διατήρηση του παρασιτικού συστήματος και σε αντάλλαγμα αποδέχτηκε πρόθυμα όλους τους όρους εξασφάλισης των δανειστών, τους οποίους δεν συζητούσαν καν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας σε ελεγχόμενο από το εξωτερικό Υπερταμείο, επιτήρηση για 99 χρόνια, υψηλά πλεονάσματα ώστε να εξυπηρετείται το χρέος. Οι εταίροι, απηυδισμένοι από την πολύχρονη προσπάθεια να πείσουν για μεταρρυθμίσεις μια χώρα που αρνείται να αλλάξει, διασφάλισαν τα συμφέροντά τους κυνικά και μας εγκατέλειψαν. Το καλοκαίρι διακόπτουν και τη χρηματοδότηση.

Η χώρα έχασε μια δεκαετία. Όλες οι δομές του κράτους χειροτέρεψαν. Μισό εκατομμύριο νέοι έφυγαν στο εξωτερικό. Το μισό ανθρώπινο δυναμικό υπολειτουργεί σε παρτ-τάιμ δουλειές. Η Ελλάδα πληρώνει την αδυναμία της κοινωνίας να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Πληρώνει την αδιαλλαξία του χρεοκοπημένου συστήματος εξουσίας να εγκαταλείψει τα προνόμιά του.

10 χρόνια μετά την κρίση, η χώρα βρίσκεται εκεί που ξεκίνησε. Ετοιμάζει τη νέα παραπλάνηση, την «έξοδο από τα μνημόνια». Ονομάζει την ήττα νίκη, τα μνημονιακά μέτρα επ’ άπειρον, αλλά χωρίς λεφτά, τα ονομάζει «ανάκτηση του χρηματοκιβωτίου της χώρας». Τον δανεισμό με υψηλότερα επιτόκια παρουσιάζει ως επιτυχία.

Σε όλη τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, το θέμα δεν ήταν ποτέ ποιοι είναι «αριστεροί» και ποιοι «δεξιοί» και ποιοι «σοσιαλδημοκρατικοποιούνται». Το κυρίαρχο δίλημμα είναι πάντα το ίδιο: Αλλαγή ή διατήρηση του παρασιτικού, πελατειακού μοντέλου; Σε αυτό τοποθετούνται οι πολιτικές δυνάμεις, σύμφωνα με αυτό καθορίζονται οι προοδευτικές ή οι αντιδραστικές πολιτικές. Ποιες δυνάμεις αναπαράγουν το χρεοκοπημένο σύστημα, ποιες υπόσχονται επιστροφή στο παρελθόν και ποιες θέλουν να το αλλάξουν; Αυτό ακριβώς το ερώτημα, επιμελώς, αποσιωπάται. Η χώρα αμέριμνη ετοιμάζεται για το «τέλος των μνημονίων» και τα καλοκαιρινά μπάνια. Αναπαράγοντας τη στασιμότητα που τη χρεοκόπησε».

                   (Απόσπασμα άρθρου του Φ.Γεωργελέ από την ΑΤΗensvoice)