Κάποιος "πιτσιρίκος"...

Ο "πιτσιρίκος" του ίντερνετ κλείνει το ιστολόγιό του με την εξής ανακοίνωση:

«Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να σταματήσω.

Γράφω 11 χρόνια στο μπλογκ και κουράστηκα.Αν η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν διαφορετική, θα συνέχιζα.Δεν βλέπω πια το νόημα να γράφω τα ίδια και τα ίδια πράγματα, και οι Έλληνες να μην αντιδρούν. Άλλωστε, δεν ζω πια στην Ελλάδα και μπορώ να πω πως -κάθε μέρα που περνάει- τα θέματα της Ελλάδας με αγγίζουν όλο και λιγότερο.Είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα στην Ελλάδα. Τουλάχιστον, έτσι το βλέπω εγώ από εδώ.

Κάνω μαθήματα γαλλικών σε παιδιά και είναι αρκετά ενδιαφέρον. Επίσης, είναι ξεκούραστο και ευχάριστο.Σκέψη για μόνιμη επιστροφή στην Ελλάδα δεν υπάρχει.Αν οι Έλληνες αποφασίσουν να ενωθούν για να πάρουμε πίσω τη χώρα μας, θα επιστρέψω.

Καλή συνέχεια  

Σας ευχαριστώ πολύ για όλα 

Την αγάπη μου

π. »

Έγραφε πριν λίγο καιρό ο Ηλίας Κανέλλης στα "ΝΕΑ":

«Ο κύριος Πιτσιρίκος τα τελευταία χρόνια έχει καταγραφεί για τη συγκρουσιακή του διάθεση και για τη σάτιρα, που τον έχουν κάνει πολύ δημοφιλή στο Διαδίκτυο. Αν όχι εξαρχής, πάντως πολύ σύντομα προσέγγισε και εκφράζει το στρατόπεδο που διακινεί αντιιμπεριαλισμό και αντιδυτικισμό γενικά, αντανακλαστικό αντιευρωπαϊσμό που εντάθηκε τα χρόνια της κρίσης, ενώ μετά την εκδήλωσή της πήρε ακραίες θέσεις εναντίον των στρατηγικών σωτηρίας της χώρας μέσα στο ευρώ, αποφεύγοντας να ταυτιστεί με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (π.χ. την αντισυστημική Αριστερά) αλλά, αντίθετα, τσαλαβουτώντας στο ευρύτερο λεγόμενο «αντιμνημονιακό» στρατόπεδο. Ολα αυτά, ωστόσο, είναι αφορμές για ιδεολογική κριτική αλλά δεν συνιστούν λόγο να κατηγορείται.

Ωστόσο, το χιούμορ που παγίωσε στην πορεία, η χυδαιότητα και η επιθετικότητά του, ο συχνά συκοφαντικός τρόπος με τον οποίο απαντά σε διάφορες ευγενικές κριτικές ή σε κείμενα διαμαρτυρίας για διατυπώσεις του ή για χαρακτηρισμούς του, τον κατατάσσουν με μεγάλη ευκολία στους θιασώτες του βορβορώδους λόγου, ο οποίος δεν αντλεί τη δικαίωσή του από τα επιχειρήματα, αλλά από τα like και την αναπαραγωγή του στο βαθύ Ιντερνετ.

Θα μπορούσε κανείς να αναρτήσει και να σχολιάσει πληθώρα χυδαίων κειμένων, τσιτάτων και άλλων εξυπνάδων που εκτοξεύονται για να προστεθούν στο άφθονο κοινωνικό δηλητήριο που χύνεται καθημερινά, δίνοντας στην πραγματικότητα επιχειρήματα και νομιμοποίηση στους διάφορους Κασιδιάρηδες της δημόσιας ζωής. Πιο κραυγαλέα από αυτά είναι τα εξής τρία:

1. «Παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος, η Marfin ψάχνει για τρεις υπαλλήλους», έγραψε στο twitter το απόγευμα της 5ης Μαΐου 2010, αμέσως μετά τον εμπρησμό από κουκουλοφόρους του υποκαταστήματος της τράπεζας στη Σταδίου και τη δολοφονία εξαιτίας της πυρκαγιάς τριών εργαζομένων[...]