αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Η ταπεινή σαρδέλα...


«Με το που θα τους δώσεις ως υλικό «Όρχεις Κενυάτη ελέφαντα», θα τους ακούσεις αυτόματα να σκέφτονται «θα μπλανσάρω τους όρχεις με λεβάντα και θα δημιουργήσω και έναν αέρα φιστικιού Υεμένης και θα κάνω μια σκορδαλιά από θαλασσινό πορτοκαλί σκόρδο και με εσάνς miso που θα παντρέψω με τζίντζερ και έναν αφρό από σύννεφο που θα τον περάσω από τα σαράντα κύματα και θα ολοκληρώσω με καρδιά μαϊμούς που θα στάζει ροδάκινο πάνω σε πατάτες Περού».

Κι έρχεται η Ψυχούλη και τους δίνει υλικό «Σαρδέλα» και την κοιτάνε σαν ξωτικό και δεν ξέρουν τι να την κάνουν και για να την καθαρίσουν κόντεψαν να κόψουν τα χέρια τους. Και αποτυγχάνουν όλοι! Όλοι, ρε φίλε! Στη σαρδέλα! Αυτό το δράμα θα ζήσουμε! Θα χορτάσουμε πειράματα κάθε κατακαημένου ξερόλα. Γιατί κατά τη συνήθεια, όλοι έμαθαν με τη μια! Λαός της υπερβολής και της αντιγραφής. 

Τι σπουδαία ελληνικά προϊόντα μας «χάρισε» η ευκαιρία της κρίσης ( είχε και τα θετικά της μετά τα χάλια της Ελλάδας του μεθυσιού του Χρηματιστηρίου), τι σπουδαίοι έλληνες μεγάλοι και μικροί παραγωγοί μπήκαν στο παιχνίδι με νέα-παλιά προϊόντα, τι σπουδαίες «ανακαλύψεις» εκμετάλλευσης γης ξεπέταξε ο κάθε τόπος! Χαμπάρι δεν πήραν στο «Master chef».

Μα δείτε τους Ιταλούς! Με τι ιερότητα προστάτεψαν και προστατεύουν την μεγαλοσύνη της απλότητας της κουζίνας τους και διατυμπάνισαν τα προϊόντα τους στην οικουμένη αφού βέβαια πρώτα τα προστάτευσαν ως δικά τους και μόνο ως δικά τους. Παρμεζάνα, γκοργκονζόλα, πεκορίνο… Εμείς τώρα παλεύουμε για τη φέτα μας και το γιαούρτι μας… Αφού ήδη τα «ψιλοχάσαμε», το θυμηθήκαμε. Τόσες συνταγές!… 

Πού είναι η Ελλάδα, βρε παιδιά; Για να αποδομήσεις τον μουσακά πρώτα πρέπει να γνωρίζεις να τον δομείς. Την αποδόμηση, μια ζωή, έχουμε στο αίμα μας. Την έρμη δόμηση; Ποιος θα «δομήσει» σε τούτον τον τόπο είναι το ζητούμενο  Ξέρεις τι δυσκολία έχει η απλότητα; Δεν μπορείς να αποκρύψεις τίποτα. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις με στησίματα και φλυαρίες. Μεγάλο ζόρι τα γεμιστά, πίστεψέ με! Για να μην σου πιάσω την ομελέτα! Άτιμο πράγμα το αβγό, σε κάθε εκδοχή του. Και μια σοφία υγιεινής διατροφής που δεν φαντάζεσαι κρύβει η παράδοση! Τυχαίο το νομίζεις ότι συνδύαζαν τη φακή με ρέγκα;»

                             (Απόσπασμα άρθρου της Ρέας Βιτάλη από το Protagon)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...